AST บทที่ 94 - ซือถูปาบ้าคลั่ง
ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique/
บทที่ 94 - ซือถูปาบ้าคลั่ง
ในที่สุดชิงสุ่ย ค้นพบเส้นทางการเป็นนักปรุงยา ตราบใดที่เขาสามารถอดทนเขาจะบรรลุความฝันและกลายเป็นนักปรุงยาที่ทุกคนในโลกนับถือ
แต่ถึงอย่างนั้นความหวาดกลัวยังคงแทรกซึมเข้าไปในหัวใจของเขา หนทางแห่งการปลดผนึกข้อมูลยาเกี่ยวกับยาเม็ด 5 มังกร นั้นยังห่างไกลความเป็นจริง เขากังวลเรื่องของเหวินเหรินอูซวง เธอจะหยุดการแพร่กระจายยาพิษได้หรือไม่? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอหยุดมันไม่ได้? และเขาจะทำอะไรได้บ้าง?
ชิงสุ่ยไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเหวินเหรินอูซวงถึงเป็นคนสำคัญในใจของเขา มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวข้า? สือฉิงจวงกับอวี้เหอก็ทำให้เขารู้สึกแย่มากพอแล้ว ทำไมเขาถึงยังเป็นห่วงอูซวงด้วย
ภายในดินแดนห้วงมิติ เขาใช้เวลาถึง 3 วันเพื่อปรุงยาบรรเทาทองคำขนาด 1 จิน และมันทำให้เขาได้รับค่า
ประสบการณ์จำนวนมาก หลังจากที่เขาคำนวณเสร็จสรรพ ถ้าเขาต้องการที่จะเติมเต็มค่าประสบการถึง 100% เขาจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย 600 วันภายในดินแดนห้วงมิติแห่งนี้ แล้วทำการปรุงยาอย่างไม่หยุดยั้ง
"มันช่างน่าเสียดาย ที่ข้าไม่อาจเร่งให้มันเร็วกว่านี้แล้ว ข้าจะพยายามทำทุกอย่างที่ข้าทำได้ และหวังว่ามันจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด อูซวง เจ้าต้องอย่ายอมแพ้นะ"
ชิงสุ่ยออกจากดินแดนห้วงมิติและหาทางเดินกลับไปยังร้านขายโอสถตระกูลชิง
ในตอนนี้ ที่บ้านพักของตระกูลซือถู กลุ่มผู้นำของตระกูลซือถูกำลังรู้สึกโกรธแค้นและกังวลเป็นอย่างมาก ในขณะที่พวกเขากำลังจ้องมองลูกชายตัวน้อยน้อยของเขา ซือถู ซ่าง กำลังนอนอาบเลือดที่ไหลอยู่จากบริเวณส่วนล่างจนเปรอะเปื้อนเต็มเตียง
"ไปตามหมอไหล มาเดี๋ยวนี้"ซือถู ปา ตระคอกออกมา
"รับทราบขอรับ" ข้ารับใช้ตื่นตระหนกและรีบวิ่งออกไป
ภายนอกประตู มีรุ่นเยาว์อีก 2-3 คนกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ พวกเขาไม่กล้าที่จะเคลื่อนย้ายตัวไปไหน พวกเขาทั้งหมดนั้นเป็นคนที่อยู่ในกลุ่มเดียวกับ ซือถูซ่าง ผู้ซึ่งคิดที่จะทำร้ายชิงสุ่ยเมื่อตอนเช้า โดยปกติแล้วพวกเขามักจะร่วมมือกับซือถูซ่างกลั่นแกล้งชาวบ้านและแสดงความโหดร้ายกับคนอื่น
ซือถูปา อายุย่างเข้า 60 ปีแล้ว เขานั้นหลงใหลในการต่อสู้ เขาได้แต่งงานและมีลูกชายด้วยกัน 2 คน หนึ่งในนั้นคือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่รุ่นเยาว์รุ่นที่ 3 ของตระกูลซือถู ซือถูหลวน และลูกชายคนหนึ่งก็คือซือถูซ่าง
แม้ว่าความลับเรื่องซือถูหลวนคือลูกชายของซือถูปาจะเป็นความลับระดับสูง เฉพาะคนในตระกูลเท่านั้นที่จะรู้เรื่องเหล่านี้ แม้ว่าซือถูหลวนฉันจะโดดเด่นอย่างยิ่งบนเส้นทางแห่งการต่อสู้ซึ่งต่างกับลูกชายคนรองที่ไม่อาจฝากความหวังไว้ได้ แต่ซือถูปารู้ดีว่าลูกชายคนโตของเขานั้นไม่มีทางที่จะได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลซือถูอย่างแน่นอน เพราะตอนนี้เขานั้นไม่อาจสร้างทายาทให้กับตระกูลซือถูได้
ที่สำคัญหากมีผู้ใดล่วงรู้ถึงความลับของเขา อนาคตของซือถูหลวนจะต้องพังทลายอย่างแน่นอน
ยิ่งตอนนี้ซือถูซ่างได้รับบาดเจ็บ มันอาจจะเทียบเท่าการทำลายกิ่งสาขาหลักของตระกูลซือถู? แต่สำหรับลูกชายตัวน้อย ซือถูซ่าง การทำให้บาดเจ็บครั้งนี้ร้ายแรงเสียยิ่งกว่าการฆ่าเขา เสียงคำรามของซือถูปาดังขึ้นเพื่อปลดปล่อยความโกรธของเขาที่มาถึงขีดจำกัด
"ใคร? ใครที่มันทำเช่นนี้? ใครที่มันกล้าทำเช่นนี้?" ซือถูปาโกรธแค้นรวมตัวกันในขณะที่เขาตะโกนถามรุ่นเยาว์ที่คุกเข่าอยู่
"ไป๋เฉียง กำลังตามชายคนนั้นไป พวก….เรา...จะสามารถหาคำตอบมาให้ท่านในเร็วๆนี้"เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดอย่างสั่นเครือ บนใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยหยดเหงื่อ
"ไอ้พวกเศษสวะ ข้าต้องการคำตอบตอนนี้!!!!!"
ซือถูปาที่กำลังโกรธแค้น กระแทกฝ่ามือใส่รุ่นเยาว์ที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น ภายในทันทีทันใด น้ำหนักจากฝ่ามือนั้นรุนแรงราวกับภูเขาที่กำลังเดือดปะทุบวกกับความโกรธเกรี้ยวราวกับเสือที่ดุร้ายกำลังจะออกขย้ำเหยื่อ ร่างของรุ่นเยาว์กลุ่มนั้นแตกออกเป็นเศษเล็กเศษน้อย เลือดของชายคนนั้นเปราะเปื้อนทั้งใบหน้าและเสื้อผ้าของซือถูปา มันทำให้เขาดูใครกับเป็นปีศาจที่บ้าคลั่ง
ในขณะนั้นชายที่ชื่อว่าไป๋เฉียงกลับมาจากการติดตามชิงสุ่ย เมื่อเขากลับมาถึงเขาก็เห็นภาพอันสยดสยอง มันทำให้ร่างกายของเขาสั้นเทาอย่างรุนแรงและคุกเข่าลงไปกับพื้น
"พูดมา!!!! ใครมันกล้าทำกับซางเอ๋อของข้า?"ซือถูปาถามด้วยเสียงที่เบาลง แต่น้ำเสียงของเขานั้นกลับน่ากลัวยิ่งขึ้น
"ขะ ขะ …..เขาคืออ……"ไป๋เฉียงพยายามพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"พูดมาซะ!!! แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า แต่หากชักช้ากว่านี้ ข้าจะส่งเจ้าไปเยือนนรกเฉกเช่นเดียวกับเจ้าพวกนั้น"สายตาอันสยดสยองราวกับมัจจุราชของซือถูปามุ่งเป้าสร้างความกลัวให้กลับไป๋เฉียง
"เขาคือ…….ชิงสุ่ยจากตระกูลชิง"
"ไอ้พวกเศษสวะ เจ้ากล้าล้อเล่นกับข้าอย่างนั้นหรือ? เจ้าคิดว่าถ้าทำแบบนี้แล้วมันจะช่วยรักษาชีวิตเจ้าได้สินะ?"ซือถูปาแตะอย่างรุนแรง ส่งให้ไป๋เฉียงถึงกลับลอยกระเด็นออกไปไกล โดยไม่มีเจตนาจะไว้ชีวิตเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
เสียงของกระดูกที่แตกกระจาย มาพร้อมกับสายฝนแห่งโลหิตกระจายไปทั่วอากาศ
"ชีวิตของนายน้อยซ่างนั้นพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ข้าเกรงว่าเขาจะไม่อาจสั่งทายาทได้อีกแล้วในอนาคต"ชายชราผมขาวคนหนึ่งเดินตรงไปหาซือถูปาและกระซิบบอกเขาด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ
"ขอบคุณมากท่านลุงไหล" ซือถูปาถอนหายใจอย่างไร้ซึ่งเรียวแรง
"ข้าจะไปพบกับบิดาข้าหน่อย ดังนั้นข้าขอความกรุณาฝากท่านดูแลซ่างเอ๋อให้ข้าด้วย"
"ไม่ต้องกังวล ข้าจะดูแลนายน้อยอย่างดีที่สุด"
ซือถูปารู้สึกท้อใจในขณะที่เขาเดินจากไป ในช่วงเวลานั้นความโศกเศร้าในใจของเขานั้นคล้ายกับหายนะจากพายุทอร์นาโด หากให้อธิบายเป็นคำพูด มันคงคล้ายผู้หญิงที่ต้องสูญเสียพ่อจะไปตั้งแต่วัยเยาว์ แล้วต้องฝังสามีของตัวเองเมื่ออยู่ในวัยกลางคน และต้องฝังลูกชายของตัวเองเมื่อเธอชราภาพ แม้ว่าสถานการณ์เหล่านั้นจะไม่ใช่สิ่งที่ซือถูปากำลังประสบอยู่ แต่มันค่อนข้างคล้ายคลึงกัน
ในบ้านพักของตระกูลซือถู ซือถูปู้ฝาน กำลังฝึกเพลงกระบี่กับซือถูหนานเทียน โดยเขานั้นกำลังทำตามคำแนะนำและแก้ไขข้อผิดพลาดของเขา เนื่องจากพ่อแม่ของซือถูปู้ฝานนั้นได้ตายจากไปแล้วแต่เขายังเด็ก เมื่อเขาโตขึ้นเขาจึงเดินตามรอยของซือถูหนานเทียน
ซือถูหนานเทียนมันเป็นผู้นำตระกูลซือถู และเขามีลูกชายทั้งหมด 10 คน ซือถูปามันเป็นลูกชายคนสุดท้ายของเขา และยังเป็นคนที่มีศักยภาพสูงสุด และมีความเป็นไปได้ที่จะบรรลุในระดับเทวะเซียนเทียน แม้ว่าซือถูปาจะหลงใหลไปกับการฝึกตน แต่เขาก็ยังมีภรรยาและลูกชายด้วยกัน 2 คน ซึ่งมันเป็นเรื่องหายากมากที่จะพบเจอคนที่จะมีทั้งสถานะและอำนาจที่ยิ่งใหญ่ไปพร้อมๆกัน
บางทีด้วยเหตุผลเหล่านั้นมันอาจเป็นสาเหตุทำให้เขาสามารถบรรลุในระดับโฮ่วเทียนตั้งแต่ยังเยาว์วัย ซึ่งซือถูหนานเทียนเคยกล่าวว่าเขานั้นอาจจะยกตำแหน่งผู้นำตระกูลให้กับซือถูปาหากเขาสามารถทะลุผ่านระดับเทวะเซียนเทียนไปได้
คำพูดเหล่านั้นอาจสร้างภัยคุกคามให้จับซือถูหนานเทียนได้ แต่เขายังคงยอมรับมัน เพราะซือถูปาเป็นคนเดียวที่มีโอกาสก้าวถึงระดับเทวะเซียนเทียน แม้ว่าตระกูลซือถูมันจะมีผู้ซึ่งบรรลุระดับโฮ่วเทียนมากมาย แต่เหล่าบรรดาพี่น้องของซือถูปาต่างพอใจในระดับที่เป็นอยู่นี้แล้ว และพวกเขาก็ไม่ต้องการสร้างภาระที่ต้องแบกรับหน้าที่สำคัญในตระกูลให้กับตัวเอง
"ท่านปู่ ชิงสุ่ยมันแข็งแกร่งขนาดไหนกัน? ทุกครั้งที่ข้าต้องปะมือกับมัน ข้ากลับได้รับความพ่ายแพ้ ก่อนที่จะเห็นความสามารถที่แท้จริงของมัน"ซือถูปู้ฝานถามหลังจากที่เขาฝึกเพลงกระบี่เสร็จสิ้น
"เจ้าจงจำไว้ อย่ายึดติดกับมัน เจ้าควรมุ่งเน้นบนเส้นทางในการฝึกตนของเจ้าเอง ความสามารถของเจ้านั้นอยู่เหนือกว่าผู้อื่น อีกทั้งตระกูลของคนเรานั้นมีฐานะ ในอนาคตอันใกล้ ท่านลุงไหลของเจ้า จะปรุงยาเม็ดชนิดพิเศษมันจะเพิ่มขีดความสามารถในการบ่มเพาะ และหากเจ้าได้กินมัน การทะลุผ่านระดับเทวะเซียนเทียนก่อนอายุ 40 ของเจ้านั้นจะไม่เป็นเพียงแค่เรื่องจินตนาการ ตราบใดที่เจ้าบรรลุในระดับเทวะเซียนเทียน ทุกคนในเมืองร้อยไมล์แห่งนี้จะเป็นเพียงมดตัวน้อยตัวนิดในสายตาเจ้า"
ดวงตาของซือถูปู้ฝานฉายแสงแห่งความสุขออกมา เขาจะรอจนกว่าเขานั้นจะบรรลุในระดับเทวะเซียนเทียน เมื่อเวลานั้นมาถึงเขาจะกลับไปล้างแค้นชิงสุ่ย
ไปในตอนนี้ ใบหน้าอันมืดมนของซือถูปา ปรากฏขึ้นในสวนที่ซือถูปู้ฝานและซือถูหนานเทียนอยู่
"ท่านพ่อ"
"ท่านลุง"ซือถูปู้ฝานเรียก
"ฝานเอ๋อ ข้ามีเรื่องสำคัญที่จะต้องพูดคุยกับปู่ของเจ้า"ซือถูปาอธิบาย
"ข้าเข้าใจแล้ว"ซือถูปู้ฝานยิ้มก่อนที่เขาจะเดินออกไป
"ท่านพ่อ ไอ้สารเลวชิงสุ่ย มันทำให้ลูกชายข้า ซางเอ๋อ พิการ"