AST บทที่ 93 - ประสบการปรุงยาครั้งแรก

ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย

https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique/

 

บทที่ 93 - ประสบการปรุงยาครั้งแรก

 

ชิงสุ่ยจดจำตำแหน่งที่เหวินเหรินอูซวงเดินทางไป เธอนั้นไปยังตระกูลเสวีย ที่อยู่ในเมืองธาราสวรรค์ เธอไปที่นั่นเพื่อตามหานักปรุงยาตระกูลเสวีย เสวียติงเจี้ยง เขาเป็นพี่ชายร่วมสาบานกับอาจารย์ของเธอ ดังนั้นเหวินเหรินอูซวง จึงไปตามหานักปรุงยาในเมืองธาราสวรรค์อย่างไม่ต้องสงสัย แต่เธอยังคงต้องจ่ายค่าตอบแทนเพื่อที่จะได้พบเจอกับนักปรุงยาตระกูลเสวีย

 

หลังจากนั้นเขาออกจากหอนางโลม ชิงสุ่ยเรื่องคิดวิเคราะห์อย่างจริงจัง ถ้าหากเขาไปหาเหวินเหรินอูซวง และเขาจะสามารถทำอะไรได้บ้าง?

 

ระหว่างที่เดินบนถนนอย่างไร้ซึ่งจุดหมาย ภาพในสมองของเขาก็ปรากฏเป็นภาพของเหวินเหรินอูซวงที่กำลังหัวเราะ ภาพลักษณ์ของผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูราวกับนางอัปสรสวรรค์ยังคงตราตรึงอยู่ในใจ

 

ทันใดนั้นก็มีลมพัดค่อนข้างรุนแรงผ่านมา ลมชนิดนี้ไม่ได้เกิดจากการเคลื่อนไหวของกระแสอากาศ แต่มันเกิดจากมีบางสิ่งบางอย่างที่วิ่งอย่างรวดเร็วผ่านด้านข้างตัวของชิงสุ่ย มันคล้ายกับสิ่งที่ไม่อาจมองเห็นได้

 

ชิงสุ่ยรู้สึกไม่ค่อยพอใจกับสถานการณ์แบบนี้

 

ชายคนนั้นมองด้วยสายตาดูถูก คิดว่าเขานั้นเป็นคนตาบอด และพยายามสร้างความเดือดร้อนให้เขาและคนอื่นๆที่อยู่บนถนนเส้นนั้น ด้วยความเร็วเช่นนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากกินผลไม้เสริมความว่องไวเข้าไปถึง 2 คน นี่หรือที่เขาจะสามารถหลบหนีได้ อย่างไรก็ตามเขาก็ได้ใช้ชายคนนี้เป็นสิ่งปลดปล่อยความผิดหวังในใจของเขา

 

"ปังงงงงงงง"ชายหนุ่มคนนั้นชนเข้ากับชิงสุ่ย

 

"อ้ากกกกกก"เสียงกรีดร้องดังขึ้น

 

ชิงสุ่ยมองดูไปยังเยาวชนอายุราวๆ 23-24 ปี ล้มลงกับพื้น ทำให้ผิวชายคนนั้นเกิดรอยไหม้เกรียมสีดำขนาดใหญ่ ในขณะที่เขาสวมชุดระดับพลังปราณนักรบ

 

"ไอ้ลูกสำส่อน!!! เจ้ากล้าชนกับน้องชายของนายน้อยข้า เจ้าคงไม่รู้สินะว่าใครใหญ่ที่สุดในเมืองร้อยไมล์แห่งนี้"มีเสียงแปลกๆดังขึ้น

 

ชิงสุ่ยขมวดคิ้วในขณะที่มองดูชายคนข้างหลัง ในกลุ่มผู้นำเหล่านั้นเป็นชายอายุ  25-26 ปี ใบหน้าค่อนข้างมีสีซีดและสวมเสื้อคลุมลายปักราคาแพง เขาจ้องมองชิงสุ่ยด้วยสายตาที่ดูถูก ในสายตานั้นราวกับกำลังด่าเขาว่าเป็นไอ้โง่

 

ภายในความคิดของชิงสุ่ย เขานั้นพิจารณาแล้วว่าคนเหล่านี้นั้นเป็นคนบ้า ผมเริ่มรู้สึกเกลียดชังอย่างยิ่งเมื่อมีใครบางคนกำลังดูถูกแม่ของเขา สายตายาวกับดาบนับพันเล่มจ้องมองไปยังชายวัยกลางคน

 

"จะมองหาอะไร ไอ้ลูกสำส่อน ไอ้ลูกกระ…... "

 

"อร๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!!!"

 

ชิงสุ่ยเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว ความเร็วของเขานั้นเทียบเท่าได้กับประกายไฟจากสายฟ้าฟาด เขาออกแรงเตะเข้าไปที่เป้าของเยาวชนคนนั้น เสียงดังสนั่นราวกับถั่วที่แตกออก มันทำให้บรรดาผู้ที่มุงดูอยู่ตอนนี้ถึงกับมึนงง

 

"ถ้าพวกเจ้ายังไม่อยากตาย  พาไอ้ขยะตัวนี้และไสหัวไป"ชิงสุ่ยกล่าวออกมาโดยไม่ชายตามอง

 

ชิงสุ่ยเปรียบได้กับปีศาจในสายตาของคนที่เหลือ  ในช่วงพริบตาเดียวนายน้อยของพวกเขานอนเหยียดอยู่บนพื้น และหมดโอกาสที่เป็นพ่อคนอีกต่อไป

 

ฝูงชนที่เหลือจ้องมองอีกเพียงครู่เดียวก่อนที่จะรีบพานายน้อยของเขาวิ่งหนีออกไป

 

ชิงสุ่ยเริ่มทำจิตใจให้สงบและเดินกลับไปยังร้านโอสถตระกูลชิง เขายังคงรู้สึกไม่พอใจ เขานั้นต้องการฆ่าเยาวชนก่อนหน้านี้ เพราะมันดูถูกชิงอี้ แต่ท้ายสุด เขาก็ไม่ต้องการที่จะให้มือของเขาแปดเปื้อนไปด้วยเลือดของคนโง่

 

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่ามีเงาที่สะกดรอยตามเขาและติดตามทุกการกระทำของเขา ภายใต้ภาพแห่งเงา มันดูเหมือนเขากำลังสั่งการและบอกเล่าสิ่งที่เขาเห็น

 

ชิงสุ่ยไม่ได้สังเกตเลย ในใจของเขานั้นกังวลเกี่ยวกับส่วนผสมของยาเม็ด 5 มังกร เขานั้นไร้ซึ่งสูตรต่างๆ และเต็มไปด้วยความเครียด เขาคิดย้อนกลับไปในช่วงที่เขาเล่นเกมในโลกใบก่อน เขาพยายามฟื้นคืนความทรงจำเกี่ยวกับความรู้ในเกม  ยาเม็ดระดับหนึ่ง 1 เม็ดรวมกับยาเม็ดระดับสอง 2 เม็ด และสามารถปรุงยาเม็ดระดับสาม โดยการสังเคราะห์มันออกมาได้

 

สายตาเขาก็เปล่งประกาย "แม้ว่ามันจะล้มเหลว แต่ข้าก็ไม่มีอะไรจะเสีย"

 

สิ่งสำคัญสำหรับชิงสุ่ยตอนนี้ก็คือ การตามหายาเม็ดระดับสอง  ส่วนยาเม็ดระดับหนึ่งนั้นง่ายตามทั่วไป  ยาเม็ดระดับสองเกิดจากการปรุงสมุนไพรที่มีอายุไม่ต่ำกว่า 100 ปี ชิงสุ่ยรีบตรงกับไปร้านโอสถตระกูล เขาหยิบก้อนสมุนไพร 100 ปีขึ้นมา

 

ให้ตายเถอะ

 

ทันใดนั้นชิงสุ่ยเพื่อหยุดชะงักไป เขาตระหนักได้ว่าเขานั้นไม่ได้มีหม้อน้ำเพื่อใช้ในการปรุง

 

ชิงสุ่ยรู้สึกเสียเวลาอีกครั้ง เขาตรงไปยังร้านตีเหล็กอัคนีผลาญเมฆา เหตุผลที่เขาเลือกร้านตีเหล็กแห่งนี้เป็นเพราะ ร้านแห่งนี้เป็นร้านที่มีสินค้ามากกว่าร้านใดๆและส่วนหนึ่งก็มาจากผู้ช่วยร้านที่น่ารัก

 

ขณะที่เขาเดินเข้าไป ชายวัยกลางคนก็เรียกเขา "นายน้อย ไม่ทราบว่าท่านปรารถนสิ่งใด? ร้านของพวกเรานั้นมีอาวุธมากมายทุกประเภท แม้ว่าร้านของเราไม่มีสิ่งที่ท่านต้องการ พวกเราขอเวลาแค่ 3 วันท่านก็จะได้สิ่งที่ท่านต้องการทันที"

 

"โอ้ๆ ท่านลุง ไม่ทราบว่าร้านของท่านนั้นขายหม้อต้มสำหรับปรุงยาหรือไม่?"ชิงสุ่ยยิ้ม

 

"แน่นอน ร้านของเรานั้นมีสิ่งที่ท่านต้องการ พวกเราเก็บมันไว้ในห้องที่อยู่ทางทิศตะวันออก ราคาของมัน 10 เหรียญเงินเท่านั้น"ชายวัยกลางคนชี้ไปยังห้องแห่งนั้นและตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

 

นักปรุงยาเป็นอาชีพที่สามารถทำเงินได้ดี ได้โดยปกติแล้ว จะมีเฉพาะตระกูลที่ร่ำรวยเท่านั้นที่จะสามารถเลี้ยงดูบ่มเพาะนักปรุงยาได้ ชิงสุ่ยร้องตะโกนภายในใจ "ให้ตายเถอะ หม้อน้ำคุณภาพต่ำราคาตั้ง  10 เหรียญเงิน แม้จะมีพรสวรรค์แต่ไร้ซึ่งเงินทอง ก็ไม่อาจเป็นได้"

 

ชิงสุ่ยมองดูหมอที่ผลิตจากวัสดุธรรมดา สำหรับเงิน 10 เหรียญเงินนั้นคงไม่อาจหาซื้อหม้อน้ำคุณภาพดีได้ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็เลือกมันก่อนที่จะจากไป

 

ชิงสุ่ยไม่ได้กลับไปที่ร้านโอสถตระกูลชิง เขาเดินไปสถานที่ที่ห่างไกลก่อนที่จะเข้าสู่ดินแดนหยกยุพราชอมตะ  เขามุ่งฟื้นคืนความทรงจำที่ถูกปลดผนึกภายในทะเลแห่งปัญญาของเขา ขณะที่เขาเริ่มผสมสมุนไพรต่างๆไว้ด้วยกัน ใบโคลเวอร์ 4 กลีบ และห่อสิ่วโอว(Fleece Flower Root)ถูกแยกออกเป็นส่วนๆ เหตุผลที่ชิงสุ่ยเลือกห่อสิ่วโอว เพราะ

คุณสมบัติของมันนั้นสามารถล้างพิษได้ อีกทั้งยังปรับปรุงการไหลเวียนโลหิต และฟื้นฟูพลังปราณ และบำรุงอวัยวะภายในให้ฟื้นคืนจากส่วนเสียหายได้ อีกทั้งยังเสริมภูมิคุ้มต้านทานต่อสารพิษแก่ร่างกายได้

 

เมื่อทุกอย่างถูกจัดเตรียม ชิงสุ่ยใช้เคล็ดเปลวเพลิงเล็กๆ เพื่อเริ่มต้นการต้มสมุนไพรที่อยู่ภายในหม้อต้ม มันน่าแปลกประหลาดใจมากที่หม้อต้มคุณภาพต่ำนี้สามารถทนความร้อนของเปลวเพลิงแรกเริ่มได้

 

เพียงครู่หนึ่งชิงสุ่ยก็เริ่มเพิ่มความเข้มข้นของเปลวเพลิง เสียงเดือดของหม้อน้ำเริ่มดังมากขึ้น หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ชิงสุ่ยก็ไม่อาจรักษาความเสถียรของเปลวเพลิงที่เขาสร้างขึ้นได้ อย่างน้อยเขาก็ได้ยินเสียงการปรุงยาที่สำเร็จของเขา

 

"มันสำเร็จ?"ชิงสุ่ยรู้สึกมีความสุขอย่างยิ่ง โดยปกติหากกลุ่มยาและเกิดความล้มเหลว มันจะเกิดการระเบิดขนาดเล็กขึ้น

มือของชิงสุ่ยเครื่องมือขึ้นไปเปิดฝากหมอขึ้นเพื่อดูผงสีขาวที่อยู่ก้นหม้อ

 

"นี่มันคืออะไร"

 

ชิงสุ่ยตกตะลึงอยู่เพียงชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะเริ่มตักเอาเศษผงสีขาวออกจากหม้อน้ำ ปริมาณของมันนั้นโดยมากเพียงแค่ 1 หยิบมือ

 

" นี่คือยาในระดับสามหรือไม่?"ชิงสุ่ย ถามตัวเองด้วยความสงสัย ว่าทำไมมันถึงอยู่ในรูปแบบผง

 

ชิงสุ่ยจมลึกลงไปในทะเลแห่งปัญญา เพื่อพยายามหาคำตอบของผงแป้งนี้

 

"หา!!! ยาบรรเทาทองคำ?"

 

ดวงตาของชิงสุ่ยเปล่งประกายอีกครั้ง เขาค้นพบว่าเขาได้สร้างยา จากจิตสำนึกของเขา

 

ชิงสุ่ยรู้สึกปลื้มปิติอย่างยิ่งที่เขาทํามันได้สำเร็จเป็นครั้งแรก ทันทีทันใด เขาก็เริ่มกระบวนการใหม่ทั้งหมด และหยุดพักฟื้นฟูพลังปราณอีกครั้งก่อนที่จะเริ่มติดเปลวเพลิงเล็กเริ่มอีกครั้ง และทำมันอีกครั้งและอีกครั้ง

 

ยิ่งวาดความหวังไว้มาก ความผิดหวังก็ยิ่งใหญ่ขึ้นเช่นกัน แม้เขาจะทุ่มเทความพยายามทั้งหมดแต่ก็สร้างได้เพียงยาบรรเทาทองคำ

 

"ข้าจะสร้างยาเม็ด 5 มังกรได้อย่างไร"เขาถามตัวเองในขณะที่เขาเทผงคล้ายปุยเมฆลงในขวดหยก

 

หลังจากที่เขาตัดสินใจหยุดทั้งหมดและเตรียมที่จะพักเพื่อฟื้นฟูพลังปราณ จู่ๆแถบความคืบหน้าก็ปรากฏขึ้นอย่างฉับพลัน บริเวณใต้ส่วนของคำว่ายาบรรเทาทองคำ ที่อยู่ในทะเลแห่งปัญญาของเขา!!!

 

"แถบประสบการณ์  0.5% ต้องการอีก 99.5% เพื่อปลดผนึกยาเม็ดถัดไป ยาเม็ดพื้นปูขนาดเล็ก"ชิงสุ่ยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ในที่สุดเขาก็รู้ซึ้งถึงหนทางแห่งการเป็นนักปรุงยา