ตอนที่ 088 – ฝึกฝนจิตวิญญาณ

ตอนที่ 088 – ฝึกฝนจิตวิญญาณ

 

ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยกลุ่มก้อนเปลวเพลิงอันบ้าคลั่งมหาศาล

ปัง ปัง ปัง!

ตัวแล้วตัวเล่าของอสูรเครื่องจักรต่างปกคลุมภายในเปลวเพลิง พุ่งทะยานราวกับพายุอัสนีบาตพุ่งขึ้นไป และจากนั้นพุ่งไปยังกลุ่มก้อนเปลวเพลิงอันมหาศาลภายในท้องฟ้า ทุกลำแสงเปลวเพลิงเข้าสู่กลุ่มก้อนเปลวเพลิงยักษ์ มันยิ่งปะทุออกและกลายเป็นรุนแรงขึ้น เสียงระเบิดดังก้องกังวาน

การระเบิดออกอย่างต่อเนื่องของกลุ่มก้อนเปลวเพลิง ทำให้ข่งโหยวหลินโหยหวนด้วยความเจ็บปวดและความกราดเกรี้ยว

ปัง!

เสียงระเบิดอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ตามด้วยแสงระเบิดที่ปะทุขึ้นราวกับดวงตะวันทำให้พื้นดินแปรเปลี่ยนเป็นขาวโพลน พื้นดินใต้เท้าของถังเทียนสั่นสะเทือน พลังของคลื่นสั่นสะเทือนราวกับพายุ ทั่วทุกสถานที่มันต่างถูกกวาดเรียบ อาคารต่างๆถูกเหวียงและพังทลายลงราวกับเศษกระดาษ

แสงสลายหายไปขณะที่คลื่นระเบิดกระจายออกไป

โลกเงียบสงบลง และท้องฟ้าก็โปร่งใสราวกับมันถูกชำระล้าง ราวกับมิมีอันใดเกิดขึ้นเลย ท่าทางอันสง่างามขององค์ชายที่สวมใส่ [ท่วงทำนองหงสา] ความแข็งแกร่งและความกลัวทำให้ข่งโหยวหลินถูกลบเลือนจากท้องฟ้า และหายไปอย่างไร้ร่องรอย

หลังจากความเงียบสงบช่วงเวลาสั้นๆ ตระกูลหลินก็เข้าสู่สภาวะตื่นตระหนก ฉากอันน่ากลัวเช่นนี้เกิดขึ้นภายในตระกูลหลิน แท้จริงแล้วเกิดอันใดขึ้นกันแน่?

คนระดับสูงภายในตระกูลหลินทั้งหมดต่างมีท่าทีแปรเปลี่ยนไป เปิดเผยใบหน้าที่เหลือเชื่อ พวกเขารู้อยู่แล้วว่าภายใต้สถานการณ์เช่นใด ที่ทำให้อสูรเครื่องจักรต่างกระตุ้นการทำงานสภาวะทำลายตัวเอง

ผู้นำตระกูลได้ตายตกแล้ว!

เงาแล้วเงาเล่าเริ่มตื่นตระหนกและจากทั่วทุกสถานที่ภายในตระกูลหลิน เหินขึ้นไปบนอากาศทะยานบนหลังคา ใช้ออกวิชาตัวเบาของพวกเขาอย่างบ้าคลั่งมุ่งตรงอาคารหลัก

มิมีผู้ใดสังเกตว่าภายในท่ามกลางความตื่นตระหนกและยุ่งเหยิง บุรุษหนุ่มสามัญได้เคลื่อนตัวออกไปจากตระกูลหลินอย่างเงียบๆ

ทั่วทั้งเมืองไตรวิญญาณสั่นสะเทือน ผู้เชี่ยวชาญนับไม่ถ้วนต่างเหินไปบนหลังคาและสถานที่สูงเพื่อมองหาได้กว้างและไก ขณะที่ผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลหลินก็เหินออกไปช่วยเหลือ

ภายในท่ามกลางความยุ่งเหยิง ถังเทียนกลับไปภายในค่ายกองทัพจากตำหนักจิตวิญญาณนักสู้ และกลับไปเข้าสู่รอยแยกของปราณ

กลับมายังรอยแยกของปราณและเมื่อมองดูดวงแสงปราณพุ่งออกมาจากรอยแยกอย่างไม่จบสิ้น แสงปรากฏขึ้นจากดวงตาของถังเทียน จากต้นจนจบ เขามิได้แลกเปลี่ยนกระบวนท่ากับข่งโหยวหลินเลย และมันคือพละกำลังของข่งโหยวหลินที่ได้ทิ้งรอยประทับกับตัวเขา

ถ้ามิใช่เพราะการทำลายล้างตัวเองเป็นกลุ่มก้อน มันคงจะยากสำหรับอสูรเครื่องจักรที่จะคุกคามข่งโหยวหลิน รังสีปราณที่ปลดปล่อยออกมาอยู่ในขั้นเจ็ด ทรงพลังและน่าประทับใจของปราณแท้จริง แม้ว่าจะมีความต่างของพลังช่วงใหญ่ ถังเทียนสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนกับอันตรายที่ปลดปล่อยออกมาจากตัวเขา

แม้ว่าเขาจะใช้พยัคฆ์เขี้ยวดาบ เขายังคงมิใช่คู่มือของข่งโหยวหลิน

“นี่ ลุงทหาร อุปกรณ์ฝึกจิตวิญญาณ! อุปกรณ์ฝึกจิตวิญญาณ! มาเริ่มกันเถอะ! มาเริ่มกันเถอะ!” เมื่อถังเทียนได้ตั้งเป้าหมายของเขา เขาโยนเรื่องการต่อสู้ไปเบื้องหลังจิตใจของเขา และค่อนข้างกระวนกระวาย

ทหารมองไปยังถังเทียน ดวงตาของเด็กหนุ่มเปิดเผยถึงความมุ่งหวังและความจริงจัง และเขาพลันจดจำได้ถึงสิ่งที่ถังเทียนได้กล่าวมาก่อนนหน้า

“เริ่มในพรุ่งนี้เถอะ พักผ่อนซักวันหนึ่ง ยามเมื่อสภาวะจิตใจของเจ้าฟื้นฟูในพรุ่งนี้ พวกเราค่อยเริ่ม” ทหารมิได้สัญญาอันใดทั้งสิ้น

“ทำไมต้องรอพรุ่งนี้ด้วยเล่า? เริ่มกันเลยในตอนนี้! ข้าคือบุรุษหนุ่มเทพ! ข้าผู้มีกำลังดุจดั่งมังกรและดุร้ายดุจดั่งพยคฆ์ ข้าจะต้องพักผ่อนอันใด?” ถังเทียนไม่พอใจ

“เจ้าไม่จำเป็นต้องพัก แต่ข้ายังคงจำเป็นต้องพัก” ทหารมิได้มองไปยังถังเทียน และเริ่มลอยไปยังมุมหนึ่งและปิดตาของเขาลง

“ท่านชราแล้วจริงๆ มันจะทุกข์ทรมานแค่ไหนกันที่มันจะต้องมีความอ่อนล้าและอ่อนแอของร่างกาย…” ถังเทียนบุ้ยปาก

ตาของทหารกระตุกเล็กน้อย เจ้าตัวสารเลวอันน่าชัง...แต่เมื่อยามที่เขาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ถังเทียนจะต้องทุกข์ทรมานในวันถัดไป ภายในหัวใจของเขาก็สงบลง ฮี่ฮี่ บุรุษหนุ่ม ในวันพรุ่งนี้เจ้าจะได้รู้ว่านรกนั่นเป็นเยี่ยงไร

เมื่อเห็นว่าการยั่วยุของเขามิประสบผล และทหารก็มิมีทีท่าจะตอบโต้ ถังเทียนก็ถอยไปยังด้านข้างอย่างขัดเคืองและเริ่มฝึกฝนปราณแท้จริงของเขา

หลังจากประมาณชั่วโมงหนึ่ง เมื่อถังเทียนเปิดตาของเขาขึ้นอีกครา ปราณแท้จริงทั้งหมดภายในร่างของเขาก็ฟื้นฟูครบถ้วน ตามที่คาดไว้ของรอยแยกของปราณ ประสิทธิภาพของการฝึกฝนปราณแท้จริงมันช่างน่าอัศจรรย์ใจ เนื่องจากถังเทียนสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงการพัฒนาของปราณแท้จริงของเขา มันมิแน่ชัดว่ามันเป็นเพราะการต่อสู้ก่อนหน้าหรือไม่ที่เป็นตัวกระตุ้น แต่การพัฒนาของปราณแท้จริงของเขามันมากขึ้นยิ่งกว่ายามปกติ

ถังเทียนนึกถึงทรัพย์สินสงครามของเขา และหยิบลูกประคำจิตวิญญาณออกมา

“นี่ ลุงทหาร ลูกประคำจิตวิญญาณใช้ทำอันใดกัน?” เขารู้สึกอยากรู้

ทหารลืมตาข้างหนึ่ง “มอบมันให้ไซ่เหล่ยซะ นางน่าจะหาทางใช้มันได้”

“โอ้” ถังเทียนรู้สึกผิดหวัง มันก็คือสิ่งของเครื่องกลไกงั้น เขาโยนมันเข้ากลับไปภายในคลังศาสตราวุธคนโทอย่างไม่สนใจ ทรัพย์สินสงครามอันนี้ มันเป็นบางอย่างที่มิใช่สำหรับเขา และภายในหัวใจของเขาก็เสียใจในทันที เขาควรที่จะใช้ช่วงเวลาภายในความยุ่งเหยิงของตระกูลหลินไปค้นหาดูรอบๆ

โอกาสอันดีงามเช่นนี้ เขากลับพลาดมันไป!

เกียรติที่เอาชนะนักสู้ขั้นเจ็ดได้ มันไม่สามารถกล่าวได้ว่าทำสำเร็จ เมื่อมิได้ค้นตระกูลหลิน และแม้กระทั่งซากของข่งโหยวหลินก็หายไป ชุดเกราะอันงดงามก็ถูกเผาทำลายเป็นซากเช่นเดียวกัน มันช่างน่าเสียดายนัก

ถังเทียนสลดใจทำได้เพียงฝึกฝนต่อไป

※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※

“เจ้าก็คงมิรู้สินะว่าพื้นฐานถังกำลังกระทำอันใดอยู่ในตอนนี้?” อาโม่หลี่พึมพำกับตัวเอง ขณะที่โกยข้าวอย่างสุดกำลัง ชามข้าวของเขาเมื่อเทียบขนาด มันใหญ่กว่าสามเท่าของคนอื่น

เหลียงชิวคีบผักขึ้นมาอย่างบรรจงใส่มันเข้าไปภายในปากของเขา เคี้ยวอย่างใจเย็นจนกระทั่งเขากลืนมันลงไป และจากนั้นก็กล่าวอย่างช้าๆ “การพัฒนาของถังเทียนรวดเร็วอย่างยิ่ง ค่ายกองกำลังชั้นนอกสำหรับเขา มันคงไม่กดดันอันใด”

หานปิงหนิงนั่งทานอย่างเงียบๆ และมิได้มีปากเสียงอันใด

ซือหม่าเซียงซานหงุดหงิดกับจานของเขาชั่วครู่ “อาหารที่นี้มันช่างย่ำแย่ลงเรื่อยๆ เนื้อชิ้นนี้มันแทบจะไม่มีรสชาติอันใดเลย ผักก็ดิบเกินไป เครื่องปรุงก็รสจัดเกินไป และเกลือก็ยังมากเกินไป…”

อาโม่หลี่ยัดอาหารเข้าไปภายในปากของเขาอย่างรีบเร่ง และกล่าวทั้งที่อาหารเต็มปาก “ข้าว่ามันค่อนข้างจะดีนะ…”

“ข้าจะไปหาพวกเขาเพื่อกล่าวความในใจคืนนี้” ซือหม่าเซียงซานขมวดคิ้ว คีบชิ้นผักขึ้นมาและโยนมันเข้าไปภายในปากของเขา

“พ่อครัวเปลี่ยนไปถึงสามคราแล้ว” หานปิงหนิงกล่าวอย่างเย็นชา “อย่าได้ทำให้มันมีปัญหามากเลย”

“หรือข้าจะไปสังหารพวกเขาโดยตรงดีหรือไม่?” ซือหม่าเซียงซานกล่าวบางเบา

“ข้ามิต้องการที่จะให้เวลาผ่านไปปราศจากการกิน” หานปิงหนิงวางตะเกียบของนางลงและมองอย่างเย็นชาไปยังซือหม่าเซียงซาน

เหลียงชิว ผู้ที่ซึ่งดูเหมือนจะเพิ่งเสร็จสิ้นจากการเคี้ยวผักกล่าวจากด้านข้าง “ข้าก็มิต้องการเช่นกัน และข้ารู้สึกผักพวกนี้ทำมาค่อนข้างดีแล้ว”

อาโม่หลี่ยกจานของเขาขึ้นมาและจ่อไปที่ปากของเขาขณะที่เขาโกยอาหารที่เหลือเข้าไป ปากป่าเถื่อนของเขาราวกับถ้ำที่ไร้ก้น ภูเขาข้าวย่อมๆหายไปอย่างรวดเร็ว เขายืนขึ้น “ข้ากำลังจะไปเอาเพิ่มอีก ข้าชอบพ่อครัว จำนวนอาหารที่พวกเขาทำมันเพียงพอสำหรับข้าที่จะกิน”

ซือหม่าเซียงซานส่ายหัวพลางถอนหายใจ “เอาล่ะ มันช่างน่าเวทนานัก ดูคล้ายข้าจะสามารถทำได้เพียงไปข้างนอกและลักพาตัวพ่อครัวที่ฝีมือเยี่ยมเสียแล้ว”

เหลียงชิวผู้ที่ซึ่งทานเพียงผักอย่างต่อเนื่อง ก็ทานเสร็จก่อนใคร หานปิงหนิงก็เสร็จหลังจากนั้นไม่นาน ขณะที่อาโม่หลี่ยังคงต่อสู้กับอาหารทั้งสี่จานของเขา

“ในช่วงเวลาต่อไป ท่านหัวหน้าจะไปยังเมืองรุ้งดารา” เหลียงชิวยกถ้วยชาขึ้นและใช้ช่วงเวลาของเขากล่าวขึ้น “ข้าได้ยินมาว่าน่าจะมีสาขาอื่นไปด้วยกัน ท่านหัวหน้าได้ตัดสินใจแล้วที่จะให้มีการแข่งขันกันเพื่อคัดเลือกผู้คนที่จะติดตามไปได้ มันจะมีแปดตำแหน่งสำหรับผู้คนที่มาใหม่ และมันจะคัดเลือกจากทหารเกณฑ์ทั้งหมดภายในกองกำลังของกลุ่มดาราอมตะ”

[คั่นหนังสือ : หัวหน้า = ข่งอี้อวี่ น้องสาวของข่งโหยวหลิน]

“เมืองรุ้งดารา!” ดวงตาหานปิงหนิงสว่างวาบ “คุณหูนเชียนฮุ่ยอยู่ที่เมืองรุ้งดารา!”

“ไอหย๋า ค่ายกองกำลังชั้นนอกจะเข้าร่วมด้วยหรือไม่? พื้นฐานถังจะมาเข้าร่วมอย่างแน่นอน!” อาโม่หลี่วางชามข้าวลง

“เขาคงไปนานแล้ว” ซือหม่าเซียงซานหยอกเล่น

“ดูคล้ายจะเป็นเช่นนั้น” เหลียงชิวกล่าว “การจัดการของค่ายมันมีความหละหลวมเป็นอย่างมาก ถังเทียนอาจจะรับมันไม่ไหว เขาแน่นอนว่าจะต้องไปพบเชียนฮุ่ยให้ได้”

“อา! ข้าต้องการมีส่วนร่วมด้วยเช่นกัน! ข้าต้องการไปยังเมืองรุ้งดารา!” อาโม่หลี่ยกมือทั้งสองขึ้น “ฮ่าฮ่า ข้าก็สามารถที่จะประลองกับพื้นฐานถังได้อีกครา ในครานี้ ข้าจะทุบตีให้ถังเทียนให้เละเพื่อให้เขาสามารถเห็นได้ว่าข้าพัฒนาขึ้นเพียงใด”

มิมีผู้ใดรู้สึกประหลาดใจ

พวกเขาทั้งสี่มีการพัฒนาอย่างมาก ในระหว่างหมู่ใหม่นี้ พวกเขาต่างโดดเด่น และเนื่องจากพวกเขา หมู่ใหม่นี้จึงสร้างชื่อเสียงด้วยตัวเองในฐานะมือใหม่ที่แข็งแกร่งของภูเขากลุ่มดาราอมตะ แต่ภายในสี่คนนี้ ผู้ที่ซึ่งพัฒนาอย่างรวดเร็วมิใช่ซือหม่าเซียงซาน หานปิงหนิง หรือ เหลียงชิว มันเป็นอาโม่หลี่

เจ้าอันธพาลนี้สามารถพัฒนารวดเร็วอย่างเหลือเชื่อ พวกนายทหารที่ควบคุมดูแลการฝึกฝนของมือใหม่แหกกฏทุกอย่างสำหรับอาโม่หลี่และดูแลเขาอย่างดี ซือหม่าเซียงซานและที่เหลือต่างอิจฉาตัวเขา อาโม่หลี่ผู้ที่ซึ่งกลายเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจ พัฒนาอย่างน่าตกตะลึง ราวกับม้าป่าที่ไร้บังเหียนไม่สามารถควบคุมได้

แม้กระทั่งเขายังได้ประลองกับเหลียงชิวอย่างเป็นทางการ เหลียงชิวยังสูญเสียความมั่นใจของเขาในการเอาชนะอาโม่หลี่

ในระหว่างทั้งสี่ อาโม่หลี่ถูกมองเห็นในฐานะผู้ที่ซึ่งสามารถเอาชนะถังเทียนได้

พวกเขาทั้งหมดต่างรับรู้ถึงร่างกายอันผิดปกติและไร้เหตุผลของถังเทียน แม้ว่าการพัฒนาของพวกเขาจะเห็นได้ชัด ถังเทียนมันก็เหนือกว่าคนบ้า มิมีผู้ใดเชื่อว่าการพัฒนาของเขาจะด้อยไปกว่าพวกเขาเลย สภาพของถังเทียนอาจจะอยู่ด้อยกว่าพวกเขา แต่ยามใดที่ถังเทียนสามารถมีสภาพเช่นเดียวกับพวกเขาเล่า?

มันคงจะสภาพของเจ้าอันธพาลผู้บ้าคลั่งอย่างแท้จริง!

ความคิดที่จะได้พบถังเทียนที่เมืองรุ้งดารา ทำให้ทุกคนมีแรงกระตุ้นและเฝ้ารอคอยการเดินทางไปยังเมืองรุ้งดารา

ทุกคนต่างอยากรู้ยิ่งนัก

เจ้าอันธพาลนั่นจะแข็งแกร่งขึ้นเพียงใด ยามเมื่อพวกเขาพบเจ้าบ้าถังอีกครา?

※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※

ถังเทียนมองดูทหารแยกส่วนอุปกรณ์ฝึกจิตวิญญาณ

อุปกรณ์ฝึกจิตวิญญาณเป็นจานทองแดงขนาดสิบเซนติเมตร ส่วนบนของจานทองแดงเป็นลวดลายดอกไม้ที่ซับซ้อน ทหารเดินไปมาทีละมุม ก่อนที่เขาจะพบฐานที่ซึ่งมีพลังอันหนาแน่นเพื่อจะวางอุปกรณ์ฝึกจิตวิญญาณ

ยามเมื่อเขาวางอุปกรณ์ฝึกจิตวิญญาณบนพื้น เขาสามารถได้ยินเสียงกดปะทะของเครื่องกลไกทองแดงดังมาจากส่วนต่างๆของจานทองแดงอย่างต่อเนื่อง จากนั้นมันสลักลงไปในพื้น

ชิ้นส่วนทองแดงเริ่มที่บิดเป็นชั้นแล้วชั้นเล่าอย่างไม่หยุด เกือบจะพริบตาเดียว มันก็ใหญ่ขึ้นมาก อุปกรณ์ฝึกจิตวิญญาณอันเล็กราวกับกุหลาบทองแดงซึ่งเบ่งบานอย่างฉับพลัน

อุปกรณ์ฝึกจิตวิญญาณ ซึ่งมีขนาดใหญ่ขึ้นมาก มันราวกับเป็นแท่นทองแดงขนาดเล็ก

ส่วนบนของแท่นทองแดงถูกประดับไปด้วยลวดลายดอกไม้ที่ประณีตมากมาย ระหว่างลวดลายดอกไม้ มันมีแสงเรืองขึ้นเล็กน้อย

“ยืนบนนั้น” ทหารกล่าวกับถังเทียน

“อืม” ถังเทียนรีบเร่งไปยืนบนแท่นทองแดง

“เจ้าพร้อมหรือยัง?” ทหารมองไปยังถังเทียนและกล่าวถามอย่างจริงจัง “มันคือกระบวนการที่เจ็บปวดอย่างยิ่งในการฝึกฝนจิตวิญญาณ แต่มิว่ามันจะลำบากเยี่ยงไร เจ้าจะต้องทนแบกรับมัน!”

“ข้าเข้าใจแล้ว!” ถังเทียนยิ้มขณะที่เขากล่าวด้วยเสียงต่ำ

“เจ้าจะต้องจดจำไว้” ทหารกล่าวแต่ละคำ “ความสำเร็จของเจ้าขึ้นอยู่กับความทรมานที่เจ้าสามารถทนทานได้”

“อย่าได้เป็นกังวล ลุง ข้าคือบุรุษหนุ่มเทพ!” ถังเทียนกล่าวปราศจากการขบคิด “ข้าถูกกำหนดมาให้เป็นนักสู้ผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลก!”

“งั้นเจ้าจะได้แบรับความทุกข์ทรมานทั้งหมดที่ผู้คนอื่นไม่สามารถทนทานได้” ทหารกล่าว

ถังเทียนยิ้มพลางเปิดเผยฟันขาวของเขาที่เป็นประกาย “ลุยกันเลย!”

เขายืนอยู่บนอุปกรณ์ฝึกจิตวิญญาณ และมันก็สว่างวาบ

***********************************************************

ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ