บทที่ 39: ไม่ยอมแพ้อย่างเรียบง่ายๆ (อ่านฟรีวันที่17มิถุนา)
บทที่ 39: ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
ดาบโลหิตสีแดงขนาดใหญ่เหมือนจะได้รับชีวิตผ่านทางวิชา เมื่อรัศมีเลือดตกลงมาที่พื้นดูราวกับมังกรในตำนานตกลงมาจากสวรรค์พร้อมกับคลื่นโลหิตยักษ์
เย็นชา!
โหดร้าย!
ตาย!
อากาศธาตุเชิงลบจำนวนมากได้แผ่ซ่านไปทั่วทั้งบริเวณเทพธิดาเซียนอยู่และเริ่มกัดเซาะสภาพจิตใจของนาง ทำให้นางรู้สึกสิ้นหวัง
"ทำไมประสิทธิภาพของการใช้ผลึกสวรรค์ครานี้ถึงได้มีพลังขนาดนี้?" เทพธิดาเซียนหน้าขาวซีดขณะที่นางล่าถอยออกไปอย่างรวดเร็ว
"ไม่,ภายใต้สภาพนี้ข้าต้องได้รับบาดเจ็บเพียงคนเดียว! ข้าสามารถล่าถอยได้เพียงไม่นานเท่านั้น,แค่ชั่วคราว!"
เทพธิดาเซียนไม่กล้าที่จะออกไปด้านนอกต่อต้านกับดาบแห่งโลหิตและนางได้เปิดใช้งานทักษะศักดิ์สิทธิ์บางอย่างของนางเพื่อหลบหนี ในช่วงเวลาหนึ่งลมหายใจเข้านางก็อยู่ห่างออกไปไกล
แต่บัดนี้ดาบโลหิตขนาดใหญ่ยังคงทะลุผ่านอากาศเบื้องหลังนาง ...
ตูม!!! ตูม!!!
คลื่นเสียงกระแทกท้องฟ้าและสั่นสะเทือนภูเขา ดูเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงแล้ว
ดาบโลหิตขนาดใหญ่มหึมายังคงตัดผ่านสามยอดของเทือกเขากู่เจวี้ยวซินก่อนที่มันจะหยุดลง ซึ่งเป็นเพียงการกวัดแกว่นเพียงครั้งเดียวเท่านั้นเทือกเขากู่เจวี้ยวทั้งหมดมีกลายเป็นที่ราบเรียบ
หลังจากเสร็จสิ้นการเคลื่อนไหวของเขาแล้วนักดาบสวมหน้ากากเหล็กพุ่งทะยานและเร่งตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อ จำกัด การหนี
ดาบโลหิตหนาแน่นกระจายตัวออกมาและมีกลิ่นเหม็นคาวของเลือดในอากาศรอบ ๆ สาวกเริ่มหายไป เทพธิดาเซียนสำรวจสถานการณ์จากระยะไกลและรู้สึกประหลาดใจที่พบว่านักดาบได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
"เหี้ยมโหดแค่ไหน!" โดยไม่คาดหมายนักดาบเหมือนถูกใจในการต่อสู้แบบเสี่ยงตายที่ชอบจะหั่นครึ่งจากวิชาที่ลึกซึ้งของเขา! "แม้ว่าเขาจะไม่สามารถทำร้ายข้า แต่เขาก็ยังสามารถผลักข้ากลับไปได้อย่างง่ายดาย"
ได้ยินความหวาดกลัวอ้อยอิ่งอยู่ในเทพธิดาเซียน อย่างไรก็ตามหลังจากที่รอไม่นานในขณะที่นางยังยืนอยู่บนกระบี่บินสีขาวของนาง,นางตัดสินใจที่จะกลับลงไปที่บริเวณของสำนักวิชา
แม้ว่าการกระทำในปัจจุบันของนางนั้นไร้มารยาทและไม่มีเหตุผล แต่สาวกของสำนักวิชากู่เจวี้ยวซินไม่กล้าเข้าใกล้นาง พวกเขาสามารถดูสถานการณ์ปัจจุบันได้อย่างห่างๆจากระยะไกลเท่านั้น
ความสับสนที่เกิดจากการปะทะค่อยๆหายไปเมื่อพวกสาวกเริ่มกลับมารู้สึกเหล่าสาวกสำนักกระบี่เซียนได้เรียงตัวขึ้นและหันหน้าไปหาผู้อาวุโสจากมากไปน้อย
ผู้อาวุโสร่อนลงมา
"คาราวะผู้อาวุโส หลง!"
บรรดาสาวกสำนักเซียนกระบี่คาราวะอย่างสุภาพและเคารพ
"ผู้อาวุโสหลงมีเรื่องอันใดที่ทำให้ท่านต้องมาถึงที่นี่?"
เสี่ยวเจิ้งหมิงสุภาพอย่างมาก รอยยิ้มเห็นได้ชัดปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาจ้องมองที่เทพธิดาเซียน เขาไม่สามารถละทิ้งออกไปจากความงดงามของนางได้ แม้ว่าไป๋เอี้ยนซานกำลังยืนอยู่ใกล้นางเห็นชัดเจนว่าเขาจะไม่ได้เห็นนางอยู่ในสายตา
"ข้ามาตามหาคนที่เอาผลึกสวรรค์ไปจากเรา หลังจากที่ข้าพบเขาข้าก็รีบมาที่นี่ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ข้าไม่ได้คาดหวังว่าข้าจะปล่อยให้เขาหนีรอด! " ผู้อาวุโสหลงพูดออกมาเสียงเบา ๆ แต่ดวงตาของนางแสดงให้เห็นถึงความไม่เต็มใจ
"คนๆนี้ดูเหมือนจะดูถูกสำนักเซียนกระบี่ดังนั้นพวกเราต้องรีบการ!" เสี่ยวเจิ้งหมิงกล่าวด้วยความขมขื่นว่า "ข้าจะกลับมารายงานต่อท่านอาจารย์ใหญ่ทันที ข้าจะขอให้ท่านติดรูปประกาศจับชายคนนี้! "
"โอ้,เขาทำให้ขุ่นเคืองซ้ำแล้วซ้ำเล่า?" ผู้อาวุโสหลงขมวดคิ้วของนาง "เขาทำอะไรอีก?"
"ศิลานิรันดร์!" ไม่ต้องรอให้เสี่ยวเจิ้งหมิงตอบไป๋เอี้ยนซานตะโกนออกไปทันที
"ศิลานิรันดร์? คือ…"
"เขาฆ่าตี้จร้างเหมิ่นและเอาศิลานิรันดร์!"
ผู้อาวุโสหลงยังคงเงียบอยู่ครู่หนึ่ง
"คนๆนี้ดูเหมือนจะมีกลิ่นอายจิตวิญญาณลึกลับและบรรยากาศแห่งความชั่วร้ายและเลือดซึ่งสัมพันธ์กับเหล่าสาวกปีศาจของทวีปปีศาจ ผู้อาวุโสเราต้องจัดการเรื่องนี้! "
"ใช่ข้าเห็นด้วย!'
ผู้อาวุโสพยักหน้าและกล่าวว่า "ผู้อาวุโสเสี่ยว!"
"ผู้อาวุโสหลงต้องการอะไร!" เสี่ยวเจิ้งหมิงตอบอย่างรวดเร็ว
"ท่านต้องกลับไปที่สำนักทันทีและรายงานเรื่องนี้ต่ออาจารย์ใหญ่เพื่อให้เขาส่งกลุ่มนักบ่มเพาะที่มีความสามารถเพื่อจบเรื่องนี้ จากนั้นเมื่อเราราดตระเวนบริเวณนี้หากว่าเราพบกับผู้ฝึกตนปิศาจเราจะจับพวกมันผ่าร่างทันที! เราจะไม่ปล่อยให้เขาไปได้ง่ายๆ! "
"ครับ!ผู้อาวุโสหลง!"
"เอี้ยนซาน"
"ค่ะผู้อาวุโส,เอี้ยนซานอยู่ที่นี่แล้ว" ไป๋เอี้ยนซาน ตอบอย่างนุ่มนวล
"เจ้าเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสใหญ่ ครั้งแรกที่เจ้าออกมานอกนอกสำนักเจ้าก็พบกับปัญหา แต่โชคดีที่ยังไม่เป็นอันตราย เมื่อพิจารณาดูแล้วถือว่าโชคดี! เจ้านำสาวกที่นี่ไปที่สำนักวิชากู่เจวี้ยวซินเพื่อบรรลุเป้าหมายที่เป็นประโยชน์ ย้อนกลับไปยังนิกายในตอนนี้เพื่อหาข้อสรุป! "
"ผู้อาวุโสหลงแล้วท่านจะทำอะไรต่อ?"
"ข้า?" "ตามธรรมดาข้าจะไล่ตามที่เรียกกันว่าเทพกระบี่นี้ต่อ!"
“ไล่ตาม” ไป๋เอี้ยนซานกระซิบด้วยริมฝีปากล่าง จากนั้นนางก็รีบกล่าวว่า "คนร้ายได้รับผลึกสวรรค์แลศิลานิรันดร์ เขาเป็นคนฉลาดแกมโกงจริงๆ ข้าเกรงว่าว่าเขาจะหวาดกลัวและซ่อนตัว ผู้อาวุโส... ท่านจะหาเขาได้ยังไง? "
ขณะที่ผู้อาวุโสยืนอยู่บนกระบี่สีขาวขอนางโบกมือให้เธอ มีกระจกกลมใสปรากฏขึ้นในมือของนาง
สาวกที่อยู่รอบๆตัวนางมีความสนใจจากวัตถุนี้
ระดับชั้นแก่นแท้วิญญาณ: "วิชาติดตามหมื่นลี้ซึ่งสามารถติดตามร่องรอยของผู้คนในโลกนี้ได้อย่างง่ายดาย แต่ก่อนที่จะสามารถใช้งานได้วิชานี้ต้องเลือกได้เพียงคนเดียว จากนั้นจะมีการติดตามการปรากฏตัวต่อไป แม้ว่าจะสามารถทำเครื่องหมายตำแหน่งโดยประมาณได้ อย่างไรก็ตามสำหรับจุดประสงค์ของข้าแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว; ไม่ต้องพูดถึงความหวาดกลัวของ "เทพกระบี่" เราจะได้รับผลึกสวรรค์และศิลานิรันดร์! ดังนั้นเจ้าทั้งสองจะต้องรีบกลับมาเพื่อที่จะสามารถส่งข้อความของข้าได้ "
หลังจากผู้อาวุโสหลงสร็จแล้วนางก็โบกมือกระจกกลมหายไป
หลังจากที่ไป๋เอี้ยนซานได้ยินเช่นนี้นางก็ไม่สามารถพูดอะไรได้
ด้วยเทคนิคแบบดังกล่าวของผู้อาวุโสสามารถหาอะไรก็ได้ ผู้อาสุโสทิ้งทุกคนไว้ข้างหลังขณะที่นางบินขึ้นสู่ขอบฟ้า ไม่นานหลังจากนั้นก็มีคนอื่นๆติดตามา
คนรอบข้างก็มองไปที่การกระทำของผู้อาวุโส
พวกเขาเห็นว่าผู้อาวุโสหลงก้มตัวลงเพื่อหยิบเหล็กขึ้นมาจากพื้นสองสามชิ้น
นี่คือสิ่งที่แตกออกจากหน้ากากเหล็กของนักดาบ ตอนนี้มันเป็นเพียงเศษซาก
ผู้อาวุโสหลงมองที่หน้ากากเหล็กที่แต่หักขณะที่ดวงตาของนางกวาดขึ้นไปบนขอบฟ้าด้วยความมุ่งมั่น
.........
ตูม!!
เสียงสั่นสะเทือนพังครืนลงมาที่พื้น
ตามมาด้วยเสียงหายใจหนัก ๆ
หลังจากนั้นไม่นานมีร่างๆหนึ่งตกลงมาแล้วลุกขึ้นยืนอย่างมั่นคง
“ไม่ระวังตัวเลย! ประมาทจริงๆ!” ผู้อาวุโสกระบี่ตะโกน
ซูหยุนทำได้เพียงกระหืดกระหอบเท่านั้น
"เจ้าหนูเจ้าไม่เป็นไรใข่มั้ย?" ผู้อาวุโสกระบี่รู้สึกได้ว่ากลิ่นอายปีศาจโลหิตรอบตัวของซูหยุนเริ่มอ่อนแรง หลังจากนั้นเขาก็ออกมาถามเกี่ยวกับสภาพของซูหยุน
"ตอนนี้ข้าสบายดี!"
ซูหยุนยิ้มอย่างอ่อนแอ "ข้าาไม่เคยคิดว่า 'อาคมโลหิตปีศาจ' ที่ใช้กับ ผลึกสวรรค์จะมีผลอย่างน่าอัศจรรย์เช่นนี้ รัศมีกระบี่ของข้าอยู่ในระดับแรกซึ่งค่อนข้างอ่อนแอ โดยพื้นฐานมันยังใช้ไม่ได้อย่างเต็มที่ในการต่อสู้ อย่างไรก็ตามด้วยประสิทธิภาพของผลึกสวรรค์ระดับรัศมีดาบของข้าทะยานขึ้นและเกือบจะถึงระดับเขตแดนดวงจิตวิญญาณ! (Tl: ระดับ 4 ซูหยุนยังอยู่ในระดับแรกอยู่ในขณะนี้)
เป็นไปไม่ได้! หลังจากซูหยุนพูดจบผู้อาวุโสกระบี่ก็ตะโกนออกมาทันที"เจ้าแค่เขตแดนพื้นฐานวิญญาณขั้นปลายแล้วผลึกสวรรค์นี่จะมีประสิทธิภาพสูงมากแค่ไหน?"
"คนแก่คนนี้คิดเกี่ยวกับสิ่งที่เจ้าเพิ่งจะพูดไว้" ซูหยุนส่ายหัวและพูดต่อว่า "หากเป็นแค่ประสิทธิภาพธรรชาติของผลึกข้าคงไม่ถึงระดับการบ่มเพาะเขตแดนดวงจิตวิญญาณเลย ข้ากลัวว่าข้าจะไม่สามารถสู้กับเทพธิดาเซียนได้ แต่ "อาคมโลหิตปีศาจ" มันต่างกันออกไป อาคมนี้ใช้วัสดุนับไม่ถ้วนในการสร้างและเป็นหนึ่งในเทคนิคระดับสูงที่สุดที่ข้ารู้มันมีความสามารถในการส่งผลโดยตรงต่อผลึกทำให้สามารถใช้แก่นแท้ของผลึกได้ "
"แก่นแท้ของผลึกl?" ผู้อาวุโสกระบี่พูด แล้วเขารีบถามว่า "พวกมันคืออะไร?"
"มันเป็นเพียงพลังของข้าที่ชักนำอำนาจพลังวิเศษ!"
"อำนาจพลังวิเศษ?"
"ใช่แล้ว! พลังวิเศษ! อาคมโลหิตปีศาจสามารถเพิ่มพลังกลิ่นอายจิตวิญญาณของข้าได้อย่างรวดเร็วโดยเปลี่ยนเป็นกลิ่นอายจิตวิญญาณปีศาจ กลิ่นอายจิตวิญญาณปีศาจเป็นเพียงการเปลี่ยนรูปของกลิ่นอายจิตวิญญาณปกติ เทคนิคนี้พิเศษอย่างมากจากความสามารถของจิตวิญญาณชั่วร้ายของผู้บ่มเพาะจาก ทวีปปีศาจ เทคนิคปีศาจนี้มีความสามารถในการปล่อยพลังงานและอำนาจพลังงานที่แฝงไว้ได้อย่างทั่วถึง ตราบเท่าที่ร่างกายของผู้บ่มเพาะสามารถรักษามันไว้ได้ผู้บ่มเพาะก็สามารถปลดปล่อยพลังทั้งหมดของเขาออกมาและใช้พลังงานส่วนที่ตกค้างทั้งหมดของเขา แม้ว่าระดับการบ่มเพาะของข้ายังไม่สูงนัก แต่ด้วยอาคมเลือดปีศาจก็สามารถเพิ่มความสามารถของข้าได้อย่างท่วมท้น ควบคู่ไปกับการเพิ่มประสิทธิภาพของผลึกสสรรค์ความแข็งแรงของร่างกายของข้าเพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุดที่ข้าสามารถใช้รูปแบบแรกของเคล็ดวิชากระบี่ไร้สรรพสิ่ง สร้างรูปแบบกระบี่โลกียะ เพราะฉะนั้นข้าจึงสามารถควบคุมดาบโลหิตหลายพันเล่มในการต่อสู้ได้ แต่ก็ยังไม่สามารถนำพลังอันแท้จริงของดาบมาใช้ได้เพราะขาดทักษะ ดังนั้นข้าจึงรู้สึกอับอาย ... "
ซูหยุนเดินต่อไปเรื่อย ๆ ขณะพยายามรักษาความสมดุลระหว่างการเดิน
ผู้อาวุโสกระบี่ฟังอย่างตั้งใจแล้วถามว่า "เจ้ารู้เทคนิคปีศาจของทวีปปีศาจได้อย่างไร?"
"แค่อ่านตำรา ...พงศาวดารแห่งทวีปกองทัพฟ้า!"
"ไปไกลๆเลย! พงศาวดารแห่งกองทัพฟ้า?! เจ้าคิดว่าตาแก่คนนี้เป็นคนโง่หรือ? "
.........
########################################
เฒ่าทารกหลี่ฉีเย่
สปอยตอนที่86+เพื่อขอบคุณผู้ที่สนับสนุนกระผมขอแถมตอนสปอย
Emperor's Domination-ราชันท์จักรพรรดิบรรพกาล
บทที่ 86: ยาประสานกายจักรพรรดิ (2)
การปรับแต่งยาประสานกายเสร็จสมบูรณ์แล้ว หลี่ฉีเย่ กระโดดลงไปในหม้อหลอมยาโดยไม่ลังเลจุ่มลงไปทั้งร่าง
หม้อสวรรค์ค่อยๆปิดลงสมบัติทั้งหมดถูกปิดผนึกไว้ ปู่เฉิงเข้าควบคุมหม้อค่อยๆถอนเปลวไฟธรรมชาติออกมา ประกายไฟยังคงเลียยาประสานกายที่ค่อยๆเดือด
แม้ในหม้อน้ำหัวของหลี่ฉีเย่จมลงไปในยาประสานกาย เขาได้นำทฤษฏีสำหรับกายอมตะกลั้นนรก!
เสียงดังสนั่นภายในร่างกายของหลี่ฉีเย่ แพร่กระจายเข้าสู่ร่างกาย
สัตว์อสูรนรกเหล็กเป็นแรงผลักดันศักดิ์สิทธิ์หลัก กายอมตะกลั้นนรกที่เหมาะสมที่สุดสำหรับหลี่ฉีเย่
เขามีสมรรถภาพทางกาย ถึงแม้ว่าเขาจะปลูกกายอมตะไว้ก็ตามในขณะนี้ร่างกายของเขายังไม่เสร็จสมบูรณ์ เพราะฉะนั้นมันจึงกระจัดกระจายอยู่อย่างยุ่งเหยิง
ยาประสานกายกำลังปรับปรุงกระดูกและกล้ามเนื้อของหลี่ฉีเย่ทำให้เลือดและกล้ามเนื้อมีความบริสุทธิ์ ภายใต้กายอมตะของเขา - อีกครั้ง - ร่างกายหลี่ฉีเย่ได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก
กายนักสู้ของหลี่ฉีเย่อ่อนแอมาก กล้ามเนื้อกระดูกเลือดและเนื้อของเขาอ่อนแอ ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นหลังจากฝึกกายอมตะกลั้นนรกแต่ก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับกายเซียนตามธรรมชาติ
นี่เป็นเหตุผลที่การชำระครั้งนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อหลี่ฉีเย่ เพื่อบรรเทาร่างกายที่อ่อนแอในร่างกายของเขา อย่าการใช้ยาประสานกาย,ระดับที่สูงขึ้นสร้างร่างกายของเขา
ขั้นตอนการสร้างร่างกายทั้งหมดนั้นเจ็บปวดมาก มันคล้ายกับการเปิดกระดูกทั้งหมดของเขาบดกล้ามเนื้อและแม้กระทั่งการเปิดไขกระดูกเพื่อที่จะใช้ยาประสานกายเพื่อปรับแต่งพวกมัน
แม้กระบวนการลำบากและเจ็บปวดหลี่ฉีเย่ยังคงสามารถทนต่อมันได้โดยไม่ร้องแม้แต่ครั้งเดียว
ในตอนท้ายยาประสานถูกใช้จนกลายเป็นโคลนแห้งแก่นแท้ทั้งหมดของมันถูกขัดเกลาจากกายอมตะ เนื่องจากมันถูกดูดซึมเข้าสู่ ร่างกาย ของหลี่ฉีเย่
"ตูม"เกิดระเบิดขึ้น ในขณะนี้ด้านในของร่างกายหลี่ฉีเย่ถูกทอดผ่านในที่สุดร่างกายของเขาได้รับการกลั่นสำเร็จ มีกำปั้นที่มีขนาดเล็กพอ ๆ กับทารกในครรภ์และมีสีเข้มเหมือนเหล็ก ร่างกายภายในตัวเล็ก ๆ นี้หนักเกินจินตนาการเช่นเดียวกับโลหะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกนี้ ในขณะนี้บัญญัติโยวเตี่ยนของกายอมตะกลั้นนรกร่างกายเช่นเส้นไหม, ครอบคลุมกาย สีดำนี้!
ในที่สุดบัญญัติโยวเตี่ยนของ กายอมตะได้ปกคลุมภายในร่างกายไว้อย่างช้าๆซ่อนตัวอยู่ในหัวใจและบัญญัติโยวเตี่ยนก็จมลงไปภายในร่างกาย บัญญัติโยวเตี่ยนยังคงหมุนเวียนโดยไม่หยุดยั้ง!
ภายในร่างกายหัวใจได้รับการคุ้มครองกงล้อชีวิตอยู่ในคอและตำหนักขะตากรรมถูกซ่อนอยู่ในเส้นชีพจรเนี่ยกง!.........
ร่างกายที่เกิดขึ้นภายในหมายความว่า หลี่ฉีเย่ ได้ผ่านระดับกายหยุนสมบูรณ์และก้าวเข้าสู่เขตแดนตำหนักจร้านซรื่อ!
"ปุด ... ปุด ... "
เมื่อถึงจุดนี้หม้อสวรรค์ได้เปิด หลี่ฉีเย่กระโดดออกมาและเขาก็ยิ้ม
“สำเร็จ”.........
ในเวลานี้ปู่เฉิวและคนอื่น ๆ ได้สังเกตเห็น หลี่ฉี่เย่ และพวกเขาก็ได้เห็นว่าร่างกายของเขาได้รับความสุขด้วยกล้ามเนื้อที่ทรงพลัง มันเหมือนกับว่ามันถูกสร้างขึ้นมาจากโลหะ
"อาาาา...ยาประสานกายจักพรรดิ! เป็นไปไม่ได้แน่ๆ ถึงแม้จะมีการปรับโครงสร้างร่างกายของกายยุทธให้เข้าสู่สภาพเช่นนี้ก็ตาม "
เมื่อมองเห็นร่างกายผู้อาวุโสซันกลับกลายเป็นอิจฉา
ปู่เฉิงและ หลี่ชวงเอี้ยน มีความกระตือรือร้นโดยเฉพาะ หลี่ชวงเอี้ยน การคาดคะเนของพวกเขาไม่ใช่แค่ในร่างกายเท่านั้น ในขณะสังเกตหลี่ฉีเย่ของพวกเขาได้รับผลกระทบจากพลังอันยิ่งใหญ่ ความแข็งแกร่งเป็นหนักเป็นล้านจินที่โดดเด่นมันเหมือนกับว่าร่างกายของหลี่ฉีเย่เป็นภูเขาที่เต็มไปด้วยความเมตตาที่มีน้ำหนัก เพียงร่างกายอย่างเดียวของเขาก็เพียงพอที่จะสยบการดำรงอยู่ทั้งหมดและหลังจากการเปลี่ยนแปลงของร่างกายของเขาก็เหมือนอาวุธพิเศษ! มันเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งและความรุนแรง!
การเผชิญหน้าที่น่าตกใจของหลี่ชวงเอี้ยนเผยให้ว่านางรู้ดีหลี่ฉีเย่ปรับโครงสร้างร่างกายภายในของเขาให้กลายเป็นกายอมตะนรกกลั้น นางเข้าใจความหมายที่แท้จริงที่อยู่เบื้องหลังความสมบูรณ์ของร่างกายอมตะ!
ร่างกายของเขาเสร็จสมบูรณ์แล้วรากฐานของกายอมตะก็ประสบความสำเร็จ!
ขณะนี้หลี่ชวงเอี้ยนได้รู้ร่างบรรพกาลของหลี่ฉีเย่เมื่อใช้งานแล้วนับไม่ถ้วนชีวิตสมบัติและสมบัติที่แท้จริงจะไม่สามารถทนต่อแรงกดดันของเขาได้!
"กายที่ดี!"
ปู่เฉิงแต่อุทานออกมา เขาไม่รู้ว่าหลี่ฉีเย่กำลังย่มเพาะร่างกายอะไร แต่เพียงแค่รู้สึกกดดันใบหน้าของเขาเขารู้ว่า กาย นี้ยอดเยี่ยมจริงๆ!
สำหรับ ผู้อาวุโสซัน เขาไม่ได้ถาม หลี่ฉีเย่ กำลังฝึกกายที่ไหน มันอาจจะเป็นกายที่ไม่มีใครเทียบที่ผู้ก่อตั้งสอนเขาในฝันของเขา
ดังนั้นหลี่ฉีเย่จึงดูดซับยาประสานกายได้ทั้งหมดไม่มีใครรู้สึกประหลาดใจ
แม้ว่าผู้เบ่มพาะคนใด ๆ สามารถใช้ร่างกายดูดซับยาประสานกาย เพื่อปรับแต่งร่างกายได้ แต่ในความเป็นจริงช่วงเวลาแห่งการปรับแต่งจริงก็ขึ้นอยู่กับหลักการบางอย่าง
ตัวอย่างเช่นร่างกายจักพรรดิที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติแม้จะไม่มีกฎเกี่ยวกับร่างกาย แต่ก็สามารถดูดซับแก่นแท้ของยาประสานกายจักพรรดิได้ ถ้าบุคคลนั้นได้ฝึกฝนกายจักพรรดิแล้วเขาก็สามารถดูดซึมแก่นแท้ของยาประสานกายจักพรรดิได้อย่างสมบูรณ์
อย่างไรก็ตามเมื่อใช้กายจักพรรดิสมรรถภาพทางกายสูงสุดการดูดซึมสูงสุดจะถูก จำกัด ไว้ที่สองหรือสามส่วนจากสิบส่วน นี่คือการสูญเสียยาประสานกายจักพรรดิและสิ่งนี้สามารถแก้ไขได้โดยการฝึกฝนกายของเซียนเพื่อดูดซับส่วนที่สูงขึ้นของแก่นแท้ยา
หลังจากที่ปู่เฉิงช่วยหลี่ฉีเย่กับการปรับแต่งของเขาเขาไม่ได้อยู่ที่นิกายโบราณกำยานชำระ ในระหว่างการเดินทางเขาได้ส่งข้อความจากจักพรรดิปีศาจหลันยรื่อ(Demon King Lun Ri)ถึงหลี่ฉีเย่บอกเขาว่าเขายินดีต้อนรับผู้มาเยือนที่ประตู!
โดยไม่ต้องสงสัยจักพรรดิปีศาจให้ความสำคัญหลี่ฉีเย่มาก; มิฉะนั้นสาวกธรรมดาๆของนิกายโบราณกำยานชำระจะไม่ถูกส่งคำเชิญซ้ำหลายครั้ง
หลังจากกล่าวคำอำลากับปู่เฉิง หลี่ฉีเย่กลับมาที่ลานของเขาเพื่อเข้าฌาน เกี่ยวกับการบ่มเพาะเขาขยันขันมากกว่าใคร แม้กระนั้นการบ่มเพาะของเขาก็ชะลอตัวลงเนื่องจากการปฏิรูปนิกายในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา
หลังจากที่กายหยุนมีเขตแดนตำหนักจร้านซรื่อ(Provisional Palace realm) ขอบเขตนี้สร้างตำหนักชะตากรรมใหม่ภายในเส้นชีพจรเนี่ยกง ฟังดูง่าย แต่การสร้างตำหนักชะตากรรมใหม่ตั้งแต่ต้นไม่ได้เป็นเรื่องง่าย
การสร้างตำหนักชะตากรรมใหม่แตกต่างจากตำหนักชะตากรรมตามธรรมชาติ ผู้บ่มเพาะเรียกว่าตำหนักราชาตามธรรมชาติในขณะที่ตำหนักชะตากรรมที่สร้างขึ้นจะเป็นตำหนักรองหรือตำหนักทาส
ตำหนักราชา เป็นที่ซึ่งพำนักอยู่ในชะตากรรมแท้และถูกเรียกว่าตำหนักชะตากรรมแท้ ตำหนักชะตากรรมใหม่ไม่สามารถแทนที่ตำหนักราชาได้เนื่องจากเหตุนี้
ขณะที่เขตแดนตำหนักจร้านซรื่อผู้บ่มเพาะสามารถสร้างตำหนักชะตากรรม แห่งใหม่ได้ ในทางทฤษฎีนักบ่มเพาะอาจมีตำหนักชะตากรรมสิบสองแห่ง - ชื่อ สิบสองตำหนักด้วย
ในความเป็นจริงตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันผู้คนที่มีพระราชวังสิบสองแห่งไม่มีอยู่จริง! บางคนบอกว่าโลกนี้ไม่มีพระราชวังสิบ ที่มากที่สุดมีพระราชวังสิบเอ็ด!
คำพูดเหล่านี้ไม่ใช่เหตุผล ในความเป็นจริงผู้บ่มเพาะปลูกที่มีตำหนักชะตากรรมสามแห่งได้รับการยกย่องว่าเป็นสถานะที่พิเศษแล้ว ด้วยหกตำหนักชะตากรรมจะได้รับการพิจารณาอัจฉริยะแม้ว่าความถนัดและร่างกายของเขาเป็นเรื่องธรรมดา; ตราบเท่าที่เขามีหกตำหนักชะตากรรมไม่มีใครสามารถปฏิเสธความกล้าหาญในอนาคตของเขา สำหรับการมีเก้าตำหนักชะตากรรม นี้เป็นอัจฉริยะพิเศษเทียมฟ้า แม้กระทั่งในสมัยโบราณจนถึงปัจจุบันนี้ก็หายาก! สำหรับการมีพระราชวังมากกว่าเก้าแห่งมีผู้บ่มเพาะที่รู้จักกันมาน้อยมากตั้งแต่เริ่มแรก!
เขตแดนตำหนักจร้าซรื่อมีห้าระดับและเรียงตามลำดับจากต่ำสุดถึงสูงสุดคือตำหนักแรกเริ่มสองน้ำพุหลั่งไหลสามไฟเผาผลาญสี่ทลายปฐพีเสาห้าฐานลอยฟ้า
หลี่ฉีเย่ ก้าวเข้าไปในเขตแดน ในขณะนี้ด้านบนของตำหนักชะตากรรมของเขาเปลี่ยนแปลงไป คลื่นหลังจากคลื่นของเวทมนต์ได้รับผลกระทบตำหนักราชาทำให้เส้นชีพจรเนี่ยกงเปลี่ยน!
มีเสากระดูกที่เพิ่มขึ้นในเส้นชีพจรเนี่ยกงของ ขณะที่ หลีฉีเย่ปรับหกคุณเผิง ไม่หยุดหย่อน มันค่อยๆขุดลงไปในเส้นชีพจรและรูปทรงของตำหนักชะตากรรมได้เกิดขึ้นอย่างช้าๆ ...
นี่คือตำหนักแรกเริ่มของตำหนักจร้าซรื่อ (Provisional Palace) กระบวนการนี้ช้ามาก เมื่อมีข้อผิดพลาดปรากฏมันอาจทำให้วังพังทลายได้ ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นการเปิดตำหนักชะตากรรมใหม่ในอนาคตจะยากกว่าการสำรวจท้องฟ้าที่สูงที่สุด!
ตลอดทั้งวันหลี่ฉีเย่ถูกฝังอยู่ในกระบวนการนี้ วันที่สองหลี่ฉีเย่ตื่นขึ้นมาจากเข้าฌานเขาก็เห็นหลี่ชวงเอี้ยน รออย่างเงียบ ๆ ที่ประตู
เขาส่งสัญญาณให้หลี่ชวงเอี้ยนเข้ามา หลี่ชวงเอี้ยนกำลังมองเขาอย่างเย็นชาโดยไม่พูดอะไรสักคำ
หลี่ชวงเอี้ยน ลูกรักสวรรค์คนนี้แม้ว่าจะติดตามหลี่ฉีเย่มานานแล้วก็ตาม แต่นางยังคงเงียบและเย็นเหมือนเคย
"กายหยกพิสุทธิระดับเซียนได้บัญญัติโยวเตี่ยนมาจากสงครามวิหารเทพ"
"บัญญัติโยวเตี่ยน ร่างกายมาจากสงครามวิหารเทพ ไม่เลวราวกับความสามารถเต๋าที่ยิ่งใหญ่
บัญญัติโยวเตี่ยนของกายหยกพิสุทธิระดับเซียนนี้ ร่างกายนี้เป็นที่ปราถนาของหลาย ๆ คน แม้แต่เก้าเซียนประตูปีศาจต้องจ่ายด้วยโลหิตและหยาดเหงื่อเพื่อรับมันจากสงครามวิหารเทพ