บทที่ 2: กายศักดิ์สิทธิ์ชีพจรเก้าหยาง
บทที่ 2: กายศักดิ์สิทธิ์ชีพจรเก้าหยาง
พื้นห้องใต้ดินเต็มไปด้วยอุปกรณ์ห้องแล๊บที่ถูกทิ้งไว้ ปกคลุมด้วยฝุ่นละอองและใยแมงมุม
ถังเจิ้ง ย่นคิ้วของเขา นี้มันไม่ได้ทำความสะอาดเลย ยัยแม่มดเฒ่านั้นพยายามที่จะทรมานเขา
เพื่อหลีกเลี่ยงการโดนตำหนิ เขาหยิบไม้กวาดและเริ่มกวาดพื้น หนึ่งชั่วโมงต่อมาร่างกายของเขาเริ่มมีเหงื่อออกเล็กน้อย แต่พื้นห้องใต้ดินก็สะอาดหมดจดเหมือนของใหม่
“ดูเหมือนว่าจริงๆแล้วมันถูกกุขึ้นเพื่อทำให้ผู้คนกลัวกัน” ถังเจิ้งเบ้ปากโดยไร้ซึ่งความกลัว
“เจ้าหนู ในที่สุดเจ้าก็มา!!” มีเสียงพูดดังขึ้นมา ทำให้เขาสะดุ้งโหย่ง
“คุณเป็นใคร?” ขนเขาลุกทั้งตัว เขามองไปรอบๆและไม่เห็นใครแม้แต่เงา
“คงเพราะฉันหงุดหงิดเกินไปแน่ๆถึงทำให้ได้ยินเสียงนี้”
“เจ้าหนู เวลาที่รอคอยเจ้ามันขมขื่นมาก” เสียงนั้นดังออกมาอีกครั้ง
ทันใดนั้นหน้าของถังเจิ้งก็ซีด นี่ไม่ใช่จินตนาการของเขา เสียงนี้เป็นของจริง
“คุณ ... คุณเป็นตัวอะไรกัน อย่าซ่อนตัว ไม่งั้นฉันจะไปลากตัวคุณออกมาอัดนะ” เสียงของถังเจิ้งสั่น แม้ว่าเขาจะกล้าแต่เขาก็ยังรู้จักความกลัวอยู่
“เทียนซานจือ เจ้าต้องการเปลี่ยนโชคชะตาของเจ้าแบบนี้สินะ? คิดมากเกินไปแล้ว”เสียงที่มืดมนดังขึ้น เพียงแค่ได้ยินเสียงก็ทำให้เกิดความหวาดกลัวได้
"หยินโม่ เจ้าต้องการทำอะไร?"
“เหอะ แน่นอนว่าข้าจะฆ่าเจ้าเด็กนี้เพื่อไม่ให้เจ้าสามารถฟื้นตัวได้”
“อย่ากำแหงให้มากนัก!!”
“ฮ่า ฮ่า เมื่อหลายปีก่อน ข้าได้ดูดซับพลังงานหยินลึกลับและไม่กี่ปีที่ผ่านมา ข้าก็หลอมหลวมกับมันสำเร็จแล้ว เจ้าไม่ใช้คู่ต่อสู้ของข้าอีกต่อไป หรือเจ้าคิดว่าสามารถหยุดข้าได้?”
“เจ้าหนู หนีเร็ว!” เสียงแรกที่เขาได้ยินตะโกนออกมา
ถังเจิ้ง มั่นใจแล้วว่านี่ไม่ใช้การแกล้งกัน มีผีจริงๆ? เขาต้องการที่จะหนีออกจากที่นี้ แต่เขาพบว่าไม่สามารถขยับตัวได้ ยังกับเขาถูกตรึงกับพื้น
“ทำไมฉันถึงขยับตัวไม่ได้” ถังเจิ้ง ตื่นตระหนก ตาของเขาเปิดกว้าง
“ฮ่า ฮ่า แน่นอนเจ้าไม่สามารถขยับได้ ข้าใช้วิชาตรึงไว้แล้ว, ถ้าเจ้าขยับได้ มันจะแปลกประหลาดมาก” เสียงที่เย็นชาดุจน้ำแข็งพูดด้วยความรื่นรมย์และพึงพอใจอย่างยิ่ง “เทียนซานจือ ตอนนี้ข้าจะกลืนกินจิตวิญญาณของเจ้าหนูนี้ และทำลายความหวังสุดท้ายของเจ้าซะ ฮ่า ฮ่า”
“หยินโม่ เจ้ามันชั่วช้าน่ารังเกียจที่สุด!”
“ฮ่า ๆ ข้าเป็นลูกหลานปีศาจ ความชั่วคือธรรมชาติของข้า”
“อ๊ากกก!
ถังเจิ้ง กรีดร้องออกมา สมองของเขารู้สึกราวกับว่ามันถูกเจาะโดยเข็ม มันเป็นความเจ็บปวดที่มากว่าปวดหัวตามปกติของเขานับพันเท่า ในที่สุดเขาก็หมดสติไป
สองสายจิตวิญญาณพุ่งเข้าสมองส่วนลึกของเขา หนึ่งมีสีดำและสีสีฟ้า จิตวิญญาณสีดำเร็วกว่าเลยเป็นคนแรกที่เข้าสู่สมองส่วนกลางของ ถังเจิ้ง
“เทียนซานจือ อีกไม่นานเจ้าจะสูญเสียจิตวิญญาณและแตกดับ ฮ่า ฮ่า” หยินโม่ ยิ้มบ้าคลั่งและภูมิใจอย่างมากกับตัวเอง
จิตวิญญาณสีดำเข้าสู่ระบบประสาทส่วนกลางของถังเจิ้ง
“สวรรค์ ท่านต้องการให้ข้าตายสินะ” เทียนซานจือ ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ
หลังจากเฝ้ารอมาหลายปี จนในที่สุดเขาก็ได้พบกับกายหยินลึกลับ และตอนแรกเขาคิดจะยืมพลังของเจ้าหนูมาจัดการ หยินโม่ แต่ที่ไม่คาดคิดคือเมื่อไม่กี่ปีก่อน หยินโม่ ได้รับพลังหยินลึกลับ จนตอนนี้พลังของมันได้ก้าวข้ามเขาไปแล้ว ถ้าถังเจิ้งตายเขาก็มีโอกาสที่จะได้ครองร่างแทน แต่เขาดันช้ากว่ายิ่นโม่
“อ่า! มันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน เจ้าหนูนี้ไม่ได้มีกายหยางลึกลับ แต่มัน ...จริงๆแล้ว...มันมี กายศักดิ์สิทธิ์ชีพจรเก้าหยาง!”
ทันใดนั้นหยินโม่ก็หน้าซีดและกรีดร้อง ต้องการหนีจากระบบประสาทส่วนกลางของ ถังเจิ้งแต่มีคลื่นพลังหยางที่ไร้ขีดจำกัดล้อมรอบตัวเขา
“กายศักดิ์สิทธิ์ชีพจรเก้าหยาง!”เทียนซานจือตะลึง
กายศักดิ์สิทธิ์ชีพจรเก้าหยางมีอยู่เฉพาะในตำนาน เขาไม่เคยคิดว่าจะได้เจอคนที่มีกายศักดิ์สิทธิ์ชีพจรเก้าหยาง มันมีความคล้ายคลึงกับกายหยางลึกลับ กายทั้งสองแบบมีพลังหยางบริสุทธ์เหมือนกัน แต่กายศักดิ์สิทธิ์ชีพจรเก้าหยางมีความบริสุทธิ์และพลังหยางมากกว่า
"ฮ่าฮ่า หยินโม่ เจ้าหาเรื่องเจ็บตัวเองแท้ๆ ตอนนี้เจ้าตายแน่!" เทียนซานจือรู้สึกร่าเริง
หยินโม่ บ่มเพาะพลังโดยเน้นการฝึกไปที่พลังหยินอันอ่อนโยน และพลังหยางบริสุทธิ์คือดาวข่มของเขา แต่เขาคิดว่าเขาสามารถจัดการพลังหยางภายในร่างกายของถังเจิ้ง ได้ดังนั้นเขาจึงเข้าสู่ร่างกายด้วยเจตนาที่จะฆ่าเขา เพื่อให้เทียนซานจือไม่สามารถดูดซับพลังหยางบริสุทธิ์ได้
เทียนซานจือ บ่มเพาะพลังโดยเน้นการฝึกไปที่พลังหยางอันร้อนแรง ดังนั้นถ้าเขาต้องการดูดซับพลังหยางบริสุทธิ์ พลังของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก และอาจเป็นอันตรายต่อถึงชีวิตต่อ หยินโม่
“เทียนซานจือ ข้าไม่ยอมรับ เจ้าหนูนี้จะมีกายศักดิ์สิทธิ์ชีพจรเก้าหยางได้อย่างไร?” หยินโม่ ปล่อยเสียงคำรามจากใจที่ฉีกขาด
“หยินโม่ เจ้าปีศาจชั่วร้าย นี้คือความต้องการของสวรรค์ พระเจ้าต้องการทำลายล้างเจ้า!” เทียนซานจือ พูด
“อ่า! ข้า..ไม่....ยอมมม....”ตะโกนด้วยความพยายามอย่างถึงที่สุด ทุกอย่างได้กลับมาเป็นปกติ จิตวิญญาณของ หยินโม่ ถูกสกัดด้วยพลังบริสุทธิ์
เทียนซานจือ ไม่กล้าเสี่ยงและอยากหนีออกจากสมองถังเจิ้ง แต่เขาก็พบว่ามีแรงดึงดูดได้จับตัวเขาไว้แล้ว
“เกิดอะไรขึ้น? หรือเขาต้องการที่จะจัดการกับข้าเหมือนกัน?” เทียนซานจือ พยายามไปข้างหน้า แต่พบว่าเขาไม่สามารถหลุดจากการจับกุมนี้
“นี้ ... กายศักดิ์สิทธิ์ชีพจรเก้าหยางแข็งแกร่งขนาดนี้เลย? เข้ามานั่นง่ายดาย แต่การออกไปช่างยากเย็นยิ่งนัก”
ทันใดนั้น เทียนซานจือ รู้สึกว่ามันแปลกมาก เมื่อคลื่นพลังหยางบริสุทธิ์ไม่เป็นอันตรายต่อเขา แต่กลับทำให้จิตวิญญาณของเขาแข็งแกร่งขึ้น
“ผี มีผี!” ทั้งร่างของเขารู้สึกหนาวเย็นอย่างมาก ความรู้สึกที่แปลกประหลาดนี้ทำให้เขากลัวมาก
“เจ้าหนู ข้าไม่ใช้ผี เจ้าไม่จำเป็นต้องกลัวเลย”เสียงของเทียนซานจือ ดังออกมา
“คุณ ... คุณเป็นใคร คุณอยู่ที่ไหน?” ถังเจ้งพูดติดขัด พร้อมทั้งมองรอบๆด้าน ไม่เห็นเงาของใคร
“ข้าอยู่ในทะเลจิตวิญญาณของเจ้า”
“... . ทะเล ...จิตวิญญาณ” ถังเจิ้ง กลืนน้ำลาย
"สบายใจได้ ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก" เทียนชานจือ พูดอย่างอบอุ่น ใจเขาคิดว่า แค่เจ้าหนูนี้ไม่ทำร้ายข้า ก็ขอบคุณพระเจ้าแล้ว ข้าจะไปมีปัญญาทำอะไรเจ้าได้
ไม่ทำอะไร แต่ยังอยู่ในสมองฉัน มันคิดว่าฉันโง่เหรอไง? ถังเจิ้งสาปแช่ง
“เจ้าไม่เชื่อข้า?”
“ไม่ ผมเชื่อคุณ” ถังเจิ้งยังไม่เข้าใจสถานการณ์ และตัดสินใจที่จะรักษาสภาพนี้ไว้ก่อน ไม่ใช้ว่าก่อนหน้านี้มีคนที่ชื่อ หยินโม่? ตอนนี้มีเพียง เทียนซานจือ
“หยินโม่ ตายไปแล้ว ด้วยน้ำมือเจ้า” เทียนซานจือ คลายข้อส่งสัยเขา
“ตายเพราะผม?” ถังเจิ้งเต็ม งง เดียวนะเขารู้ว่าความคิดฉันได้ยังไง
“ข้าอยู่ในจิตของเจ้า สิ่งที่เจ้าคิด ข้าก็รู้ แล้วเจ้าไม่จำเป็นต้องสื่อสารผ่านคำพูด แค่เจ้าคิดก็พอ” เทียนซานจือ อธิบาย
“รีบออกจากหัวผมเดียวนี้” ถังเจิ้ง ไม่ชอบที่จะให้คนอื่นรู้ความคิดและความรู้สึกของเขา
“ข้าทำไม่ได้” เทียนซานจือ พูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น “ตอนนี้ข้าอ่อนแอมาก และถูกคุมขังด้วยพลังหยางบริสุทธิ์ของเจ้า ดังนั้นนอกเสียจาก ข้าสามารถฟื้นคืนพลังของข้า หรือเจ้ามีพลังพอที่จะควบคุมหยางบริสุทธิ์ในตัวเจ้าได้และปล่อยข้าไป ไม่งั้นข้าก็ต้องอยู่ในหัวเจ้าต่อไป”
ความจริงก็คือ เขาไม่ต้องการออกไป จิตวิญญาณของเขาอ่อนแอ และสามารถแตกดับได้ทุกเมื่อ พลังหยางบริสุทธิ์สามารถช่วยรักษาจิตวิญญาณเขาได้
หน้าของถังเจิ้ง ข่มขื่น นี้มันสถานการณ์อะไรกัน
“ข้าคือผู้บ่มเพาะพลังจากเมื่อหนึ่งพันปีก่อน และมีพลังขนาดย้ายภูเขาเคลื่อนทะเล ผ่อนคลายไว้ ข้าจะอยู่ในจิตเจ้าชั่วคราว และจะไม่ใช้ประโยชน์จากเจ้า ข้าจะสอนวิธีการบ่มเพาะพลัง ทำให้เจ้ามีพลังขนาดมีชื่อเสียงไปทั่วภายใต้สวรรค์นี้”
"บ่มเพาะพลัง " หัวใจของถังเจิ้งเต้น มันราวกับว่าตำนานเป็นความจริง ฉันไม่เคยคิดว่าสิ่งนั้นจะเกิดขึ้น
เนื่องจากคนบอกเป็นสิ่งที่ไม่น่าจะมีจริง เขาจึงยอมรับได้ ช่วยไม่ได้ที่ตอนนี้เขาจะตื่นเต้นมาก เขาสามารถบ่มเพาะพลังได้!
"แน่นอน ข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นผู้บ่มเพาะพลังที่แข็งแกร่ง ผู้บ่มเพาะที่แท้จริง” เทียนซานจือ ให้คำสาบานอย่างเคร่งขรึม ถังเจิ้ง มีกายศักดิ์สิทธิ์ชีพจรเก้าหยาง ถ้าเขาสามารถควบคุมถังเจิ้งได้ ในอนาคต เขาจะมีความเป็นไปได้ไม่สิ้นสุด และจากนั้นเขาจะมีโอกาสกลับไป นิกาย กุย(Gui)
เดิมทีเขาเป็นลูกศิษย์ที่ถูกไล่ออกจากนิกาย และความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาคือการกลับไปที่นิกาย ถ้าเขามีศิษย์ที่ครอบครองกายศักดิ์สิทธิ์ชีพจรเก้าหยาง เขาจะมีความสามารถในการกลับไปที่นิกายกุย
“อย่างแรก ช่วยข้าเอาของก่อน แล้วข้าจะถ่ายทอดให้เคล็ดวิชาเจ้า”
ถังเจิ้ง ทำตามคำสั่ง และทำลายมุมกำแพง เผยให้เห็นหนังแกะเก่าๆที่ถูกฝังไว้ในหินโดยมีตัวอักษรสี่ตัวว่า "คัมภีร์สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์โบราณ(Ancient Clear Heaven Scroll)” อยู่
"นี่คืออะไร?"
“ของดีไง เอามันไป ข้าจะบอกเจ้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลัง ให้ข้าปรับแต่งเลือดอุดตันในสมองของเจ้าก่อน จากนั้นให้เคล็ดวิชาแก่เจ้า”เทียนซานจือ เพิ่งลงลึกเข้าไปในสมอง และค้นพบว่าเส้นลมปราณจำนวนมากของเขา ถูกจับเป็นก้อนเลือดซึ่งต้องแก้ไขเพื่อบ่มเพาะ
"เส้นเลือดอุดตัน?"
"ใช่ สมองของเจ้า ก่อนหน้านี้ได้รับบาดเจ็บที่สำคัญหรือไม่"
ถังเจิ้ง คิดได้ทันทีว่าเหตุการณ์ครึ่งปีที่ก่อน เมื่อเขาได้รับบาดเจ็บอาจเป็นได้ว่าสาเหตุของอาการปวดหัวของเขาเป็นเพราะเส้นเลือดอุดตัน
"สบายใจได้ นี้เป็นเพียงปัญหาเล็กน้อย ข้าจะรักษาให้ แต่ข้าต้องใช้พลังอย่างมาก ดังนั้นข้าจึงต้องพักผ่อนชั่วคราว เจ้าไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนก ข้าจะรีบฟื้นสติ
"ขอบคุณ!" ถังเจิ้งรู้สึกถึงคลื่นของความขอบคุณ หลังจากหายบาดเจ็บแล้ว เขาก็จะฟื้นตัวให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด และแสดงให้ทุกคนที่มันดูถูกเขา
คลื่นแห่งความอบอุ่นรวมตัวกันและมุ่งหน้าไปยังสมองของเขา ทำให้รู้สึกถึงความเงียบสงบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ครู่ต่อมาความรู้สึกนี้หายไปและเขารู้สึกว่าสมองของเขานั้นชัดเจนมากขึ้นและไม่รู้สึกช้าและงง อีกต่อไป
"มันเป็นยังไง?" เขานึกถึงความรู้ที่เขาได้เรียนรู้อย่างระมัดระวัง และความรู้เริ่มท่วมเขาเหมือนกระแสน้ำ และไม่ก่อให้เกิดอาการปวดหัว
“ฉันหายแล้ว น่าอัศจรรย์จริงๆ!” เขารู้สึกตื่นเต้นและเริ่มเต้นไปมาเล็กน้อย “เทียนซานจือ ตอนนี้ผมรู้สึกสบายดีจริงๆ!”
แต่ไม่มีเสียงตอบดลับ เขาจำได้ว่า เทียนซานจือใช้พลังงานมากและพักอยู่
"เจ้านี้คืออะไร คัมภีร์สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์โบราณ มันต้องสำคัญมากแน่ๆ" ดวงตาของ ถังเจิ้ง จ้องลงมาบนหนังแกะโบราณ ตัวอักษรทั้งสี่ตัวมันเหมือนกับมีเวทมนตร์ดึงดูดความสนใจของเขา
เขาค่อยๆเปิดคัมภีร์หนังแกะโบราณ โดยมีข้อความโบราณอันน่าสนใจปรากฏขึ้น และเขาอ่านออกเสียงดังอย่างไม่รู้ตัว
