ตอนที่ 081 – พยัคฆ์เขี้ยวดาบ

ตอนที่ 081 – พยัคฆ์เขี้ยวดาบ

 

มันราวกับประตูเปิดไปยังโลกอีกใบหนึ่ง

ภายในความมืดมิด ความทรงจำอันเลือนลางหลับใหลเป็นเวลาพันปี และด้วยแสงสว่างวาบมันก็ตื่นขึ้น

เหล่าเครื่องกลไกทองแดงเรียงรายอย่างเป็นที่เป็นทางราวกับอสูรที่ดุร้าย พวกมันนิ่งเงียบและเรียงยาวไปไกลไม่มีที่สิ้นสุด ความมืดมัวภายในโลกสีทองแดงส่องสว่างราบเรียบ ปราศจากการตกแต่งและมืดมัวราวกับยุคสมัยนั้น สายเลือดและปราณเพลิงพรั่งพรูไปทั่ว

ถังเทียนเดินไปข้างหน้าด้วยความงุนงง เขาตกตะลึงกับทิวทัศน์เบื้องหน้าของเขา เขาเดินไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องขณะที่สายตาของเขามองไปยังเครื่องกลไกทองแดง

เครื่องกลไกทองแดงแปลกประหลาดอย่างผิดปกติ บางอันรูปร่างราวกับอสูร บางอันราวกับมนุษย์ แต่ส่วนมากของพวกมัน ถังเทียนมิสามารถจะอธิบายได้ แต่ละเครื่องกลไกทองแดงมันปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายสังหารที่คลุมเคลือ ทองแดงที่มืดมัวควบคู่กับกลิ่นอาย

“ฐานทัพนี้ใช้เป็นที่พักผ่อนสำหรับผู้คนที่กำลังบ่มเพาะ คลังอาวุธนี้มันเล็กอย่างยิ่ง” ทหารกล่าวอย่างไม่แยแส

เล็กอย่างยิ่ง...

นี่ถือว่าเล็กงั้นหรือ...

ถังเทียนมิรู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกของเขาเช่นไร เขามิสามารถที่จะจินตนาการได้ว่ากองทัพกางเขนใต้แข็งแกร่งทรงพลังเพียงใด

ทหารมองไปรอบๆและรู้สึกโล่งใจ “ข้าจดจำได้ว่าฐานทัพนี้ออกแบบโดยหลัวซือ อันธิพาลนั่นร้องขออย่างเสียสติและวิปลาส สถานที่แห่งนี้ได้รับการไว้วางใจจากเขา เจ้าสามารถไปหาอุปกรณ์ของกองทัพที่เจ้าชื่นชอบได้ สิ่งที่ใช้โดยอันธพาลวิปลาสผู้นั่นไม่ได้อยู่ในที่นี้”

“สำหรับอันธพาลผู้วิปลาส?” ถังเทียนกล่าวถามอย่างอยากรู้

“อืมมม ผู้เชี่ยวชาญทุกคนต่างมีการออกแบบกลไกที่เหมาะสมกับอุปกรณ์ของพวกเขาเอง ทหารปกติไม่สามารถที่จะได้การดูแลเช่นนั้น” ทหารอธิบาย

“เครื่องกลไกเหล่านี้ยังคงใช้งานได้อยู่หรือไม่?” ถังเทียนอดมิได้ที่จะกล่าวถามออกไป

“อาจจะ” ทหารไม่แน่ใจเช่นเดียวกัน “เจ้าสามารถเลือกมันและลองดูได้”

“เยี่ยม!” ถังเทียนรู้สึกมีความสุข เขาอดกลั้นความปิติของเขาได้อีกต่อไป สำรวจไปรอบๆและสายตาของเขาก็จับจ้องไปยังเครื่องกลไกทองแดง

นี่มันเป็นเครื่องกลไกของมนุษย์ที่มีคุณภาพ มันดูคล้ายกับชุดเกราะขนาดใหญ่กว่าสองเมตร ความรู้สึกแรกที่เครื่องกลไกส่งออกมามันน่าหวาดหวั่น ส่วนหัวของมันเป็นพยัคฆ์สง่างามและเคร่งขรึม ข้อต่อของพวกมันทั้งหมดเป็นแกนหมุน! โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อต่อของนิ้วมือ ถังเทียนจินตนาการว่าตัวเองปล่อยมันใส่คู่ต่อสู้ด้วยหมัดของเขา ความคมกล้าของหมัดสามารถที่จะทำลายการป้องกันของคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย ด้วยพละกำลังที่น่ากลัวเช่นนี้ มันคงสามารถทำลายได้ทุกอย่าง กรงเล็บทั้งสิบสามารถที่จะยึดแน่นและทำให้เกิดหายนะได้ ปราศจากคำพูดอันใด สำหรับเข่าและข้อศอก คู่ต่อสู้คงจะสูญเสียความมั่นใจในการต่อสู้ของเขาตั้งแต่ที่รับการโจมตีคราแรก

“อันนี้แหละ!” ถังเทียนกล่าวปราศจากความลังเล

ทหารมองไปและพยักหน้า “เจ้าเลือกได้ดี มันเรียกว่า [พยัคฆ์เขี้ยวดาบ] มันเป็นชุดเกราะที่มีคุณภาพของผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ระยะประชิด มันเหมาะสมกับกลยุทธ์การต่อสู้ของเจ้าอย่างยิ่ง”

“พยัคฆ์เขี้ยวดาบ…” ถังเทียนรู้สึกหลงใหลในชื่อนี้ในทันที

“เครื่องกลไกประเภทนี้เรียกว่าชุดเกราะกลไก” ทหารกล่าวขณะที่เขาชี้ไปยังพยัคฆ์เขี้ยวดาบ “จุดเด่นของมันคือความว่องไวและเน้นไปที่การโจมตี ไม่ว่าจะเป็นวิชาหมัด วิชาฝ่ามือ วิชาดัชนี วิชาข้อต่อ หรือวิชาท่าเท้า พวกมันต่างมีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสองถึงสามส่วนของมาตรฐานบุคคลผู้นั้น”

ถังเทียนรู้สึกตื่นเต้น สำหรับวิชาการต่อสู้มันเสริมความแข็งแกร่งเป็นสองส่วนช่างเป็นการเพิ่มที่น่ากลัวยิ่ง มันเป็นเรื่องยากนักที่วิชาการต่อสู้จะเพิ่มประสิทธิภาพเหนือกว่าสองส่วนได้

“อย่างไรก็ตาม มันก็มีจุดด้อยเช่นกัน” ทหารกล่าวต่อ “พยัคฆ์เขี้ยวดาบนี้การป้องกันของมันเปราะบางนัก ความรุนแรงของมันทำให้การป้องกันของมันด้อยลงไป นอกจากนี้ ปราณแท้จริงจะเสริมสร้างให้มันปลดปล่อยพลังได้ในทันที มันจะดีหากเป็นเพียงช่วงสั้นๆ สำหรับช่วงระยะยาว มันอาจจะไม่สามารถแสดงผลได้”

ขณะที่ทหารกล่าวเรื่องนี้ เขาก็เปิดหน้าอกชุดเกราะกลไก มันไม่มีสิ่งใดอยู่ภายในนั้น แต่มันมีเส้นสีแดงซับซ้อนมากมายพาดผ่านกันไป ภายใต้สีทองแดงทึบๆสีแดงก็เด่นสะดุดตาเป็นพิเศษ

“มิใช่ว่ามันดูเหมือนกับเป็นเส้นชีพจรของมนุษย์งั้นหรอกหรือ?” ทหารเปิดใช้งานมันขณะที่เขากล่าวถาม

“ใช่แล้ว มันเหมือน” ถังเทียนพยักหน้า

“ใส่หินดาราไว้ที่นี่” ทหารชี้ไปยังร่องบนผนังด้านใน “แม้ว่าชุดเกราะด้านหลังจะออกแบบมาให้หนาและสามารถทนต่อการโจมตีได้ดี ทางที่ดีเจ้าก็อย่าได้ใช้มันเป็นโล่ ถ้าคู่ต่อสู้ของเจ้ารู้และใช้การโจมตีที่รุนแรง ร่องนี้จะถูกทำลายเปิดออก อ๊า จากนั้นสิ่งนี้ก็จะกลายเป็นเพียงกระป๋องทองแดง”

ทหารดูคุ้นเคยกับมัน

“เอาล่ะ เจ้าสามารถที่จะเข้าไปและทดลองมันดู”

ยามเมื่อถังเทียนได้ยิน เขาก็รีบเร่งเข้าไปทันที

“ก้าวไปสองก้าว” ทหารพับแขนเสื้อของเขาและเฝ้ามองอยู่ด้านข้าง เขามีนิสัยที่ชอบล้วงกระเป๋า แต่สิ่งนี้ทำให้เขาระลึกได้ว่าเขาเป็นจิตวิญญาณขุนพลไปแล้ว ด้วยความเสียใจบางอย่างภายในหัวใจของเขา ถ้าหากเขามียาสูบในตอนนี้ มันจะยอดเยี่ยมสักเพียงใด...

ด้วยความตื่นเต้นมากมาย ถังเทียนก้าวไปข้างหน้า ในท้ายสุดเขาก็กะความแรงไม่ถูกจนสูญเสียสมดุลและจากนั้นหน้าของเขาก็ทิ่มลงพื้น

ทหารหันกลับไปมองและอดไม่ได้ที่จะดูแคลน “โอ้ โอ้ โอ้ เด็กหนุ่ม จดจำไว้ว่าต้องควบคุมกำลังให้ดี มันจะขยายและปลดปล่อยกำลังของเจ้า”

และจากนั้น ปัง พยัคฆ์เขี้ยวดาบก็กระเด้งขึ้นมาจากพื้น มันก็กระแทกกับเพดานก่อเกิดเป็นหลุม หลังจากนั้น เขาก็ล้มลงไปยังพื้นอีกคราก่อเกิดฝุ่นผงปลิวว่อนมากมาย

“เด็กหนุ่ม เจ้าเล่นไปก่อนเถอะ ข้าจะไปดูยังสถานที่อื่น อย่าได้เป็นกังวล ของเล่นชิ้นนี้แข็งแกร่งดังนั้นมันไม่พังแน่นอน”

เมื่อกล่าวเสร็จสิ้น ทหารก็สลายหายไปในอากาศ

มันเป็นคราแรกที่ถังเทียนมีสิ่งบางอย่างที่น่าสนุกเช่นนี้ภายในมือของเขา ตั้งแต่เริ่มมันไม่ง่ายที่จะควบคุมนัก และเขาก็ล้มลงหลายครา แต่ด้วยความรวดเร็วถังเทียนก็ตอบสนองราวกับอสูรและเขาก็ควบคุมมันได้ในทันที

เคร้ง เคร้ง เคร้ง!

ถังเทียนสวมใส่ชุดพยัคฆ์เขี้ยวดาบและวิ่งอย่างบ้าคลั่งภายในคลังกองทัพ และบางคราก็กระแทกไปยังเครื่องกลไกศาสตราวุธชิ้นอื่น แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เขารู้สึกเพียงมีอิสระอย่างที่ไม่อาจบอกกล่าวได้ เขารู้สึกราวกับเขามีพลังอันมากมายที่ไม่อาจอธิบายได้อยู่ภายในร่างของเขา เพื่อที่จะทดสอบเครื่องกลไกศาสตราวุธด้วยตัวเองมันรู้สึกสดชื่นนัก ถังเทียนชื่นชมผู้คนของกองทัพกางเขนใต้อย่างยิ่ง เขาแทบจะกราบไหว้อย่างชื่นชมถึงผู้ที่สร้างเครื่องกลไกทั้งหมดนี้ พวกมันช่างทรงพลังนัก! แม้ว่ามันจะดูหนักอย่างยิ่ง แต่มันเพียงใช้ออกพลังเล็กน้อยเพื่อกระตุ้นให้พวกมันเคลื่อนไหวและพวกมันก็ว่องไวอย่างมาก

พยัคฆ์เขี้ยวพลันหยุดลงอย่างเป็นธรรมชาติ ถังเทียนสูดหายใจเข้าลึกและปลดปล่อยหมัดออก กระตุ้นปราณแท้จริงอันพลุ่งพล่านอย่างรุนแรงภายในร่างของเขา!

มหาวินาศ!

ปัง!

ที่ที่หมัดกระแทกไปทั่วบรรยากาศมันถูกทำลายเป็นชิ้นๆ อากาศรอบๆหมัดพังทลายอย่างรวดเร็ว ก่อเกิดเป็นคลื่นเสียงที่น่ากลัว

ช่างรุนแรงนัก!

ถังเทียนตกตะลึงกับหมัดที่ปล่อยออกไป

เขารู้ดีถึงพลังของหมัดมหาวินาศ แต่เขามิได้คาดคิดว่าจะเป็นเช่นนี้ในขณะที่เขาสวมใส่ [พยัคฆ์เขี้ยวดาบ] การขยายของพลังหมัดมหาวินาศช่างกว้างใหญ่นัก หมัดมหาวินาศยามปกติมันเพียงก่อเกิดพลังทำลายรอบๆอากาศแต่ไม่สามารถที่จะทำลายมันหมดจรด พลังอันสมบูรณ์แบบของหมัดมหาวินาศที่เพิ่มอย่างน้อยสองส่วนมันก็มีพลังเพิ่มขึ้นเช่นนั้น

โลหิตพลุ่งพล่านของถังเทียนก็ถูกกระตุ้นขึ้นในทันที เขาเริ่มกลายเป็นบ้าคลั่งใช้ออกวิชาการต่อสู้แตกต่างกันไปทั้งหมดของเขา

วิชาการต่อสู้อันหลากหลายของเขาแปรเปลี่ยนเป็นร้ายกาจยิ่งขึ้น พลังพวกมันทั้งหมดเพิ่มขึ้นเป็นรุนแรง

ถังเทียนรู้สึกราวกับเขาเป็นเครื่องกลไกต่อสู้ที่บ้าคลั่ง กวาดล้างทุกอย่างเบื้องหน้าของเขา!

※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※

ทหารมองไปยังตราลักษณ์เบื้องหน้าเขา

มันเป็นตราลักษณ์ขนาดใหญ่ที่ทุกค่ายทหารจะต้องมี ภายในมันเป็นตราของทหาร ตราลักษร์ของกองทัพกางเขนใต้

ทหารแบฝ่ามือของเขาและสัมผัสไปยังตราลักษณ์

ตราลักษณ์พลันสว่างวาบขึ้นอย่างเลือนลาง รอยประทับ 十 กางเขนใต้สีทองแดงเป็นราวกับดวงดาราที่ถูกปลุกขึ้น

“หัวหน้า ทางที่ดีท่านอย่าได้หลอกลวงข้า…” ทหารพึมพำ

แสงสีทองแดงพลันเข้าสู่ร่างของเขา ตราลักษณ์บนกำแพงก็เจือจางลง

ร่างของทหารสั่นสะท้าน และที่หน้าผากของเขาก็พลันปรากฏรอยประทับ 十  กางเขนใต้ทองแดงขึ้น ร่างโปร่งแสงตอนแรกของเขา ก็แปรเปลี่ยนเป็นรูปธรรมและสมจริงมากยิ่งขึ้น

จากใบหน้าที่ว่างเปล่าพลันปรากฏดวงตา จมูก ปากและคิ้ว

ไม่นานหลังจากนั้นการเปลี่ยนแปลงก็หยุดลง

ทหารเปิดตาของเขาขึ้น ตราลักษณ์เบื้องหน้าเขาพลังแปรเปลี่ยนเป็นกระจก และเมื่อมองเห็นบุคคลที่อยู่ภายในกระจก ทหารก็ตกตะลึงไปชั่วครู่ และก็ตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยวในทันที “หัวหน้า! ท่านมันตัวบัดซบ อย่าบอกข้านะว่ายามเมื่อท่านสร้างตราลักษณ์นี้ท่านยังคงกำลังเล่นไพ่โป๊กเกอร์อยู่…”

ภายในกระจก ดวงตา ปาก จมูกและคิ้วสามารถขยับได้ทั้งหมด แต่แท้จริงแล้ว แท้จริงแล้วมันคล้ายถูกวาดขึ้นมา...

แรกเริ่มจากที่ไร้หน้า มีใบหน้าลักษณะเด่นชัดที่วาดลงไปเป็นใบหน้าของโป๊กเกอร์...

ทหารกรีดร้องไปยังตราลักษณ์เป็นเวลานานก่อนที่เขาจะหยุดลง ขณะที่เขาจ้องมองไปยังตราลักษร์ เขาก็กล่าว “ท่านและกลุ่มตัวบัดซบของท่านคงจะเล่นไพ่โป๊ะเกอร์กันสนุกอยู่ภายในนรกสินะ? ปล่อยให้ข้าอยู่คนเดียวภายในโลกใบนี้ อย่าบอกข้านะว่ามันเป็นเพราะข้ามิค่อยได้ติดตามพวกท่านเล่นโป๊กเกอร์ด้วย…”

ขณะที่เขากล่าว น้ำตาก็บดบังสายตาของเขา

ทหารปาดน้ำตาจ้องมองไปยังตราลักษณ์พลางพึมพำ “ไพ่มันเปียกไปหมด มันดูน่าเกลียดนัก มันทำให้ภาพลักษณ์ของข้าครูฝึกผู้เลือดร้อนเสียหายแล้ว”

เขากลับคืนสู่สติของเขา และรอคอยชั่วครู่ก่อนที่จะพูดอย่างช้าๆ “หัวหน้า นอกเหนือจากการฝึกฝนทหารเกณฑ์แล้วข้าก็ไม่รู้เรื่องอันใดอีก อย่างไรก็ตาม ข้าคิดว่าตั้งแต่ที่ท่านได้ส่งข้ากลับมาในที่นี่ นั่นหมายความว่ามันจะต้องมีสิ่งใดบางอย่างที่จะต้องกระทำให้เสร็จสิ้น! พวกท่านทั้งหมดคงไม่อาจยอมรับความล้มเหลวได้ใช่หรือไม่? พวกท่านทั้งหมดไม่อาจยอมรับการถูกทำลายใช่หรือไม่? หากข้าคิดถูก พวกท่านทั้งหมดคงจะไม่มีความสุขเลย!”

“หัวหน้าท่านมิได้มาด้วย อาซิ่นเจ้าตัวทรยศบัดซบที่มิเคยเล่นไพ่แพ้ก็มิได้มาด้วย หลัวซือเจ้าเป็นนายช่างเครื่องกลไกที่เก่งที่สุดและเจ้าก็ยังคงมิได้มาด้วยเช่นกัน” ทหารจ้องมองไปยังฝ่ามือของเขา “พวกท่านทั้งหมดทอดทิ้งข้า บุรุษผู้ที่ซึ่งไร้ประโยชน์กลับมาที่นี่ ทำไมกันหัวหน้า!”

“นอกจากการฝึกฝน ข้าก็มิรู้อันใดเลย” ทหารนั่งลง พิงบนตราลักษณ์บนกำแพงและพึมพำกับตัวเอง “พวกท่านต่างเป็นผู้ที่ทรงพลัง แต่พวกท่านทั้งหมดก็จากไป พวกท่านเห็นได้ชัดว่าไม่ได้เต็มใจไป แต่ก็ยังทิ้งข้าไว้ผู้เดียว พวกท่านคงจะอึดอัดในตอนนี้ แต่ถังเทียนผู้นี้ก็ไม่เลวนัก โอ้ เต็มไปด้วยศักยภาพเพียงแต่ภายในยุคของพวกเรามันจะล้าหลังไปเล็กน้อย ปัญหาเช่นนี้…”

และเขาก็นั่งอยู่นั่นพูดไม่รู้จักจบสิ้นปราศจากประเด็นอันใด ราวกับเขากำลังพูดอยู่กับสหายเก่าเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของเขา

แสงจากด้านบนก็ก่อเกิดเป็นเงายาวบนตราลักษณ์บนกำแพง พิงบนกำแพงนั่งด้านข้างของทหาร ราวกับมันเป็นสหายร่วมรบในช่วงเวลานั้น

***********************************************************

ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ