ผู้อาวุโสกระบี่นึกขึ้นได้ เขารู้สึกตกใจอย่างมาก "เจ้าหนูการบ่มเพาะของเจ้าไม่ได้อยู่ในเขตแดนผลิวิญญาณ แต่เจ้ากล้าเสี่ยงเข้ามาในฝักกระบี่? เจ้ากำลังแกว่งเท้าเข้าาหาความตาย? "

"ข้าฝึกฝนด้วยรัศมีกระบี่ของข้า!" ซูหยุนกล่าว

"โอ้วว? เจ้าสามารถสร้างรัศมีกระบี่ได้? เป็นอย่างไรบ้าง? มันนานแค่ไหน? "

ผู้อาวุโสกระบี่ตะลึงอีกครั้ง เขาไม่เชื่อที่ซูหยุนพูด

ซูหยุนยกกระบี่ขึ้นมาและเปิดใช้อำนาจพลังวิญญาณของเขา แสงรัศมีของกระบี่เริ่มปกคลุมความยาวของกระบี่ทั้งหมด

เมื่อรัศมีสีขาวห่อหุ้มกระบี่ไว้มันก็เริ่มค่อยๆทำให้กระบี่ดูเหมือนจะมีประสิทธิภาพอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อเห็นอย่างนี้ผู้อาวุโสกระบี่แข็งกลายเป็นรูปปั้น

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถามว่า "เจ้าวางแผนจะทำอะไร?"

"ข้าจะมารับกระบี่เล่มใหม่ที่มีคุณภาพสูงกว่า"

"เจ้ากำลังพยายามทำสิ่งใดให้สำเร็จ?"

"แน่นอนว่ามันเป็นการฆ่าคน!"

"ฆ่าคน ... "

ผู้อาวุโสกระบี่ยังคงเงียบ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและพูดต่อ "ดีเนื่องจากเจ้ากำลังมาเอากระบี่ข้าจะสอนอะไรดีๆ กับวิถีทางของกระบี่ "

วิถีทางของกระบี่คืออะไร?

ซูหยุนมองไปทางถนนสีขาวตรงหน้าเขาและสังเกตเห็นว่ารั้วทั้งสองด้านโดยรอบถนนสีขาวนั้นเกิดจากเงากระบี่แวววับจำนวนมากที่เปล่งประกายพลังศักดิ์สิทธิ์

ทุกๆหนึ่งกระบี่เว้นระยะห่างเท่ากันสม่ำเสมอร้อยเปอร์เซนแต่ละเล่มดูเหมือนว่าจะบรรจุอำนาจพลังศักดิ์สิทธิ์อยู่เหนือธรรมชาติรัศมีกระบี่ที่พวกเขากำลังเปล่งออกมา

"บนเส้นทางเป็นเพียงกระบี่ธรรมดา แต่ภายในพระราชวังเป็นเจ้าแห่งกระบี่ ห้ากระบี่เทวะยังตั้งอยู่ที่นั่น ... แต่ทว่า,เจ้าไม่ควรคิดเพ้อฝันเพื่อควบคุมมันเจ้าแห่งกระบี่เป็นสิ่งที่เจ้ายังไม่สามารถทำได้ในตอนนี้! เนื่องจากเจ้าจำเป็นต้องมีกระบี่สำหรับการฆ่ากระบี่สีขาวเล่มแรกที่เจ้าเห็นอยู่ตรงหน้าเจ้าน่าจะเป็นเป้าหมายปัจจุบันของเจ้า ผ่อนคลายแม้ว่าจะเป็นกระบี่สีขาวธรรมดาที่นี่ แต่ก็อย่าได้เปรียบกับกระบี่สวะที่เจ้าถืออยู่รวมกันหนึ่งล้านเล่ม

ข้าจะควบคุมมันได้อย่างไร?"

"เจ้าเพียงแค่หยิบมันขึ้นมา!"

"แค่หยิบมันขึ้นมา?"

ตาทั้งสองข้างของซูหยุนหันมาและมองไปที่ด้ามด้านขวาของกระบี่ที่คมชัดตรงหน้าเขา

กระบี่แวววาวเรียวยางนี้มีแสงสีฟ้าอ่อนมีด้ามยาวเล็กน้อยและสลักไว้บนดาบด้วยมังกรขด มันไม่ทำให้ผิดหวังเมื่อเขามองไปที่มัน

"ดาบสลักมังกรวารี"? มันเป็นชื่อที่ดี! "

ซูหยุนมองชื่อที่ลอยอยู่เหนือดาบขณะที่เขาพูดเสียงดัง แล้วเขาเอื้อมมือไปจับด้ามของดาบ

"เฮ้!เด็กน้อยรอก่อน! กระบี่ทางซ้ายน่าจะง่ายกว่า! "ผู้อาวุโสกระบี่รีบพูดขณะที่จำบางสิ่งบางอย่างได้

อย่างไรก็ตามมือของซูหยุนได้แตะดาบแล้ว

เขาดึงอย่างแรง

ฟึบ!ชิ้งง!

มีเสียงชิ้งเบา ๆผ่านอากาศ

ผู้อาวุโสกระบี่เกือบจะหัวใจวายอีกครั้ง

ใบหน้าของซูหยุนอยู่ในความตั้งใจ เขากำลังรออะไรบางอย่าง

ยัง…

ดาบสลักมังกรวารีไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ

หลังจาก4ลมหายใจก็ยัเงียบสงบราวกับทะเลไร้คลื่น ไม่มีระลอกคลื่นไม่มีอะไรเลย ...

"หมายความว่าตอนนี้ข้าควบคุมมันได้หรือ?"

"ยังไม่ได้กระบี่ทุกๆเล่มมีจิตวิญญาณในดาบและพวกมันมีบุคลิคที่แตกต่างกันไป วิถีทางกระบี่แต่ละเล่มจะจำแนกตามเจ้านายของมันแตกต่างกันไป ดาบนี้ ... ควรจะมีปรากฏการณ์ที่แตกต่างกันในการรับรู้ถึงเจ้านายของมัน! ข้าไม่ค่อยเห็นดาบนี้ ... อืมมมม ดูเหมือนว่าข้าจะจำเกี่ยวอะไรกับสิ่งนี้ได้ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเวลานานแล้วจริงๆ " ผู้อาวุโสกระบี่กล่าวหลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

โฮกกก !!!!

ทันใดนั้นเสียงคำรามครอบงำได้ถูกส่งออกมาจากดาบ ตามด้วยดาบที่บินออกจากมือของซูหยุนลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า จากนั้นจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นมังกรยิงตรงไปที่ซูหยุน

มังกรเปิดปาก ดูเหมือนว่าไม่มีใครสามารถทำอะไรกับมังกรตัวนี้ได้

การเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์!

"เกิดอะไรขึ้น? มันควรจะเป็นแค่ดาบธรรมดาแล้วทำไมถึงมีจิตวิญญาณดาบที่น่าเกรงขามอยู่ข้างใน? “เป็นไปได้ยังไง? มันเป็นไปไม่ได้!”

ผู้อาวุโสกระบี่มีหงอกขาวไม่อาจเข้าใจว่ามีจิตวิญญาณกระบี่ที่มีอำนาจพลังเต็มเปี่ยมอยู่ในดาบเล่มนี้

เมื่อเห็นมังกรมีอำนาจกดขี่มากมายมหาศาล,ที่คนธรรมดาคนใดได้มีโอกาสได้แต่เพียงยอมรับเพราะความกลัวอย่างแท้จริง

หลังจากที่เขาเห็นมังกรซูหยุนวิเคราะห์สถานการณ์ ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาไม่สามารถตอบสนองได้อย่างเต็มที่ แต่เขาก็ยังสามารถกระโดพุ่งต่ำลงพร้อมกับร่างกายที่แข็งทื่อของเขาในความพยายามที่จะหลบระเบิดที่เข้ามา

แต่ถนนก็แคบและถูกปิดล้อมทั้งสองด้าน ทางเดินที่ไกลออกไปเส้นทางได้สิ้นสุดลงและมีเพียงนรกเท่านั้น เขาจะหนีไปที่ไหน?

มังกรใหญ่บินวนอยู่ในอากาศ แต่เมื่อมันหันไปรอบ ๆ มันส่งระเบิดลงมาใกล้กับร่างของซูหยุน

อย่างไรก็ตามร่างกายของซูหยุนไม่ได้รับความเจ็บปวดใด ทันใดนั้นอาการปวดแทงทะลุศีรษะของเขาและในไม่ช้าเขาก็หมดสติ เขาตื่นขึ้นภายในพื้นที่ว่างเปล่าลึกลับซับซ้อน

ฟิ้วว! (บางเสียงภายในสูญญากาสหรือช่องว่างมิติ)

บริเวณโดยรอบเป็นสีดำมืดสนิท ซูหยุนรู้สึกสับสนกับสถานที่ๆเขาอยู่ในขณะนั้น เขามองเห็นได้เฉพาะก้อนเมฆสีดำที่อยู่ตรงหน้าเขา,มีงูเหมือนดั่งมังกรโผล่ออกมา

ไม่ใช่โลกภายในฝักกระบี่นิรันดร์ มันดูคล้าย ๆ ... . โลกภายในดาบสลักมังกรวารี

มังกรมหึมาม้วนตัวรอบเมฆแล้วหยุดครู่หนึ่ง จากนั้นก็เปิดปากของมันคำรามใส่ซูหยุน

เสียงคำรามดูเหมือนจะโศกเศร้าเพราะเสียงที่พุ่งเข้าสู่หัวใจ

ขณะนี้หัวใจของซูหยุนเต้นผิดปกติ เขากำลังทุกข์ทรมานโดยเฉพาะอย่างยิ่งจิตวิญญาณของเขาซึ่งกำลังพังพินาศภายใต้ความกดดันของเสียงคำรามของมังกร

ซูหยุนกัดฟันอดทนด้วยหัวใจ เขาไม่ได้ผ่อนคลายแม้แต่น้อยเพราะเขารู้ว่าเมื่อเขาผ่อนคลายจิตใจของเขาจะพังทลาย หลังจากนั้นเขาอาจจะกลายเป็นคนวิกลจริตเพราะเสียงคำรามของมังกรสามารถเข้าสู่จิตใจได้โดยไม่ จำกัด

เสียงคำรามของมังกรยังคงดำเนินต่อไป มันดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดทำให้ซูยองกลายเป็นสิ้นหวังมาก

“ทนไว้! อดทนไว้! เจ้าหนู,ดูเหมือนว่าดาบจะทดสอบเจ้าเพื่อตรวจสอบว่าเจ้ามีค่าพอที่จะได้รับการพิจารณาเป็นเจ้านายของมัน! ถ้าเจ้าไม่สามารถพิชิตดาบเล่มแรกในเส้นทางของเจ้าได้เจ้าจะจัดการควบคุมกระบี่ทั้งสิบล้านเล่มที่พบได้ในฝักกระบี่นิรันดร์นี้ได้อย่างไร?”

"ใครบอกว่าข้าไม่สามารถทนได้?"

ดวงตาของซูหยุนทั้งสองดวงกลายเป็นสีแดงและมีเหงื่อไหลซึมออกมาจากร่างกายของเขา อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ขยับไปอีกครึ่งชั่วยามยืนอยู่หน้ามังกรมหึมา ซูหยุนเป็นเหมือนดั่งภูเขาแม้แต่เสียงคำรามของมังกรซูหยุนไม่ได้วอกแวกแม้แต่น้อย

ความเจ็บปวดระทมทุกข์!

ความสิ้นหวัง!

ทำอะไรไม่ถูก!

มีอารมณ์เกิดขึ้นมากมาย

ซูหยุนเพียงตั้งสมาธิอยู่กับการมีชีวิตอยู่เขาจึงดื้อรั้นที่จะไม่ยอมแพ้ในขณะนี้

ในที่สุดเสียงคำรามของมังกรมหึมาก็ค่อยๆอ่อนลง

เมื่อซูหยุนได้ยินเสียงคำรามของมังกรมหึมาค่อยๆจางหายไปช่องว่างสีดำที่ล้อมรอบก็ค่อยๆหายไป

โลกเปลี่ยนกลับ ซูหยุนมองไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็วและยืนยันว่าเขากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง เขากลับมาที่ใจกลางเกาะ

ร่างกายของเขาหมดเรี่ยวแรงและพลังวิญญาณของเขาอ่อนแอลงมาก

อย่างไรก็ตาม

ข้างหน้าเขาเป็นดาบสีฟ้าอ่อนเรื่อย ๆ ปักลงไปที่พื้นดิน

ดาบสลักมังกรวารี!

เป็นยุทธภัณฑ์ระดับสีเขียว (Tl: อาวุธจิตวิญญาณอันดับที่ 2 อาวุธเดิมเป็นอาวุธสามัญ) มีอยู่ภายในตัวมันเป็นดาบที่มีศักยภาพในการฆ่าอย่างมาก

ดี! ฮ่าฮ่า..เจ้าหนูเจ้าได้ประสบผลสำเร็จเพื่อพิชิตกระบี่ธรรมดา! นี่ช่างดีจริงๆ! ฮ่า ๆ ๆ"ผู้อาวุโสกระบี่หัวเราะออกมาเสียงดัง

ซูหยุนหายใจเข้าลึก ๆ แล้วดึงดาบขึ้นมา ทันใดนั้นที่มือของเขาแตะด้ามดาบเขารู้สึกว่าจิตใจของเขาสงบลงและพลังวิญญาณเพิ่มขึ้น พลังวิญญาณบางส่วนของเขาก็ฟื้นขึ้นมา

"แสดงว่าดาบเล่มนี้ออกแบบมาเพื่อฆ่าศัตรูที่พร้อมด้วยอาวุธจิตวิญญาณ อำนาจพลังวิญญาณของข้าแข็งแกร่งเท่าไหร่ก็จะกำหนดพลังของดาบ"

ซูหยุนตรวจสอบดาบของเขาและถอนหายใจในใจ

"อย่าเศร้าไป, ฝักกระบี่ยังคงมีกระบี่ศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วนรอเจ้าอยู่! ในนั้นมีกระบี่จำนวนมากที่เจ้าสามารถนำมันออก ... มันขึ้นอยู่กับความพยายามของเจ้าเอง! "

"ข้าเข้าใจ สิ่งแรกข้าต้องเพิ่มความความแข็งแกร่งของข้าในปัจจุบัน."

ปราศจากพลัง,เขาจะควบคุมกระบี่จิตวิญญาณอื่นๆได้อย่างไร?

การได้ดาบนี้มาลำบากพอสมควร แล้วดาบเล่มอื่นเขาจะหาได้ยากขนาดไหน?

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ดวงตาของซูหยุนก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาติดตั้งดาบสลักมังกรและเดินตรงเข้าไปในใจกลางของเกาะ

"เจ้าพยายามจะทำอะไร?" ผู้อาวุโสกระบี่ถาม

"ข้าจะต้องเริ่มเตรียมการบางอย่าง" เมื่อซูหยุนพูดจบเขาก็กระโดดลงไปในป่า

เขาปลดปล่อยรัศมีกระบี่ออกและห่อหุ้มดาบสลักมังกรวารีไว้ รัศมีอยู่ในอากาศเพียงชั่วครู่เท่านั้น ถ้าหากนี่ตั้งใจจะใช้เพื่อฆ่าใครสักคนมันยังคงไม่เพียงพอ

ในพื้นที่ใจกลางของเกาะมีเทือกเขาที่ถูกควบคุมโดยสัตว์อสูร สัตว์อสูรที่อาศัยอยู่ในเทือกเขามีจำนวนมากเกินไปที่จะนับ

ซูหยุนไม่กล้าที่จะผจญเข้าไปลึกจนเกินไปและสำรวจเขตแดนของเทือกเขาเท่านั้น เขาพยายามหลีกเลี่ยงสัตว์อสูรวิญญาณมากที่สุดและกำลังค้นหาส่วนผสมบางอย่าง

ดอกไม้หมอกวิเศษ เกิดเฉพาะที่มีสัตว์อสูร์อาศัยอยู่ มันสามารถปล่อยแก๊สพิษชั้นสูงเพื่อโจมตีสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ที่เข้ามาใกล้

ศิลาเวทจิตวิญญาณ มันสามารถดูดซับอะไรก็ตามที่เข้าใกล้พลังวิญญาณของมัน โดยเฉพาะสัตว์อสูรที่มีความสามารถนี้สามารถใช้เพื่อแปลงร่างได้

กิ่งพฤษาปีศาจสวรรค์ วัสดุพิเศษที่ใช้ในการสร้างผืนผ้าอาคม

ซูหยุนมุ่งค้นหาอย่างช้าๆ เขาเดินอย่างเงียบกริบและระมัดระวังทุกฝีก้าว

ผู้อาวุโสกระบี่ดูอย่างมึนงงสับสนในสิ่งที่เขาทำอยู่ เขาอาศัยอยู่มานาน แต่เขาก็ไม่เข้าใจการกระทำของเด็กหนุ่มซูหยุน เขายังไม่เข้าใจว่าทำไมซูหยุนถึงต้องไปหาสถานที่อันตราย

"เจ้าหนู่นี่ช่างแปลกประหลาดนัก" ผู้อาวุโสกระบี่พึมพำ

จากนั้นเขาก็กลับเข้าไปในคัมภีร์ <เคล็ดวิชากระบี่ไร้สรรพสิ่ง>

หลังจากนั้นสองวัน,ด้วยประสบการณ์ความเพียรพยายามและความเฉียบแหลมในที่สุดเขาก็ได้รับส่วนผสมทั้งหมดที่เขาต้องการ การทำส่วนผสมที่เขาได้รับจากเทือกเขาซูหยุนออกจากสถานที่นี้ทันที

เขามุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงใต้สู่สำนักวิชากู่เจวี้ยวซิน

0 0 โหวต

Article Rating

3 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด