ตอนที่ 080 – สัญญาณแรกของหยกที่ยังไม่ได้เจียระไน
ตอนที่ 080 – สัญญาณแรกของหยกที่ยังไม่ได้เจียระไน
ปรากฏลำแสงสว่างขึ้นภายในดวงตาของถังเทียน หมัดขวาของเขาก่อตัวเป็นค้อน และพลันฟาดลงไป
หมัดเปลวเพลิงสีเขียวด้วยลักษณะที่น่าเกลียดก็ระเบิดไปยังศร
พลังพรั่งพรูจากหมัด ถังเทียนก็คำรามและหยิบยืมพลังนี้ เขาทะยานขึ้นไปข้างบน เร่งรีบไปยังเพดาน! พลังของถังเทียนและลูกศรต่างเท่าเทียบกัน พลังของลูกศรอยู่ประมาณมาตรขั้นสี่ ค่อนข้างรุนแรง ถ้าไม่ใช่เพราะถังเทียนบังเอิญใช้พลังออก ลูกศรก็คงจะทะลุผ่านหมัดของเขา
แต่ผลของการใช้พลังที่รุนแรง การหยิบยืมพลังนี้ทำให้ถังเทียนทะยานขึ้นสูงไป เพดานของอุโมงค์เข้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆและเมื่อเป็นเช่นนั้นเขาจะต้องกระแทกมันเป็นแน่ นิ้วทั้งสิบของถังเทียนก่อตัวเป็นตะขออีกครา และเจาะอย่างรุนแรงไปยังเพดาน
ความเร็วก็พลันหยุดลงและร่างของเขาก็กระแทกไปบนเพดาน
ถังเทียนพ่นลมหายใจ แขนทั้งสองปลดปล่อยกำลังราวกับศรหลุดออกจากแหล่งพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
จากนั้นเขาก็ไต่ไปเป็นรูปแบบต่างๆ
กลับกลายเป็นไม่มีสิ่งใดขัดขวางถังเทียนได้ พลังหมัดจุลวินาศเหลือเฟือและใช้ออกเพื่อเปลี่ยนทิศทางอย่างดีเยี่ยม ขณะที่ฝ่ามือทั้งสิบของฝ่ามือไร้เงามันก็พอเพียงที่จะแปรเปลี่ยนทิศทางของลูกศร การกระทำของถังเทียนมีความว่องไวเป็นพิเศษ ด้วยพละกำลังอันแข็งแกร่งและอ่อนนุ่มของเขาแต่มันก็ว่องไวและมีความยืดหยุ่น มันต่างเป็นผลลัพธ์หลังจากห้าปีที่หมกมุ่นกับวิชาพื้นฐานการต่อสู้ ในช่วงเวลานี้มันได้แสดงคุณค่าของพวกมันอย่างมหาศาล
เขาราวกับเป็นเสือดาวอันว่องไวด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง
ทหารผู้ซึ่งอยู่ด้านหลังของถังเทียนตกใจเล็กน้อย หลายวิธีที่ไม่สามารถจิตนาการถึงของถังเทียน แม้ว่าเขาจะไม่ได้ขบคิดเกี่ยวกับมัน และเขาก็ไม่มีทางเลือก แต่ต้องยอมรับว่ามันน่าชื่นชม เขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนโง่งมและซื่อบื้อเช่นถังเทียน ทันทีที่เข้าสู่การต่อสู้จะกลายเป็นฉลาดอย่างยิ่ง เหล่าทหารเกณฑ์ที่ทหารได้ฝึกภายในอดีต พวกเขาทั้งหมดต่างมีพรสวรรค์และแข็งแกร่งกว่าถังเทียน แต่ความสามารถของพวกเขาภายในท่ามกลางอันตรายมันกับย่ำแย่ยิ่งกว่าถังเทียน
เด็กหนุ่มผู้นี้กำเนิดมาเพื่อเป็นผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้!
ที่ใดกันที่เจ้าจะรีบเร่งไปต่อ?
ทหารเต็มไปด้วยความคาดหวัง มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะผ่านอุโมงค์พันศรไปได้
นี่มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้น...
ไม่นานถังเทียนก็ตระหนักได้ว่าพลังของลูกศรมันแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงและแน่นหนายิ่งขึ้น แง่มุมต่างๆแปรเปลี่ยนเป็นพลิกแพลงมากยิ่งขึ้นทำให้ถังเทียนอยู่ในสถานการณ์ที่น่าสงสาร
อย่างไรก็ตามภายในสายตาของทหาร เขาเห็นมากกว่านั้น ยามเมื่อมีอันตราย ถังเทียนสามารถหลบหลีกออกมาได้อย่างรวดเร็ว แม้ว่าเขาจะอยู่ในสถานการณ์ที่น่าสงสาร การเคลื่อนไหวที่มากเกินไปก็ลดน้อยลง ภายใต้แรงกดดันและการโจมตีที่มากขึ้น การเคลื่อนไหวของถังเทียนหมดจดและแม่นยำมากยิ่งขึ้น
การเคลื่อนไหวของเขาแปรเปลี่ยนเป็นรวบรัดอย่างช้าๆ มันมีความน่าพอใจขึ้น เป็นสิ่งที่น่าชื่นชม
เขาคือพื้นฐานถังอย่างแท้จริง!
ในขณะนี้ ทหารชมเชยอย่างเงียบๆภายในหัวใจของเขา
พื้นฐานวิชาการต่อสู้ของถังเทียนต่างสมบูรณ์แบบแต่เขามิเคยตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน การฝึกที่ทรมานของค่ายทหารเกณฑ์ใกล้เคียงเข้มงวด แต่เมื่อเทียบช่วงเวลานี้ที่เขาสามารถสิ้นชีวิตได้ตลอดเวลานี้ มันถือได้ว่าเป็นการฝึก ภายใต้สถานการณ์ที่อันตรายอย่างยิ่ง ถังเทียนสามารถที่จะเคลื่อนไหวอย่างถูกหลักและรวบรัด!
แรกเริ่มเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าสงสาร แต่ถังเทียนค่อยๆมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ
แม้ว่าความเร็วของเขาจะลดลงไปเล็กน้อย แต่เขายังคงพยายามมุ่งไปข้างหน้า
กำลังและปราณแท้จริงของถังเทียนต่างใกล้จะหมดสิ้น
เดี๋ยวนะ!
ทหารอ้าปากค้างอย่างเงียบๆ เขาสังเกตเห็นว่าถังเทียนได้เริ่มกระตุ้นใช้ปราณแท้จริงด้วยพละกำลังที่แตกต่างไป นี่ทำให้เขาตกตะลึง! สำหรับทหาร มันมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นได้ง่ายสำหรับผู้ที่ไม่รู้ว่าจะกระตุ้นปราณแท้จริงและพละกำลังพร้อมกันได้เยี่ยงไร และภายในความลึกลับนี้ มีเพียงผู้มีประสบการณ์เท่านั้นที่จะรู้วิธีการเช่นนี้
ถังเทียนกลับเริ่มขบคิดได้ด้วยตัวของเขาเอง
มันช่างเป็นการต่อสู้ที่… เจ้าเด็กคนนี้เป็นนักรบมาแต่กำเนิด!
ทหารไม่สามารถที่วิเคราะห์ความคล่องแคล่วและโดดเด่นของการต่อสู้ของบุรุษผู้นี้ เขาไม่สามารถเชื่อมโยงบุรุษผู้นี้กับถังเทียนในยามปกติผู้ที่ซึ่งโง่งมและซื่อบื้อได้เลย
นี่คือตัวถังเทียนจริงๆ...
ทหารรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเคยพบเห็นหยกที่ยังไม่ได้เจียระไนบนก้อนหินและมันค่อยๆถูกขัดเกลาเจียระไนจนมันมีสีและคุณภาพเป็นดั่งเช่นหยก! ทหารไม่เคยประเมินถังเทียนต่ำไป ความดุร้าย เพียรพยายาม ดื้อรั้น ป่าเถื่อน และอหังการของถังเทียนต่างเป็นคุณภาพที่ทหารรู้สึกชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง แต่ในวันนี้ ถังเทียนได้ทำให้ทหารรู้สึกตกตะลึง
ถังเทียนมิได้สังเกตเห็นความตื่นเต้นของทหาร เขามิรู้สึกบอบช้ำและเหน็ดเหนื่อย และลูกศรก็ต่างพุ่งเข้ามาหาเขาราวกับฝนราวกับมันไม่มีที่สิ้นสุด แม้ว่าเขาจะเริ่มที่กระตุ้นปราณแท้จริงด้วยพละกำลังของร่างเขา มันก็ยังหมดสิ้นไปอย่างรวดเร็ว
ปัง!
หมัดกระแทกไปบนศร
ในเวลานี้ กำลังของเขาไม่สามารถที่จะต้านทานได้ และเขาก็ราวกับถูกขวิดด้วยแรด เขาปลิวลอยไปและอยู่ในอาการตกใจ งอนิ้วทั้งห้าของเขาและพลันเจาะเข้าไปยังกำแพงทองแดง ห้อยอยู่บนกำแพง
ศรทองแดงเหล่านี้ไม่ให้โอกาสที่เขาจะได้หายใจเลย
ฟิ้ว!
มันเกิดเสียงดังผ่านในอากาศ
ถังเทียนขบฟันของเขา ใช้ออกพลังทั้งหมดที่เขาเหลืออยู่ และงอตัวหลบหลีกลูกศรทองแดงสองสามดอก ด้วยแรงดันจากทั้งสองมือของเขา เขาแทบจะกระโจนไปข้างหน้า
ถังเทียนไม่สามารถจดจำได้แล้วว่าเขาผ่านไปไกลเพียงใด เขาเริ่มที่จะสับสนวุ่นวายตั้งแต่ที่ร่างของเขาแทบหมดเรี่ยวแรง
เมื่อเห็นถังเทียนย่ำแย่ ทหารก็ยังเงียบแต่ภายในฝ่ามือของเขาปรากฏลำแสงเริ่มที่จะเปล่งประกาย
เขาเฝ้ารอที่ถังเทียนจะยอมแพ้ก่อนที่เขาจะช่วยเหลือ
ภายในสถานการณ์รุนแรงเช่นนี้ ถังเทียนจะพยายามเท่าที่สุดที่เขาจะทำได้ ดังนั้นเขาก็จะได้เก็บเกี่ยวผลมากยิ่งขึ้น ประสบการณ์ที่เขาสามารถได้รับจากสิ่งนี้มันเป็นสิ่งที่มีค่า และมันมีค่าอย่างยิ่งกว่าการฝึกธรรมดา มันไม่ใช่ช่วยพัฒนาระดับของเขาได้โดยตรงหรือมันช่วยเพิ่มวิชาการต่อสู้ แต่มันสามารรถที่จะเพิ่มกำลังได้และนั่นคือความจริง
ด้วยพลังที่เท่ากัน บุคคลที่ต่อสู้ด้วยชีวิตของเขาสามารถที่จะแข็งแกร่งขึ้น โอกาสของการรอดชีวิตก็จะสูงขึ้น
การตอบสนองของถังเทียนเริ่มที่จะช้าลง การเคลื่อนไหวของเขาเหมือนถูกจำกัดราวกับเขาถูกล้อมรอบไปด้วยอันตราย
ทหารพร้อมที่จะช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ถังเทียนผู้ที่ซึ่งติดขัดก็ไปอย่างเชื่องช้าและราวกับเขาจะหล่นลงได้อยู่ตลอดเวลายังคงโงนเงนไปรอบๆไม่ล่วงหล่น แม้ว่าอันตรายจะซุ่มซ่อนอยู่รอบตัวเขา เขาก็ไต่ไปข้างหน้าอย่างดื้อรั้น
เด็กผู้นี้...
ทหารรู้สึกประหลาดใจ นี่มัน… คือสัญชาตญาณของสนามรบ!
การตอบสนองของถังเทียนเชื่องช้า แต่เขาก็มักจะหลบหลีกศรทองแดงภายในชั่วนาทีสุดท้ายเสมอ
หลายคนคาดคิดว่าสัญชาตญาณเป็นของขวัญจากสวรรค์ แต่ในฐานะครูฝึกสอนของกองทัพกางเขนใต้ ทหารรู้ได้ชัดเจนว่าสัญชาตญาณต้องได้รับการขัดเกลาจากตัวเองด้วยการฝึกฝน ถังเทียนได้ฝึกสัญชาตญาณแล้ว ขณะที่เขาก็รู้มันมานานเกี่ยวกับเรื่องนี้ หรือไม่เช่นนั้น ถังเทียนก็มิสามารถทนได้นานภายในการฝึกที่ทรมาน
แต่สัญชาตญาณในสนามรบของเด็กผู้นี้มันพัฒนาขึ้นอย่างมาก...
ทหารรู้สึกราวกับเขาถูกลิขิตให้ตกตะลึงโดยถังเทียนในวันนี้ เนื่องจากยามเมื่อเขากลับมาสู่ความเป็นจริง ถังเทียนก็ได้จบสิ้นผ่านอุโมงค์พันศรแล้ว!
เขา… เขาสำเร็จผ่านอุโมงค์พันศร...
ทหารจ้องมองไปถังเทียนอย่างว่างเปล่า มิมีศรทองแดงปลิวว่อนอีกต่อไป และถังเทียนผู้ซึ่งผ่านพ้นอันตราย หน้าก็ก้มลงขณะที่เขาล้มลงไปบนพื้นในทันที เหงื่อสาดกระจายไปทุกที
ทหารผู้ที่ซึ่งลอยอีกคราภายในอากาศ จ้องมองไปยังถังเทียนผู้เหนื่อยล้าจนสลบไสล และมิได้กล่าวคำอันใดเป็นเวลานาน
เด็กผู้นี้...
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
“มารดา รอข้าเติบโตขึ้นเป็นบุรุษผู้ยิ่งใหญ่! ข้าจะปกป้องท่าน!”
“มารดา ข้าจะต้องพบสารเลวตัวนั้นอย่างแน่นอน ทุบตีเขาให้เละ ลากเขามาให้ท่านและให้เขาสำนึกผิด”
“ตกลง! เชียนฮุ่ย นี่มันเป็นสัญญา! ข้าจะต้องไปพบเจ้าให้ได้อย่างแน่นอน!”
“เชียนฮุ่ย ข้าจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน มิว่าเส้นทางสวรรค์ยังห่างไกลเท่าใด ข้าจะไม่ผิดสัญญาของพวกเรา!”
….
ถังเทียนลืมตาของเขาด้วยความงุนงง มันราวกับยังมีเสียงดังอยู่ภายในจิตใจของเขา สิ่งที่อยู่ภายในสายตาของเขามันคือกำแพงทองแดงที่สลักประณีต
เดี๋ยวนะ!
ถังเทียนพลันตื่นเต็มที่ เขาสะดุ้งขึ้นมา “อ๊า อา อา อา ลุงหทาร ลุงทหาร!”
“โอ้ เจ้าฟื้นแล้วรึ?” เสียงของลุงทหารดังมาจากเบื้องหลัง
หลังจากเมื่อเห็นลุงทหาร ถังเทียนก็ผ่อนคลาย และไม่นานเขาก็ถามด้วยความสับสน “เอ่อ ข้าสลบไปได้อย่างไรกัน?”
“โอ้ อาจจะเป็นเพราะเจ้าเหนื่อยล้าจนเกินไป” ลุงทหารกล่าวอย่างไร้อารมณ์
“มันดูคล้ายจะเป็นเช่นนั้น” ถังเทียนจดจำถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้าได้เช่นกัน แต่ดวงตาของเขาก็พลันเบิกกว้าง เขาหันไปชี้ไปยังทหารและต่อว่า “ท่านกล้าที่จะเรียกว่ามือใหม่!”
“มันไม่ถูกที่ข้าจะเรียกเจ้าเช่นนั้นงั้นหรือ?” ลุงหทารหัวร่อและกล่าว “สถานที่แห่งนี้ทั้งหมดมีเพียงเจ้าคนเดียวที่อยู่ภายในอุโมงค์พันศรนี้ และเจ้าตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบากจริงงั้นหรือ? ฮี่ฮี่ ภายในอุโมงค์พันศรในอดีต ทุกเดือนต่างมีการใช้งานหลายครั้งหลายครา โอ้ ข้าจดจำได้คราหนึ่งว่า พวกเขาใช้งานมันหลายคราเกินไป มันก็พังลง ทำให้ช่างต้องมาที่นี้เพื่อซ่อมแซมมัน เจ้าสามารถบอกกล่าวได้เลยว่าผู้คนเหล่านั้นน่าเบื่อหน่ายอย่างยิ่ง”
ลุงทหารยกยอภายในใจของเขา ‘แต่ระดับของพวกเขาทั้งหมดต่างสูงกว่าเจ้านัก…’
หลังจากที่ฟังการบรรยายของทหาร เขาก็ผงะในทันทีและกรีดร้องว่า “มันยอดเยี่ยมอันใดกัน? นี่มันเป็นคราแรก! รอจนกว่าข้าจะกลับมาอีกครา เหอะ ข้าจะผ่านมันให้ดู!”
“เจ้าช่างโอ้อวด ดูเหมือนว่าเจ้าฟื้นตัวแล้ว” ทหารกล่าวอย่างอ่อนโยน “งั้นไปกันต่อเถอะ”
ถังเทียนลุกขึ้นและพลันรู้สึกมีบางอย่างพันอยู่กับผมของเขา เขาสัมผัสและรู้สึกถึงบางอย่าง ยามเมื่อเขาคว้มันไว้ มันก็คือหยาหยา เขาถูกพันรอบธนูและลูกศรขณะที่เขากรนเสียงดัง พุงน้อยๆของเขาพองขึ้นและยุบลง ถังเทียนส่ายหัวของเขาและยัดหยาหยาเข้าไปภายในกระเป๋าของเขา
“มันมีกับดักอยู่เบื้องหน้าอีกหรือไม่?” ถังเทียนกล่าวถามอย่างเหนื่อยอ่อน
“ทำไม? เจ้าหวาดกลัวงั้นหรือ?” ลุงทหารเยาะเย้ย
มันราวกับถังเทียนเป็นแมวที่ถูกเหยียบหาง เขาสะดุ้งและจ้องมองอย่างโกรธเกรี้ยวไปที่ทหาร “หวาดกลัว? บัดซบ ท่านต้องการท้าทายข้างั้นหรือ? มาเลย มาประลองกันให้ถึงใจกันไปเลย!”
ลุงทหารไม่แม้แต่จะเหลือบมองไปยังเขาราวกับเขาไม่มีตัวตน “ดูเหมือนว่าเจ้าจะฟื้นคืนพลังของเจ้าแล้ว”
ถังเทียนแค่นเสียงพลางกล่าวอย่างภูมิใจ “แน่นอน ท่านมิมีทางเข้าใจในตัวบุรุษหนุ่มเทพ!”
เดินไปได้ไม่ไกลก็ปรากฏประตูทองแดง
ประตูทองแดงส่องประกาย!
ประตูมันได้รับการขัดอย่างเป็นพิเศษราวกับกระจก ถังเทียนวิ่งไปยังกระจกและเริ่มที่จะแสดงท่าทางด้วยใบหน้าร่าเริง หยาหยาตื่นขึ้นและได้ถูกดึงดูดโดยประตูเช่นเดียวกัน เขาปีนขึ้นไปยังหัวไหล่ของถังเทียน และลอกเลียนแบบท่าทางหลากหลายของถังเทียน
“ไอหย๋า บุรุษหนุ่ม เจ้าช่างมีท่าทางดียิ่งนัก!” ถังเทียนกล่าวชมและแสดงความเห็นอย่างภาคภูมิใจ “รวมกระทั่งเจ้าของและสัตว์เลี้ยง!”
หยาหยาตีลังกาบนหัวไหล่ของถังเทียนอย่างตื่นเต้น
ทหารมิได้สนใจพวกเขาทั้งสองคน เขาเดินไปยังด้านข้างของประตูและเริ่มที่จะมองไปรอบๆ
ถังเทียนสังเกตเห็นการกระทำของลุงทหารจากหางตาของเขา แต่เขามิสามารถคิดออกได้ว่าลุงทหารจะกระทำสิ่งใด
ประตูราวกับมันอยู่มาเป็นเวลานาน มิมีผู้ใดแตะต้องบนประตูทองแดงที่คล้ายกระจกนี้
และหลังจากนั้น ถังเทียนก็ตกตะลึงกับสื่งที่เกิดขึ้นเบื้องหน้าของเขา
***********************************************************
ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ