AST บทที่ 73 - ชิงสุ่ยและ เหวินเหรินอูซวง

บทที่ 73 - ชิงสุ่ยและ เหวินเหรินอูซวง

"เข้าใจล่ะ ข้ายอมแล้ว ช่วยส่งเสื้อผ้ากลับมาให้ข้าด้วย"

เหวินเหรินอูซวง ยืนแข็งทือ เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะโกรธหรือจะหัวเราะดี ในที่สุดเธอก็เลือกหัวเราะออกมาและโยนเสื้อผ้าให้ชิงสุ่ยก่อนที่จะเดินจากไป

ชิงสุ่ยรีบใส่เสื้อผ้าหลังจากที่ชำระร่างกายเสร็จแล้ว มันทำให้เขารู้สึกสดชื่นอย่างยิ่งในขณะที่เขาเดินออกจากห้องฝึกฝนด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม

ดูเหมือนว่าสิ่งสกปรกในร่างกายเขานั้นเริ่มน้อยลง ในครั้งที่แล้วมันมีสีดำออกมา แต่ในครั้งนี้นั้นมันดูมีลักษณะเหมือนสีเทา

หลังจากที่เขาใส่เสื้อผ้าเสร็จ เหวินเหรินอูซวงยกทัพเข้ามา เธอมองชิงสุ่ยด้วยสายตาที่แปลกประหลาด

" ต้องใช้เวลาถึงครึ่งวันในการรู้แจ้ง ทำไมเจ้ายังไม่บรรลุในระดับเซียนเทียน?"เหวินเหรินอูซวงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"การรู้แจ้ง?"ชิงสุ่ยถามด้วยความงุนงง

เหวินเหรินอูซวง ยืนงงล่ะราวกลับเป็นคนโง่ ดูเหมือนว่าเพื่อนตัวน้อยของเธอจะไม่รู้ตัวเลยว่าเขานั้นซึ่งได้รับการรู้แจ้ง มันช่างตลกยิ่งนัก คนมากมายแสวงหาการรู้แจ้งตลอดทั้งชีวิตและไม่เคยประสบความสำเร็จ

"การที่เจ้า สามารถเข้าสู่สถานการณ์รู้แจ้ง เจ้านั้นช่างโชคดีมาก"เหวินเหรินอูซวงยิ้ม เธอรู้สึกว่าเธอประสบความสำเร็จอย่างยิ่งเพราะการกระทำของเธอนั้นทำให้ชิงสุ่ยสามารถเข้าสู่สถานะพิเศษ

"เอ่อออ ถ้าข้าเจ้าขอให้ท่านช่วยทำมันอีกครั้งหนึ่งได้หรือไม่"ชิงสุ่ยถามอย่างจริงจัง

เหวินเหรินอูซวงแล้วแต่หัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ ในขณะที่เธอตอบมา " ไม่ว่าอย่างไร ตราบเท่าที่พี่สาวข้าและข้าสามารถช่วยก็ได้ ข้าจะช่วยเจ้าอย่างแน่นอน"

"เจ้าสามารถเคาะหัวข้าอีกครั้ง บางทีมันอาจจะเปิดเผยความลับในการเข้าสู่ดินแดนเทวะเซียนเทียนก็เป็นได้" ชิงสุ่ยกล่าว

" ข้าเชื่อว่า หาข้าเคาะหัวเจ้าอีกทีคราวนี้ เจ้าจะได้กลายเป็นผีอย่างแน่นอน" เหวินเหรินอูซวงหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ในขณะที่เธอยื่นมือมาเคาะหัวของชิงสุ่ยอย่างแรง

"อ่า ดูเหมือนท่านอยากให้ข้าตาย ท่านช่างเป็นสตรีที่มีพิษสงอย่างแท้จริง" ชิงสุ่ยแสดงท่าทางโอ้อวดในขณะที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"เจ้ารู้สึกยังไงบ้าง ข้าคิดว่าการที่เจ้าสามารถเข้าถึงการรู้แจ้งแต่ไม่อาจบรรลุระดับเทวะเซียนเทียน ข้าเชื่อว่ามันจะต้องมีผลดีอย่างอื่นกับเจ้าในทางใดทางหนึ่ง"

"มันรู้สึกดีมากจริงๆ ข้ารู้สึกขอบคุณมือเล็กๆที่มีค่าของท่าน มันทำให้ข้านั้นได้รับผลอันน่ามหัศจรรย์จนไม่รู้ว่าข้าจะตอบแทนท่านได้อย่างไร ดังนั้นแล้วข้าคงไม่มีทางเลือก เห้ออออ(เสียงถอนหายใจ)............ข้าจะยอมลดตัวลงและแต่งงานกับท่าน!!!!!"

"......... .ฝันไปเถอะ!!!"คลื่นแรงกดดันสีดำปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเหวินเหรินอูซวง

" เอาน่าาา ให้โอกาสข้าเถิด ตัวข้าในตอนนี้นั้น แม้ว่าจะไม่แข็งแกร่ง แต่ข้าจะพยายามทำทุกอย่าง เพื่อเป็นดั่งแสงสว่างแห่งความหวังให้แก่ท่าน ไม่ว่าในยามที่ท่านเจ็บป่วย หรือยามที่ท่านจะต้องประสบกับภัยพิบัติ ข้าจะเป็นคนปกป้องท่านเอง" ชิงสุ่ยรู้ว่ากลยุทธ์ในไล่ตามสตรี คือการตามตื๊อเหล่าสตรีนั้น

"เจ้าเด็กเสเพล หยุดพูดสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ ฮ่า ฮ่า 10 ปี ข้าให้เวลาเจ้าอีก 10 ปีที่จะเอาชนะข้า ถ้าเจ้ายังคงชอบข้า ข้าอนุญาติให้เจ้าตามตื้อข้าได้ แต่ข้าไม่รับประกันนะว่าข้าจะชอบเจ้า" เหวินเหรินอูซวงตอบกลับอย่างจริงจัง

"เอาละ 10 ปี ในเวลา 10 ปีนี้ ข้าจะไม่ยอมให้ท่านตกไปอยู่ในมือชายอันน่ารังเกียจคนอื่น ถ้าท่านหลงรักในชายคนอื่น เมื่อไหร่ที่ข้าแข็งแกร่งขึ้น ข้าจะไปแย่งชิงท่านกลับมา จากนั้นข้าจะไม่อนุญาตให้ท่านร้องไห้ออกมาแม้แต่นิดเดียว ยังไงก็ทางที่ดีที่สุดนั้น คือการที่ท่านอยู่รอข้าอีก 10 ปี จนกว่าข้าจะแข็งแรงขึ้น" ชิงสุ่ยตอบอย่างไร้ยางอาย

"ชิ เจ้าช่างกล้ายิ่งนัก ข้าเกรงว่าเจ้าจะพ่ายแพ้ข้าและต้องร้องไห้เสียใจ"เหวินเหรินอูซวงตอบโต้กลับ

เมื่อมองไปยังท้องฟ้า ก็ถึงเวลาที่ชิงสุ่ยจะต้องจากไปแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จะแกะสลักไว้ในความทรงจำของเขา

"ข้าควรจะกลับได้แล้ว มิเช่นนั้นคนในตระกูลข้าจะเป็นห่วงข้า"

คำพูดที่ถูกทิ้งไว้โดยชิงสุ่ย มันทำให้เหวินเหรินอูซวงรู้สึกแปลกไปเล็กน้อย เพียงแต่เขานั้นไม่ได้สังเกตการแสดงออกทางสีหน้าของเธอ สำหรับเหวินเหรินอูซวงเธอนั้นบริสุทธิ์เกินไป จนทำให้เธอแสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้าอย่างรวดเร็ว

"ซวง ซวง ในครั้งหน้า ข้าหวังว่าท่านจะคิดกับข้าเป็นเพื่อนหรือเป็นมากกว่านั้น อย่างไรก็ตามข้าไม่อนุญาตให้ท่านทุบตีข้าอีก ฮ่า ฮ่า และไม่ว่าท่านจะเกิดปัญหาอะไรขึ้น โปรดบอกข้า ข้าจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อแก้ปัญหาให้แก่ท่านเอง" ชิงสุ่ยกล่าวอย่างจิงจังขณะที่มองไปยังดวงตาของเธอ

เหวินเหรินอูซวง งงงวยเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธใดใด อาจเป็นเพราะว่ามีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นภายในจิตใจของเธอ เธอทำได้เพียงแค่ยิ้มในขณะที่เอื้อมมือออกไปลูบหัวของชิงสุ่ย

"อ่าา ท่านลูบหัวข้า ดูเหมือนว่าท่านจะใช้ประโยชน์จากข้า แต่ข้ายินดีอย่างยิ่งที่จะให้ท่านใช้ประโยชน์"ชิงสุ่ยจับมือขวาที่อ่อนโยนของเหวินเหรินอูซวงเอาไว้ และกอดเธอในทันทีโดยไม่ปล่อยให้เธอไปไหน

"หืมมม เจ้าของอยากโดนข้าตีอีกสินะ?เจ้าเด็กน้อยเจ้ากำลังใช้ประโยชน์จากข้าอีกแล้ว!!!"เหวินเหรินอูซวงดึงมือของเขาออกในขณะที่ตีไปที่ชิงสุ่ยเบาเบาๆ

"ตัวข้านั้นเป็นชายชาตรีแล้วหาใช่เด็กน้อยที่ท่านว่า……."ชิงสุ่ยตอบอย่างช่วยไม่ได้

______________________________

ขณะที่ชิงสุ่ยออกจากหอนางโลมแห่งนี้ เขาก็หันไปเห็นหญิงสาวกำลังโบกมือลาเขาผ่านหน้าต่าง เขาก็โบกมือลากลับ

ในขณะที่เขามานั้น เขายังคงได้ยินเสียง "ตับ ตับ ตับ "ในท่วงท่าสุนัข ดังออกมาจากในห้องอื่น

มันทำให้เขาจินตนาการต่างๆไป

การตกแต่งภายในหอนางโลมแห่งนี้นั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อบอุ่นราวกับอยู่ในฤดูใบไม้ผลิ ขณะที่ภายนอกนั้นเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานในความหนาวเย็น โชคดีที่การบ่มเพาะของชิงสุ่ยสามารถปกป้องร่างกายของเขาได้

เขามาที่นี่โดยไม่ตั้งใจและสุดท้ายก็ทิ้งไว้เพียงแค่ความรู้สึกยินดี แม้ว่าที่แห่งนี้มันเป็นเพียงสถานที่สร้างความสะดวกสบายในการปลดปล่อยอารมณ์ที่อัดอั้นกับเหล่าสตรี ก่อนหน้านี้เขารู้สึกอยากรู้สึกกับอวี้เหอ และหลังจากที่ได้จับมือกับอูซวง เธอก็ทำให้หัวใจของเขานั้นเต้นรัวได้เช่นเดียวกัน

" หากได้ทำมันกลับอูซวง คงจะเป็นเรื่องที่ดีมาก" ชิงสุ่ยเริ่มเพ้อฝันอีกครั้ง มันน่าแปลกใจอย่างยิ่งที่เขาสามารถหาทางกลับไปยังถนนที่เขาเดินมาได้ และในที่สุดชิงสุ่ยกลับมาถึงร้านขายยาตระกูลชิง

"นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่เขาได้เรียนรู้ การรู้แจ้ง สำหรับคนส่วนใหญ่ พวกเขาจะสามารถบรรลุระดับเทวะเซียนเทียน ได้ตั้งแต่การรู้แจ้งครั้งแรก แต่สำหรับตัวของชิงสุ่ยแล้วนั้น แม้ว่าจะเป็นครั้งที่ 2 เขายังรู้สึกว่ามันห่างไกลราวกับฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง"

"ลืมมันซะเถอะ ข้าไม่อาจบังคับให้มันสำเร็จได้ แต่ข้าหวังว่าข้านั้นกำลังเข้าใกล้มัน ในโลก 9 ทวีปนี้ มีคนมากมายที่ต้องการบรรลุระดับเทวะเซียนเทียน แต่จำนวนผู้ที่สำเร็จนั้นจะมีสักเท่าไหร่?"