ตอนที่ 078 – หยาหยา
ตอนที่ 078 – หยาหยา
ทหารตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง
ฉากอันคุ้นเคยนี้ทำให้เขาระลึกไปถึงวัยหนุ่มของเขา
มันมีหน้าผาสีแดงใหญ่อยู่ หน้าผาสูงประมาณยี่สิบเมตร มันเป็นสีแดงสนิมพื้นผิวแข็งเป็นพิเศษ ราวกับนักรบที่ยืนอยู่โดดเดี่ยวเงียบๆตะหง่านภายในดินแดนรกร้าง
ลอยไปด้านข้างก้อนหินใหญ่ ทหารก็สัมผัสเบาบนหน้าผาสีแดง ด้วยความคิดที่มากมายเขาก็พึมพำ “เจ้ายังคงเป็นเช่นเดิมดั่งในอดีต...”
ถังเทียนฟังอย่างไร้อารมณ์แต่เขาก็มิได้กล่าวอันใด
ทหารพยายามที่จะออกมาจากความคิดของเขาและเขาก็ฟื้นคืนความสงบพลางกล่าว “ตำหนักจิตวิญญาณนักสู้มันเป็นสถานที่ยุ่งยาก ดังนั้นเจ้าจะต้องกระทำวัตถุต่างๆเพื่อให้ระบุสถานที่นั้น หินสีแดงนี้ พวกเราเคยเรียกมันว่าผู้พิทักษ์แดง ถ้าพวกเราเดินต่อไปข้างหน้า พวกเราจะเข้าไปยังดินแดนไล่ล่าจิตวิญญาณ โชคดีที่สถานที่นี้มิได้เปลี่ยนแปลงไปมากจากอดีต”
หลังจากที่ทหารไปข้างหน้า ถังเทียนก็พลันรู้สึกสภาพแวดล้อมแปรเปลียนเป็นหนาวเย็นอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางดินแรกรกร้างปรากฏป่าหินเบื้องหน้าถังเทียน มันเป็นหินที่มีรูปร่างแปลกประหลาด ตั้งตรงขึ้นและสีหินซีดและน่าขนลุกทำให้มันรู้สึกน่าหวาดกลัวยิ่ง
“ระวังไว้” ทหารกล่าวเตือนถังเทียน
ถังเทียนมิได้กล่าวคำใดและก็อัญเชิญนกยูงสีน้ำเงินและเปลวเพลิงเตาหลอมของเขา เตรียมพร้อมกับการต่อสู้ เขารู้ว่าพลังของเขายังคงอ่อนแอ ดังนั้นเขาจะต้องเพิ่มความระวังเป็นสิบสองส่วน
ทันใดนั้นถังเทียนก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างและเขาก็ชกออกอย่างรวดเร็วไปยังด้านข้าง
ปุ!
หมัดของเขากระแทกกับบางอย่างที่นุ่ม เงาสีเทากระแทกไปบนกำแพงหินด้านตรงข้ามและพุ่งกลับมายังเขา
สิ่งเล็กๆนั้นไม่ได้บาดเจ็บและมันก็มีชีวิตชีวามาก ในที่สุดถังเทียนก็เห็นมันว่าเป็นจิตวิญญาณขุนพลขนาดเล็กเท่ากำปั้น ถังเทียนตกตะลึง เขามิเคยเห็นจิตวิญญาณขุนพลขนาดเล็กมาก่อน และแม้ว่ามันจะมีขนาดเล็ก มันก็มีเกราะที่ประณีตและดูเหมือนจริง
จิตวิญญาณขุนพลขนาดเล็กร้องเสียงแหลมและพลันพุ่งเข้าไปหาถังเทียน มันใช้ธนูเล็กๆภายในมือเพื่อเคลื่อนไหวตัวมันเองและกระแทกไปยังถังเทียน
ถังเทียนสั่นสะท้านตอบโต้มันในทันที เมื่อจิตวิญญาณขุนพลขนาดเล็กกำลังเข้ามา เขาก็ชกหมัดของเขาออก
ปัง!
หมัดนี้แน่นอนว่ากระแทกโดนตัวมัน จิตวิญญาณขุนพลขนาดเล็กปลิวกระเด็นกลับไปอย่างรวดเร็ว ฝังลึกเข้าไปภายในหิน ก่อเกิดเป็นรูปตัวอักษร “ต้า”*
[คั่นหนังสือ : ต้า (大) เหมือนตัวคนนะครับ]
“มัน...มันคือสิ่งใดกัน?” ถังเทียนกลืนน้ำลายและกล่าวถามอย่างลำบาก
“โอ้ นั่นตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพล” ทหารกล่าวอย่างลวกๆ “สถานที่นี้มีพวกมันเต็มไปหมด พวกมันเป็นจิตวิญญาณขุนพลระดับต่ำที่พัฒนาขึ้น เหล่าจิตวิญญาณนักสู้ที่เสียหายเหล่านี้หลังจากเป็นผ่านไปเป็นเวลานานมันะแปรเปลี่ยนเป็นจิตวิญญาณขุนพล ตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลมันอ่อนแอนัก พวกมันอยู่ขั้นสองหรือสามประมาณนั้น แต่เจ้าจะต้องระวังเอาไว้ พวกมันยากที่จะทำลาย”
เพียงแค่ทหารกล่าวเสร็จสิ้น ปัง ตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลก็ออกมาจากหินอีกครา และยกธนูพร้อมศรภายในมือของมันขึ้น เฟี้ยว เฟี้ยว เฟี้ยว! ศรสองสามดอกพุ่งไปยังถังเทียน
ถังเทียนหัวร่อทั้งน้ำตา เนื่องจากลูกศรที่ตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลยิงออกมามันราวกับไม้จิ้มฟัน แต่เขาก็ยังง้างหมัดของเขาและชกออกไป
ศรสีเทาขนาดไม้จิ้มฟันก็สลายไปในทันที
ตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลโกรธ ขณะที่มันกรีดร้องด้วยความโกรธ ก็กระโดดขึ้นสูงและยกธนูขนาดเล็กขึ้นอีกครา แบ่งแยกออกเป็นสองและก็ฟาดไปยังถังเทียน
มันเป็นอีกคราที่ถูกฟาดภายในอากาศ
ปุ!
มันก็เจาะทะลวงไปภายในหินอีกก้อน
“ไม่ต้องสนใจมัน สิ่งเล็กๆเหล่านี้มันไม่ได้เป็นอันตราย แต่มันยากที่จะทำลาย โอ้ เจ้าสามารถที่จะกลืนกินมันได้เช่นกัน มันมีประสิทธิภาพอย่างมาก” ทหารกล่าว
ถังเทียนขบคิดชั่วครู่ การยัดรูปร่างเล็กๆเข้าไปภายในปาก แขนและขาเล็กๆของมันพยายามดิ้นรนภายในปากของเขา ความสยดสยองหนาวเย็นก็พลันสลายหายไปในทันที เขาส่ายหัวของเขา “ลืมเกี่ยวกับมันเถอะ!”
“งั้นไปกันเถอะ!” ทหารเดินนำไป
ถังเทียนเพียงกำลังก้าวเท้า เขาก็สัมผัสถึงบางอย่างอีกครั้ง และเขาก็พลันหันหลังกลับไปและชกออก!
หมัดกระแทกโดนบางอย่าง!
ตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลก็ปลิวไปในอากาศอีกครา
ถังเทียนรู้สึกปวดหัว มันดั่งที่่ลุงทหารได้กล่าวของเล่นชิ้นนี้มันยังไม่ยอมจบ! ปราศจากคำกล่าว เขาก็เริ่มวิ่งหนีจากเด็กสารเลวตัวนี้
ขณะที่เขากำลังวิ่งไปได้สองก้าว จากหางตาของเขา เขาก็เหลือบเห็นด้านข้างหิน ร่างเล็กกำลังติดตามมาอย่างใกล้ชิดเบื้องหลัง ตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลราวกับกระสุนปืน จากหินก้อนหนึ่งก็พุ่งไปยังอีก้อนอย่างรวดเร็ว มันสังเกตเห็นว่าถังเทียนมองดูอยู่ มันก็ยกธนูภายในมือของมันขึ้น เล็กไปยังถังเทียนอย่างดุร้าย
ถังเทียนเปิดเผยข้อมือของเขาและลำแสงสีดำก็พุ่งออกไป ปลิวไปภายในอากาศ
หน้าไม้ฟ้าดินพร้อมศร!
พุ่งตรงไปยังเป้าหมาย!
ถังเทียนดีใจเป็นอย่างมากกับพลังที่ไม่คาดถึง เขาเพียงทดสอบพลังของหน้าไม้พร้อมศรนี้กับต้นไม้เพียงเท่านั้น มันก็ทะลวงผ่านได้อย่างสิ้นเชิง สิ่งที่น่ารำคาญนี้มันไม่มีทางหนีรอดแล้ว!”
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปทำให้ถังเทียนตกใจ
ตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลถูกดีดกระเด็นโดยหน้าไม้
ในเวลาต่อมาก็ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวราวกับสุนัขบ้าวิ่งออกมาจากเบื้องหลังหินใกล้เข้ามา ขณะที่ตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลปรากฏมาบนหินอีกครา ใบหน้าของมันก็แดงก่ำจากการอดกลั้นความโกรธของมัน ขณะที่มันใช้ธนูและศรด้วยกำลังทั้งหมดก็มัน ท่าทางที่ใช้ออกราวกับมันกำลังเร่งรีบ
ถังเทียนตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง มันไม่ได้ทะลวงผ่านไปหรอกหรือ? ทำไมมันถึงดีดกระเด็นไปได้กัน?
ได้โปรด เจ้าอย่าได้ดื้อรั้นไปมากกว่าข้าได้หรือไม่...
“ถ้าเจ้าต้องการสัตว์เลี้ยง เจ้าสามารถโยนแก่นจิตวิญญาณไปให้มันได้” ทหารเหลือบไปมองพลางกล่าว
แก่นจิตวิญญาณ! ถังเทียนผู้ที่ซึ่งไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไปแล้ว ปราศจากคำกล่าวก็โยนแก่นจิตวิญญาณวานรไม้จันทร์มรกตออกไป
ท่าทางของตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลแข็งค้าง จมูกเล็กๆของมันเคลื่อนไหวขึ้นลงสองครา และใบหน้าอันแดงก่ำของความโกรธก็หายไปในทันที พรึบ พรึบ พรึบ และก็รีบเร่งไปยังแก่นจิตวิญญาณ ดวงตาของมันหรี่จนเป็นเส้น มันวางธนูและศรไว้ที่หลังและแบกแก่นจิตวิญญาณด้วยสองมือ
ถังเทียนสูดหายใจเข้า
ถ้ามันเป็นวันปกติที่จะต้องสิ้นเปลืองแก่นจิตวิญญาณมันคงจะทำให้เขารู้สึกปวดหัว แต่การถูกไล่ล่าโดยสิ่งเล็กๆนี้มันทำให้ถังเทียนทำอะไรไม่ถูก และใช้แก่นจิตวิญญาณเพื่อแก้ไขปัญหานี้เพื่อทำให้เขาได้หายใจสะดวกอีกครา
มีเงินใช้ผีโม่แป้งได้ ตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลนี้สามารถที่จะกินได้อย่างมาก!
ถังเทียนวางแผนภายในใจ ยกขาของเขาและเตรียมเดินไปข้างหน้า
ปุ ปุ ปุ เกิดเป็นเสียงให้ได้ยิน
ถังเทียนยืดหัวของเขาไปมอง เพียงเห็นตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลกอดไปที่แก่นจิตวิญญาณและรีบเร่งติดตามถังเทียน ถังเทียนยอมแพ้ กวักมือไล่ทั้งสองมือ “ข้าก็ได้ให้แก่นจิตวิญญาณไปแล้ว เจ้ายังจะต้องการอันใดจากการติดตามข้าอีก?”
“กี๊ด กี๊ด กี๊ด กี๊ด!”
ตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลปล่อยแก่นจิตวิญญาณทิ้งจากมือของมัน ด้วยความยินดีบนสีหน้าของมัน มือทั้งสองของมันก็ชี้มาอย่างต่อเนื่อง
“โอ้ เขากล่าวว่าเขายอมรับเจ้าเป็นเจ้านายแล้ว” ทหารผู้ซึ่งอยู่ด้านข้าง ดูคุ้นเคยและแปลความหมายอย่างสงบต่อถังเทียน
“ยอมรับข้าเป็นเจ้านาย?” ถังเทียนดูกังวลใจ ชี้นิ้วของเขาไปที่จมูก
“อืม ตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลมันง่ายที่จะติดสินบน ยามเมื่อเจ้าโยนแก่นจิตวิญญาณให้พวกมัน หมายความว่าพวกมันก็ได้ถูกซื้อตัวแล้ว กระทำราวกับเป็นสัตว์ที่ดี พวกมันฉลาดอย่างยิ่ง” ทหารรู้สึกคุ้นเคยกับพวกมันอย่างชัดเจน
ถังเทียนส่ายหัวราวกับรัวกลอง “ลืมมันเถอะ ข้ามีปัญหาที่จะต้องดูแลตัวเองอยู่แล้ว และท่านยังจะต้องการให้ข้ามีสัตว์เลี้ยง! ข้าไม่ได้ต้องการมันเลย!”
ตัวอ่อนจิตวิญญาณเบะปากและหยดน้ำตาก็หยดราวกับไข่มุก ติง ติง ติง หยดลงไป มันร้องไห้และในช่วงเวลาเดียวกันมันก็ใช้มือเล็กๆของมันกวาดน้ำตาออกไป
ถังเทียนเปิดปากกว้าง เขาตกตะลึง
“โอ้ ตราบที่เจ้ายอมรับตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลนี้ ตัวอ่อนตัวอื่นก็จะไม่มารบกวนเจ้าเลย” ทหารกล่าว
ถังเทียนตอบสนองในทันที ภายในใจของเขาพลันนึกถึงตัวอ่อนจิตวิญญาณขุนพลนับไม่ถ้วนถาโถมเข้ามาหาเขาก็สั่นสะท้าน เขาพลันเปลี่ยใจของเขา “งั้นก็ได้ เจ้าสามารถติดตามข้าได้!”
น้ำตาของตัวอ่อนจิตวิญญาณก็พลันหายไป และแทนที่ด้วยความสุข มันหมอบคลานขณะที่แบกแก่นจิตวิญญาณและพลันพุ่งขึ้นราวกับกระสุนก่อตัวเป็นลำแสง ลงบนหัวไหล่ของถังเทียน
ถังเทียนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขามิเคยเลี้ยงสัตว์มาก่อน
“มอบชื่อให้เขา” ทหารกล่าว
ถังเทียนขมวดคิ้วและขบคิดชั่วครู่ “งั้นก็เรียกเขาว่าหยาหยา”
น้ำเสียงของทหารเต็มไปด้วยความล้อเลียนในทันที “กองทัพภายในอดีต พวกนั้นก็เรียกพวกมันว่าหยาหยา แม้มันจะไม่ถึงพันแต่อย่างน้อยมันก็มีแปดร้อยได้”
ถังเทียนกรอกตาของเขา “แต่มันมีเพียงตนเดียวในตอนนี้”
ทหารหยุดสนทนา
ถังเทียนพลันตระหนักได้ว่าสิ่งที่เขาได้กล่าวมันไม่เหมาะสมนักและพลันขอโทษ “ลุงทหาร ข้าขอโทษ”
“เจ้าจะขอโทษเรื่องอันใด?” น้ำเสียงของลุงทหารราบเรียบดั่งเช่นปกติ “มิว่ากองทัพจะแข็งแกร่งเยี่ยงไร มันก็ได้หายไปแล้ว จะมีสิ่งใดที่สามารถอยู่ยงคงกระพัน? นี่มันเป็นกฏของธรรมชาติ แต่ตราบเท่าที่พวกเราทิ้งร่องรอยไว้ภายในยุคสมัยนี้ มันก็เพียงพอแล้ว”
ถังเทียนเงียบกริบ
อย่างรวดเร็วพวกเขาก็ผ่านป่าหินเข้าไปและปรากฏเบื้องหน้าซากปรักหักพัง
เหลือบมองไปที่ซากปรักหักพังชั่วครู่ ทหารก็กล่าว “เข้าไปข้างในกัน”
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
ไกลออกไปเบื้องหลังหิน พลันปรากฏคนสองสามคน
“ตามที่คาด พวกเขาเข้าไปภายในซากปรักหังพัง!” หนึ่งในพวกเขา ผู้ซึ่งเป็นบุรุษผอมสูง หัวของเขาห่อหุ้มไว้ด้วยผ้าพันคอสีม่วงด้วยท่าทางมุ่งร้าย
“หัวหน้าช่างมองการณ์ไกลได้เยี่ยมนัก!”
“หัวหน้าสามารถที่จะคาดการณ์ทุกสิ่ง ท่านช่างเก่งกาจ!”
คนที่เหลือภายในกลุ่มทั้งหมดต่างมีสีหน้าตกใจ พวกเขามิคาดคิดว่าบุรุษหนุ่มจะเข้าไปภายในซากปรักหักพังจริง
ใบหน้าของหัวหน้าผ้าพันคอสีม่วงมิได้มีความยินดีแม้แต่น้อย “พวกเจ้าทั้งหมดระวังตัวให้ดี จิตวิญญาณขุนพลของเด็กหนุ่มนั่นทรงพลังอย่างยิ่ง กลุ่มโจรแพนด้าถูกจัดการโดยน้ำมือเขา พวกเราจะต้องไม่เป็นเช่นนั้น!”
“อย่าได้เป็นกังวลหัวหน้า! กลุ่มโจรแพนด้ามันเป็นเพียงตัวโง่งม พวกมันจะมาเทียบกับพวกเราได้เช่นไร!” บุรุษร่างกำยำทุบอกของเขาพลางกล่าว
หัวหน้าผ้าพันคอสีม่วงหัวร่อเย็นชา “เจ้าว่าพวกมันเป็นตัวโง่งม งั้นพวกเจ้าก็เป็นเช่นเดียวกับพวกมัน”
ความอับอายกระจายไปบนใบหน้าของบุรุษกำยำ
ใบหน้าและท่าทางของหัวหน้าผ้าพันคอสีม่วงแปรเปลี่ยนไปเรื่อย มันเป็นเวลานานมาแล้ว ที่ซากปรักหักพังถือเป็นเรื่องลี้ลับ หลายคนต่างได้บุกเบิกเข้าไปภายใน แต่มีเพียงไม่กี่คนที่รอดออกมาได้ หัวหน้าผ้าพันคอสีม่วงบังเอิญพบว่าซากปรักหักพังนี้มันเคยเป็นฐานทัพของกองทัพกางเขนใต้ สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกละโมบมากขึ้นด้วยความกระตือรือร้นคือภายในฐานทัพมันมีที่ตังของคลังศาสตราวุธทหาร
คลังศาสตาวุธของกอทัพกางเขนใต้!
การค้นพบทำให้เขาตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่งจนทำให้ร่างของเขาชาด้าน ถ้าหากข่าวนี้แผ่กระจายออกไป มันจะดึงดูดผู้มีอำนาจที่น่ากลัวได้ หากไม่ได้เป็นลูกน้องและหุ้นส่วนแล้วล่ะก็ เขาก็คงไม่เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้
กองทัพกางเขนใต้ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของยุคสามกองทัพยิ่งใหญ่ พวกเขาต่างรู้กันดีว่าพวกเขาไร้คู่มือเกี่ยวกับเครื่องกลทองแดงของพวกเขา กองทัพกางเขนใต้รู้จักกันดีในฐานะของผู้บุกเบิกในยุคบุกเบิกของเครื่องกล แต่เครื่องกลที่รู้จักกันในภายหลังคือเครื่องกลของราชวงศ์แมงป่อง ในความจริงที่ว่าตกต่ำลง
คลังศาสตราวุธของกองทัพ!
แม้ว่าพวกเขาจะเก็บเกี่ยวได้เพียงชิ้นเดียว มันเป็นไปได้ว่าพวกเขาเก็บเกี่ยวได้ทอง
สิ่งที่เขาไม่ได้คิดถึงก็คือสิ่งที่เขาได้พบว่ามันมีใครบางคนที่ได้ขับขี่กลไกลกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์อย่างโจ่งแจ้ง
กลไกกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์มันก็เปรียบดั่งสัญญาลักษณ์ของกองทัพกางเขนใต้
เขาคาดเดามันได้ในทันที บุคคลผู้นั้นจะต้องได้พวกมันมาจากซากปรักหักพังเดียวกันแน่
เจ้าเด็กเหลือขอนี้คงมิได้คาดคิดเป็นแน่ว่าจะมี ตั๊กแตนตำข้าวที่ย่องอยู่เบื้องหลังจักจั่น แต่กลับไม่ได้ระวังนกขมิ้นที่อยู่เบื้องหลัง
สีหน้าของเขาหัวร่อออกมาอย่างเย็นชา
***********************************************************
ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ
