ตอนที่ 077 – การขยายของดินแดนจิตวิญญาณ

ตอนที่ 077 – การขยายของดินแดนจิตวิญญาณ

 

ท่าทางของถังเทียนซีดขาวขณะที่เข้าเดินหลังงอเข้าไปภายในร้านค้ายันต์ แพนด้าทั้งสามต่างถูกมัดส่วนบนของร่างและแขนก็อยู่หลังพวกเขาและเชือกก็พันรอบคอของพวกร่วมกับพลองทองแดงสีเหลืองของแพนด้าขาว

ยามเมื่อเห็นบุรุษทั้งสาม ความโกรธของไซ่เหล่ยก็ระเบิดออกมา ถ้าไม่ใช่เพราะสารเลวทั้งสามนี้ ใบหน้าของข้าก็คงไม่ต้องกระแทกเช่นนั้นในวันนี้ ข้าก็คงไม่ต้อง...

ไซ่เหล่ยย่ำไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ยกส้นสูงบนขาของเขาขึ้น และกระทืบอย่างต่อเนื่องไปบนเท้าของพวกเขา ตึง ตึง ตึง!

พลังของรองเท้าส้นสูงได้รับการปลดปล่อยอย่างเต็มที่ไปยังพวกเขาทั้งสาม ที่ซึ่งมีใบหน้าราวกับเส้นก๋วยเตี๋ยวอยู่ในหม้อต้มและถูกคนด้วยตะเกียบ จนพันกันยุ่งเหยิง

“มีเพียงพวกเจ้าทั้งสามเท่านั้นที่มีความคิดจะทุบตีข้า!” ไซ่เหล่ยมีท่าทางที่สูงส่งและภูมิใจบนใบหน้าของนาง สายตาของนางเต็มไปด้วยความรังเกียจ “พวกเจ้าโชคดีไม่น้อย ถ้าข้าเกิดเป็นอันใดขึ้นมา พวกเจ้าทั้งสามจะเสียใจที่ได้เกิดมาบนโลกนี้”

เมื่อฟังคำกล่าวของนาง ถังเทียนก็ผงะถอยในทันที สตรีบ้าผู้นี้ไร้เหตุผลสิ้นดี ทางที่ดีควรจะอยู่ห่างนางเอาไว้

“เจ้าต้องการทำอันใดกับพวกมัน?” ลุงทหารกล่าวถามถังเทียน

ถังเทียนคอตก เขาจะทำอย่างไรกับพวกมันดี? สังหารพวกมัน? ถ้าพวกเขายังคงอยู่ในระหว่างการต่อสู้ ถังเทียนก็สามารถที่จะกระทำได้ แต่ในตอนนี้พวกเขาต่างเป็นเช่นนี้ ถังเทียนรู้สึกไม่สามารถที่จะทำได้

ไซ่เหล่ยมองไปยังถังเทียน เมื่อเห็นถังเทียนไม่รู้ว่าจะกระทำอย่างไร นางก็กล่าวในทันที “ปล่อยเป็นหน้าที่ข้าเอง!”

ถังเทียนพยักหน้าของเขา “เยี่ยม!”

ในที่สุดมันฝรั่งที่สุกงอมทั้งสามก็ถูกส่งออกไปจนได้ หัวใจของถังเทียนรู้สึกสำหรับพวกเขาทั้งสาม เมื่อตกไปอยู่ในมือของสตรีใจหินเช่นนี้ จะมีสิ่งที่รอพวกเขาอยู่แน่นอนจะต้องเป็นสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!

ตามที่คาดไว้ ใบหน้าของพวกเขาทั้งสามพลันแปรเปลี่ยนไป ดวงตาของแพนด้าดอกไม้ปรากฏร่องรอยของความหวาดกลัว ปากของเขาก็พ่นออกมาว่า “สตรีตัวเหม็น! มาสู้กันอย่างตรงไปตรงมาสิ มอบอาวุธมาให้ปู่ผู้นี้ซะ!”

ไซ่เหล่ยหัวร่ออย่างเย็นชา “พวกเจ้าทั้งหมดช่างไร้เดียงสานัก”

เมื่อได้ยินถังเทียนก็สั่นสะท้าน ใบหน้าของเขาแข็งค้าง แต่เท้าของเขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วไปด้านข้าง ผละออกห่างมา

“ทำไมพวกเจ้าทั้งสองถึงกลับมาข้าอีกครั้งเล่า?” ไซ่เหล่ยเมินพวกเขาทั้งสามและหันหน้าไปกล่าวถามถังเทียนและทหาร

ถังเทียนมอบพิมพ์เขียวที่ทหารให้เขามาให้กับนาง “ลุงทหารอยากรู้ว่าเจ้าสามารถที่จะสร้างสิ่งนี้ได้หรือไม่”

ไซ่เหล่ยรับพิมพ์เขียวมาก้มมองไปและในทันทีก็ถูกดึงดูด สายตาของนางมิอาจผละออกจากพิมพ์เขียวได้เลย “เครื่องฝึกจิตวิญญาณ… ตำนานได้กล่าวว่าเครื่องฝึกจิตวิญญาณ… พวกมันมีโครงสร้างที่แปลกประหลาดและแยบยลอย่างยิ่ง! ทรงพลังยิ่งมันเป็นสิ่งที่อัจฉริยะได้ออกแบบมา…”

“มันเรียกว่าอันเต๋อ” ทหารกล่าว

“อันเต๋อ?” ไซ่เหล่ยเงยหน้าของนาง ขมวดคิ้วของนางและจมไปในความคิดเป็นเวลานาน ก่อนที่นางจะส่ายหัว “มิเคยได้ยินมันมาก่อน”

“มันไม่ได้มีชื่อเสียงเท่าใดนัก แต่มันก็เป็นเครื่องกลที่โดดเด่นเป็นอันดับห้าของเครื่องกลกองทัพกางเขนใต้” ลุงทหารกล่าวอย่างไร้อารมณ์

“ตามที่คาดไว้ มันเป็นเครื่องกลที่กำเนิดมาในยุคทองของการออกแบบ โครงสร้างอันอัจฉริยะนี้สามารถที่จะปรากฏได้เพียงจากช่วงเวลานั้น” ไซ่เหล่ยพึมพำกับตัวเอง “ตรงนี่มันเมื่อนึกถึงแล้ว โอ้ ข้าเข้าใจล่ะ มันใช้แปดวงจรเพื่อแก้ไขมัน! พระเจ้า! ยุคสมัยโบราณก็เข้าใจอย่างลึกในจิตวิญญาณนักสู้แล้วอย่างงั้นหรือ? นี่มันเป็นความจริงที่น่าตกใจนัก!”

“เจ้าสามารถทำได้หรือไม่?” น้ำเสียงแข็งกระด้างของทหารดังออกมา

“อย่าได้ดูแคลนข้า!” ไซ่เหล่ยเงยหน้าของนางขึ้นด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย ดวงตาของนางปรากฏความจองหอง “แม้ว่าเหล่าอัจฉริยะในยุคเครื่องกลนั่นจะน่าชื่นชมในยุคสมัยเครื่องกลที่น่าอัศจรรย์ ข้าก็จะไม่พ่ายแพ้ต่อพวกเขา”

ใบหน้าของไซ่เหล่ยยิ่งสงบ “ขอเวลาข้าสักครู่”

นางหยิบเศษกระดาษออกมาและเขียนมัน เพียงชั่วครู่ นางก็มอบมันให้ถังเทียน “ข้าต้องการวัสดุในรายการพวกนี้”

ถังเทียนมอบรายการให้ทหาร ทหารเหลือบมองมันพลางพยักหน้า “ข้าได้เตรียมพวกมันบางอย่างไว้แล้ว”

จากนั้นเขาก็หยิบพวกมันออกมา

ไซ่เหล่ยตรวจสอบวัสดุและมองไปยังทหารอย่างทึ่ง “นี่มันเป็นคราแรกที่ข้าพบเห็นจิตวิญญาณขุนพลที่มีประสบการณ์มากมายในเครื่องกล”

ทหารกล่าวอย่างไม่แยแส “ความสามารถของข้าก็เพียงงั้นๆ”

“วัสดุนี้ไม่ได้มากไปหรือน้อยไปอย่างสิ้นเชิง แต่ข้ายังคงขาดสิ่งสำคัญอยู่สองอย่าง หนึ่งคือแก่นจิตวิญญาณขั้นสี่ที่มีความสามารถทั้งสองของวารีธาตุและปฐพีธาตุ อีกหนึ่งคือ เหล็กจิตวิญญาณหยก”

หลังจากเมื่อได้ยินนางน้ำเสียงของทหารก็กลับกลายเป็นปกติ “ความสามารถของเจ้าค่อนข้างดี วันพรุ่งนี้เวลาประมาณนี้ พวกเราจะนำส่วนผสมทั้งสองมาให้”

“ตกลง! งั้นข้าจะเริ่มทำงานในส่วนแรกก่อน” ดวงตาของไซ่เหล่ยปรากฏให้เห็นถึงความคลั่งไคล้และตื่นเต้น มันราวกับนางเปลี่ยนไปเป็นอีกบุคคลหนึ่ง ร่างของนางเต็มไปด้วยความมั่นใจในตนเอง ความเกียจคร้านทั้งหมดยามปกติของนางก็สลายหายไปทั้งสิ้น

“เชลยทั้งสามคนนี้ เจ้าแน่ใจหรือว่าไม่ต้องการให้พวกเราจัดการพวกมัน?” ทหารกล่าวถามขณะที่เขาเดินออกไปยังประตู

“รีบเร่งไปค้นหาเหล่าส่วนผสมเถอะ!” ไซ่เหล่ยได้เริ่มทำงานแล้ว “ข้าได้เตรียมบางอย่างไว้ให้พวกมันแล้ว พวกมันจะสนุกกับมันแน่นอน”

ทหารมิได้กล่าวอันใดทั้งสิ้นและจากมาพร้อมกับถังเทียน

ยามเมื่อย่างก้าวออกไป ถังเทียนก็พ่นลมของเขาพลางพึมพำ “สตรีนางนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!”

“น่ากลัว?” ทหารรู้สึกสับสน แต่เขาก็กล่าวถามถังเทียนอย่างรวดเร็ว “อาการบาดเจ็บของเจ้ารุนแรงขนาดนั้นเลยหรือ?”

ถังเทียนแข็งค้าง แต่ก็ฟื้นคืนสติอย่างรวดเร็วพลางกล่าวตอบ “อา มันไม่มีปัญหาอันใด!” ถังเทียนรู้สึกอึดอัด และก็เปลี่ยนบทสนทนาในทันที “ทหาร ที่ใดกันที่เราจะไปหาแก่นจิตวิญญาณและเหล็กจิตวิญญาณหยก?”

“ที่ดินแดนไล่ล่าจิตวิญญาณ” ทหารกล่าว

“ดินแดนไล่ล่าจิตวิญญาณ?” มันเป็นคราแรกที่ถังเทียนได้ยินสถานที่เช่นนี้

“อืม ข้าพบเห็นตำราสองสามเล่มที่เกี่ยวกับดินแดนจิตวิญญาณ และในที่สุดก็เข้าใจว่าเกิดสิ่งใดขึ้น” ทหารอธิบายขณะที่เดินอยู่ “มันเป็นช่วงยุคราชวงศ์แมงป่องที่ตำหนักจิตวิญญาณนักสู้ไม่ได้เป็นความลับอีกต่อไปแล้ว และทางเข้าก็ยิ่งถูกค้นพบมากและมากยิ่งขึ้น ทำให้ผู้คนมากมายต่างเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ ตำหนักจิตวิญญาณนักสู้มันมีสิ่งที่ลึกลับและที่ไม่เคยพบมาก่อนมากมายยิ่งซึ่งมันทั้งหมดก็ต่างถูกเปิดเผยขึ้น ในตอนนี้ดินแดนจิตวิญญาณเมื่อเทียบกับยุคสมัยตำหนักจิตวิญญาณนักสู้ของข้ามันก็มีขนาดใหญ่กว่าสิบเท่าได้”

ถังเทียนฟังอย่างตั้งใจ

“เนื่องจากมันมีพลังมากมายภายในจิตวิญญาณนักสู้โบราณที่เสียหาย มันเป็นประโยชน์อย่างมากในการฝึกจิตวิญญาณ ด้วยความรวดเร็วดินแดนจิตวิญญาณก็กลายเป็นสถานที่คึกคักสำหรับภารกิจของพวกมนุาญ์และมันก็มีการแวะเวียนมามากขึ้น จึงก่อเกิดเป็นเมือง แต่ในขณะที่สถานที่มันมีจิตวิญญาณนักสู้โบราณที่เสียหายมากเกินไป สามารถที่จะปะทุได้ตลอดเวลาและมันก็เต็มไปด้วยอันตราย ดังนั้นดินแดนไม่เหมาะสมที่จะจัดตั้งหมู่บ้านและเมืองขึ้น ดังนั้นจึงได้แบ่งแยกโยนออกไป และกลายเป็นดินแดนไล่ล่าจิตวิญญาณ”

“ทำไมชิ้นส่วนจิตวิญญาณนักสู้โบราณถึงออกมากัน?” ถังเทียนอดไม่ได้ที่จะกล่าวถาม

“พวกเราพบปัญหานี้แล้วในอดีต” ทหารกล่าวอย่างจริงจัง “แม้ว่ามันจะไม่มีความชัดเจน พวกเราก็คาดเดาได้สองสามอย่าง บางคนคาดเดาว่าเบื้องล่างของตำหนักจิตวิญญาณนักสู้มีสุสานโบราณอยู่ เป็นยุคโบราณที่ห่างไกลเป็นอย่างยิ่ง และมีการฝังศพอยู่ที่นั่น ยามเมื่อราชันถูกฝังจิตวิญญาณขุนพลก็จะถูกเลือกให้ติดตามไปด้วย วิธีการนี้ดูคล้ายพวกเขาจะโง่เขลาแต่ในทางตรงกันข้ามในจุดนั้นมันเป็นที่แพร่หลายมากและเป็นเกียรติแก่จิตวิญญาณนักสู้ แต่พวกเราไม่ได้คิดเช่นนั้นซึ่งดินแดนจิตวิญญาณมันกว้างใหญ่มาก ดังนั้นข้าสงสัยว่าการคาดเดานี้มันจะผิดพลาด”

“แม้กระทั่งยุคโบราณอันห่างไกล…” ใบหน้าของถังเทียนงุนงง ช่วงเวลาของทหาร เขารู้สึกได้ว่ามันห่างไกลมากแล้ว แต่ห่างไกลยิ่งกว่ายุคโบราณช่วงเวลาของทหารอีก ถังเทียนก็พลันปวดหัวมากยิ่งขึ้ย

“สถานที่แห่งนี้มันมีการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่” น้ำเสียงของทหารเจือปนด้วยความโศกเศร้า “ทะเลสีฟ้ากลับกลายเป็นนาหม่อน* ข้าก็มิรู้ว่าดินแดนไล่ล่าจิตวิญญาณแปรเปลี่ยนไปเช่นไร แต่ถ้ามันไม่ได้เปลี่ยนไปมากจากในความทรงจำของข้า งั้นข้าก็พอจะรู้ว่าที่ใดที่พวกเราจะหาแก่นจิตวิญญาณวารีและปฐพีธาตุและเหล็กจิตวิญญาณหยก”

[คั่นหนังสือ : *ทะเลสีฟ้ากลับกลายเป็นนาหม่อน = ทุกสิ่งอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา]

ถังเทียนติดตามทหารและเดินออกไปจากเมืองไตรวิญญาณ

ยามเมื่อพวกเขาจากเมืองไตรวิญญาณ ทิวทัศน์ก็เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเป็นสถานที่เงียบสงบ นานครั้งนักที่จะพบเห็นต้นไม้ที่ตายกระจายออกไปเช่นนี้ มันยากที่จะคาดเดาได้ว่าเกิดอันใดขึ้นที่สถานที่รกร้างเช่นนี้

จุดเด่น ‘จิตวิญญาณนักสู้’ มีอยู่สองส่วนคือความเข้มขนและบริสุทธิ์ การดูดกลืนจิตวิญญาณนักสู้เป็นวิธีที่เรียบง่ายที่สุดในการเพิ่มความเข้มข้น แต่วิธีนี้มันมีผลข้างเคียงอยู่ซึ่งทำให้จิตวิญญาณนักสู้กลายเป็นปะปนกัน ยิ่งดูดกลืนมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งมีการเจือปนมากขึ้น และนั่นสาเหตุที่มีเครื่องฝึกจิตวิญญาณ เครื่องฝึกจิตวิญญาณสามารถที่จะทำให้จิตวิญญาณนักสู้บริสุทธิ์ขึ้น นอกเหนือจากความเจ็บปวดแล้วมันไม่มีผลข้างเคียงอันใด

คำอธิบายของทหารมักจะทำให้ถังเทียนรู้สึกว่าเขาจะเข้าใจและมีประสบการณ์ในสิ่งต่างๆกว้างขึ้น

“ข้ามิรู้ว่าดินแดนจิตวิญญาณอื่นๆเป็นเช่นไร แต่ตำหนักจิตวิญญาณนักสู้ในก่อนหน้ามันไม่มีกลางวันและกลางคืน ซึ่งมันพิเศษอย่างยิ่ง มันมักจะมืดมัวอยู่เสมอ ตำหนักจิตวิญญาณนักสู้หนาแน่นไปด้วยพืชพันธุ์อย่างมาก เนื่องจากมันเป็นสถานที่ที่ไม่เหมาะสมกับการเติบโต และจิตวิญญาณนักสู้โบราณมันก็ดุร้ายเป็นอย่างยิ่ง สถานที่แห่งนี้เคยเป็นเป็นดินแดนที่โหดร้าย และดังนั้นจึงทำให้ผู้คนต่างคิดว่ามันมีสุสานอยู่เบื้องล่าง” ทหารล่องลอยอยู่ขณะที่กล่าว “ตามที่คาดไว้มันขยายใหญ่ขึ้นจริงกว่าภายในอดีต สถานที่นี้สามารถที่จะทำให้เจ้าได้พบจิตวิญญาณนักสู้โบราณมากมาย”

“หน้าตาจิตวิญญาณนักสู้โบราณมันเป็นเช่นไรกัน?” ถังเทียนอยากรู้

ที่จริงแล้ว เขามิเคยคิดเลยว่าในโลกนี้จะมีสถานที่แปลกเช่นนี้ และมันเป็นเมืองไตรวิญญาณที่เปิดโลกกว้างของเขา เขามิแน่ใจว่าเชียนฮุ่ยเคยมาดินแดนจิตวิญญาณหรือไม่ โอ้ เชียนฮุ่ยน่าจะเคยมา มิแน่ใจว่ามันเป็นไปได้หรือไม่ที่จะพบเชียนฮุ่ยภายในดินแดนจิตวิญญาณนี้ ที่ได้ฟังลุงทหารกล่าวมันมีหลายทางเข้าที่มายังดินแดนจิตวิญญาณแห่งนี้

เมื่อมันถึงเวลา ข้าควรจะถามหาทางเข้าใดในเมืองรุ้งดาราของกลุ่มดาราอมตะที่นำมาดินแดนจิตวิญญาณ

ถ้าหากเมืองไตรวิญญาณมันมีทางเข้าอื่นอีก มิใช่หมายความว่าข้าสามารถที่จะออกไปได้โดยตรงจากดินแดนจิตวิญญาณหรอกหรือ?

ถังเทียนพลันเริ่มคิดเดาสุ่ม

“เจ้าจะรู้ในไม่ช้าก็เร็ว” ทหารกล่าว “มันมีสิ่งแปลกประหลาดมากมายภายในโลกนี้ มีอสูรจิตวิญญาณดาราที่ดุร้ายซึ่งสามารถดูดซับชิ้นส่วนจิตวิญญาณนักสู้เสียดายได้ด้วย และอสูรจิตวิญญาณดาราที่ดุร้ายก็ยิ่งทรงพลังมากขึ้นอย่างไร้เหตุผล อสูรจิตวิญญาณดาราภายในดินแดนจิตวิญญาณมันแข็งแกร่งกว่าด้านนอกเป็นอย่างมาก เจ้าควรระวังตัวไว้ด้วย”

“อืม” ถังเทียนตอบปราศจากการขบคิด จิตใจของเขาไม่อยู่กับตัว ในความจริงที่ว่าเขาได้อยู่มาประมาณสองสามเดือนแล้ว แผนการของเขาเสียดายและมันทำให้เขาไม่เป็นสุข เขาคิดว่าเขาสามารถที่จะพบเชียนฮุ่ยได้อย่างรวดเร็ว แต่มิคาดคิดเลยว่ามันจะติดขัดอีกครั้ง ทำให้อารมณ์ของบุรุษหนุ่มผู้นี้หมองมัว

แต่ถังเทียนก็รู้อย่างชัดเจนว่ามันไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความแข็งแกร่ง

เชียนฮุ่ยจะต้องแข็งแกร่งเป็นอย่างมากและมากในตอนนี้ นางคงจะทรงพลังแล้ว ข้าไม่สามารถที่จะล้าหลังได้ พวกเราได้สัญญากันไว้เพื่อจะมุ่งไปยังเส้นทางสวรรค์ด้วยกัน ถ้าข้าไม่สามารถปกป้องเชียนฮุ่ยได้ งั้นข้าก็ไร้ประโยชน์แล้ว!

หัวใจของถังเทียนสงบลง

เขาหัวร่อตัวเองภายในจิตใจของเขา เขาอดทนอดกลั้นมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว แต่ในเวลานี้ จิตใจของเขาพลันรู้สึกไม่มั่นคง

ตาดที่คาด สภาพจิตใจของเขายังไม่เติบโตพอ… อืม เติบโต… อย่าเพิ่งกล่าวถึงมันดีกว่า...

ข้าคือบุรุษหนุ่มผู้มีหัวใจอันมุ่งมั่น!

ถังเทียนกำหมัดของเขาแน่นอย่างเงียบๆและกล่าวกับตัวเอง

เขาเงยหน้าของเขาขึ้นอีกครา

ทหารมองไปยังท่าทางแปลกๆของถังเทียน ถังเทียนเพียงแต่หมกมุ่นขบคิดอยู่ อารมณ์ของเขาค่อนข้างเศร้า แต่ทันใดนั้นมันก็กลายเป็นกระตือรือร้นเต็มไปด้วยจิตวิญญาณการต่อสู้

ความสนใจของทหารถูกดึงดูดอย่างรวดเร็วด้วยฉากอันคุ้นเคยเบื้องหน้านี้

***********************************************************

ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ