ตอนที่ 076 – บุรุษเหล็กหลั่งน้ำตา

ตอนที่ 076 – บุรุษเหล็กหลั่งน้ำตา

 

กระแสความอบอุ่นปกคลุมภายในอกของเขา

ในช่วงเวลาที่ตกใจ พรึบ เขาก็คว้าไซ่เหล่ยเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเขา ถังเทียนมิได้เข้าใจในกำลังของเขาอย่างถูกต้อง ไซ่เหล่ยก็นั่งอยู่ด้านหน้าเขา เครื่องกลกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์สามารถนั่งได้เพียงแค่สองคนบนหลัง แต่ภาพเบื้องหน้าของถังเทียนก็ถูกบดบังด้วยเส้นผมของไซ่เหล่ย

ไซ่เหล่ยไม่ได้มีเวลาที่จะขัดขืนและนางก็สูญเสียความสมดุลไปเข้าสู่อ้อมแขนของถังเทียน

ผมของไซ่เหล่ยปลิวไสวโดยลม ถังเทียนขบฟันของเขาและไม่ได้ใส่ใจมาก ยื่นออกไปกดหัวของไซ่เหล่ย เขาผลักลงอย่างรุนแรงและตะโกน “ก้มหัวไว้!”

ไซ่เหล่ยเพียงสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ที่มาจากหัวของนาง พรึบ ใบหน้าของนางก็จมลงสู่...

“อ๊า!” ไซ่เหล่ยรู้สึกเหมือนใบหน้าของนางถูกฝังอย่างสมบูรณ์และนางก็แทบจะหายใจไม่ออก นางต้องการที่จะพูดกล่าว แต่นางทำได้เพียงร้องเสียงอู้อี้เท่านั้น

ทันใดนั้น ไซ่เหล่ยก็แข็งค้าง

เดี๋ยวก่อนสิ!

ตรงนี้มัน… ตรงนี้มัน...

นี่มันคือ… นี่มันคือ...

จิตใจไซ่เหล่ยพลันว่างเปล่า และใบหน้าก็เริ่มแดงขึ้น ถังเทียนอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมตลอดเวลา เขามิได้สงวนพลังของเขาไว้ ยามเมื่อนางถูกกดลงมันหนักแน่นนัก ถังเทียนเกรงกลัวว่านางจะขยับเขยื้อนและบดบังภาพของเขาอีกครา ดังนั้นเขาจึงกดดันหัวของนางอย่างแน่นด้วยมือขวาของเขา

ไซ่เหล่ยแปรเปลี่ยนเป็นร้อนรน

ถังเทียนมิได้รู้เลยว่าเขาได้ทำอันใดไป เขาเพียงจดจ่ออยู่กับการต่อสู้ สนับมือของเขาปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงสีเขียว นกยูงสีครามก็ล่องลอยออกมา ขนของมันเคลื่อนไหวราวกับคลื่น ดวงตาของเขาก็ลุกโชติด้วยเปลวเพลิงสีแดง

“กระจอกเทศน้อย สังหาร!”

ถังเทียนคำราม และก้มร่างของเขาอีกครา เสียงเครื่องกลกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์ดังลั่นพุ่งตรงไปยังเหล่าแพนด้า!

ราวกับปีกของปีศาจ เงาสีดำก็กระโจนไปยังถังเทียนอย่างน่าตกใจ ที่แท้มันคือแพนด้าดำ ใบหน้าผอมและแหลมคมของเขาเต็มไปด้วยรังสีสังหาร ภายในมือของแพนด้าดำพลันปรากฏมีดบินสองสามอัน เต็มไปด้วยรังสีอันเยือกเย็น สะบัดข้อมือของเขามีดบิดก็ทะยานไปในอากาศ

ส่งเสียงกรีดแหลมในอากาศหวีดหวิวภายในแก้วหู มีดบินรวดเร็วดั่งอัสนีบาต ปลกคลุมด้วยรังสีแสงเป็นชั้น และสั่นสะเทือนภายในอากาศ ทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สามารถป้องกันได้

ถังเทียนได้เตรียมพร้อมตอบโต้มีดบินของแพนด้าดำอยู่แล้ว หลังจากมีประสบการณ์มากมายของ ‘การฝึกโดนทุบตี’ สัญชาตญาณของถังเทียนก็แหลมคมจนขึ้นขั้นสูง แม้ไม่ได้หันหลังมอง ข้อมือของเขาก็ยื่นออกไปด้านหลัง

ชวิ้ง ชวิ้ง ชวิ้ง!

ลำแสงสีดำสองสามสายก็พุ่งจากข้อมือของถังเทียน

สมบัติขั้นโลหะจากกลุ่มดาราธนู หน้าไม้ฟ้าดินพร้อมศร!

ความเร็วของลูกศรรวดเร็วจนน่าทึ่ง ดวงตาของแพนด้าดำเปล่งประกายเยือกเย็น เขาพลันหยุดกระบวนท่าของเขา และมีดผีเสื้อสั้นๆก็ปรากฏภายในมือของเขา มันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ทำให้มีดสะท้อนแสงขึ้น

ติง ติง ติง!

เกิดประกายแลบออกมา ทำให้แพนด้าดำถอยไปสองสามก้าว หัวใจของเขาสั่นยะเยือกด้วยความหนาวเย็น

ในขณะนั้น มีดบินก็ปรากฏเบื้องหลังของหลังถังเทียนเช่นเดียวกัน วิชาอาวุธลับของแพนด้าดำพิถีพิถัน และตั้งแต่แรกเริ่มมีดบินในอากาศมันก็จงใจและพุ่งไปยังถังเทียนในตำแหน่งที่เฉพาะเจาะจง มิว่าถังเทียนจะพยายามหลบหลีก เขาก็จะถูกติดตามโดยมีดบิน!

หลังจากนั้นถังเทียนก็พลันตะโกนด้วยความกราดเกรี้ยว “นกยูงสีน้ำเงิน!”

ในฉับพลันโครงร่างของชุดเกราะก็ปรากฏตัวออกมาภายในอากาศ ‘เคร้ง!”

ขนนกมากมายพลันสยายดิ้นรนออกมาและพุ่งออกไปหลังจากถูกกระตุ้น ลำแสงสีน้ำเงินก็ปรากฏบนท้องฟ้า ติง ติง ติง ทุกลำแสงสีน้ำเงินกระแทกไปยังมีดบินทำให้พวกมันล่วงหล่น

ท่าทางของแพนด้าดำกลายเป็นเลวร้าย เด็กหนุ่มผู้นี้ออกมาจากที่ใดก็ไม่รู้ พลังของเขาไม่ได้รุนแรงมากนัก แต่สมบัติของเขามีมากมายเหลือเกิน เป็นพลังของสมบัติที่ทำให้เขาถูกบีบบังคับถอยออกไป และเห็นได้ชัดว่าแพนด้าดำรู้สึกไม่พอใจ

ถังเทียนหัวร่อออกมาเสียงดัง สายตาของเขาจดจ่อไปยังแพนด้าขาว

ภายในมือของแพนด้าขาวถือไว้ด้วยพลองทองแดง เผชิญหน้ากับเครื่องกลกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์ที่กำลังตรงเข้ามา ใบหน้าอวบอูมของเขามิได้หดกลับเลยแม้แต่น้อย

ระยะห่างของทั้งสองย่นระยะเข้ามาอย่างรวดเร็ว แพนด้าขาวพลันตะโกนออกมาเสียงดัง ร่างของเขาอ้วนกลมและสั้นอย่างแท้จริงพลังก้มลง มือทั้งสองจับอยู่บนพลอง กวาดเป็นพลังทำลายล้าง

ลำแสงสลัวสีเหลืองก่อตัวเป็นรูปร่างแพนด้ากำลังอ้าปากอย่างดุร้ายคลุมเคลือ

พลองคำรามอย่างมืดมนราวกับอสูรกาย

ปราณแท้จริงถูกกระตุ้นสู่จุดสูงสุดของมัน และรังสีพลองก็เริ่มก่อสร้างตัวจนเป็นดั่งเช่นฉากเบื้องหน้านี้

ท่าทางเย็นชาของแพนด้าดำปรากฏร่องรอยแห่งความหวังอย่างช้าๆ มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่ารูปร่างของแพนด้าขาวที่สั้นและอ้วนกลมมันเป็นดั่งของขวัญจากสวรรค์ ควบคู่กับพรสวรรค์ปฐพีธาตุ [วิชาพลองแพนด้า] ของเขาก็ถูกฝึกฝนจนถึงจุดสูงสุด ด้วยพลังที่แข็งแกร่งและทนทานมันไม่เคยพ่ายแพ้มาก่อน

ถังเทียนรู้สึกแปลกใจกับพลังของพลอง แต่ด้วยความไม่คาดคิดปากของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

ครืน ครืน… ปัง!

เครื่องกลกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์ที่หนาและแข็งแกร่งพลันก้มลงต่ำ

ม่านตาของแพนด้าดำหดเล็กลง และเขาก็สูญเสียคำพูดที่จะกล่าวด้วยความตกใจ “เขาต้องการที่…”

ปัง!

มีพลังอันรุนแรงปะทุจากขาทั้งสองของเครื่องกลกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์ ทำให้มันทะยานไปภายในอากาศ

เงาพลองอันน่ากลัวกรีดผ่านร่างของถังเทียน ทำให้เขาสั่นสะเทือน หัวใจของเขาหล่นวูบด้วยความตกใจ มันราวกับพลังได้เจาะทะลวงไปในร่างของเขา พลองนี้ช่างมีพลังอันรุนแรงนัก

วูบ!

คลังสินค้าเป็นรเบิดรูเปิดโล่งออก ทั้งสองฝ่ายหนึ่งคนและนก ต่างบินขึ้นสูงไปภายในอากาศ

แพนด้าขาวและดำวิ่งไปยังที่โล่งและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

ผู้ใดจะรู้ว่าการกระโดดหนึ่งครั้งของเครื่องกลกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์จะสูงถึงหกเมตรกัน? อย่างไรก็ตาม หลังจากที่มันหมดพลังจนถึงจุดสูงสุดที่มันสูงได้แล้ว นกกระจอกเทศก็จะเริ่มหล่นลงมา

แพนด้าขาวและดำยืนอยู่ในตำแหน่งของพวกเขา ด้วยรังสีสังหารที่ปรากฏภายในดวงตาของพวกเขา พวกเขาเฝ้ารอและเริ่มสะสมพลังของเขาขึ้น เมื่อใดที่ถังเทียนลงมาแล้ว พวกเขาก็คงจะโจมตีอย่างรุนแรงในทันที

ทันใดนั้น นกระจอกเทศก็หยุดอยู่กลางอากาศขณะที่ปีกทั้งสองที่ติดอยู่ด้านข้างของมันก็พลันสยายออกและกระพือปีกอย่างรวดเร็ว เครื่องกลกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์จ้องมองไปยังผู้คนที่อยู่ด้านล่างจากบนอากาศ

ทั้งสามคนด้านล่างจ้องมองอ้าปากค้าง

ถังเทียนลืมเลือนอย่างสิ้นเชิงว่าเขายังคงกดหัวของไซ่เหล่ยอยู่ ขณะที่นางแทบจะขาดอากาศหายใจ แต่สิ่งที่ทำให้นางอับอายมากยิ่งกว่าคือใบหน้าของนางถูกฝังลึกลงไปด้านล่างมากเกินไป! การกระทำของถังเทียนมีความรุนแรง และนางก็สามารถรู้สึกได้ถึงบางอย่างปูดอยู่ภายในกางเกงของเขา และบางครั้งมันก็กระแทกไปที่หน้าของนาง

เจ้าเด็กสารเลวบัดซบนี้สมควรตาย!

สิ่งที่ทำให้นางรู้สึดหมดหนทางคืนมิว่านางจะพยายามดิ้นรนเท่าใด มือของถังเทียนก็มิขยับเขยื้อนสักชุ่น

บุรุษผู้นี้เป็นอสูรกายงั้นหรือ? เขาแข็งแกร่งขนาดนี้ได้เยี่ยงไร?

การหายใจของนางกลายเป็นสั้นลงและสั้นลง ขณะที่สิ่งที่ปูดออกมาก็กระแทกนางคราแล้วคราเล่า หัวใจของนางเต็มไปด้วยความอับอายและเกลียดชัง ในความตระหนก นางมิได้สนใจอันใดทั้งสิ้น เปิดปากของนางและใช้กำลังทั้งหมดของนางกัดมันลงไป!

ถังเทียนรู้สึกภูมิใจในตัวเองในช่วงเวลานั้น เขาเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าและหัวร่อออกมาเสียงดัง “ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกโง่! อย่าได้คิดว่านกกระจอกเทศของข้าจะเป็นนกที่บินไม่ได้…”

ถังเทียนผู้ที่ซึ่งกำลังหัวร่ออยู่กลางอากาศ ทันใดนั้นก็ดูคล้ายกับมีบางสิ่งติดอยู่ในคอของเขา ขณะที่เขาตะโกนอยู่ก็พลันหยุดลง

การแสดงออกของเขาแข็งค้าง มือข้างหนึ่งของเขาค้างอยู่ในอากาศ ร่างของเขาก็นิ่งเป็นรูปปั้น

หลังจากแข็งค้างเพียงสามวินาที ถังเทียนก็พลันกรีดร้องอย่างโหยหวน

“อ๊ากกกกกกกกกกกกก!”

ร่างที่ห่างออกไปไกลปรากฏพรุ่งมายังเขาราวกับอัสนีบาต ดวงตาของทหารเต็มไปด้วยความโกรธและฉุนเฉียว รังสีสังหารดุเดือดจนไปถึงสวรรค์

“ถังเทียน เจ้าบาดเจ็บงั้นหรือ?” หลังจากชั่วพริบตา ทหารก็รีบเร่งไปหาถังเทียน

“อ๊ากกกกก...” ถังเทียนกรีดร้องเป็นเวลานานปราศจากคำกล่าวอันใด เขาตกอยู่ในความเจ็บปวดจนน้ำตาของเขาไหลออกมา ร่างของเขาโค้งงอจนเป็นกุ้ง

ไซ่เหล่ยผลักดันตัวเองขึ้นอย่างยากลำบากหลังจากที่สูดหายใจเข้าลึก เมื่อฟังคำกล่าวของทหาร ใบหน้าของนางก็พลันลุกไหม้ไปด้วยความโกรธ

ช่างน่าอายนัก!

ไซ่เหล่ยเขินอายอย่างมากจนทำให้นางอยากจะจมลงไป และเพียงชั่วครู่นางก็พลันตระหนักได้ว่านางได้ก้มหัวของนางจมลงไปตำแหน่งเดิมอีกครา….

ไซ่เหล่ยอับอายจนทำให้นางอยากจะร้องไห้ออกมา

แม้ว่านางจะมีความสุขกับการเสแสร้งเป็นสตรีที่เป็นผู้ใหญ่ตบตาเป็นพี่สาวที่มีเสน่ห์และรักสนุกสาน แต่ในความเป็นจริง นางเป็นคนหัวโบราณอย่างยิ่งและไม่เคยมีความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงมากนัก หลังจากนี้ นางจะพบหน้าผู้ใดได้เช่นไรกัน!?

เมื่อเห็นดวงตาของถังเทียนหลั่งน้ำตา ทหารก็โกรธเกรี้ยว เขารู้ได้ชัดเจนว่าถังเทียนเป็นบุคคลที่เด็ดเดี่ยว และเขาก็มิเคยเห็นถังเทียนร้องไห้มาก่อน แม้ว่าจะมีความเจ็บปวดจากการฝึกที่ตรากตรำ การต่อสู้ที่ยากลำบาก ถังเทียนก็มิเคยหลั่งน้ำตามาก่อน

บุรุษหนุ่มที่แข็งแกร่งเช่นถังเทียนจะต้องได้รับความทรมานจากการบาดเจ็บอย่างยิ่งและมีเพียงหลังจากที่ทุกข์ทรมานอย่างมากก็ทำให้เขาหลั่งน้ำตาออกมาในที่สุด!

รังสีสังหารปรากฏขึ้นภายในดวงตาของทหารขณะที่เขากล่าว “มิมีผู้ใดสักคนในพวกเขาที่จะจากไปได้แน่!” และพุ่งลงไปข้างล่าง

ในขณะนั้น ในที่สุดไซ่เหล่ยก็ดิ้นรนหลุดออกมาจากการกดของถังเทียน ปีนขึ้นมาและนั่งตัวตรง

ทั้งสองคนเผชิญหน้ากัน

ใบหน้าของไซ่เหล่ยแดงไปด้วยความอับอาย แต่ในทันทีก็กลายเป็นหนาวเย็นพลุ่งพลันไปด้วยรังสีสังหาร

ร่างของถังเทียนตั้งตรง การแสดงออกแข็งค้าง น้ำตาหลั่งไหลรอบเบ้าตา

ไซ่เหล่ยผู้ที่ซึ่งเขินอายด้วยความโกรธ เมื่อเห็นสภาพของถังเทียนก็พลันสงบลง และความโกรธของนางก็หายไปครึ่งหนึ่ง นางกางนิ้วของนางออก เล็บสีแดงของนางก็จับไปบนคางของถังเทียนอย่างบางเบา นางยิ้มขึ้นและลิ้นอันชุ่มชื้นของนางก็เลียไปยังฟันอันขาวราวหิมะ ราวกับนางกำลังกินเขา และในเวลาเดียวกันก็กล่าว “รสชาติของเจ้าไม่เลวนัก!”

ไซ่เหล่ยเบื้องหน้าดวงตาของถังเทียนคล้ายแปรเปลี่ยนเป็นอีกบุคคลหนึ่ง

ฟันขาวราวหิมะทั้งสองแถว พวกมันราวกับเป็นเลื้อยสองแถว แผ่ซ่านไปด้วยลำแสงอันเยือกเย็น ลิ้นอันชุ่มชื้นของไซ่เหล่ยเบื้องหน้าถังเทียนมันราวกับเป็นกระดาษทรายที่ขัดถูไปบนเลื้อยนั่น มันแหลมคมและเปล่งประกายขึ้น...

มันดูคล้ายจะยิ่งเจ็บปวดขึ้น...

ช่างน่ากลัวนัก...

“อ๊ากกกกก!”

เสียงครวญครางของถังเทียนยิ่งทำให้น้ำตาหลั่งไหลเพิ่มขึ้น กระจายราวกับพายุอันบ้าคลั่ง

ประสิทธิภาพของทหารช่างน่าทึ่ง ด้วยพลังของเขา โจรทั้งสามจากกลุ่มโจรแพนด้าก็ไม่ใช่คู่มือของเขา และถูกจัดการอย่างรวดเร็ว ทหารโกรธเกรี้ยวจนปราศจากคำกล่าวใด เขาใช้เชือกมัดพวกเขาเข้าด้วยกัน เขาจะให้ถังเทียนสังหารพวกเขาด้วยตัวเอง และสลายข้อบาดหมางของเขา

หลังจากที่มัดพวกเขาเสร็จ เขาก็พลันได้ยินเสียงครวญครางเหนือหัว ทหารมองขึ้นไปและเห็นจุดเล็กๆสีดำบินอยู่ในอากาศด้วยความห่วงใยภายในหัวใจของเขา

อาการบาดเจ็บท่าจะแย่ลง...

บุรุษหนุ่มผู้ที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากไม่สามารถที่จะทนทานความเจ็บปวด มันต้องน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง!

ไซ่เหล่ยผู้ที่ซึ่งอับอายในตอนแรก เมื่อเห็นถังเทียนโหยหวนเช่นนั้น ก็หัวร่ออย่างเต็มที่ ขณะที่อารมณ์ของนางดีขึ้นอย่างมาก ถ้ามีผู้ใดพบเห็นไซ่เหล่ยในตอนนี้ เขาคงจะถูกสยบอย่างสิ้นเชิงโดยเสียงหัวร่อที่หลงใหลของนาง

“นี่ หนุ่มน้อย ลงมาไปข้างล่างเถอะ จิตวิญญาณขุนพลของเจ้าดูคล้ายจะจัดการเรียบร้อยแล้ว” ไซ่เหล่ยหัวร่อพลางกล่าว

การแสงออกที่สะเทือนขวัญของถังเทียนดูน่ารักอย่างยิ่ง!

ใบหน้าของถังเทียนเริ่มซีดขาวราวกับหน้ากระดาษเปล่า หัวของเขาสั่นราวกับรัวกลอง เขาก็กระตุ้นเครื่องกลกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์บินลงไปในทันที ภายในสภาพตื่นตระหนกและน่าสงสารของเขา ท่าทางเก้ๆกังๆของถังเทียนก็ทำให้ผิดพลาดลง แม้ว่าการลอยตัวเครื่องกลกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์จะเบาบางและสามารถที่จะทำให้พวกเขาลอยภายในอากาศ แต่ด้วยความผิดพลาดนี้ ปีกของนกกระจอกเทศก็พลันหยุดกระพือในทันที

“อ๊ากกกกกก!”

ทันใดนั้นมันล่วงหล่น ไซ่เหล่ยกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว หวาดกลัวจนถึงจุดที่นางเข้าไปกอดถังเทียน

การล่วงหล่นมิได้ทำให้ถังเทียนหวาดกลัว แต่กับกลายเป็นการกอดของไซ่เหล่ยที่ทำให้เขากลัวจนแทบขี้แตก และเลือดบนใบหน้าของเขาก็พลันกลายเป็นขาวซีด

“อ๊ากกกกกกกก!”

ทั้งสองกรีดร้องยาวในระหว่างที่ตกลงมาที่พื้น

ทหารเอียงหัวของเขามองไปยังฝุ่นที่กระจายขึ้นจากการล่วงหล่น และคิดในใจเขาว่า “ความเจ็บปวดมันถึงขั้นที่เขาไม่สามารถควบคุมเครื่องกลกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์ได้ ข้าเพียงเกรงกลัวว่าบุรุษหนุ่มถังจะเจ็บถึงขั้นทำร้ายจิตใจของเขา บาดแผลที่หนักหน่วงเช่นนี้มันยากที่จะฟื้นฟู…”

***********************************************************

ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ