AST บทที่ 64 – เจ้ากอดพอแล้วหรือยัง?
บทที่ 64 – เจ้ากอดพอแล้วหรือยัง?
“สตรีโฉมงามเหล่านี้สำหรับข้านั้น คือสิ่งที่ข้าจะดูแลให้ดีที่สุด”
อวี้เหอ ตกตะลึงและจ้องมองชิงสุ่ยอย่างแปลกประหลาด ดวงตาที่ใสซื่อชิงสุ่ยกล้องมองกลับมายังเธอ ภายใต้สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ชายหนุ่มคนนี้ทำไมถึงมีสายตาที่ไม่รู้มีไหวพริบขนาดนี้ได้นอกเหนือจากสายตานั้นแล้วเธอยังมองเห็นถึงภูมิปัญญาและความคาดหวัง มันช่างน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง!
“โอ้ รู้หรือเปล่าไหว้เจ้าจะสามารถปกป้องผู้หญิงที่เจ้ารักได้อย่างไร?”อวี้เหอหัวเราะ เธอรู้สึกตื่นเต้นมากและไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ เธอรู้ไหมว่าเธอต้องทำจิตใจให้สงบและสร้างขอบเขตปอบตัวเองขึ้นมา
“ข้าจะทำทุกอย่างให้กับเธอ จะแบกรับภาระ ปกป้อง และทำทุกอย่างให้เธอมีความสุข”ชิงสุ่ยตอบโดยพลันเนื่องจากเวลามีไม่มากพอที่จะให้คิดเขาจึงได้พูดสิ่งที่ไร้สาระออกมา
อวี้เหอหัวเราะแต่ไม่ได้ต่อไปกลับมา แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าชิงสุ่ยและมีหัวใจที่บริสุทธิ์จริงๆ ถ้ารู้สึกว่าเขานั้นจะต้องทำตัวเป็นสามีที่ดีต่อภรรยาในอนาคตแน่นอน
“ถ้าอย่างพี่สาวคนนี้คงต้องให้รางวัลกับเจ้า หากเจ้าสามารถทำดังเช่นนั้นได้”อวี้เหอนั้นยังคงล้อเล่นกับชิงสุ่ย แต่ก็ซ่อนร่องรอยความจริงจังบางอย่างลงไป
“พี่สาวอวี้เหอ ท่านน่าจะเป็นหนึ่งในสุดยอดสาวงามของเมืองแห่งนี้ ข้าคิดว่าคนที่อยากแต่งงานกับท่านนั้นมีจำนวนเกือบเทียบเท่ากับครึ่งหนึ่งของประชาชนในเมืองแห่งนี้ แต่ท่านดูจริงจังกับการมอบรางวัลดีๆให้แก่ข้านั้น?” ชิงสุ่ยเหลือบมองอวี้เหออย่างจริงจัง เขาคิดว่าถ้าอวี้เหองั้นจริงจัง ชิงสุ่ยโคตรจะไม่คิดอะไรเกินเลยกว่านั้น ดูเหมือนว่าอวี้เหอนั้นจะเปรียบได้กับเต้าหู้ชนิดหนึ่ง แม้ว่าจะยิ่งมีอายุมากกลับยิ่งอร่อย
“ฮ่า ฮ่า พี่สาวกำลังเจ้าเอ๋ยเจ้าอยู่นะ เห้อ ผู้หญิงเช่กเช่นข้า ใครกันจะต้องการอยู่กับข้า ใครกันจะอยากมาปกป้องดูแลข้า?”อวี้เหอยิ้มอย่างขมขื่นราวกับว่ามีบางอย่างอยู่ภายในใจขณะที่เหลือบสายตาไปที่ชิงสุ่ย
ชิงสุ่ยไม่ตอบเลยได้กลับมา เขารู้ว่าอวี้เหอนั้นมาจากตระกูลอวี้และมีสถานะที่สูงส่ง แต่จะบอกว่าอวี้เหอนั้นตกหลุมรักเขาจริงๆหรือ? เพียงแค่นี้ชิงสุ่ยก็รู้สึกว่าสมองเขานั้นบกพร่อง มันเกินไปที่จะเชื่อ บางทีในสายตาของเธอนั้น เขาเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มที่พยายามจะหยอกล้อ และสร้างเสียงหัวเราะ สิ่งที่เธอต้องการจริงๆนั้นก็คือคนที่สามารถปกป้องเธอได้
สตรีโฉมงามมักเป็นที่หมายตาของหมาป่าหิวกระหาย มีสองทางที่จะทำให้พบเธอเหล่านั้นต้องการคุณ ประการที่หนึ่งคือทำให้ทั้งสองฝ่ายเต็มใจกัน ประการที่สองคนผู้นั้นจะต้องแข็งแกร่งมากจนไม่อาจมีผู้ใดกล้าต่อต้านได้ โดยเฉพาะผู้ที่แข็งแกร่งมีวิธีนับล้านที่สามารถแย่งคู่ของคนอื่นหรือทำให้ทุกคนต้องยอมรับในตัวเขาได้
“โอเค เราไม่ควรออกห่างจากประเด็นที่เราต้องการ ชิงสุ่ย พี่สาวคนนี้คาดเดาว่าเจ้ามาในวันนี้เพื่อจะหยิบยื่นเงื่อนไขเดียวกับที่เจ้าให้ปลาแก่ข้ามากินก่อนหน้านี้ ถ้าจะมีเงื่อนไขใดๆ ข้าจะตอบสนองตามที่เจ้าต้องการ”อวี้เหอกระพริบตาขณะมองไปที่ชิงสุ่ย
ชิงสุ่ยหัวเราะเล็กน้อยขณะที่มองไปยังอวี้เหอซึ่งกำลังเอนกายลงนอนบนโซฟาอย่างนุ่มนวล “สินค้าเหล่านี้นั้นเป็นสินค้าที่มีค่าและหายากอย่างยิ่ง ปลาชนิดนี้ได้ถูกเลี้ยงดูโดยวิธีพิเศษและมีจำนวนจำกัดเท่านั้น อย่างมากที่สุดข้าสามารถจัดหาปลาให้ท่านได้เพียงแค่ 10 ตัวต่อวัน แต่ว่าถ้าหากสาวสวยเช่นท่านต้องการจะรับประทานอาหารกับข้า ไม่ว่าปลาจะกี่ตัว ข้าก็จะจัดหามาให้”
“เพียงแค่ปลาจำนวน 10 ตัวต่อวัน แม้เงินมันจะค่อนข้างน้อย แต่ข้าเชื่อว่าถ้าข้ากำหนดราคาขายมันอยู่ที่ 100 เหรียญเงินต่อตัว ลูกค้าคงจะถามหากันมากขึ้น”อวี้เหอบ่นตัวเอง
“ท่านคงจะรู้รสชาติปลาของมันแล้วสินะ ข้าขอรับรองด้วยชีวิตตัวข้าเองเลยว่าจะไม่มีพ่อค้าคนใดสามารถหาปลาชนิดนี้ได้อีกแล้ว สิ่งที่พวกเราต้องการตอนนี้นั่นคือกลยุทธ์การตลาดที่ดี ไม่ต้องพูดถึง 100 เหรียญเลยแม้ว่าจะขายในราคา 1000 เหรียญ ข้าเชื่อว่ามีคนยินดีที่จะจ่ายเพื่อลิ้มรสมัน!!!!!!”
อวี้เหอกระพริบตารวม “เหลือเชื่อ ถ้าไม่คิดว่าเด็กน้อยเช่นเจ้าจะมีสิทธิมุ่งมั่นในทางการค้าแบบนี้ด้วย”
ชิงสุ่ยเกือบเป็นลมเมื่อเขาได้ยินอวี้เหอเรียกเขาว่าเด็กน้อย มันเป็นคำพูดทิ่มแทงจิตใจที่ทำให้เขารู้สึกว่าหัวใจของเขานั้นหดหู่ และอึดอัดเกินคาดเดา
“ถ้าจะบอกว่าปลาตัวนี้ถูกเลี้ยงโดยเจ้าเช่นนั้นหรือ?” อวี้เหอสุ่มถามออกมาในขณะที่สังเกตชิงสุ่ยอย่างใกล้ชิด
“เพราะอาจจะเป็นเช่นนั้น ข้าบอกว่าอย่างไรก็ตามหากมีผู้ใดถามคำถามนี้กับท่าน รบกวนท่านโปรดรักษาความลับของข้าไว้ด้วย ส่วนเรื่องเงินนั้นจะทำอย่างไรกับมัน”ชิงสุ่ยตอบ
“ดูเหมือนเจ้าจะขาดแคลนเงินสินะ ฮ่า ฮ่า พี่สาวก็คงจะไม่เอาประโยชน์จากเจ้ามาก งั้นเรามาแบ่งกัน ข้าให้เจ้า 30% ส่วนข้านั้น 70% เป็นยังไงล่ะ?”
ชิงสุ่ยยิ้มอ่อนๆขณะที่เขาปฏิเสธข้อเสนอนี้ “ไม่ใช่เพราะค่าขาดแคลนเงิน แต่ข้านั้นไม่มีเงินเลย ข้าขอส่วนแบ่งเป็น 50/50 ได้หรือไม่ พวกเราจะได้เงินเท่ากันทั้งคู่”
ท้ายที่สุดแล้วอวี้เหอก็ยอมรับในข้อเสนอนี้ เธอขยับไปข้างหน้าลากับเสือที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ เธอกอดชิงสุ่ย ชิงสุ่ยยืนนิ่งแข่งชื่อจากการกระทำของเธอ สิ่งที่เธอทำนั้นทำให้จิตใจของชิงสุ่ยล่องลอยขึ้นไปลาวกลับอยู่บนสวรรค์ชั้น 9
“ยินดีที่ได้เป็นหุ้นส่วนกับเจ้า”อวี้เหอกระซิบที่หูของชิงสุ่ยในทันทีที่เธอเริ่มก่อนเขาไว้
เสียงทีมทรงเสน่ห์ลาวกับแม่เหล็กดึงดูดอยู่ข้างหูของเขา หน้าของชิงสุ่ยก็เริ่มแดงจนลามไปถึงหูของเขาด้วย ความรู้สึกตอนนี้นั้นสดชื่นอย่างเหลือเชื่อ หลังจากความอึดอัดในครั้งแรก ชิงสุ่ยก็ผ่อนคลายเหลือเพียงแต่ความปิติยินดีเท่านั้น
“ยินดีที่ได้ทำการค้ากับท่านด้วย”ชิงสุ่ยตอบกลับมา และเริ่มกอดเธอกลับขณะที่อวี้เหอกำลังจะถอยออกมา
เธอไม่คาดคิดเลยว่าชิงสุ่ยจะกล้าทำเช่นนี้ แม้ว่าชิงสุ่ยอายุน้อยกว่าเธอนับสิบปี แต่อย่างไรก็ตามเขานั่นก็ถือว่าเป็นชายชาตรีแล้ว ภายใต้อ้อมกอดของเขา อวี้เหอกลับไม่แสดงอาการโกรธหรือปฏิเสธออกมา
เมื่อสังเกตหน้าของอวี้เหอในระยะประชิด ชิงสุ่ยเกิดความกลัว เพราะความงามของเธอนั้นปลุกสัญชาตญาณความเป็นชายของเขาออกมา ยิ่งมองไปบนใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของเธอ ดวงตาสะท้อนออกมาราวกับอัญมณีสุดแสนล้ำค่า อวี้เหอปรากฏตัวขึ้นราวกับนกที่บินอยู่บนท้องฟ้า ความสง่างามของเธอนั้นเกินจะเปรียบเทียบได้ ชิงสุ่ยจึงกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม
“อร่าาา เจ้ากอดพอแล้วหรือยัง?”อวี้เหอตีชิงสุ่ยเบาๆขนาดที่พูด
“ไม่พอหรอก แม้ข้าจะกอดท่านไว้ตลอดชีวิตมันก็ยังคงไม่เพียงพอ”ชิงสุ่ยยังคงกอดขณะที่เขาก้มหน้าลงไปที่คอของอวี้เหอ
“เจ้านี่มันเด็กเสเพล ปากเจ้าช่างหวานยิ่งนัก อย่างไรก็ตามข้าจะไม่ให้เจ้าใช้ประโยชน์จากข้าแบบนั้นในอนาคต เจอเด็กหื่นกามจอมซุกซน”อวี้เหอตอบอย่างนุ่มนวล แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรเพื่อให้หลุดพ้นจากการกอดครั้งนี้
ชิงสุ่ยไม่เต็มใจที่จะปล่อยอวี้เหอ แต่เขารู้สึกไม่พอใจในหัวใจของเขาเล็กน้อย ทำไมสถานการณ์ถึงไม่ได้เป็นไปตามหนังผู้ใหญ่ในชีวิตก่อนของเขาที่ผ่านมา เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เป็นแบบเดียวกับเสือที่คอยขย้ำเหยื่ออย่างนั้นหรือ?
“บางที ข้าก็คงไม่ใช่ตัวแสดงหลักนั่นแน่ๆ”ชิงสุ่ย คิดอย่างขุ่นเคือง “ทั้งที่เขาอ่านนวนิยายสำหรับผู้ใหญ่มามากหลากหลายและควรที่จะนำมันมาใช้ได้” ชิงสุ่ยสั้นวัวพร้อมเสียงโต้แย้งภายในจะจิตใจ “ไม่! ข้าจะต้องเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดในครั้งนี้!” ข้าจะควบคุมโชคชะตาของข้าและจะเปลี่ยนแปลงมันไปตามที่ข้าต้องการ
หลังจากที่ชิงสุ่ยจากไป อวี้เหอคบคิดเรื่องหัวใจของเธอ เธอรู้สึกว่าชิงสุ่ยแนะนำตัวเองเข้ามาอยู่ภายในหัวใจของเธอแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่าเธอนั้นยังคงไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะตกหลุมรักชิงสุ่ย ผู้ชายผู้ซึ่งอายุน้อยกว่าเธอ นั่นยังไม่หมด เธอนั้นไม่ได้รังเกียจหรือไม่พอใจการกระทำใดใดของเขาเลย เธอรู้สึกเพียงแค่ว่ามีความสุขในขณะที่พวกเขาได้หยอกล้อเล่นกันในระหว่างช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน
ครั้งแรกที่เธอพบกับเขานั้น ชายหนุ่มคนนี้นั้นช่างดูหน้าขี้อายและสมควรที่จะพ่ายแพ้ให้กับซือถูปู้ฝาน ไม่ว่าในกรณีใด ก็ไม่มีคำพูดใดบอกว่าความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงจะเริ่มต้นจากความอยากรู้และพัฒนากลายเป็นความรักไปได้เช่นนั้นหรือ?
ครั้งที่ 2 ครั้งนี้นั้น ชิงสุ่ยน้ำปลาสีดำ 2 ชิ้นที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยเคยกินมา เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างและเหลือบไปมองเห็นแผ่นหลังของชิงสุ่ย อวี้เหอ รู้สึกยินดีอย่างช่วยไม่ได้ เช่นเดียวกับความลึกลับขณะที่เธอถูกชายหนุ่มคนนั้นกอดเอาไว้
***** 555555 ข้านั้นไม่ได้ขาดแคลนเงินนะ แต่ไม่มีเลยโว้ยยยย*****