AST บทที่ 60 - ลู่ทางแห่งการทำเงิน
บทที่ 60 - เส้นทางแห่งการหาเงิน
“ท่านแม่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้ง 4 ตระกูลเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันหรือไม่?” ชิงสุ่ยถาม ในใจของเขานั้นคิดเพียงว่ามันจะไม่เป็นอย่างนั้น เพราะว่าทั้ง 4 ตระกูลนั้นถือว่าจะต้องเป็นคู่แข่งในเมืองร้อยไมล์
“ความสัมพันธ์ของทั้ง 4 ตระกูลใหญ่นั้นถูกผูกไว้ด้วยความดีและสิ่งที่ไม่ดี แม้ว่าพวกเขาจะกระทบกระทั่งกันอย่างรุนแรง แต่ก็มักจะมีงานแต่งงานระหว่างตระกูลทั้ง 4 อยู่สม่ำเสมอ ยกตัวอย่างเช่นสมาชิกรุ่นปัจจุบัน ซือตู ปู้ฝาน จากตระกูลซือตู และสือฉิงจวงจากตระกูลสือ ดังนั้นแล้วความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งหมดนั้นก็ถือได้ว่าเป็นญาติพี่น้องแต่แฝงด้วยความเป็นปรปักษ์กันอยู่ภายใน”
“ไม่แปลกใจเลยที่สือฉิงจวงฉันจะไม่สนใจในตัวของซือตู ปู้ฝาน เพราะว่าการถูกลิขิตให้แต่งงานนั้นอาจจะส่งผลในด้านบุคลิกภาพของเธออย่างแน่แท้” ชิงสุ่ยหรือว่าสือฉิงจวงได้ทิ้งความรู้สึกลึกๆในใจของเขาแล้ว แม้ว่าเขาจะพยายามทำทุกอย่างก็ไม่อาจจะลืมเธอได้ ดังนั้นแล้วเขาจึงกังวลเป็นอย่างมากในทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับสือฉิงจวง
“ท่านแม่แล้วความสามารถในการทำธุรกิจของตระกูลต่างๆที่มาจากหมู่บ้านชิง เราจะสามารถต่อสู้กับเหล่าตระกูลใหญ่ทั้ง 4 ได้หรือไม่” ชิงสุ่ยรู้ดีว่านอกเหนือจากตระกูลชิงแล้ว ยังคงมีตระกูลเหลียน ตระกูลตง และตระกูลเฟิง ที่ยังคงทำธุรกิจในเมืองร้อยไมล์แห่งนี้ด้วย
“ไม่เลยแม้แต่น้อย ลูกแม่ แม้ว่าทุกตระกูลที่มาจากหมู่บ้านชิงจะร่วมมือกัน เราก็ไม่อาจจะต่อต้านตระกูลใหญ่ได้แม้แต่ตระกูลเดียว อย่างไรก็ตามท่านปู่ของลูกนั้นก็ก้าวเข้าสู่จุดสูงสุดของระดับปราณโฮ่วเทียน ถึงแม้พวกเขาจะไม่สนใจในข้อเท็จจริงนี้ พวกเขาก็ยังต้องระมัดระวังไม่อยากเป็นปรปักษ์กับเรา เพราะเขารับรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลชิงกับตระกูลฮัว ที่อยู่ใน เมืองธาราสวรรค์” ชิงอี้อธิบาย
“จะลูกก็ไม่ต้องกังวลไปหรอกเกี่ยวกับเราผู้อาวุโสของทั้ง 4 ตระกูล พวกเขาไม่กล้าที่จะจัดการลูกแน่นอน แต่ลูกเองก็ต้องระวังแผนของพวกเยาวชนรุ่นเยาว์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ซือตูหลวน จากตระกูลซือตู รวมทั้งติงหลาง จากตระกูลติง พวกเขานั้นแข็งแกร่งและทรงพลังมาก ทั้งคู่มีพรสวรรค์เทียบเท่ากับท่านลุงสองได้เลยและ พวกเขาอาจจะก้าวเข้าสู่จุดสูงสุดของระดับปราณโฮ่วเทียนได้ก่อนอายุ 40 เป็นแน่”
แต่ก็เป็นไปตามที่ชิงสุ่ยคาดคิดเอาไว้ เขารู้เหตุผลทั้งหมดที่ชิงอี้อธิบาย ก็เพราะเธอนั้นเป็นห่วงชิงสุ่ย ทุกคำพูดนั้นบ่งบอกได้เห็นถึงความห่วงใย ชิงสุ่ยยิ้มเพื่อให้ชิงอี้เห็นถึงความมั่นใจ
ชิงอี้รับรู้ได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่แปลกออกไปจากตัวของชิงสุ่ย ราวกับว่าเขานั้นมีความลับบางอย่างที่ไม่ได้บอกเธอ แต่ไม่อาจสามารถหาเหตุผลรองรับได้เพราะตอนนี้ดูเหมือนว่าลูกชายของเธอนั้นจะเต็มไปด้วยความมั่นใจที่ไม่มีที่สิ้นสุดราวกับเขาเป็นคนที่แตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ถ้าหากไม่ใช่เป็นคนที่ร่วมสายเลือดกันเธออาจจะสงสัยว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเธอนั้นเป็นคนแปลกหน้าที่เปลี่ยนไป
เมื่อเร็วๆนี้ชิงสุ่ยยังรู้สึกว่าการหาเงินนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่ตอนนี้เขานั้นกลับรู้สึกอนาถาอย่างยิ่ง เพราะความมั่นคงที่จะเกิดขึ้นนั้น ก็เกิดจากดินแดนยุพราชอมตะ แต่……..คงจะต้องเกิดในอนาคต ตอนนี้นั้นแม้แต่จะซื้อของตามข้างถนนนั้น เขาก็ไม่มีเงินทุนที่ทำเช่นนั้นได้ ยิ่งแทบไม่ต้องพูดถึงอดีตที่ผ่านมาก่อนหน้านี้เลยเขาได้ใช้เงินไปกับเครื่องประดับไร้ประโยชน์ วันนี้ทำให้เขาไม่อาจซื้อวัตถุดิบใดๆได้
แต่ถึงกระนั้น เขาอาจจะรออีกเพียงแค่ไม่กี่ปีเพื่อให้ผลกระทบทางด้านการเวลาภายในดินแดนของหยกสร้างเงินขึ้นมา แต่ปัญหาใหญ่ที่สุดตอนนี้ทุกคืน “ข้าไม่อาจขอเงินจากแม่ได้อีกแล้ว ท่านแม่พึ่งให้เงินค่ามา 100 เหรียญเงินเมื่อ 2 วันก่อน!!!!!” ก่อนหน้านี้ชิงสุ่ยไม่เคยต้องคิดเรื่องการใช้เงิน พวกเขาอาศัยอยู่ในตระกูลชิง ที่ทุกอย่างตอบสนองความต้องการของเขาได้ แต่เมื่อเขามาถึงเมืองร้อยไมล์แล้ว เขาก็เริ่มเข้าใจถึงคุณค่าของเงินว่า เงิน 100 เหรียญเงินนั้นก็เพียงพอจะดูแลครอบครัวขนาด 5 คนได้ถึงครึ่งเดือน หรือสามารถเข้าใช้บริการ “สถานเริงรมย์(ซ่อง)”เพื่อเพลิดเพลินกับการบริการของสาวสวยชั้นยอดแต่จะใช้ได้สำหรับแค่หนึ่งคืนเท่านั้น
ขณะที่กำลังเดินเล่นนั้น ชิงสุ่ยก็เริ่มคิดถึงวิธีการหาเงิน เขาเดินไปรอบรอบถนนอย่างไม่มีจุดมุ่งหมายเวลาต่างๆผ่านไปอย่างรวดเร็วยิ่งนะ เพียงแค่พริบตาเวลาก็ล่วงเข้าสู่ยามเย็น บรรยากาศถนนหนทางในเมืองร้อยไมล์ยังคงมีชีวิตชีวาอยู่เสมอ ในสภาพแวดล้อมแห่งนี้เสียงของผู้ขายนั้นยิ่งดังมากยิ่งมีศักยภาพในการดึงดูดลูกค้ามาก บนถนนนั้นเต็มไปด้วยปุ่มคนอื่นๆ แต่นี่ไม่ใช่เหตุการณ์วุ่นวายใดๆทั้งสิ้นแต่มันคือวิถีชีวิตของคนในเมืองแห่งนี้ ในขณะที่ชิงสุ่ยกำลังเดินหลงอยู่ในถนน ด้านข้างของถนนนั้นก็ได้พบกับยายแก่แก่คนหนึ่งและเด็กสาวน่ารักตัวเล็กกำลังขายน้ำขนาดใหญ่ 3 ถัง
ชิงสุ่ยสังเกตเห็นทั้งคู่เพราะพวกเขานั้นโดดเด่นมากท่ามกลางกลุ่มพ่อค้าแม่ค้าบนท้องถนน ยายแก่ที่สูญเสียแขนข้างนึงมาพร้อมกับเด็กหญิงตัวเล็กๆอายุประมาณ 10 ขวบ
แปลว่าเสื้อผ้าที่เด็กน้อยได้สวมใส่มานั้นดูแล้วเหมือนจะผ่านการสวมใส่มาหลายครั้ง แต่พวกเขานั้นไม่ได้มีสิ่งสกปรกหรือคราบสกปรกติดอยู่เลยพวกเขาสะอาดอย่างยิ่ง พร้อมกับดวงตาสดใสที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและขนตายาวที่กระพริบอย่างต่อเนื่อง เรียกได้ว่าเด็กน้อยคนนี้ช่างน่ารักอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตามหากตัดสินจากชุดและริมฝีปากที่ราวกับลูกเชอรี่ขนาดเล็ก มันสามารถบอกได้เลยว่าเด็กน้อยคนนี้นั้นเป็นคนดื้อรั้น
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ชิงสุ่ยจึงเดินเข้าไปดูถังน้ำขนาดใหญ่ 3 ถังเพื่อดูว่ามีอะไรอยู่ภายใน ก็พบว่ามีปลาดำขนาดเท่าหัวแม่เท้ากว่า 10 ตัวอีกทั้งยังมีเป่าแม่น้ำตัวน้อยอีกเล็กน้อย ชิงสุ่ยคุกเข่าลงเพื่อตรวจสอบมันอย่างใกล้ชิด เขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความหวังผ่านดวงตาของเด็กหญิงตัว น้อย
ชิงสุ่ยรู้สึกขมขื่นจิตใจอย่างยิ่ง เขานั้นหาใช่คนดีแต่ก็ไม่ใช่คนที่ชั่วร้าย เขานั้นไม่ได้คิดที่จะช่วยเหลือทุกคนที่ทุกข์ทรมานบนโลกใบนี้ แต่เขาจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดถ้าเขาเจอคนที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างแท้จริง
ชิงสุ่ยต้องการทดสอบดูว่าน้ำลึกลับจากบ่อคริสตัลจะสามารถเพิ่มการเจริญเติบโตของสัตว์ได้หรือไม่…... ดูเหมือนว่าโอกาสนั้นจะมาถึงแล้ว
“น้องสาวตัวน้อย เจ้าสามารถบอกราคาของปลาและเต่าเหล่านี้ได้หรือไม่”ชิงสุ่ย ถามด้วยท่าทางอ่อนโยนผ่านสายตา
เด็กหญิงตัวน้อยยิ้มและกระพริบตาอย่างต่อเนื่องขณะที่กำลังจ้องมองชิงสุ่ย “พี่ชาย ท่านจะไม่หลอกข้าแน่นะ? ท่านต้องการจะซื้อของของพวกเราจริงๆเหรอ?”
ไม่ว่าจะเป็นปลาตัวและเต่าตัวน้อยๆต่างก็ถูกจับโดยเด็กสาวคนนั้น เนื่องจากขนาดของมันนั้นเล็กเกินไปที่จะกิน เด็กหญิงตัวน้อยจึงแนะนำยายของเธอให้ตั้งร้านเพื่อขายพวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงแทน
“แน่นอนสิ พลบค่ำกำลังใกล้เข้ามาแล้วหรือว่าเจ้าจะไม่อยากกลับไปพักกับคุณยายของเจ้าล่ะ?”ชิงสุ่ยหัวเราะเบาๆ
“สัตว์เหล่านี้ต่างถูกจับโดยหนี่เอ่อเองจากลำห้วยข้างทาง ถ้าพี่ชายต้องการพวกมัน หนี่เอ่อสามารถบอกสถานที่ที่สามารถจับปลาและเต่าเหล่านี้ได้ พี่ชายไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินสำหรับพวกมันเลย!!” หญิงสาวคนนี้ชื่อหนี่เอ่อกล่าวออกมาพร้อมความไร้เดียงสา ผ่านสายตาขณะที่เธอยิ้มเผยให้เห็นฟันเขี้ยวอันทรงเสน่ห์ของเธอ
“โอ้!! แต่ว่าพี่ชายต้องการเฉพาะเหล่าปลาและเต่าที่สาวน้อยมี ถ้าผู้ชายอยากจะซื้อถังน้ำทั้ง 3 ทางเลยโดยการจ่ายเป็น เหรียญเงิน 2 เหรียญให้แก่เจ้าล่ะ?” หลังจากพูดจบผิงสุ่ยเกาะพยายามพูดถึงการซื้อทั้งหมดโดยเขาเอาเงินก้อนสุดท้ายของเขาออกมาและแบ่งเงิน 2 เหรียญเงินให้กับสาวน้อยตัวเล็กคนนั้น
“พี่ชาย…….เหรียญเงิน 2 เหรียญน้ำมันมากเกินไป ปลาและเต่าเหล่านี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น…..” เด็กหญิงตัวน้อยโบกมือด้วยความไม่เห็นด้วยขณะที่เธอกำลังก้าวถอยหลัง
ชิงสุ่ยพบว่าเขาชอบบุคลิกภาพของเด็กน้อยคนนี้เนื่องจากเธอดูตัวก่อนวัยอันควร ขณะที่เขายิ้มแล้วตอบว่า “เจ้าเด็กโง่ พี่ชายขอบอกว่ามันคุ้มค่ามาก หนูน้อยจงรับมันไป ไปซื้ออะไรดีๆสำหรับเจ้าและคุณยายได้กินกัน”
เด็กหญิงตัวน้อยลังเลอยู่ชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะค่อยค่อยยอมรับ “พี่ชาย พี่ชื่ออะไร แล้วข้าเองจะสามารถพบท่านได้ที่ไหน”
“พี่ชายมีนามว่าชิงสุ่ย ถ้าเด็กน้อยต้องการจะพบพี่ชาย เจ้าเพียงตรงไปหาพี่ชายได้ที่ร้านขายสมุนไพรตระกูลชิง และถ้าน้องสาวตัวเล็กคนนี้ต้องการความช่วยเหลือไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ เจ้าสามารถไปหาพี่ชายได้เลย” ชิงสุ่ยรูปศีรษะของหนี่เอ่อขณะที่เขายังคงยิ้ม
“ได้เลย ข้าเข้าใจแล้ว พี่ชาย!!!!”