ตอนที่ 063 – กรงเล็บเคียวเพลิงปีศาจ

ตอนที่ 063 – กรงเล็บเคียวเพลิงปีศาจ

 

จิ่งเหาประหลาดใจนัก แม้ว่าเขาจะเพิ่งมาใหม่ แม้ว่าจะเป็นสมาชิกคนใหม่ของสมาคมนักสู้แห่งแสง มันจะเป็นไปได้เยี่ยงไรที่เขาจะหลงลืมเกี่ยวกับ ‘การตื่นของจิตวิญญาณนักสู้’?

“จิตวิญญาณนักสู้ ‘สมบัติดารา’ ยามเมื่อพวกเขาเริ่มตื่นขึ้น ตามเท่าที่ข้ารู้มา มันจะกลายเป็นคล้ายคลึงกับมนุษย์และสามารถที่จะบ่มเพาะได้ด้วยตัวเอง การตื่นของจิตวิญญาณนักสู้เพียงจะแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น จนมันบรรลุไปถึงขีดจำกัดของมัน”

“ฟังดูทรงพลังนัก” ดวงตาของถังเทียนสว่างวาบ “แล้วพวกเราจะสามารถทำให้จิตวิญญาณนักสู้ตื่นขึ้นได้เช่นไร?”

“ข้ามิมั่นใจนัก” จิ่งเหาสายหัวของเขา

“มันจะเป็นสิ่งที่ดียิ่ง ถ้าพวกเราสามารถที่กระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันก็คงจะทรงพลัง” สีหน้าของถังเทียนมีแววเสียใจ ยามเมื่อได้ยินมันแล้ว เขารู้สึกราวกับมันเป็นกรณีที่ระดับสูง และยามเมื่อเขานึกถึงการฝึกที่ขัดเกลาจิตวิญญาณนักสู้ภายในสนับมือของเขาและรองเท้าอาชาทะยาน ถังเทียนก็น้ำสลายไหลในทันที

จิ่งเหาเหลือบมองไปยังเขาพลางกล่าว “อย่าได้แม้กระทั่งฝันถึงมัน”

ถังเทียนมิได้สนใจเกี่ยวกับเขา “พวกเราจะต้องเติบเต็มความฝันทั้งหมด” ยามเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น ถังเทียนก็เริ่มมองไปรอบๆเพื่อค้นหาสิ่งของชิ้นอื่น

“อย่าได้เสียเวลามองหาอีก มันไม่มีสิ่งใดแล้วในที่นี่” จิ่งเหากล่าว “เจ้าควรจะรู้ว่ายามเมื่อจิตวิญญาณนักสู้ถูกเรียกออกมา พวกมันก็มีเวลาจำกัด จิตวิญญาณของผู้อาวุโสหนงได้คุ้มครองในสถานที่นี่ เป็นธรรมดาที่เขาจะต้องจ่ายในราคาที่สูง”

“มันก็จริง” ถังเทียนเกาหัวของเขา

นอกเหนือจิตวิญญาณนักสู้พิเศษโดยทั่วไปแล้ว จิตวิญญาณที่อัญเชิญมาจากยันต์จิตวิญญาณมันแตกต่างกันภายในระดับขั้นและแตกต่างกันที่ช่วงเวลาของการอัญเชิญ จิตวิญญาณขั้นทองแดงสามารถอยู่ได้จนถึงเดือน จิตวิญญาณขั้นเงินอยู่ได้จนถึงปี ขณะที่จิตวิญญาณขั้นทองอยู่ได้จนถึงสิบปี

“ถ้ามิใช่ระยะเวลาที่ยาวนานซึ่งทำให้พลังของจิตวิญญาณขุนพลลดลง ด้วยพลังของเจ้า มันก็คงจะไม่เพียงพอที่จะได้รับของขวัญของผู้อาวุโสหนงนี้” จิ่งเหากล่าวอย่างไร้อารมณ์

“ท่านเข้าใจมากมายนัก” ถังเทียนประหลาดใจ “ทำไมท่านถึงรู้อะไรมากมายนัก?”

จิ่งเหากล่าวตอบอย่างเฉื่อยชาว่า “ผู้อาวุโสหนงเป็นผู้อาวุโสที่ข้าเคารพต่างรู้จักกันดี”

ถังเทียนพลันตระหนักได้ถึงสาเหตุ

“อย่างไรก็ตามในตอนนี้ข้าก็ได้เห็นแล้ว ข้ายังคงประเมินผู้อาวุโสหนงต่ำไป” จิ่งเหามองไปยังชุดเกราะนกยูงสีน้ำเงินบนร่างของถังเทียนพลางกล่าว “ลองเรียกจิตวิญญาณของเกราะนกยูงออกมา”

ถังเทียนหลับตาของเขาลง ดูราวกับว่ากำลังตั้งใจอย่างละเอียดอ่อน ทันใดนั้น เขาก็ลืมตาขึ้น สีหน้าของเขามีสีแตกต่างกันไป แต่ถังเทียนก็พลันตะโกน “นกยูงสีน้ำเงิน!”

ชุดเกราะนกยูงสีน้ำเงินบนร่างของเขาพลันสว่างวาบด้วยแสงสีน้ำเงิน และนกยูงสีน้ำเงินก็ค่อยๆออกมาจากชุดเกราะและยืนอยู่บนไหล่ของถังเทียนอย่างเงียบๆ

นกยูงสีน้ำเงินมีขนสีน้ำเงินและทอง มันเหมือนชุดคลุมที่ห้อยลงมา

ด้วยขนสีแดงที่อยู่กลางหน้าผากของมันพลันสั่นเล็กน้อย มันดูเฉลียดฉลาดเป็นอย่างยิ่ง มันยืนอยู่บนหัวไหล่ของถังเทียนอย่างเงียบๆ ดูสง่างามด้วยความเยือกเย็นและงดงามอย่างยิ่ง

“เป็นตามที่ข้าคาดไว้” จิ่งเหามองไปยังนกยูงพลางกล่าว “ก่อนที่ผู้อาวุโสจะตาย เขาได้แบกแย่งจิตวิญญาณนักสู้เป็นสองส่วน หนึ่งใส่ไว้ภายในชุดเกราะนกยูงสีน้ำเงินและอีกหนึ่งใส่ไปภายในจิตวิญญาณขุนพลเพื่อที่จะคุ้มครองชุดเกราะ ถ้าเจ้าต้องการที่จะฝึกฝนวิชากรงเล็บ เจ้าจะต้องติดต่อกับนกยูงตัวนี้ นกยูงสีน้ำเงินตัวนี้ได้ซึบซับจิตวิญญาณนักสู้ของผู้อาวุโสแล้ว นั่นคือสาเหตุที่มันได้ตื่นขึ้นแล้ว”

“ท่านกำลังจะบอกว่านกยูงตัวนั้นรู้วิชากรงเล็บของผู้อาวุโส?” ถังเทียนเบิกตากว้าง สีหน้าเปิดเผยความประหลาดใจ

“ผู้อาวุโสหนงที่ทนทุกข์ทรมานมามาก เกรงกลัวและไม่เต็มใจที่จะทำให้วิชาของเขาเองต้องถูกทำลายลง” จิ่งเหากล่าวอย่างเศร้าโศก แต่ก็กลับคืนท่าทางอันสงบอย่างรวดเร็ว “สิ่งที่ผู้อาวุโสหนงเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดคือ [กรงเล็บเคียวเพลิงปีศาจ] ซึ่งที่เจ้าได้ประสบเจอเมื่อชั่วครู่นี้ อย่างไรก็ตามสิ่งที่เจ้าเพิ่งจะได้ต่อสู้ไปนั้นมันยังมิใช่แม้กระทั่งหนึ่งในสิบส่วนของพลังแท้จริงของผู้อาวุโสหนง [กรงเล็บเคียวเพลิงปีศาจ] ในบรรดาของวิชากรงเล็บระดับห้า มันอยู่ในระดับที่สาม ผู้อาวุโสหนงมิได้มีเวลามากมายขณะที่เขาถูกตัดสินให้มาถูกจองจำในที่นี่ และเริ่มต้นเพิ่มพลังของ [กรงเล็บเคียวเพลิงปีศาจ] ของเขา ข้ามิแน่ใจว่าเขาได้บรรลุไปถึงขั้นใดแล้วในตอนสุดท้าย”

“วิชากรงเล็บระดับห้า?” ถังเทียนเกาหัวของเขา สีหน้าของมีท่าทางงุนงง “แต่ข้ารู้เพียงวิชากรงเล็บระดับสาม”

“วิชากรงเล็บระดับสาม...” การแสดงออกของจิ่งเหาแปลกประหลาด ยามเมื่อถังเทียนและบุรุษหัวล้านต่อสู้กัน เขาก็ได้ชมดูอยู่ภายในความมืด ร่างทั้งร่างของถังเทียนส่องประกายแปลกๆ แน่ชัดว่าเขาอยู่ในขั้นสามของปราณแท้จริง แต่เขาก็มีพลังเพียงพอที่สามารถเหนือกว่าปราณแท้จริงขั้นสี่ของบุรุษหัวล้านและจิตวิญญาณขุนพล

โดยเฉพาะอย่างยิ่งชัยชนะของถังเทียนระหว่างจิตวิญญาณขุนพลของผู้อาวุโสหนง

แม้ว่าจิตวิญญาณขุนพลของผู้อาวุโสหนงจะอ่อนแอมากแล้วในช่วงเวลานั้นและมีเพียงปราณแท้จริงขั้นสี่เท่านั้น แต่ [กรงเล็บเคียวเพลิงปีศาจ] มันก็ถือว่าอยู่ในระดับที่ยอดเยี่ยมและแข็งแกร่งอย่างน่าทึ่ง แม้ว่าหากจิ่งเหาเป็นคนที่จะต้องต่อสู้ด้วยตัวเขาเอง เขาก็คงจะหมดสิ้นพลังในการต่อสู้

แต่ถังเทียนก็ชนะได้อย่างง่ายดาย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงท้ายของการต่อสู้ ยามเมื่อกรงเล็บเหยี่ยวของถังเทียนใช้ออกในระดับที่สูง

ช่างเป็นกรงเล็บเหยี่ยวที่ทรงพลังยิ่งนัก มันเป็นคราแรกที่จิ่งเหาได้เป็นพยาน ในตอนนี้ที่เขาได้ยินถังเทียนกล่าวว่าเขาเพียงรู้วิชากรงเล็บระดับสามเท่านั้น มันก็ไม่สงสัยเลยที่ว่าภายในจิตใจของเขาจะรู้สึกเบื่อหน่ายกับความตลกนี้

เขาช่างเป็นผู้คนที่มิมีผู้ใดสามารถมองออกได้!

แต่เขาก็ถูกกำหนดให้มายังที่นี่แล้ว...

นึกถึงเกี่ยวกับที่นี่แล้ว จิ่งเหาก็ถอนหายใจบางเบา เขารู้สึกสนใจบางอย่างในตัวของเขา “ข้ามียันต์อยู่สองสามใบ เจ้าสามารถไปชมดูได้ว่ามีอะไรที่เหมาะสมกับจ้าหรือไม่”

“โว้ มันยอดเยี่ยมยิ่ง!” ถังเทียนยกแขนทั้งสองของเขาโห่ร้อง “ท่านช่างเป็นคนดียิ่ง!”

“คนดี?” จิ่งเหาหัวร่อเย็นชา “ข้าแค่มิอยากจะเห็น [กรงเล็บเคียวเพลิงปีศาจ] ของผู้อาวุโสหนงที่สร้างโดยเลือดเนื้อ หยาดเหงื่อและน้ำตาของเขาที่จะต้องดับสูญไปเพียงเท่านั้น”

หลังจากเขากล่าวจบ จิ่งเหล่าก็หันกลับและจากไปในทันที

“ช่างเป็นคำกล่าวที่สูญเปล่าจริง” ถังเทียนพึมพำ แต่เขาก็เริ่มที่มีรอยยิ้มในทัน ลูบชุดเกราะนกยูงสีน้ำเงินด้วยความรักใคร่และเดินไปอย่างพึงพอใจไปยังทางเดิน

ขณะที่บุรุษหัวล้านเปียวเกอและกลุ่มของเขาพบเห็นชุดเกราะนกยูงสีน้ำเงินที่สวยงามอยู่บนร่างของถังเทียน พวกเขาก็ตกตะลึงไปครึ่งค่อนวัน

ถังเทียนได้ปลดปล่อยทุกคนอย่างใจกว้างจากการถูกมัดของพวกเขา

“ห้องของข้าอยู่ที่ใด? ข้าต้องการที่จะพักผ่อน!”

จอมเผด็จการถังมิได้สงสัยเลยว่าเขาจะต้องได้ห้องที่ดีที่สุดเป็นแน่

※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※

ถังเทียนจ้องมองอย่างว่างเปล่าไปที่จิตวิญญาณขุนพลที่อยู่ข้างทหาร และหลังจากช่วงเวลาหนึ่งเขาขยี้ตาของเขาเอง ที่เขาเห็นมันจริงหรือไม่?

จิตวิญญาณขุนพลที่ล่องลอยอยู่ข้างทหร แท้จริงแล้วมันคือจิตวิญญาณขุนพลของผู้อาวุโสหนงซึ่งที่เขาได้พบภายในอุโมงค์ทางเดิน

“ทหาร… ลุงทหาร มัน…. มันเกิดอันใดขึ้น?” ถังเทียนกล่าวถามอย่างตะกุกตะกัก

“ข้าได้บอกเจ้าแล้วไงว่าอย่าได้เรียกข้าว่าลุง!” เส้นสีดำบนหน้าผากของทหารปรากฏขึ้น และเขาก็กล่าวต่ออย่างสงบ “รูปแบบการฝึกทหารเกณฑ์มีความสามารถพิเศษและนั่นคือ ‘การออกแบบจิตวิญญาณนักสู้’”

“การออกแบบจิตวิญญาณนักสู้?” มันเป็นคราแรกที่ถังเทียนได้ยินเรื่องนี้

“ตราบเท่าที่มันเหลือเศษส่วนของจิตวิญญาณนักสู้ ค่ายทหารเกณฑ์สามารถที่จะออกแบบมันได้อย่างสิ้นเชิง ในตอนแรกเริ่มนั้นพวกเราได้วางแผนที่จะใช้มันเพื่อยามเมื่อพวกเราขาดคนชี้แนะและกำลังคน แต่ในตอนหลัง พวกเราก็ตระหนักได้ว่าการใช้เช่นนั้นมันมิได้จำกัดอยู่แค่นั้น” มิมีการแสดงออกใดๆปรากฏอยู่บนใบหน้าอันว่างเปล่าของทหาร แม้ว่าน้ำเสียงของเขาราวกับกระดานขาวว่างเปล่าวราบเรียบและไม่มีความเคลื่อนไหว

เช่นเดียวกับที่ถังเทียนกำลังคาดหวังและตั้งใจฟังอย่างจริงจัง หัวเรื่องของลุงทหารก็แปรเปลี่ยนไป

“แต่มันไม่ใช่เรื่องที่เจ้าจะต้องสนใจในตอนนี้” ทหารกล่าวอย่างโจ่งแจ้ง “แม้ว่า [กรงเล็บเคียวเพลิงปีศาจ] ในตอนนี้ เจ้าจะไม่สามารถฝึกมันได้ ข้าก็เคยได้เห็นมันมาก่อนแล้ว มันเป็นวิชากรงเล็บประเภทที่น่ากลัวในความแม่นยำในการสังหารและสร้างบาดแผลที่หนักหน่วง”

ถังเทียนก็ได้เตรียมตัวไว้ก่อนแล้ว ที่จะไม่สามารถที่จะฝึกฝนกรงเล็บเคียวเพลิงปีศาจได้ ดังนั้นเขาจึงกล่าวถามต่อ “งั้นพวกเราจะฝึกอันใดในตอนนี้?”

“เจ้าจะต้องจับตาดูกายากระเรียนของเจ้า” ทหารกล่าว “กายากระเรียนของเจ้าได้ดูดซับคลื่นพลังมาเป็นร้อย ถ้าหากเจ้ามิได้ย่อยพวกมันในอีกไม่กี่สิบชั่วโมงนี้ พวกมันจะต้องระเบิดภายในตัวเจ้าอย่างแน่นอน เจ้าจะกลายเป็นผลทับทิมที่สุกเต็มที่แล้วก็ระเบิดออกเป็นชิ้นๆ”

ถังเทียนหน้าซีดด้วยความตกใจ “มันเป็นเรื่องสำคัญขนาดนี้ ทำไมท่านถึงไม่กล่าวเตือนข้ากัน!”

“มันเป็นเรื่องปกติที่รู้กันอยู่แล้ว” ทหารแข็งกระด้าง “ข้ามิคาดว่าเจ้าจะใช้วิธีการที่อันตรายเช่นนั้นเพื่อที่จะกระตุ้นการทำงานของพลังกายากระเรียน”

“งั้นข้าจะต้องทำสิ่งใดในการย่อยสลายมัน?” ถังเทียนกล่าวถามในทันที

“เจ้าจะต้องโดนทุบตีซ้ำแล้วซ้ำเล่า!” ทหารกล่าวอย่างเย็นชา

หลังจากนั้น ถังเทียนก็พบเห็นทะเลของดวงแสงที่หลบซ่อนอยู่บนท้องฟ้าและปกคลุมทั่วพื้นดิน เสียงหวีดหวิวขณะที่พวกมันแล่นตรงมายังเขา

โอ้ ไม่นะ!

เสียงกรีดร้องอันน่าเศร้าของถังเทียนจมหายไปในเสียง ‘ปัง ปัง ปัง’ ในทันที

※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※

สามชั่วโมงต่อมา ร่างของถังเทียนก็บวมเป็นลูกซาลาเปา จ้องมองด้วยความโกรธไปยังทหาร

“พลังที่กายากระเรียนที่ได้ดูดซับไว้กระจายหายไปหมดแล้ว” ท่าทางการกล่าวของทหารมันเหมือนราวกับเขากำลังอธิบายถึงการควบคุมไฟในการย่างเนื้อ

“อังอากอั้น?(หลังจากนั้น)” การพูดจาของถังเทียนไม่ชัดเจนขณะที่เขากล่าวถาม ใบหน้าของเขาถูกตีจนบวม และเขาก็ไม่สามารถกล่าวได้อย่างถูกต้อง

“หลังจากนั้น? มันก็ช่วยเจ้าครั้งใหญ่แล้ว” ทหารกล่าวอย่างแข็งกระด้าง “พลังทั้งหมดผสานกันได้ในระดับที่มั่นคง และมันก็ไกลกว่าขีดจำกัดค่าเฉลี่ยของปราณแท้จริงขั้นสี่ โดยเฉลี่ยแล้วพลังประเภทนี้มันเป็นเรื่องยากที่จะดูดซับและมันก็มีพลังทำลายล้างที่น่าทึ่งอย่างยิ่ง แต่ในตอนนี้หลังจากที่ผ่านการกระแทกมากกว่าเจ็ดหมื่นครั้ง มันก็ถูกบดขยี้โดยละเอียดแล้ว”

ยามเมื่อได้ฟัง ‘มากกว่าเจ็ดหมื่นครั้ง’ ดวงตาของถังเทียนก็แปรเปลี่ยนเป็นสีเขียว

“การบดขยี้ปราณแท้จริงทั้งหมดในตอนนี้ สำหรับเจ้าแล้ว มันก็เป็นราวกับยารักษาโรค” ทหารกล่าวอย่างแข็งกระด้าง “ปัญหาในตอนนี้คือมันมีความเข้มขนมากเกินไป”

“ออโอดอี อ่าไออะ?(ขอโทษทีว่าไงนะ)” ถังเทียนกล่าวด้วยคำกล่าวที่ไม่ชัด กล่าวถามให้พูดอีกครา

“ถูกต้องแล้ว มันเป็นเข้มข้นเกินไป!” ทหารกล่าวอย่างจริงจัง “ในตอนนี้เจ้าจะต้องใช้กายากระเรียนอย่างต่อเนื่อง และดูดซับปราณแท้จริงอันบริสุทธ์ทั้งหมด มันน่าจะใช้เวลาประมาณสิบวัน”

“อานอนาดอันเอยอือ?(นานขนาดนั้นเลยหรือ)” การออกเสียงที่แปลกประหลาดของถังเทียน มันดูกำกวม

“นานอย่างยิ่ง” ทหารอธิบาย “แม้ว่าปราณแท้จริงของเจ้าเมื่อเทียบกับปราณแท้จริงขั้นสามอื่นๆแล้ว มันบริสุทธิ์และแข็งแกร่งกว่าอย่างยิ่ง ปราณแท้จริงของเจ้ามีอัตราการดูดซับที่เชื่องช้าและความบริสุทธ์ของมันก็เทียบเคียงได้กับขั้นเจ็ด!”

“ขะ...ขั้นเจ็ด!” ถังเทียนตกใจเป็นอย่างมาก เขาได้ชัยจากจิตวิญญาณขุนพลขั้นเจ็ดจริงงั้นหรือ? มันจะต้องเป็นเรื่องตลกแน่นอน!

“ปราณแท้จริงของบุคคลนั้นยามเมื่อตอนมีชีวิตมันอยู่ในขั้นเจ็ด” น้ำเสียงของทหารที่กล่าวมั่นคงอย่างมิต้องสงสัย ราวกับเขามั่นใจในคำกล่าวของเขาเอง “เจ้าสามารถที่จะชนะจิตวิญญาณขุนพลเพียงเพราะพลังของมันลดน้อยลงอย่างมาก แต่ปราณทั้งหมดภายในมันก็มีร่องรอยอันบางเบาของปราณแท้จริงขั้นเจ็ด”

ขั้นเจ็ด...

สำหรับบางคนที่ต้องการจะปีนขึ้นไปยังขั้นสี่ ขั้นเจ็ดมันก็เป็นขั้นที่สูงราวกับยอดเขา

“และที่เข้าใจว่ากรงเล็บเคียวเพลิงปีศาจเป็นวิชากรงเล็บระดับห้านั้น แต่มันเป็นระดับเจ็ด! มันเป็นวิชาการต่อสู้ที่พิเศษระดับเจ็ด!”

ถังเทียนรู้สึกภายใจของเขาพลันถูกเขย่าและว่างเปล่าอีกครา

ถ้ากรงเล็บเคียวเพลิงปีศาจมันเป็นเพียงระดับห้า งั้นเขาก็คงพอมีความหวัง… ระดับที่เจ็ด… มันคงมีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่ามันจะใช้เวลามากมายสักเท่าใด...

เขาต้องเผชิญกับปัญหามากมายเท่าใดกับวิชาที่สมบูรณ์นี้ แต่ก็พลันโยนทิ้งไป วิชาที่สมบูรณ์เช่นนี้มันเกิดกว่าที่เขาจะสามารถขบคิดมันได้ แม้ว่ามันจะเป็นบางสิ่งที่ได้เขาได้กินเข้ามาในปากของเขาแล้วก็ตาม มันก็ดันกลายเป็นว่าสิ่งนั่นสามารถจะกินได้ภายในปีหน้า...

ใบหน้าบวมเท่ากับซาลาเปาของถังเทียนเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

“ในช่วงสองสามวันนี้ เจ้าไม่สามารถที่จะฝึกได้” ทหารพลันกล่าว “เจ้าจะต้องดูดซับปราณแท้จริงทั้งหมดที่มันได้กระจายอยู่ ถ้าภายในสิบวันนี้ เจ้าไม่สามารถดูดซับมันทั้งหมดให้เสร็จสิ้น ปราณแท้จริงขั้นเจ็ดทั้งหมดนี้มันจะกลายเป็นดั่งยาพิษ และเริ่มที่จะทำลายกัดกร่อนบ่อตันเถียนของเจ้า”

ถังเทียนกล่าวถามด้วยความเศร้าโศก “แล้วข้าจะเร่งการดูดซึบให้รวดเร็วได้เยี่ยงไร?”

“เจ้าสามารถที่จะใช้การต่อสู้อันมากมายช่วยได้” ทหารกล่าวคำแนะนำของเขาเอง

“ข้าเข้าใจแล้ว” ถังเทียนพยักหน้าของเขาพลางกล่าวอย่างดุร้าย “งั้นก็คงต้องสู้!”

***********************************************************

ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ