ตอนที่ 052 – การทดสอบพรสวรรค์ที่น่ากังวล
ตอนที่ 052 – การทดสอบพรสวรรค์ที่น่ากังวล
“โอ้ ทุกคนมารวมตัวกันแล้ว” เจ้าเมืองพยักหน้าของเขา เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของใต้เท้าอู่ทำให้เขาระแวงต่อทุกสิ่ง จนกระทั้งผู้คนจากสมาคมนักสู้แห่งแสงมา หลังจากนั้นเขาจึงนอนหลับได้สนิท
ใบหน้าของเขามีรอยยิ้ม “ข้าได้เชิญคุณชายข่งมาเพื่อทดสอบพรสวรรค์ของพวกเขา”
บุรุษวัยกลางคนที่สวมเสื้อคลุมสีขาวยิ้มพลางพยักหน้าของเขา เสื้อคลุมของเขามีลายเย็บถักเป็นดอกไม้ที่สวยงามและประณีตงดงาม เขาบอกกล่าวด้วยท่าทางที่สง่างาม “งั้นพวกเรามาเริ่มกันเถอะ”
“ขอรับ” ผู้อาวุโสตอบในทันที เขายืนอยู่เบื้องหน้าของเหล่านักศึกษา วงแหวนแสงพลันสว่างวาบภายในมือของเขา สามารถนับได้ด้วยนิ้วมือ วงแหวนก็กระจายออกมากมาย ราวกับวงแหวนของเทวทูต พุ่งตรงไปยังเหล่านักศึกษา
เมื่อมองเห็นเหล่านักศึกษามีเจตนาจะหลบเลี่ยง ผู้อาวุโสก็ตะโกนออก “อย่าได้เคลื่อนไหว!”
น้ำเสียงของเขามิได้ดังมาก แต่มันราวกับเสียงอัสนีบาตระเบิดอยู่ภายในหูของทุกคน และทำให้เหล่านักศึกษาทั้งหมดมิกล้าที่จะเคลื่อนไหว
วงแหวนบินขึ้นไปบนท้องฟ้า แปรเปลี่ยนเป็นใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นมันก็ล่วงหล่นลงมาข้างล่าง ทุกวงแหวนหล่นลงมาครอบคลุมนักศึกษาทุกคนลงบนเท้า
หลังจากนั้นชั่วครู่ สีของวงแหวนก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปเป็นสีแตกต่างกันไป
ถังเทียนจ้องมองไปยังวงแหวนใต้เท้าเขาอย่างอยากรู้ วงแหวนก็สว่างวาบแปรแปลี่ยนเป็นวงแหวนสีดำ
เสียงของผู้อาวุโสก็ตะโกนดังมา “เหล่านักสู้ที่มีวงแหวนทอง ก้าวมาข้างหน้าสิบก้าว”
มีเพียงห้าคน ซือหม่าเซียงซาน เหลียงชิว หานปิงหนิง อาโม่หลี่ และอีกบุคคลเป็นนักศึกษาที่ไม่รู้จัก และใบหน้าของเขาก็ทำอะไรไม่ถูก ถ้าหากโจวเผิงยังคงมีชีวิตอยู่ เขาก็สามารถจดจำบุคคลนี้ได้แน่นอน และเขาก็คือคนผู้หนึ่งผู้ซึ่งมักจะถูกรังแกโดยโจวเผิง ‘กู่เสี่ยวอวี้’
ยามเมื่ออาจารย์ใหญ่สถาบันสันติธรรมพบเห็นกู่เสี่ยวอวี้เป็นผู้ถูกเลือก ใบหน้าของเขาก็ฉาบไปด้วยความรู้สึกยินดี
“วงแหวนเงิน ก้าวมาข้างหน้าเจ็ดก้าว”
คราวนี้จำนวนของเหล่านักศึกษาผู้ที่ซึ่งก้าวออกมามีเยอะขึ้น หวังเจิ้นเป็นหนึ่งในผู้ที่มีชื่อเสียงมากในบรรดาผู้คนเหล่านั้น เหลือเพียงเจ็ดคนที่อยู่เบื้องหลังของเขา
“วงแหวนทองแดง ก้าวมาข้างหน้าสามก้าว”
พวกเขาทั้งหกก้าวออกมา มีเพียงถังเทียนที่ยังอยู่ในตำแหน่งเดิมของเขา
ถังเทียนมองไปรอบๆพลันตระหนักได้ว่ามันดูเหมือนมีเพียงเขาเท่านั้นที่มีเพียงวงแหวนสีดำ
ผู้อาวุโสหันมารายงายกับบุรุษวัยกลางคนด้วยน้ำเสียงเบา “คุณชาย มีห้าคนที่มีคุณสมบัติโดดเด่น และสี่สิบสองคนที่มีคุณสมบัติดีเยี่ยม และหกคนที่เพียงแค่ผ่าน กับอีกหนึ่งคนที่ล้มเหลว”
การแสดงออกของทุกคนแปรเปลี่ยนเป็นแปลกประหลาด คนหนึ่งที่ผู้อาวุโสกล่าวถึงว่าล้มเหลวคงจะเป็นถังเทียน เนื่องจากถังเทียนยังคงยืนอยู่คนเดียวอีกด้านหนึ่ง
ทุกคนต่างรู้สึกถึงความสุขที่มิสามารถอธิบายภายในหัวใจของพวกเขา
พรสวรรค์ของถังเทียนเลวร้ายงั้นหรือ?
เป็นเรื่องตลกอันใด…? มันเป็นไปได้… หรือว่ามันเป็นเรื่องล้อเล่น…?
ถังเทียนมิได้สนใจอันใดและยังมองไปรอบๆอย่างอยากรู้ วงแหวนนี้มันช่างน่าหัวร่อมันมีหลากสีสันนัก กับสมาคมนักสู้แห่งแสงถังเทียนก็ไม่ได้สนใจนัก ถ้าหากเขาไม่ได้ยินมาว่าบนเส้นทางสวรรค์นั้นอันตราย เขาก็คงวางแผนเพื่อที่จะฝึกวิชาการต่อสู้อื่นๆของเขาให้เชี่ยวชาญ แต่ในตอนนี้เขาสามารถที่จะไปพบเชียนฮุ่ยที่ภูเขากลุ่มดาราอมตะได้แล้ว
อาโม่หลี่จ้องมองด้วยตาของเขาพลางตะโกน “มันจะต้องผิดพลาดเป็นแน่! พื้นฐานถังจะล้มเหลวได้เยี่ยงไร? มันเป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!”
ใบหน้าของผู้อาวุโสแปรเปลี่ยนเป็นหมองคล้ำ “ข้าได้ทำการวิเคราะห์คุณสมบัติมานานกว่ายี่สิบปีแล้ว และข้ามิเคยผิดพลาดมาก่อน”
น้ำเสียงเย็นชาของหานปิงหนิงดังออกมา “ขอท่านผู้อาวุโสทดสอบเขาอีกคราได้หรือไม่?”
อาการบาดเจ็บที่หัวไหล่ของเหลียงชิวดีขึ้นแล้ว เขายิ้มพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สงบราวกับกระแสน้ำ “ผู้อาวุโสใช้สมบัติใช่หรือไม่? บางครั้ง สมบัติมันก็ผิดพลาดกันได้”
ซือหม่าเซียงซานกำลังยิ้มด้วยน้ำเสียงอันมืดมนของเขาก็เปล่งออกมา “ถ้าพรสวรรค์ของบุรุษถังผู้นี้ถือว่าเลวร้าย งั้นมันก็คงน่าเศร้าใจนัก”
ผู้อาวุโสมีสีหน้าขมขื่น นี่เป็นคราแรกที่เขาตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ และมันเกิดขึ้นเบื้องหน้าคุณชายข่ง เขาช่างอับอายนัก ถ้าหากมันเป็นศิษย์ของเขา เขาก็คงจะขาดสติแล้ว เพียงแต่ผู้คนเหล่านี้ พวกเขาต่างมีพรสวรรค์ และพวกเขาก็มีโอกาสที่จะเข้าร่วมสมาคมนักสู้แห่งแสง
ถังเทียนได้ยินสิ่งที่พวกเขากล่าวพลางร้องออกมา ‘อา’ ด้วยสีหน้าที่อยากรู้ “ผู้อาวุโสไม่ได้คาดเดาผิด พรสวรรค์ข้าย่ำแย่จริง!”
ถังเทียนรู้อยู่อย่างชัดเจนว่าพรสวรรค์ของเขาไม่ดี เขามีความสมดุลในทุกด้าน และเขาก็มิได้มีลักษณะที่โดดเด่น สำหรับรูปร่างของเขา เขาได้รับมาจากการฝึกฝนพื้นฐานวิชาการต่อสู้มาห้าปี แต่เมื่อเทียบกับร่างอันกำยำของอาโม่หลี่ มันเทียบกันไม่ได้เลย
หลังจากที่ได้ยินในสิ่งที่เขากล่าว พวกเขาทั้งหมดก็หน้าแดงก่ำ และมิมีใครในพวกเขาที่ไม่อยากจะอาเจียน
ได้โปรด ข้าสามารถที่จะอาเจียนออกมาได้เลยถ้าเจ้ายังทำตัวเสแสร้ง แต่ถ้าหากเจ้าต้องการที่จะหลอกลวงพรสวรรค์ของเขาเช่นกัน แล้วเจ้าจะหลอกลวงพวกเราทั้งหมดเพื่ออันใด? โง่เง่า…?
อาโม่หลี่เบิกตาของเขากว้าง “พื้นฐานถัง เจ้าเป็นบุรุษหนุ่มผู้เป็นหนุ่มเทพ พรสวรรค์เจ้าจะย่ำแย่ได้เยี่ยงไรกัน?”
“พรสวรรค์เกี่ยวอันใดกับการที่จะบุรุษหนุ่มผู้เป็นหนุ่มเทพกัน?” ถังเทียนรู้สึกไม่พอใจ
ทุกคนต่างเอียงศีรษะของพวกเขาด้วยความสับสนคนแล้วคนเล่า พวกเขามิสามารถมองตรงๆได้ นี้ นี้ นี้...มันช่างมันการท้าทายปัญญาของทุกคนอย่างเปิดเผย...
เจ้าคิดว่าพวกเราจะเชื่อเช่นนี้… เชื่อในเรื่องเช่นนี้… ถ้าพวกเราเชื่อเจ้า พวกเราก็คงกลายเป็นคนปัญญาอ่อนแล้ว
ถ้ามันเป็นบุคคลอื่นกล่าวเช่นนั้น ทุกคนคงจะวิ่งไปข้างหน้าและเหยียบย่ำให้เขาถึงตาย แต่นี่มันเป็นถังเทียน ผู้ที่ซึ่งมีชื่อเสียงอย่างยิ่ง เป็นคนกล่าวเช่นนั้น ทุกคนทำได้เพียงแค่อดกลั้นมัน แต่ความรู้สึกนี้… มันไม่น่าชวนมองเลย!
ผู้อาวุโสมองไปยังปฏิกิริยาของพวกเขาและดูเหมือนจะลังเลอยู่เล็กน้อย มันอาจจะเป็นได้ว่ามีความผิดพลาดจริงหรือ?
เขามิได้กล่าวคำอื่นอีก ด้วยการสะบัดนิ้วของเขา ลำแสงวงแหวนก็ปรากฏขึ้นและครอบคลุมถังเทียน
สายตาทั้งหมดจับจ้องไปยังวงแหวนนั้น
มันเป็นสีดำแวววาว!
มันก็เป็นสีเข้มขึ้นกว่าก่อนหน้า!
ผู้อาวุโสแน่ใจแล้ว เขากล้ารับประกันได้เลยว่ามันมิใช่มีปัญหาอันใด ด้วยวงแหวนสีดำเช่นนี้ มันจะเป็นคราแรกที่เขาเห็นมัน มันก็แสดงให้เห็นว่าบุรุษหนุ่มที่ยืนอยู่เบื้องหน้าเขานี้มิใช่แค่แย่ แต่มันน่าเศร้าใจอย่างอนาถ
พวกเขาทั้งหมดเริ่มที่มีสีหน้าที่แปลกประหลาดบนใบหน้าของพวกเขา พวกเขามองไปยังผู้อาวุโสด้วยความสงสัย
ในตรงกันข้าม ถังเทียนได้กล่าวอย่างหยิ่งผยอง “ข้าได้บอกกล่าวแล้ว ว่าพรสวรรค์ข้าย่ำแย่!”
สีหน้าอันแหลกประหลาดของทุกผู้ฉาบอยู่บนใบหน้าของพวกเขา
เจ้าอันธพาลผู้นี้… แท้จริงยังคงภูมิใจกับมัน!
เขาจะต้องถูกเยาะเย้นโดยผู้คน!
ช่างเป็นอันธพาลที่น่ากลัวนัก เขาจะต้องถูกเยาะเย้ยโดยผู้คน! บุคลิกของเขาแย่อย่างมาก ดังนั้นหากเขามีพรสวรรค์ที่ดีเยี่ยม… มันก็คงจะดีสำหรับเขาที่เขาจะได้เยาะเย้ยทุกคนเพียงเพราะเขามีพรสวรรค์ที่ดีเยี่ยม...
ภายในหัวใจของทุกคนต่างแตกสลาย พวกเขาแน่ใจอย่างเต็มสิบส่วนว่าถังเทียนจะต้องกระทำโดยจงใจแล้ว!
แน่นอนว่าจงใจแล้ว!
แน่นอนว่าพวกเขาต่างลืมเลือนเรื่องน่าอัศจรรย์อีกเรื่องหนึ่ง อาโม่หลี่ตกตะลึงพลางตะโกนว่า “พื้นฐานถัง! เจ้าคู่ควรที่จะเรียกว่าบุรุษหนุ่มผู้เป็นหนุ่มเทพอย่างแท้จริง! ด้วยพรสวรรค์ที่ยอดแย่นี้ เจ้ายังคงสามารถที่จะบ่มเพาะได้เก่งกาจขนาดนี้ มันช่างน่าตื่นตาตื่นใจนัก!”
เพียะ!
อาโม่หลี่ถูกตบจากด้านหลังของเขา เขาเปิดตากว้างของเขา และหันไปมอง พบเห็นเป็นพี่ใหญ่เหลียงชิว ความโกรธของเขาก็จางไป ใบหน้าของเขาสับสน “พี่ใหญ่เหลียง ท่านตีข้าทำไม?”
เหลียงชิวยังคงสงบและสำรวม “โอ้ มือของข้าลื่นน่ะ”
หานปิงหนิงขมวดคิ้วพลางกล่าว “ถังเทียน หยุดเล่นได้แล้ว!”
“อา สาวน้อย” ถังเทียนรู้สึกงุนงง “เล่นอันใด?”
[คั่นหนังสือ : ขอเปลี่ยนคำเรียกหาหานปิงหนิงของถังเทียนจาก ‘คุณหนู’ เป็น ‘สาวน้อย’ ‘少女’ ‘เส้าหนี่ว์’ ตามต้นฉบับจีนครับ ส่วน ‘คุณหนู’ ‘เสี่ยวเจี่ย’ ‘小姐’ ที่เรียกเชียนฮุ่ย ยังเหมือนเดิมครับ]
ทุกคนต่างเงียบกริบ ถ้าหานปิงหนิงยังไม่สามารถที่จะโน้มน้าวถังเทียนได้ งั้นพวกเขาก็คาดการณ์ได้ว่าเขาคงจะมิไว้หน้าผู้ใดทั้งนั้น
ทุกสิ่งที่ถังเทียนได้กล่าวทำให้ผู้คนส่วนมากอึ้ง พวกเขารู้สึกว่าเขาเป็นเพียงตัวบัดซบ เขาหวังจะเอาสติปัญญาของพวกเขาไปเทียบกับปัญญาของตัวเขาเองหรือ และใช้ประสบการณ์อันมากมายของเขาเพื่อเอาชนะพวกเขาทั้งหมด! ใช่แล้ว มันจะต้องเป็นเช่นนั้นแน่นอน!
เพียงแต่ว่า สมาคมนักสู้แห่งแสงนี้ มันแข็งแกร่งพอกับที่กับตำนานนี้แล้วงั้นหรือ? แม้กระทั้งสถานที่นี้ด้วยพรสวรรค์อันย่ำแย่นี้ มันก็เป็นความสามารถที่น่าเป็นกังวลอย่างยิ่ง...
ถังเทียนช่างเป็นคนที่แปลก ถึงจุดนี้แล้วแม้กระทั่งผู้อาวุโสก็ยังลังเล และคาดคิดว่าถังเทียนใช้สมบัติดาราบางอย่างเพื่อปกปิดและพลางตาด้วยสมบัติของเขา? หรือว่าเขาควรจะลองอีกครา?
ภายในใจของผู้อาวุโสปั่นป่วนไปหมด
ดวงตาคุณชายข่งวาบขึ้นเล็กน้อยพลางยิ้มไปให้ท่านเจ้าเมือง “ข้าเคยไปเยือนมาหลายเมือง เช่นเดียวกับเมืองเมฆาดาราแห่งนี้ แต่พบเห็นบุรุษหนุ่มพรสวรรค์ประเภทนี้และโดดเด่นเช่นนี้ มันเป็นคราแรกของข้า เจ้าควรจะบอกข้าก่อนหน้านี้ว่าท่านเจ้าเมืองต่างสอนสั่งและแนะนำในการศึกษาอย่างมาก เมื่อพบเห็นในวันนี้ มันช่างน่ายกย่องจริง!
ท่านเจ้าเมืองมีความสุข “คุณชายข่งชมเชยเกินไปแล้ว! ข้ามิแน่ใจว่าภายในนักศึกษาทั้งหมดนี้ มีกี่คนที่ท่านสนใจ?”
“พรสวรรค์ของห้าคนนี้มิมีปัญหาอันใด พรสวรรค์ของพวกเขาทั้งหมดไม่เลวนัก และพวกเขาก็ยังเยาว์ พวกเขามีอนาคตที่สดใส” คุณชายข่งมองไปยังถังเทียน “ข้ารู้สึกว่าสหายน้อยผู้นี้ทำให้รู้สึกน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง เพียงแต่เขาอายุมากไปเล็กน้อย และเพียงคัดเลือกให้เข้าร่วมในเขตชั้นนอกของข้าเท่านั้น”
ท่านเจ้าเมืองปลื้มปิติ ที่มีหกคนที่ได้รับการคัดเลือกในช่วงเวลาสั้นๆนี้ สำหรับเมืองเมฆาดาราแล้ว มันเป็นผลงานที่ดีอย่างมาก ก่อนวันนี้ เมืองเมฆาดาราอยากจะเป็นส่วนหนึ่งของสมาคมนักสู้แห่งแสงที่เป็นกลุ่มที่ทรงอำนาจอย่างแท้จริงมาเสมอ และได้รับการคุ้มครองจากพวกเขา
“ข้าต้องการจะไปยังภูเขากลุ่มดาราอมตะ!” ถังเทียนยกมือของเขา เขาได้ตัดสินใจแล้ว ถ้าหากมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไปยังกลุ่มดาราอมตะ งั้นเขาก็คงไม่มาเข้าร่วมกับสมาคมนักสู้แห่งแสงแล้ว
“ภูเขากลุ่มดาราอมตะ?” คุณชายข่งยิ้มอย่างสง่างาม “เรื่องนั้นสบายใจได้ พวกเรามีกลุ่มใหญ่ที่กำลังจะไปภูเขากลุ่มดาราอมตะ เจ้าสามารถไปด้วยได้”
“เยี่ยมมาก!” ถังเทียนกระโดดขึ้นด้วยความสุขพลางยกมือทั้งสองของเขาขณะที่เขาโห่ร้อง “งั้นข้าก็สามารถประหยัดค่าเดินทางได้แล้ว!”
มุมปากของซือหม่าเซียงซานและดวงตาของเขาก็กระตุก ได้โปรด เจ้าเป็นดั่งผู้เชี่ยวชาญเช่นกัน เจ้าจะสงบและสำรวมหน่อยได้หรือไม่...เจ้าจะไม่กระทำตัวแปลกประหลาดได้หรือไม่
“ข้ากำลังจะได้ไปภูเขากลุ่มดาราอมตะ! ว้าว ข้าสามารถที่จะได้พบเจอคุณหนูเชียนฮุ่ย! อาโม่หลี่โห่ร้องพลางชูมือของเขาขึ้นสูง
คุณหนูเชียนฮุ่ย!
ปราศจากความลังเล หานปิงหนิงก็กล่าว “ข้าก็ต้องการไปยังภูเขากลุ่มดาราอมตะเช่นกัน!” นางเป็นอันดับหนึ่งของผู้ที่เลื่อมใสเชียนฮุ่ย ถ้าหากนางสามารถพบเชียนฮุ่ยด้วยตัวนางเองได้ ไม่ว่ามันจะไกลเพียงใด นางก็จะต้องไปอย่างแน่นอน
ซือหม่าเซียงซานแปรเปลี่ยนเป็นหมองคล้ำและขบฟันของเขา “เชียนฮุ่ย...เยี่ยม ภูเขากลุ่มดาราอมตะ! ข้ามิคาดคิดเลยว่าข้าจะยังคงมีโอกาสที่จะได้ล้างอายข้อข้องใจอันเก่า!”
“ข้อข้องใจอันเก่า?” ถังเทียนมองด้วยสายตาที่เบิกกว้างของเขา “อ๊า เจ้าหมายถึงข้อข้องใจอันเก่าหลายคราน่ะหรือ?”
ซือหม่าเซียงซานรู้สึกราวกับมีศรแหลมคมเป็นพันทิ่มแทงภายในหัวใจของเขา ในที่สุดเขาก็รู้ได้ว่าทำไมเชียนฮุ่ยถึงหลงใหลในตัวถังเทียน
เนื่องเพราะถังเทียนเป็นตัวสารเลวยิ่งกว่านางนั้นเอง!
“ถูกต้องแล้ว! ข้อข้องใจอันหลายครา!” ดวงตาของซือหม่าเซียงซานลุกโชติไปด้วยรังสีสังหารและน้ำเสียงของเขาก็เย็นเยียบ
เหลียงชิวกล่าวเบา “มันจะน่าเสียใจเพียงใดกันถ้าหากข้ามิได้ประลองกับคุณหนูเชียนฮุ่ยสักคราในชีวิตของข้า”
กู่เสี่ยวอวี้พูดอย่างกล้าๆกลัวๆ “ข้า...ข้าก็จะตามทุกคนไป”
ผู้อาวุโสตกตะลึง ตั้งแต่เมื่อใดกันที่สมาคมนักสู้แห่งแสงอนุญาติให้ผู้คนตั้งกลุ่มของพวกเขากันเอง?
คุณชายข่งรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เขาก็ยิ้มพลางกล่าวว่า “พวกเจ้าทั้งหมดต่างเป็นผู้เยาว์ที่มีความผูกพันกัน มันช่างอิจฉาจริง กลุ่มที่กำลังจะไปยังภูเขากลุ่มดาราอมตะนั้นแข็งแกร่ง แม้จะปราศจากกำลังของพวกเจ้า ตั้งแต่ที่พวกเจ้าทั้งหมดต้องการไป มันแน่นอนว่ามิได้เป็นปัญหาอันใด”
ผู้อาวุโสตื่นตะลึง พวกเขามาโดยมีภารกิจ ถ้าพวกเขามิได้นำกลับไปสักคนเดียว...
เขากำลังจะคัดค้านมันแต่ยามเมื่อพลันนึกถึงบุคคลที่รับผิดชอบกลุ่มที่กำลังจะไปยังภูเขากลุ่มดาราอมตะ ผู้ซึ่งเป็นน้องสาวของคุณชายข่ง ผู้อาวุโสก็หุบปากของเขาลง
สตรีผู้นั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง!
***********************************************************
ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ
