ตอนที่ 048 – ทหาร

ตอนที่ 048 – ทหาร

 

ถังเทียนเดินผ่านอย่างระมัดระวังแถวแล้วแถวเล่าของรูปแกะสลักไร้หน้า

รูปแกะสลักทั้งหมดดูคล้ายเก่าแก่มาก ราวกับถูกทิ้งไว้มาเป็นเวลานาน รูปแกะสลักจำนวนนับไม่ถ้วนเกิดรอยแตกร้าว ขณะที่มีฝุ่นผงมากมายเกาะรอบตัวพวกมัน พวกมันดูคล้ายมาจากยุคที่ห่างไกลและมาอยู่ที่นี้อย่างลี้ลับ และมันราวกับผ่านพ้นมาหลายอย่าง

นี่มันสถานที่อันใดกัน?

เหล่านักรบรูปแกะสลักไร้หน้านี้ ผู้ใดเป็นคนสร้างพวกมันกัน?

แก๊ก

ทันใดนั้นก็มีเสียงแตกออกบางอย่าง ทำให้ถังเทียนสะดุ้งในความหวาดกลัวพลางมองไปรอบๆอย่างฉับพลัน

มันคือรูปแกะสลักที่พังทลายลงอย่างมิคาดคิด และกลับกลายเป็นเศษหิน

เสียงแตกราวกับเป็นสัญญาณ แก๊ก แก๊ก รูปแกะสลักไร้หน้าตัวแล้วตัวเล่าต่างพังทลาย

รูปแกะสลักหนึ่งหมื่นตัวเบื้องหน้าของเขาต่างพังทลายทั้งหมด อย่างไรก็ตาม มันเป็นภาพที่งดงามนัก ทำให้ถังเทียนตกตะลึง เขาจ้องมองอย่างว่างเปล่าไปยังฉากเบื้องหน้าเขาอย่างเจ็บใจ ขณะที่เขาอดมิได้ที่จะคิดว่ามันเกิดอันใดขึ้นกันแน่

นี่ นี่ นี่

แท้จริงแล้ว…. แท้จริงแล้วมันเป็นสถานที่ผีสิงอันใดกันแน่….

ฝุ่นผงทั้งหมดต่างปลิวว่อนและปกคลุมไปทั่ว ถังเทียนป้องจมูกและปากของเขาและรู้สึกหวาดกลัว สถานที่นี้ดูแปลกประหลาดต่อเขา และแม้กระทั่งบุรุษหนุ่มที่เป็นหนุ่มเทพผู้นี้ก็มิสามารถจะทนทานต่อสิ่งนี้ได้

มันอาจจะมีอันตรายภายในฝุ่นผงนี้หรือไม่…? จะมีผู้ใดลอบโจมตีเขาหรือไม่…?

ราวกับถังเทียนพบเจอศัตรูที่แข็งแกร่ง เขาพลางมองไปรอบๆ

ฝุ่งผงจางหายไป ใบหน้าของถังเทียนก็เปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่น ยามเมื่อเขามองไปรอบๆ เขาก็มองเห็นเพียงซากกองรูปแกะสลักบนพื้น กองทัพที่ยืนอย่างขึงขังในก่อนหน้านี้ ชั่วพริบตา...มันแปรเปลี่ยนเป็นฝุ่นภายในชั่วพริบตา!

อย่างไม่รู้เรื่องราว ถังเทียนรู้สึกสิ้นหวัง

ในท้ายที่สุดแล้วเวลาก็จะทำลายทุกสิ่งอย่าง...

เขามองไปด้วยอาการงุนงงและทันใดนั้นม่านตาของเขาก็หดเล็กลง

เดี๋ยวสิ!

มันยัง...ยังมีรูปแกะสลักตัวหนึ่ง...ที่ยังไม่พังลง!

รูปแกะสลักไร้หน้ายืนสูงตะหง่านอยู่ท่ามกลางเศษหินอย่างโดดเดี่ยว

ปราศจากคำกล่าว ถังเทียนก้าวไปบนเศษหินพลางวิ่งไปยังรูปแกะสลัก

แฮ่กแฮ่ก ถังเทียนไปถึงที่นั้นและหอบหายใจ

รูปแกะสลักนี้มิได้มีความแตกต่างจากรูปแกะสลักตัวอื่นที่เขาเห็นก่อนหน้า มันมีใบหน้าสีขาวร่างสีเทา และรอยแกะสลักบนร่างของมันเป็นรูปชุดเกราะที่ยอดเยี่ยม มือของมันเรียวยาวและตรง

ใบหน้าของถังเทียนบิดเบี้ยว ขณะที่เขามองดูอย่างระมัดระวังในรูปแกะสลักตัวพิเศษนี้ เขารู้สึกถึงความกล้าแกร่งต่อรูปแกะสลักตัวนี้เมื่อเทียบกับตัวที่เหลือ มันดูแตกต่างกันอย่างยิ่ง แต่แตกต่างกันที่ใด ถังเทียนมิสามารถบอกกล่าวได้

ในช่วงเวลานั้น ‘แก๊ก’ เสียงแตกปรากฏขึ้นบนรูปแกะสลักไร้หน้า

ถังเทียนจ้องมองชั่วขณะ ไม่มีทาง... อย่าบอกข้านะว่าแม้กระทั่งตัวสุดท้ายนี้ก็มิอาจจะคงอยู่ได้อีก...

แก๊ก แก๊ก แก๊ก!

รอยแตกกลายเป็นชัดเจนมากขึ้น และภายในชั่วพริบตา รอยแตกบนร่างรูปแกะสลักก็เป็นดั่งใยแมงมุมทั่วร่างของมัน

เบื้องหน้าถังเทียน เศษชิ้นส่วนต่างล่วงหล่นลง

ชิ้นแล้วชิ้นเล่าของแผ่นหินเริ่มแตกออกและหล่นลงจากรูปแกะสลัก

เอ๋?

ทันใดนั้นถังเทียนก็สังเกตเห็นแสงเปล่งประกายท่ามกลางสถานที่ที่มีเศษหินล่วงหล่นลงไป

มันมีบางอย่างอยู่ภายใน

ถังเทียนตกอยู่ในอาการตะลึง

ตุบตุบตุบ!

เศษหินล่วงหล่นราวกับพิรุณ และภายในก็เปิดเผยออกมา แสงสว่างจ้าส่องเข้าสู่ดวงตาของถังเทียน แท้จริงแล้วมันมีบางอย่างอยู่ภายในนั้น!

ยามเมื่อเศษหินชิ้นสุดท้ายหล่นลงพื้น ถังเทียนก็มองไปยังรูปแกะสลักเบื้องหน้าของเขาด้วยความงุนงง

เงาร่างสีเทาเปล่งประกายเหมือนกระเบื้องปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของเขา แสงที่ส่องมานี้มันเป็นรูปร่างเดียวกับรูปแกะสลัก มันมีใบหน้าสีขาวและแม้กระทั่งชุดเกราะก็เหมือนเดิมทุกอย่าง เพียงแต่มันดูงดงามมากยิ่งกว่า และภายในมือของมันก็ ก็ถือไว้ด้วยหอก

“เจ้า เจ้า...เจ้าเป็นใครกัน?” ถังเทียนกล่าวถามอย่างว่างเปล่า

“ทหาร” ดูเปล่งประกายความเทอะทะ เสียงพลันออกมาจากรูปแกะสลักกระเบื้องสีเทานี้

ถังเทียนจ้องมองไปยังเจ้าตัวใหญ่นี้พลางกล่าวอย่างตะกุกตะกัก “เจ้า เจ้า เจ้า...เจ้าพูดได้งั้นหรือ?”

“ถูกต้อง” รูปแกะสลักกระเบื้องกล่าวอย่างทื่อๆ

ด้วยอาการตกตะลึง สีหน้าของถังเทียนก็แข็งค้าง

ข้าพบสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดเข้าแล้ว...

สิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดนี้… มันช่างแปลกอย่างยิ่ง...

ถังเทียนกลืนน้ำลายของเขาอย่างยากลำบาก ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันเหนือกว่าที่เขาจะจินตนาการได้อย่างสมบูรณ์ เขาลูบหัวของเขา และกล่าวถามอย่างระวัง “เจ้าเป็นมนุษย์หรือไม่?”

“ไม่ ข้ามิใช่” รูปแกะสลักกระเบื้องเริ่มที่จะกล่าวอย่างคล่องแคล่วมากขึ้น

“งั้นเจ้าเป็นอันใดกัน?” ถังเทียนอยากรู้

“จิตวิญญาณขุนพล” มันพ่นออกมาเพียงสองคำ (魂将)

“จิตวิญญาณขุนพล?” ถังเทียนมองอย่างว้าวุ่น ขณะที่เดินวนมองรูปแกะสลักสองรอบ พลางลูบหัวตัวเองและพึมพำกับตัวเอง “แล้วจิตวิญญาณขุนพลมันคืออันใดกันล่ะ…”

ทั้งสองฝ่ายต่างไร้คำพูดคำจา

“อา อา อา งั้นแสดงว่าเจ้าเรียกว่าทหาร!” ถังเทียนโต้ตอบ และปรบมือพลางหัวร่อในทันที

“ถูกต้อง” ทหารลอยขึ้นในอากาศอย่างเงียบๆ

“เอ่อ ข้าขอถามสักนิด ทำไม...เอ่อ เจ้าถึงไม่มีใบหน้ากัน?” ถังเทียนอดมิได้ที่จะถาม

“ไร้หน้าคือคนบาป” น้ำเสียงของทหารราบเรียบและเถรตรง ปราศจากความผันแปร ยามเมื่อกล่าวเขามิได้กล่าวเกินไปมากกว่านั้น มันทำให้รู้สึกแปลกอย่างยิ่ง

“คนบาป…” ถังเทียนตกตะลึงชั่วขณะ ดูคล้ายคำถามนี้จะทำให้ทหารรู้สึกเศร้าใจ “โอ้ งั้นข้าควรจะเปลี่ยนคำถาม” ถังเทียนพลันเปลี่ยนไปและกล่าวถาม “ทหาร สถานที่แห่งนี้คือที่ใดกัน”

“กระดานเนรเทศคนบาป” น้ำเสียงของทหารดูราบเรียบ

“กระดานหินสามารถลอยอยู่ในทะเลได้เยี่ยงไรกัน?” ถังเทียนมีสีหน้าแปลกประหลาดบนใบหน้าของเขา

“มันเป็นทะเลแห่งการเนรเทศ” ทหารอธิบายอย่างต่อเนื่องซึ่งถังเทียนมิสามารถเข้าใจอันใดได้เลย

ถังเทียนอยู่ในอาการเหม่อลอย “ข้าแท้จริงแล้วอยู่ภายในวงกตจิตวิญญาณ แล้วข้ามาที่นี่ได้เยี่ยงไร?”

ทหารนิ่งเงียบ

“เอ่อ ทหาร เจ้ารู้หรือไม่กุญแจวิญญาณอยู่ที่ใดกัน?” ถังเทียนกล่าวถาม

ทหาร “ไม่”

“อืม” ถังเถียนกล่าวถามอย่างจริงจังมากขึ้น “ถ้างั้น ข้าจะออกจากสถานที่นี้ได้เยี่ยงไร?”

“แปรเปลี่ยนตัวตนเป็นจิตวิญญาณในรูปแบบการชำระล้างกรรม และเศษหินจะสลายหายไป” ทหารกล่าวน้ำเสียงราบเรียบ มันฟังดูแปลกยิ่งนัก

“เศษหินจะสลายหายไป…” ถังเทียนพึมพำ

แครก แครก แครก

เสียงแตกอันน่าตระหนกเกิดขึ้นจากเท้าของเขา สีหน้าของถังเทียนแข็งค้างพลางก้มมองพบเห็นรอยแตกใหญ่แพร่กระจายมาจากสี่ทิศทางด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง จำนวนรอยแตกเพิ่มขึ้นภายในชั่วพริบตา พื้นดินใต้ถังเทียนปกคลุมไปด้วยรอยแตกเป็นใยแมงมุม

สีหน้าของถังเทียนแปรเปลี่ยนไปอย่างมาก

ในขณะนั้นเอง ระดับของน้ำทะเลก็เริ่มลดลงอย่างไม่สามารถควบคุมได้

ทันใดนั้น ก็มีบางคนคว้าจับเขาจากด้านหลัง มันคือทหาร ถังเทียนถูกห้อยอยู่กลางอากาศ

ครืน!

หินเบื้องล่างเท้าของเขาต่างพินาศ และพังทลายลง

ทะเลพลันเหือดแห้งและสลายหายไปหมด

ถังเทียนผู้ตกตะลึงอยู่ มิได้สังเกตถึงรอยประทับกลุ่มดารากางเขนใต้บนมือของเขาว่ามันเปล่งแสงเลือนลางอยู่

การมองเห็นของเขาคล้ายหมุนวนรอบแล้วรอบเล่า มันเป็นเส้นแสงมากมายก่อเกิดเป็นน้ำวนอันน่าอัศจรรย์

ยามเมื่อถังเทียนเปิดตาขึ้นอีกครา เขาก็ตระหนักได้ว่าเขาอยู่ผู้เดียวภายในถ้ำ ไม่ไกลไปจากเขา มีกุญแจสีเงินเปล่งประกายลอยอยู่

นั่นมิใช่กุญแจวิญญาณหรอกหรือ?

ถังเทียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

สถานการณ์แปลกประหลาดนั้นเป็นเพียงแค่ความฝัน!

“นั่นคือกุญแจจิตวิญญาณใช่หรือไม่?” น้ำเสียงเย็นราบเรียบพลันดังออกมาจากด้านหลังถังเทียน

ร่างถังเทียนก็แข็งค้าง

เพียงชั่วครู่ เขาก็หันคอของเขาไปพลางมองดู พบเห็นทหารลอยอยู่ด้านหลังเขา

ปากของถังเทียนสั่น คอของเขาแห้งผาก “เจ้า...เจ้าติดตามข้ามาได้เยี่ยงไร?”

มันไม่ใช่ความฝัน...

“มีบางอย่างแปลกประหลาดที่นี้” ทหารมองขึ้นไปภายในถ้ำ ยกหอกของเขาและเจาะมันเข้าไปภายในกำแพงถ้ำ

ครืน!

ทั่วทั้งภูเขาต่างสั่นสะเทือนราวกับมันจะพังทลายลงได้ทุกเวลา

ถังเทียนจ้องมองด้วยความสับสน

※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※

แปะ แปะ แปะ!

แสงบนกำแพงต่างเป็นเหมือนฟองอากาศ พวกมันต่างแตกทีละอัน

ใต้เท้าอู่ตกอยู่ในอาการงุนงง ในชั่วพริบตา ก็ไม่มีอันใดเหลืออยู่บนกำแพง หลังจากนั้นชั่วครู่ เขาก็พลันกรีดร้อง “เป็นไปไม่ได้! บุคคลนี้เป็นใครกัน! เขาสามารถทำลายคาถาลวงตาของสมบัติหายากระดับขั้นทองแดงได้เยี่ยงไร? เป็นไปไม่ได้! เขามีความสามารถเยี่ยงนี้ได้เช่นไรกัน?”

ใบหน้าของตี๋หานซีดขาว เขารู้ได้อย่างชัดเจนว่า ใต้เท้าอู่สูญเสียไปเท่าใดกับการจัดการในครานี้

ใช้วงกตวิญญาณป็นแกนกลาง เขาใช้ออกสมบัติหายากระดับสามขั้นทองแดงนี้ ติดตั้งป้องกันไปรอบๆ ในรูปแบบกับดักภาพหลอนทั้งหมด

เป็นบุคคลใดกันที่แข็งแกร่งจนสามารถจะทำลายกับดักอันยอดเยี่ยมนี้ได้?

ความหนาวเย็นจากเท้าของตี๋หานลามเข้าไปในกระดูกสันหลังของเขา ปราศจากการลังเล เขาหันหนีไปเพื่อชีวิตของเขา

“ไม่! เส้นชีพจรขั้นเงินของข้า…” ใต้เท้าอู่กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ตี๋หานมิได้ลังเลขณะที่เขาหลบหนีไป เขาสามารถรู้สึกถึงพลังปราณอันแข็งแกร่งตรงมายังเขา

※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※

ม่ายตาของถังเทียนหดลงขณะที่เขาจ้องมองไปยังทหาร

เจ้านี้...

“ข้าต้องการนอนหลับ” ยามเมื่อเขากล่าวออกไป ร่างของมันก็กลายเป็นแสงและเข้าสู่ฝ่ามือของถังเทียน

ถังเทียนสะดุ้งด้วยความตกใจ และเขาก็แบฝ่ามือของเขา เขาพบเห็นรอยประทับดารากางเขนใต้กำลังเปล่งแสง

กลุ่มดารากางเขนใต้...

เว้นเสียแต่ว่า...

ครืน ครืน ก้อนหินลูกใหญ่ล่วงหล่นลงจากถ้ำอย่างต่อเนื่อง ถังเทียนกลับคืนสติจากอาการตกตะลึงของเขาอย่างรวดเร็ว ขณะนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป สีสันบนกำแพงถ้ำแปรเปลี่ยนไป และเปิดเผยเส้นทางผ่านสำหรับผู้คน

ทันใดนั้น ถังเทียนก็พลันได้ยินน้ำเสียงเย็นชา

“อาโม่หลี่ เจ้าเป็นเพียงคนเดียวหรือที่สามารถวิ่งได้? มิใช่เจ้าแสดงได้ยอดเยี่ยมงั้นหรือ? ข้าจะให้เจ้าตายตกอย่างน่าอนาถในวันนี้!”

สีหน้าของถังเทียนแปรเปลี่ยน แมลงวันวัว! เขาได้ยินและตระหนักได้ว่าเสียงที่กล่าวอยู่นั้นคือโจวเผิง!

ปราศจากคำกล่าว ถังเทียนรีบเร่งไปยังถ้ำ

ประกายแห่งความบ้าคลั่งสามารถมองเห็นได้ภายในดวงตาของถังเทียน

เขามิได้ตระหนักได้เลยว่าการโคจรของกายากระเรียนที่สองเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว

※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※

ภายในห้องโถงของถ้ำ มันต่างมีทางเข้าจำนวนนับไม่ถ้วน และในขณะนี้หลายคนต่างโผล่ออกมาจากต่างเข้าที่แตกต่างกัน สีหน้าของทุกคนต่างตื่นตัว หรือว่าวงกตวิญญาณกำลังพังทลาย? ภายในชั่วพริบตา หลายคนก็มารวมตัวกันภายในห้องโถงนี้

ทันใดนั้น เงาขนาดใหญ่ซึ่งดูบาดเจ็บและเหนื่อยล้าก็โผล่ออกมา

“อาโม่หลี่ วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!” เสียงขุ่นเคืองและมืดมนดังออกมา

เงาสีเทาพลันปรากฏด้านข้างของอาโม่หลี่ หอกที่เหมือนดั่งมังกรพิษชี้ตรงไปยังอาโม่หลี่

อาโม่หลี่ปัดป้องในแนวขวางด้วยความยากลำบาก เคร้ง ราวกับเขาถูกกระแทกอย่างหนักหน่วง ร่างของอาโม่หลี่ปลิวถอยหลัง!

จิตวิญญาณหอกเดียวดาย!

โจวเผิง!

แน่ใจอย่างยิ่งแล้ว ร่างของโจวเผิงปรากฏออกมาเบื้องหน้าทุกผู้คน

พลังของจิตวิญญาณหอกเดียวดายช่างทรงพลังอย่างยิ่ง ด้วยพลังที่เทียบเท่ากับนักสู้ขั้นสี่ วิชาหอกระดับปรมาจารย์ ขณะที่อาโม่หลี่แทบจะไม่สามารถต่อต้านได้ด้วยกำลังของเขา เขาปกคลุมไปด้วยรอยฟกช้ำและบาดแผล

“โจวเผิง อย่าได้มากเกินไปนัก!” มีบางคนยืนขึ้นมา และมันคือเหลียงชิว และเขาก็จ้องมองอย่างเจตนาสังหาร

“ฮี่ฮี่ พี่ใหญ่อสูรอำมหิต?” โจวเผิงหัวร่อ “แล้วอย่างไร? ไป สังหารเขาซะ!”

จิตวิญญาณขุลพลก็สลายหายไป ทันใดนั้นก็ปรากฏเบื้องหน้าเหลียงชิว และปลายหอกของเขาก็หายไปจากสายตาเหลียงชิว ช่างรวดเร็วนัก! ม่านตาของเหลียงชิวหดเล็ก และเขาไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา หัวไหล่ของเขาก็รู้สึกเจ็บปวด และโลหิตก็สาดกระจาย

ทุกคนต่างมองอย่างตกตะลึงยามเมื่อทุกสิ่งเกิดขึ้น มันเป็นไปได้เยี่ยงไร… มันเป็นไปได้เยี่ยงไร...

เหลียงชิวบาดเจ็บเพียงกระบวนท่าเดียว...

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! พี่ใหญ่เหลียงมันก็แค่งั้นงั้น!” โจวเผิงมองขึ้นไปพลางหัวร่ออย่างคลุ้มคลั่ง ความเหี้ยมโหดปรากฏภายในดวงตาของเขา

“ตาดที่คาดหวังไว้ ยันต์ที่ปรมาจารย์สร้างด้วยตัวของเขาเอง แม้กระทั่งพี่ใหญ่เหลียงก็มิอาจรับได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว น่าเศร้านัก ที่มันมิใช่ยันต์จิตวิญญาณขั้นทอง แต่มันก็ยังคงเทียบกับพวกเจ้าได้ เพียงแค่ยันต์จิตวิญญาณขั้นเงินก็เพียงพออย่างแน่แท้แล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า!” โจวเผิงตะโกนอย่างดุร้าย “ไปตายซะ!”

ปลายหอกของจิตวิญญาณหอกเดียวดายก็พลันหายไปอีกครา

สีหน้าของเหลียงชิวแปรเปลี่ยนอย่างกะทันหัน

อัสนีบาตสีเงินก็ผ่าลงมา ระเบิดที่เบื้องหน้าของเหลียงชิว!

***********************************************************

ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ