ตอนที่ 046 – *ชื่อตอนสปอยล์เนื้อเรื่อง*
*ชื่อตอนมันเป็นการสปอยล์ฉะนั้นอยู่ท้ายตอนครับ (แต่ผมก็ไม่เห็นมันจะสปอยล์เท่าไหร่เลย แต่ในคอมเมนท์ต้นฉบับอังกฤษ คนอ่านต่างบอกว่าสปอยล์)
**ในตอนนี้ศัพท์ของต้นฉบับอังกฤษเปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนกับตอนที่แล้วราวกับคนแปลคนละคนกันเลยทีเดียว พวกคำเรียกท่าต่างๆเปลี่ยนไป แต่ผมขอแปลตามศัพท์ของตอนที่แล้วนะครับเพื่อไม่ให้มันงงไปยิ่งกว่านี้
********************************************************
หมัดเปลวเพลิงสีแดงทั้งสองดังหวีดหวิว เคียงคู่กันมา
มันราวกับว่าเวลาเดินช้าลงอย่างผิดปกติ หมัดทั้งสองก็ดูใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้นเบื้องหน้าถังเทียน และกายากระเรียนภายในตัวเขาดูคล้ายจะตื่นขึ้นมา ปีกสองทั้งสองกระพือออก
ปราณแท้จริงภายในร่างของเขา ทั่วทุกส่วนของร่างกาย รวมถึงปราณแท้จริงที่ยังไม่ได้ใช้ออกมาก่อนหน้านี้ ต่างโคจรทั้งหมด
เสียงร้องของกระเรียนดังภายในจิตใจของเขา
ภายในจิตใจของถังเทียนพลันว่างเปล่า ยามเมื่อร่างร่างสั่นสะท้าน พลันพุ่งหมัดจู่โจมไปเบื้องหน้า!
จู่โจมหมัดด้วยฝีเท้าราวธนู!
พลังโคจรผ่านสองเท้า แผ่ผสานลึกลงไปในพื้นหิน เมื่อพลังโคจรสัมผัสพบกับหมัดทั้งสอง พลังหมัดคู่ก็พลันระเบิดออกอย่างไม่อาจจินตนาการได้
ตูม!
ประกายดอกไม้ไฟระเบิดเบื้องหน้าของเขา ปีกกายากระเรียนของถังเทียนก็สั่นสะเทือน และพลังปราณก็ระเบิดออก หลั่งไหลไปภายในเส้นชีพจรในร่างของถังเทียน ลงสู่ขาทั้งสองของเขาและลงสู่พื้นดิน
ปัง!
หินรอบๆขาของถังเทียนต่างแตกละเอียดเป็นผงทั้งหมด
ร่างของถังเทียนสลายหายไปอีกครา
จู่โจมหมัดด้วยฝีเท้าราวธนูอีกครา!
การปะทะก็ขึ้นเกิดอีกครา
ปัง!
เมื่อร่างของถังเทียนสั่นสะเทือน รอบๆรองเท้าและกางเกงของเขาก็แตกกระจายเป็นฝุ่นผง
พลังปราณระเบิดออกจากขาของเขาอีกครา เขาก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องด้วยหน้าที่ก้มลง ถังเทียนรู้ได้อย่างชัดเจนว่า ถ้าหากเขามิสามารถเข้าใกล้ระยะห่างระหว่างฝ่ายตรงข้ามและตัวเขา เขาจะไม่สามารถเอาชนะได้เลย
ลำแสงสว่างวาบเบื้องหน้าของเขา ถังเทียนคำรามเสียงต่ำพลางใช้ออกหมัดทั้งสองอีกครา
ปัง!
ประกายไฟสีแดงระเบิดราวกับดอกไม้ผลิบาน และแยกเป็นสองส่วน มันเบ่งบานอยู่เบื้องหน้าถังเทียน ในชั่วพริบตา ร่างของถังเทียนก็สั่นสะเทือน และสีหน้าของเขาก็ซีดขาว เพียงแต่เขายังคงก้มหน้าพุ่งไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง มันยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะใช้ออกหมัดมหาวินาศ...
ใบหน้าของหวังเจิ้นเย็นเยียบเปิดเผยสีหน้าที่ตกตะลึง ถังเทียนเข้าใกล้มาครึ่งทางแล้ว แต่ท่าทางของเขาก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง มันเป็นเพียงสายตาดั่งเปลวเพลิงราวกับเหล็กที่ร้อนแดง เร่าร้อนและบ้าคลั่งอย่างยิ่ง
วงแหวนเปลวเพลิงหมุนเป็นเกลียวจากขาของหวังเจิ้นอย่างต่อเนื่อง พวกมันเพิ่มพูนอย่างไม่หยุดและหลั่งไหลไปยังหมัดของเขาอย่างต่อเนื่อง
หมัดแปรเปลี่ยนจากสีแดงอ่อนกลายเป็นสีแดงเข้ม ก่อนที่พวกมันจะแปรเปลี่ยนเป็นสีดำอย่างสมบูรณ์
เปลวเพลิงสีดำปกคลุมหมัดของหวังเจิ้น ความอันตรายอันหนาวเย็นของปราณกระจายเต็มไปทั่ว
หวังเจิ้นยังมิเข้าใจถึงแก่นแท้กระบวนท่าสังหารของหมัดอัสนีบาต แต่เขาเข้าใจถึงแก่นแท้กระบวนท่าสังหารของหมัดปืนใหญ่แล้ว
[ปืนใหญ่คู่ปลิดชีพ]!
ถังเทียน นี่มันคือจุดจบแล้ว!
ปราศจากความรู้สึก หวังเจิ้นพึมพำภายในใจของเขาอย่างเงียบๆ
แขนทั้งสองของเขาเหยียดตรง จมไปข้างหลังอย่างหนักหน่วง หวังเจิ้นถอยหลังไปสามก้าวก่อนที่เขาจะหมดพลังไปกับการโจมตีสวนกลับนี้
หมัดเปลวเพลิงสีดำทั้งสองบินมาราวกับกระสุนที่รุนแรงสองลูก ก่อเกิดระลอกคลื่นอย่างเห็นได้ชัดรอบๆพวกมัน
ความอันตรายที่เข้มข้นติดตามไปที่ถังเทียน ถังเทียนหลั่งเหงื่อ และผมของเขาก็ลุกชัน มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหลบหลีกมัน เพียงแต่ ตราบเท่าที่เขาใช้ออกสิ่งนี้ เขาจะชนะ… เพื่อที่จะใช้ออกมัน เขายังคงมีหมัดมหาวินาศ...
ถังเทียนเบิกตาของเขากว้างพลางย่อร่างของเขา เขาจ้องมองติดตามไปยังเปลวเพลิงสีดำที่กำลังเข้ามาหาเขา ทันใดนั้นเขาก็ใช้ออกหมัดทั้งสองของเขา
ปัง!
เปลวเพลิงลุกท่วมไปทั่วถังเทียน และทันใดนั้น เปลวเพลิงสีดำก็ระเบิดออก
ความร้อนของเปลวเพลิงสีดำช่างน่าทึ่งนัก หินรอบๆพวกมันต่างเริ่มละลายลง มันช่างเป็นเปลวเพลิงสีดำที่แปลกประหลาดนัก ราวกับมันดอกไม้เปลวเพลิงสีดำที่เบ่งบาน ความบ้าคลั่งของเปลวเพลิงมันดูคล้ายกับว่าไม่มีทีท่าว่าจะมอดดับลง
ถังเทียน...
ความตื่นเต้นในสายตาของหวังเจิ้นค่อยๆลดลง แขนทั้งสองของเขาก็ทิ้งลง ความดื้อรั้นของถังเทียนห่างไกลเหนือกว่าที่เขาคาดคิดไว้นัก เขาเป็นคนที่ดื้อรั้นอย่างยิ่ง เขาบังคับจนต้องใช้ออกกระบวนท่าสังหาร
มันเป็นพลังที่น่ากลัวอย่างยิ่ง มันลุกไหม้โคจรอยู่ภายในร่างของถังเทียน บอลเปลวเพลิงสีดำดูคล้ายจะสามารถทำลายได้ทุกสิ่ง ยามเมื่อหมัดของถังเทียนปะทะกับหมัดเปลวเพลิงสีดำ หมัดเปลวเพลิงสีดำก็สั่นสะเทือนอย่างมากด้วยพลังปราณราวกับมันมีพลังของอัสนีบาตผ่าลงหลั่งไหลผ่านเข้าไปในร่างของถังเทียน ภายในร่างของถังเทียน กายากระเรียนก็กระจายตัวในทันที
พลังปราณไหลวนไปรอบๆอย่างไร้จุดหมายและไหลผ่านไปยังเส้นชีพจร กล้ามเนื้อ และอวัยวะภายในของถังเทียน ทำลายทุกสิ่ง ภายใต้พลังปราณอันน่ากลัวนี้ ปราณแท้จริงของถังเทียนดูบางเบาราวกับกระดาษ
ทำลาย ทำลาย และทำลาย!
ยามเมื่อพลังทำลายของปราณนี้หลั่งไหลจากบ่อตันเถียนที่สามเข้าสู่บ่อตันเถียนที่สอง มันก็ปะทะเข้ากับกายากระเรียนที่สองที่หลับนิ่งอยู่
กายากระเรียนที่สองดูคล้ายถูกปลุกกระตุ้นขึ้นมาทันที และขยับปีกอย่างเชื่องช้า
หวังเจิ้นมองดูอย่างเงียบๆ ขณะที่เปลวเพลิงสีดำลุกไหม้เข้าไปและพุ่งออกมา เปลวเพลิงสีดำของ [ปืนใหญ่คู่ปลิดชีพ] เกิดขึ้นได้จากการที่ได้รับแรงกดดันภายในอัคคีธาตุ ความร้อนที่มันปลดปล่อยออกมาหรือขอบเขตของการทำลายที่เกิดขึ้น ทั้งสองต่างเป็นพลังพิเศษของหมัดปืนใหญ่
แม้ว่าหวังเจิ้นฝึกฝนวิชานี้มาเป็นเวลานานแล้ว แต่นี่เป็นคราแรกที่เขาใช้มันออกในการต่อสู้
พลังของมันแข็งแกร่งอย่างยิ่งกว่าที่เขาจินตนาการไว้เสียอีก!
ภายใต้ความสงบของหวังเจิ้น มีความเวทนาอยู่ภายในหัวใจของเขา ขณะที่เปลวเพลิงสีดำเริ่มจะมอดดับ ร่างของถังเทียนก็ดำเป็นตอตะโกนอนอยู่บนพื้นปราศจากการเคลื่อนไหว
ถังเทียน เจ้ามิน่าจะมาตกตายได้เช่นนี้...
หวังเจิ้นขบคิดอย่างเงียบภายในหัวใจของเขาขณะที่เขามองอย่างตั้งใจไปที่ถังเทียน ขณะที่เขาต้องการกระโจนไปภายในแสงสีขาวเหนือหัวเขา
“นี่… การต่อสู้ของพวกเรายังไม่จบ…”
เสียงแหบพร่าดังขึ้นมาจากด้านหลังของหวังเจิ้น เขาก็หยุดยั้งการก้าวเดินพลางหันกลับมา
ถังเทียนกำลังดิ้นรนอยู่บนพื้นขณะที่เขาพยายามจะคลานขึ้นมา ร่างของเขาถูกไหม้และเสื้อผ้าของเขาก็ยับเยิน หวังเจิ้นรู้ว่าถังเทียนบาดเจ็บภายในอย่างสาหัส [ปืนใหญ่คู่ปลิดชีพ] มีการระเบิดพลังอย่างแท้จริง อวัยวะภายในของถังเทียนทั้งหมดต่างถูกทำลาย
“ข้าขอแนะนำว่าเจ้าอย่าได้เคลื่อนไหวเพราะจะทำให้อาการบาดเจ็บของเจ้าแย่ลง” หวังเจิ้นกล่าวอย่างสงบ “มันเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะชนะแล้ว มันมิจำเป็นจะต้องต่อสู้อีกต่อไป”
“ใคร… ใครเป็นคนกล่าว…”
ในที่สุดถังเทียนก็ยืนขึ้น โซเซเอียงจนเกือบล้ม เขาเงยหน้ามอง ใบหน้าของเขาดำและผมของเขาก็ไหม้ เขาดูน่าเกลียดอย่างยิ่ง
“บทสรุปของการต่อสู้นี้ชัดเจนแล้ว เจ้าพยายามได้ดีที่สุดแล้ว” หวังเจิ้นยังคงสงบ “นี่เป็นเพียงการประลองระหว่างสถาบัน ไม่ควรจำเป็นจะต้องมาจบชีวิตกับเรื่องนี้”
“หึหึ…” ถังเทียนดูน่าเกลียดนักขณะที่เขาหัวร่อ ร่างของเขามั่นคงแล้ว เขามองไปยังหวังเจิ้นราวกับมีบางอย่างอยู่ในสายตาของเขา “ไม่จำเป็นงั้นหรือ?”
กายากระเรียนที่สองภายในร่างของเขายังคงแปรเปลี่ยนเรื่อยๆ และการกดดันของกายากระเรียนตัวแรกก็ลดลง ซึ่งเริ่มที่จะก่อร่างขึ้นอีกครา
พลังปราณดูดซึมเข้าสู่ร่างของถังเทียนราวกับถูกดึงดูดด้วยแม่เหล็ก มันเริ่มหลั่งไหลไปยังกายากระเรียนที่สอง กายากระเรียนที่สองคล้ายราวกับหลุมอันไร้ก้นไม่มีที่สิ้นสุด มันดูดกลืนปราณทำลายล้างอย่างต่อเรื่อง กายากระเรียนตัวน้อยก็เริ่มที่จะพองตัวขึ้น
เขาเริ่มพึมพำกับตัวเอง
“ในอดีต มิมีผู้ใดชื่นชอบเจ้า พวกเขาต่างล้อเลียนเจ้า ดูแคลนเจ้าและหวาดกลัวเจ้า เจ้ามิมีมิตรสหาย มิมีรอยยิ้ม ทุกวันเจ้าใช้ชีวิตอย่างหนาวเหน็บ ในตอนนี้ เจ้าใช้ชีวิตอย่างเป็นสุข เจ้ามีสหาย มีรอยยิ้มและแปรเปลี่ยนเป็นคนงี่เง่า ทุกสิ่งที่โง่เขลาที่เจ้าไม่สามารถทำได้ในอดีต เจ้าช่วยเหลือผู้อื่นและหัวเราะกับผู้อื่น เจ้าให้กำลังใจผู้อื่น เจ้าบอกกล่าวความฝันของเจ้าทั้งหมด ฝันที่มีเกียรติของเจ้าทั้งหมด พวกเขาไม่เข้าใจมัน เจ้าได้กล่าวว่าจะสู้เคียงข้างกัน ไม่ยอมแพ้ ไม่ยอมถอย ในสถานที่นี้ มันจะไม่จำเป็นได้เยี่ยงไร?”
ถังเทียนก้มลงมองไปยังฝ่ามือของเขาพลางพึมพำกับตัวเอง
“ข้ากล่าวมันไว้แล้ว ข้าจะต้องได้ชัยชนะในที่นี้ ข้าจะต้องคว้าอันดับแรก!”
“ข้ากล่าวมันไว้แล้ว ไม่ว่าสาเหตุอันใดที่ตาเฒ่าเว่ยมี ข้าจะช่วยเขาเสมอ!”
“ข้ากล่าวมันไว้แล้ว หากข้าจะต้องตายตก ข้ายังคงจะต้องได้รับชัยชนะ!”
ถังเทียนเงยหน้าของเขาขึ้น ดวงตาของเขาลุกไปด้วยเปลวเพลิง เขากำหมัดแน่น
“ข้าจะพ่ายแพ้ได้เยี่ยงไร!”
“เจ้าดูแคลนข้าไปแล้ว!”
เสียงคำรามของเขาราวกับอสูร ถังเทียนพลันแปรเปลี่ยนเป็นลำแสงเงาสีดำพลางพุ่งเข้าไปหาหวังเจิ้น
ม่านตาของหวังเจิ้นหดลง มันรวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง!
แคร่กแคร่ก
เสียงดังแผสานกัน แขนทั้งสองของหวังเจิ้นก็ตั้งเหยียดตรง ยกขึ้นราวกับอัสนีบาต ชี้ไปยังถังเทียน
ปราณแท้จริงสีแดงของอัคคีธาตุคล้ายเปล่งประกายพร้อมกัน รวบรวมไปยังหมัดของหวังเจิ้นรวดเร็วดั่งอัสนีบาต แม้กระทั่งยามเมื่อเห็นฉากดังกล่าว ดวงตาของหวังเจิ้นยังคงหนาวเย็นราวกับน้ำแข็ง เย็นเยียบราวกับเหล็ก
หมัดเปลวเพลิงสีแดงปรากฏขึ้นราวกับอัสนีบาต
ปง!
เสียงหวีดหวิวเยือกเย็นดังก้องอีกครา
ประกายแสงสีแดง
ปัง!
ประกายไฟสีแดงระเบิดขึ้นอีกครา ถังเทียนทุบทำลายหมัดเปลวเพลิงสีแดงแตกเป็นชิ้นด้วยหมัดจุลวินาศ
ถังเทียนยังคงเร็วขึ้นอีกในตอนนี้!
หวังเจิ้นยังคงสงบเช่นยามปกติ แขนของเขาดีดถอยหลังไปเล็กน้อย ปง หมัดเปลวเพลิงสีแดงก็พุ่งไปยังถังเทียน!
“ตายซะ!”
เสียงคำรามของถังเทียนอย่างกับอสูรกาย การแสดงออกของเขาดูเจ้าเล่ห์ เขาบดขยี้หมัดเปลวเพลิงสีแดงเป็นชิ้นๆด้วยอีกหมัดนึง
นี่เป็นคราแรกที่การแสดงออกทางสีหน้าของหวังเจิ้นเปลี่ยนแปลงไป ม่านตาของเขากลับกลายเป็นเล็กเท่ารูเข็ม
มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ยามเมื่อถังเทียนบดขยี้หมัดปืนใหญ่ด้วยหมัดเดียว แต่ก่อนหน้านี้ ยามเมื่อเขาบดขยี้ทำลายหมัดปืนใหญ่ การย่างก้าวของเขาจะหยุดไปชั่วขณะ และถังเทียนก็บดขยี้ทำลายหมัดปืนใหญ่ไปสองคราในคราเดียวเพียงแต่ร่างของเขาราวกับมิได้รับผลกระทบอันใดเลย
เขาแข็งแกร่งขึ้นงั้นหรือ…?
หวังเจิ้นคร่ำครวญ ร่างของเขาสั่นและเหินไปด้านหลัง
ขณะที่เขาเหินถอยไป เขาก็ปล่อยหมัดออกอย่างต่อเนื่องไปที่ถังเทียน ลำแสงสีแดงก็พุ่งออกไปยังเขาด้วยจำนวนที่น่าทึ่ง!
ปัง ปัง!
กลุ่มเปลวเพลิงก็ระเบิดในอากาศอย่างต่อเนื่อง เงาสีดำเลือนลางก็กระโจนออกมาตามถนนเปลวเพลิง ทุกย่างก้าวที่เขาเหยียบหนักหน่วงจนพื้นหินแตกละเอียดเป็นชิ้น และมันก็เกิดขึ้นในชั่วพริบตาราวกับอัสนีบาต
อีกคราที่ปราณแท้จริงภายในร่างของหวังเจิ้นเริ่มพรั่งพรูอย่างดุเดือด ดวงตาอันเยือกเย็นของเขาเปล่งประกายไปด้วยแสงอันบ้าคลั่ง หมัดเปลวเพลิงสีดำก่อตัวอย่างรวดเร็ว
[ปืนใหญ่คู่ปลิดชีพ]!
ในตอนนี้ หวังเจิ้นมิได้ถอยห่างออกไปแล้ว เขาจ้องมองอย่างจดจ่อไปยังเงาบ้าคลั่งผู้ซึ่งบดขยี้สิ่งต่างๆเป็นฝุ่นผง และเกิดระเบิดหลายครั้งติดตามมา
ตั้งแต่ที่เจ้าต้องในชัยชนะแม้ว่าเจ้าจะต้องตาย งั้นก็ตามใจเจ้า!
ปง!
คลื่นพลังอันรุนแรงเกือบจะทำให้หวังเจิ้นกระเด็นออกไปขณะที่สีหน้าราวกับเหล็กของเขาแปรเปลี่ยนเป็นขาวซีดราวกับกระดาษ
อย่างไรก็ตามสายตาของเขายังคงมีความมั่นใจ เขาจ้องมองไปยังหมัดเปลวเพลิงสีดำอย่างตั้งใจด้วยดวงตาของเขา
ไป! ทำลายมันซะ!
ในชั่วขณะนั้น หวังเจิ้นก็สงบลง ชัยชนะมันเป็นของเขาแล้ว
เงาอันบ้าคลั่งปราศจากความลังเลและความกลัว มันแน่วแน่ดั่งมีดอันแหลมคมขณะที่มันปะทะเข้ากับหมัดเปลวเพลิงสีดำอย่างดุร้าย
ใบหน้าดำเป็นตอตะโกของถังเทียนเปิดเผยฟันสองแถวสีขาวราวกับหิมะ มันขบกัดแน่น เขาก็แค่นเสียงจากฟันของเขาออกมาสองคำ
“ตายซะ!”
เขาใช้ออกด้วยหมัดพุ่งไปยังหมัดเปลวเพลิงสีดำ ในเวลาเดียวกัน เสียงร้องของกระเรียนก็ดังภายในจิตใจของเขา
มันจบแล้ว… ดวงตาของหวังเจิ้นสงบ ปราศจากความประหลาดใจ ด้วยโจมตีที่ความรุนแรงและโหดเหี้ยมนี้ มันก็เกินขีดจำกัดของเขาแล้ว ภายใต้แรงกดดันอันมากมายของ [ปืนใหญ่คู่ปลิดชีพ] ได้หลอมรวมวิชาการต่อสู้ทั้งหมดของเขา และมันเป็นขั้นสุดยอดของเขาแล้ว!
ปุ!
เสียงบางเบาแทบจะไม่ได้ยิน แต่มันดังภายในหูของหวังเจิ้นราวกับอัสนีบาตผ่าลง
ในฉับพลันนั้น หมัดเปลวเพลิงสีดำทั้งสองที่หมุนเป็นเกลียวด้วยความเร็วสูง เปี่ยมด้วยพลังทำลายมหาศาล กลับแตกสลายออกราบคาบลงกับพื้นอย่างแสนพิศดาร ราวกับก้อนหิมะสีดำที่แสนเปราะบาง!
มันเป็นไปได้เยี่ยงไร...
จิตใจของหวังเจิ้นว่างเปล่า มือของเขาเย็นเฉียบ เงาร่างสีดำเบื้องหน้าของเขาหายไปแล้ว เงาที่เขาได้หลงลืมไปแล้ว
ทันใดนั้นความเจ็บปวดก็เกิดที่ด้านหลังคอของเขา ภาพภายในดวงตาของหวังเจิ้นก็พลันมืดลง และเขาก็หมดสติไป
ฮูฮูฮู...
แฮ่กแฮ่กแฮ่ก...
ถังเทียนหอบหายใจอย่างหนักดังลั่นไปทั่วถ้ำ
ชัยชนะ...ข้าชนะ...ข้าชนะแล้ว…!
ถังเทียนจ้องมองไปยังฝ่ามือของเขาอย่างเหลือเชื่อ
***********************************************************
ตอนที่ 046 – การตื่นของกายากระเรียนที่สอง
***********************************************************
ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ
