บทที่ 16 - ผลึกสวรรค์
บทที่ 16 - ผลึกสวรรค์
จางต้าเจียงตาลีตาเหลือกพุ่งเข้าไปชนศิษย์ที่อยู่ในห้องแล้วตะโกน:“สี่พ่อเฒ่าวายุ! พี่ใหญ่สี่พ่อเฒ่าวายุ!”
ขณะที่สี่พ่อเฒ่าวายุลอยลงมาเสียงกระบี่ก็ดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า
นิกายลัทธิมารที่เงียบสงบได้กระจายการเคลื่อนไหวทั้งหมดของนิกายติดตั้งอาวุธของพวกเขาออกไปอย่างงุ่มง่ามไปยังบริเวณลานฝึกของพวกเขาในลักษณะหน้าเจื่อน
ขณะที่คนหนึ่งมองขึ้นไปบนท้องฟ้ามีเกือบร้อยคนบนกระบี่ทะยาน
คนเหล่านี้แต่งกายอย่างปราณีตในชุดเกราะที่ซับซ้อนวิจิตบรรจงด้วยปราณกระบี่รายรอบร่างกายของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาภาคภูมิใจมองข้ามขุนเขาเหมือนเทพเซียน
พวกเขามีแสงเปล่งประกายสาดส่องลงมาและทำให้พวกเขาดูน่าเกรมขามต่อเหล่าสาวกที่อยู่ด้านล่าง
นิกายลัทธิมารกลับกลายเป็นหวาดกลัว
“ทางด้านนั้นมีสถานการณ์ที่ไม่ดี!”
“เร็วเข้า, เปิดใช้งานอาคม!”
"ระวังด้วย! เตรียมพร้อมตอบโต้ศัตรู!”
“แจ้งเตือนท่านเจ้าลัทธิ!!”
คนของนิกายลัทธิมารเริ่มตะโกนลั่น
ซูหยุนที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดมองขึ้นไปท้องฟ้าพูดพึมพำ“นี่คือพลังของวิชากระบี่”
“วิชากระบี่นั่นและเคล็ดวิชากระบี่ไร้สรรพสิ่งช่างแตกต่างกันราวกับสวรรค์กับปฐพี, ทักษะเหล่านี้เพียงแค่สิ้นเปลืองการไหลผ่านของปราณกระบี่รอบๆร่างกายทำให้ก่อเกิดกระบี่ทะยาน พวกเขาเพียงแค่เข้าใจเคล็ดลับของวิชากระบี่ นี่ซึ่งเรียกว่าวิชากระบี่ของพวกเขา เมื่อเทียบกับวิชากระบี่ไร้รรพสิ่ง วิชากระบี่ของพวกเขาไม่เห็นจะไม่มีอะไร เปรียบดังกับการเล่นของเด็ก!”
หลังจากที่ซูหยุนได้ยินอย่างนี้ในใจเขายังคงเงียบสงบและหันหลังผละออกไป
ไม่นานนิกายลัทธิมารเริ่มเปิดใช้งานอาคมหลายรูปแบบ แสงที่มีประสิทธิภาพจำนวนมากปกคลุมรอบๆอาคารของนิกายลัทธิมารมาร
“ฮึ่ม!พวกมดแมลง!ไร้ความหมาย”
ในท้องฟ้า,มีชายคนหนึ่งผมยาวสีขาวที่กระพือไปตามสายลมเยาะเย้ย, จากนั้นมือของเขาเริ่มปกคลุมด้วยปราณกระบี่และฟันไปทางการก่อรูปแบบจิตวิญญาณโดยรอบอาคาร
ติ้ง!!!ตูม! ตูม!!!!!
เป็นเพียงการโจมตีด้วยมือเปล่า,เขาส่งปราณกระบี่รูปจันทร์เสี้ยวขนาดมหึมาลงไปในการก่อรูปแบบ
ปราณกระบี่ที่รุนแรงเช่นใบมีดขนาดยักษ์ตรงไปสู่การก่อตัว ชั่วอึดใจ,การก่อตัวแตกละเอียดและเสี้ยวปราณกระบี่ยังคงอยู่ ในที่สุดมันก็ถูกฟาดลงไปที่พื้นสร้างปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ ...
ทรงพลัง!
ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์นี้มีเพียงสองคำในจิตใจของพวกเขา
การเคลื่อนไหวครั้งนี้ก่อเกิดขวัญและกำลังใจของนิกายลัทธิมารตกวูบลง
ขณะนั้น
ภายในเขตเจ้าลัทธิมาร
“แย่แล้ว!แย่แล้ว!น่ากลัว! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ท่านเจ้าลัทธิเกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”
มีร่างๆหนึ่งพุ่งเข้าไปภายในห้องหลักของเจ้าลัทธิในความหวาดกลัว
ภายในมีผู้ชายและผู้หญิงได้หยุดการเกี้ยวพาราสีของพวกเขาและมองไปยังชายที่ปรี่เข้ามาข้างในด้วยความสงสัย
คนๆนี้มีน้ำหนักมากเกินกับศรีษะขนาดใหญ่และอายุมากหันไปเผชิญหน้ากับชายคนดังกล่าว หญิงสาวงดงามปีนออกจากร่างกายของเขา
ทั้งสองเปลือยกาย แต่พวกเขาหันไปเผชิญหน้ากับคนที่เพิ่งวิ่งเข้ามา จริงๆแล้วพวกเขาไม่ได้ดูเหมือนอายและมีเพียงหญิงสาวที่คลุมตัวเองขึ้นด้วยแผ่นผ้าปูเตียงบางๆ
“ท่านปรมจารย์กระบี่ผู้เลอโฉม!”
เจ้าลัทธิขมวดคิ้วแน่นมองไปที่บุคคลหน้าขาวซีดตรงหน้าแล้วถาม“เจ้ากลัวอะไร”
“ท่านเจ้าลัทธิ ... ดะ..ดะ..ด้านนอก ... มีผู้เชี่ยวชาญนับไม่ถ้วน ... ท่าน ... ท่านต้องออกไปดู! สถานการณ์ข้างนอกอยู่ในความสิ้นหวัง!”
เม็ดเหงื่อไหลออกมาพรั่งพรูจากชายคนนั้นในขณะที่เขากล่าว ความตกใจที่เห็นได้ชัดจากสายตาของเขา
“ไร้ประโยชน์! มีเพียงผู้เชี่ยวชาญไม่กี่คนเจ้ากลัวอะไร? ให้ทุกคนมารวมตัวเตรียมพร้อมร่วมศึกเร็ว! มาดูกันว่าใครหน้าไหนบังอาจที่จะกล้าอาจหาญมาเหยียบนิกายของข้า!”
เจ้านิกายเยาะเย้ยเหยียดหยันแล้วสวมเสื้อของเขา มุ่งตรงไปสู่ความวุ่นวายที่อยู่ใกล้บริเวณลานฝึกฝน
คนส่งข่าวเพียงแค่ก้มหัวลงและยังคงอยู่ในห้อง
เพียงแค่เจ้าลัทธิออกไปเขาก็เงยหน้าขึ้น
ใบหน้าที่ตื่นตระหนกและหวาดกลัวจางหายไปทันทีจากใบหน้าของเขา
เขากวาดสายตาอย่างรวดเร็วเริ่มตรวจสอบห้องพักของเจ้าลัทธิ
ห้องนี้ไม่ได้น้อยไปกว่าห้องโถงหลักของพระราชวัง กระนั้น,ยังได้ปกคลุมไปด้วยลวดลายสีทองสดใสเจิดจ้า,มีเสาที่กล้าแข็งและเตียงขนาดใหญ่กว้างเกือบห้าเมตร
ขณะที่ภรรยาของเจ้าลัทธิเจิงเหม่ยยังคงอยู่บนเตียงและคาดเดาการกระทำของผู้ส่งสารหนุ่ม
“หนุ่มน้อย,เจ้าหล่อเหลาจริงๆเจ้าเพิ่งเข้ามาไหม่ใช่มั้ย?” ภรรยาของเจ้าลัทธิหัวเราะเบา ๆเผยให้เห็นต้นขาที่ขาวผ่องของนางทำให้ยั่วยวนใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
แต่ดูเหมือนว่าคนส่งสาส์นจะไม่ได้ยินคำพูดของนางเขาเดินตรงไปที่โต๊ะข้างเตียงดูเหมือนว่าเขาจะมองหาบางสิ่งบางอย่าง
เขาเมินเฉย!
เขาไม่ได้สนใจร่างกายเปลือยเปล่าของนาง!
ภรรยาเจ้าลัทธิกลายเป็นโกรธ
แต่ชายหนุ่มคนนี้เปิดปิดลิ้นชักอย่างรวดเร็วและนำรายการสมบัติที่เขาพบออกมาชิ้นหนึ่ง, มันเป็นกล่องสมบัติขนาดเล็กที่มีผลึกสวรรค์ หลังจากตรวจสิ่งที่บรรจุอยู่ข้างในเขารีบหันหลังหนีไปอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่ภรรยาของเจ้าลัทธิเห็นสิ่งของนั้นนางก็ตัวแข็งทื่ออยู่ชั่วครู่หนึ่ง ก่อนที่นางจะแผดเสียงอันดัง“เจ้ากล้าโขมย ‘ผลึกสวรรค์’!ของสามีข้าหรือ! เจ้าเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ใช่มั้ย?”
นางไม่เคยคิดว่าชายหนุ่มคนนี้จะเป็นคนใจกล้า ขโมยสมบัติที่อยู่ตรงหน้าของนาง
นางไม่สนใจความอับอายของนางและฉีกผ้าปูเตียงทันที นางกระโดดลงจากเตียงโดยไม่มีเสื้อผ้าใด ๆ และชกหมัดไปที่ชายหนุ่มคนนั้น
กำปั้นของนางเต็มไปด้วยความเข็มข้นของอำนาจพลังจิตวิญญาณ,ด้วยอำนาจของเหล็กหนามทั้งสองแทงเข้าไปในร่างของชายหนุ่ม
ในขณะที่กำปั้นของนางเข้าไปไกล้ซูหยุน,เขารีบขยับห่างออกมาเขาหยิบแผ่นหนังแกะจากแหวนมิติของเขาและป้องกันหมัดของนางโดยใช้แผ่นหนังเป็นโล่
แผ่นหนัง?
ภรรยาของเจ้าลัทธิตกใจ
ไม่รอให้ภรรยาเจ้าลัทธิตอบสนองอาการตกใจ,มีแสงไฟเปล่งประกายจ้าออกมาจากแผ่นหนัง, จากนั้นภาพหมอกคู่ฝ่ามือเก่าแก่ยืดขยายออกมาจากแผ่นหนังปะทะกับฝ่ามือภรรยาเจ้าลัทธิ
ตูม!!!!!!
สี่ฝ่ามือปะทะกัน
เสียงดังกึกก้องแผ่ขยายออกมา
จิตวิญญาณคล้ายดั่งกระบี่นับแสนแพร่กระจายออกมาทันทีปะทะเจาะผ่านร่างภรรยาเจ้าลัทธิ ทั่วร่างกายของนางเต็มไปด้วยบาดแผลอย่างรวดเร็ว ...
ฟุบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!! ...
ภรรยาเจ้าลัทธิตกลงไปที่พื้นกระอักเลือดออกมา บาดแผลจากกระบี่จำนวนมากเริ่มปรากฏให้เห็นทั่วร่างกายของนาง, นางไม่สามมารถลุกขึ้นยืนได้
เพราะนางประเมินว่าเขตแดนการบ่มเพาะของสาวกนี้อ่อนแอ,ส่งผลให้ในตัวนางต้องทุกข์ทรมานจากบาดแผลและการสูญเสีย
“ข้าไม่นึกเลย,มีแต่เพียงพ่อเฒ่าเท่านั้นที่มีพลังมากขนาดนี้!”
ซูหยุนยังคงนิ่งเงียบไม่แม้แต่ชายตามองนางเขาหันหลังเดินออกไป, เขาใช้ปราณวิญญาณของเขาทั้งหมดเพื่อกำจัดนาง , เขากระแทกด้านข้างของหน้าต่างและกระโดดออกไป อย่างรวดเร็ว
ปัจจุบันที่ลานฝึกยุทธ
“สำนักกระบี่เซียน? ข้าไม่เคยยุ่งเกี่ยวใจกับพวกเจ้า!เหตุใดพวกเจ้าถึงมาก่อกวนข้าที่นี่?”
ใบหน้าที่ขาวซีดของเจ้าลัทธิแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและตะโกน
“เจ้าคนชั่ว! อาศัยหุบเขาจันทร์เสี้ยวทำความชั่วช้าเลวทรามเป็นต้นเหตุของความหายนะของยุทธภพ! วันนี้สำนักเซียนกระบี่ได้กำหนดไว้แล้วว่าลัทธิมารนี้ต้องถูกลบออกจากยุทธภพ! ข้าได้เห็นการกระทำที่เลวทรามที่เจ้าได้กระทำ,แล้วข้าจะให้ลัทธิแบบนี้อยู่ต่อได้อย่างไร?”
หนึ่งในพ่อเฒ่าแห่งสี่พ่อเฒ่าวายุกล่าวอย่างเย็นชา
“ถุย!” “ทำเป็นมีคุณธรรม?ต้องการกำจัดมารศาสนา? เจ้าคนปากว่าตาขยิบ อย่าคิดว่าข้าไม่รู้นะ!ว่าเจ้าเพียงต้องการขโมย”ผลึกสวรรค์"ของข้า!"
พ่อเฒ่าวายุใบหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่นานก็กลับเป็นปกติ
จากนั้นหนึ่งในพ่อเฒ่าตัดสินใจว่าการเจรจาสิ้นสุดแล้วจึงร้องตะโกนออกไป“ฆ่าทุกคนอย่าให้เหลือ”
"รับทราบ!"
เหล่าผู้นำฝ่ายสำนักเซียนกระบี่ตอบและเริ่มปฏิบัติ
“ฮ่าฮ่ามา! เข้ามาเลย! เจ้านิกายผู้นี้ไม่เคยกลัวพวกเจ้า ข้าจะให้พวกเจ้าได้ลิ้มรส เคล็ดวิชาอสูรปีศาจขั้นสูงสุด! มาเป็นเครื่องสังเวยให้แก่ข้า! เข้ามารับความตายกันได้แล้วฮ่า ๆ ๆ ๆ”
เจ้าลัทธิหัวเราะ
แต่หัวเราะได้ไม่นานก่อนที่ใบหน้าของเขาจะแข็งทื่ออย่างกระทันหัน
ดูเหมือนว่า,เขาจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างเขาหันหลังอย่างรวดเร็วและรีบวิ่งกลับไปยังพระราชวัง
หลังจากมาถึงที่ห้องเขารู้สึกประหลาดใจพบภรรยาของตนเองนอนอยู่บนพื้นไอเป็นเลือดและกล่องสมบัติภายในลิ้นชักที่มีผลึกสวรรค์ได้หายไป ...
###############
