ตอนที่ 028 – ช่างแปลกประหลาดนัก!
ตอนที่ 028 – ช่างแปลกประหลาดนัก!
ในความมึนงง ถังเทียนได้ยินเสียงมีคนเรียกตัวเขาเองรางๆ
คล้ายเสียงเด็กสาวแต่เขาไม่คุ้นเคย แต่เสียงนี้ดึงเขากลับมาจากอาการมึนงงของเขา เขาค่อยๆตื่นขึ้นมา
“ถังเทียน… ถังเทียน…”
ถังเทียนพยายามอย่างมากเพื่อจะลืมตาของเขาขึ้น แสงแดดอันรุนแรงทำให้เขาหรี่ตาของเขา มันใช้เวลาชั่วครู่ก่อนที่เขาจะชินกับแสง เขาก็ลืมตาขึ้นอีกครา และใบหน้าที่มิรู้จักก็ปรากฏเบื้องหน้าสายตาของเขา
“เจ้าคือ…”
ถังเทียนถามอย่างงงงวย เขาพยายามที่จะลุกขึ้นนั่งพลางมองไปรอบๆ ที่นี้เป็นสถานที่แปลกตาที่ใดกัน?
“พี่ชาย! พี่ชาย!”
เสียงร้องเรียกร่าเริงดังมาจากด้านล่าง
หื้ม?
ถังเทียนก็ห้อยหัวลงไปมองด้านล่างและสังเกตเห็นมือเล็กพยายามปีนขึ้นมา สตรีวัยกลางคนก็วิ่งไล่ตามหลังมา “น่านน่าน ระวังด้วย เดี๋ยวจะตกลงมา”
ขวับ หัวเล็กที่มีผมถักบนหัวพยายามที่จะขึ้นมาก็โผล่ขึ้นมาด้วยสีหน้ามีความสุข “พี่ชาย! ในที่สุดท่านก็ฟื้นแล้ว!”
ถังเทียนมองไปที่เด็กสาวพลางจดจำได้ในที่สุด “โอ้ โอ้ โอ้ เจ้าคือเด็กน้อยที่ถูกไล่ล่าในวันนั้น...โอ้ เดี๋ยวนะ ข้ามาอยู่ที่นี้ได้อย่างไร?”
ถังเทียนหมุนศีรษะมองไปรอบๆพลางถาม “หรือว่าเจ้าวัวตัวใหญ่นั่นพาข้ามานี้? เป็นสถานที่อันใดกัน? แล้วเจ้าวัวนั่นอยู่ที่ใด?”
“พี่ชาย เจ้าวัวเขลานั่นก็อยู่ใต้ก้นท่านไง!” เด็กหญิงตัวน้อยตอบอย่างร่าเริง
ใต้ก้นข้า...
ถังเทียนตกตะลึงก้มหัวลงมองและทันใดนั้นก็กระโดดขึ้นด้วยความตกใจ “โอ้ โอ้ โอ้ มันมาอยู่ใต้ก้นข้าได้เช่นไร? เอ่อ มันจำต้องมีอันใดผิดพลาดแล้ว ทำไมมันถึงมิขยับ? มันดูคล้ายตายตกไปแล้ว…”
หานปิงหนิงเฝ้ามองถังเทียนในที่ลับเสมอมา ก่อนหน้านี้ภายในใจเธอรู้สึกรังเกียจ ดูแคลนและสับสน รังเกียจและดูแคลนในตัวของถังเทียน นางสับสนเกี่ยวกับเฉียนฮุ่ย
แต่ปัจจุบันความรู้สึกของนางที่มีต่อถังเทียนแปรเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
กล้าหาญแต่โง่เง่า? ดื้นรั้น? ร่างกายดุจดั่งเทพ? ป่าเถื่อนและบ้าคลั่ง?
ทันใดนั้นหานปิงหนิงก็ตระหนักได้ว่านางยากที่จะนิยามบุรุษหนุ่มสามัญเบื้องหน้านาง
เขาเป็นคนเช่นไรกัน?
น่านน่านมิได้มีความคิดซับซ้อนอันใด นางยกมืออวบอิ่มของนางพลางกล่าว “มันถูกสังหารโดยพี่ชาย!”
“ถูกสังหารโดยข้า?” ถังเทียนชี้ไปที่ตัวเองอย่างเซ่อซ่า สีหน้าปราศจากความเชื่อ
ข้าสังหารมัน?
ข้าจัดการสังหารสัตว์ที่ดุร้ายแข็งแกร่งนี้ได้เช่นไรกัน?
เขาพยายามที่จะนึกให้ออก แต่ที่เขาจดจำได้มีเพียงเจ้าวัวเขลานั่นพุ่งกลับเข้าไปในทะเลไผ่ และเขาก็ใช้พลังทั้งหมดของเขาระดมชกออกอย่างบ้าคลั่ง และสิ่งเกิดขึ้นต่อจากนั้น เขาก็มิอาจจะจดจำได้
แล้วจะสามารถยืนยันได้อย่างไรว่าเขาเป็นคนสังหารมัน?
หานปิงหนิงเฝ้ามองถังเทียนอย่างตั้งใจ ท่าทีว่างเปล่าของถังเทียนที่นางพบเจอ ทั้งหมดกลับกลายเป็นเรื่องลี้ลับอย่างมาก หรือว่าเขาเสแสร้งกัน? เขามิรู้เรื่องราวจริงหรือ?
เป็นไปไม่ได้!
เป็นการตอบสนองแรกของหานปิงหนิงกับการไตร่ตรองครานี้
มันเป็นแรดเหล็กเกราะดำขั้นสี่ระดับกลางเมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งกับตัวอื่นก็ถือว่ามันเป็นดั่งราชา ถ้าหากนางต้องสู้กับมัน นางเพียงมีความมั่นใจที่จะต่อสู้ได้เพียงช่วงเวลาสั้นๆ และเพื่อที่จะสังหารสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งดุร้ายนี้ อย่างน้อยจำต้องมีปราณแท้จริงขั้นสี่ระดับปลาย
ทั่วทั้งเมืองเมฆาดารา จำนวนนักสู้ที่มีความแข็งแกร่งประมาณนี้ สามารถนับได้ด้วยนิ้วมือ
อย่างไรก็ตามเบื้องหน้าของนางคือร่างของแรดเหล็กเกราะดำอย่างแท้จริง และร่องรอยบาดแผลบนตัวของมันก็เกิดจากการโจมตีของถังเทียนอย่างแน่ชัด ทั่วร่างถังเทียนปกคลุมไปด้วยบาดแผล พวกมันได้รับจากการที่แรดเหล็กเกราะดำพุ่งผ่านเข้าไปในทะเลไผ่
“ยามเมื่อพวกเราพบเจ้า เจ้าก็เป็นเช่นนี้แล้ว” หานปิงหนิงกล่าวอย่างเฉื่อยชา “พวกเราคุ้มครองเจ้ามาสามวันแล้ว”
“คุ้มครองข้ามาสามวันแล้ว?” ถังเทียนก็ตอบกลับในทันที “ข้าขอขอบคุณอย่างยิ่ง”
ทันใดนั้นก็จดจำได้ถึงความเจ็บปวดจากบาดแผลยามเมื่อเขาอยู่บนหลังของเจ้าวัวเขลายักษ์นั้น ถังเทียนมองลงไปเพียงพบบาดแผลที่ตกสะเก็ดแล้ว
“เอ่อ บาดแผลของข้าฟื้นฟูได้อย่างไรกัน?” ถังเทียนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ
เสี่ยวน่านน่านยกฝ่ามือเล็กของนาง “มันเป็นเพราะยางของราชินีต่อ! เสี่ยวน่านน่านพอกยางของราชินีต่อบนร่างของพี่ชาย มันมีประโยชน์อย่างยิ่ง!”
“โอ้ สาวน้อย เจ้าช่างเก่งยิ่งนัก!” ถังเทียนลูบหัวนางพลางอุทาน
เสี่ยวน่านน่านทุบออกอย่างภาคภูมิใจ “น่านน่านเก่งที่สุดแล้ว!”
ถังเทียนลูบหัวของเสี่ยวน่านน่าน เขาชื่นชมในความหวังดีและน่ารักนี้ของเด็กสาวนี้ เสี่ยวน่านน่านกระพริบตาอย่างเริงร่ากับการลูบหัวนี้
“ครานี้ต้องขอบคุณเจ้าอย่างยิ่ง!” มารดาของน่านน่านเปิดปากกล่าวด้วยสีหน้าขอบคุณ “น่านน่านดื้อซนอย่างยิ่ง ข้ามิคาดว่านางจะสร้างปัญหาใหญ่เช่นนี้ ถ้าหากมิใช่เพราะเจ้า ข้ามิกล้าคิดเลยจะเกิดอันใดขึ้น!”
ถังเทียนเกาหัวของเขาพลางหัวร่อในเวลาเดียวกัน “จนกระทั่งตอนนี้ ข้าก็ยังคงคำนวณมิได้ว่าเกิดอันใดขึ้น!”
ทันใดนั้นถังเทียนก็ตระหนักถึงบางอย่างพลางชี้ไปที่แรดเหล็กเกราะดำและกล่าวถาม “เจ้านี่เรียกว่าอะไรกัน?”
“แรดเหล็กเกราะดำ” หานปิงหนิงเปิดปากกล่าวทันที “สัตว์อสูรขั้นสี่ระดับกลางมีความกล้าแกร่งในระดับสูง ลักษณะดุร้าย และมีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ มันมีแก่นจิตวิญญาณแล้วและยังมีประโยชน์ต่อปราณแท้จริง เจ้าควรจะรู้สึกถึงอำนาจมันได้”
“เอ่อ มันดุร้ายอย่างแน่นอน! ข้าเกือบมิสามารถจะรับมือมันไหว!” ถังเทียนยังคงหลงเหลือความหวาดกลัวต่อมัน
หานปิงหนิงมิได้กล่าวอันใด แต่เมื่อยามนางได้ยินที่เขากล่าว นางอดมิได้ที่จะกรอกตาของนาง หากเป็นคนอื่น พวกเขาคงมิสามารถจะรับมือมันไหวอย่างสิ้นเชิง
ถังเทียนกระโดดลงจากร่างของแรด สำรวจไปรอบๆก่อนกล่าวถามอย่างอยากรู้ “ทำไมบึงหยกทะเลไผ่ถึงมีอสูรยักษ์ได้? มันไม่จมลงไปในบึงหรอกรึ?”
“ไม่” หานปิงหนิงอธิบาย “บนร่างของมันมีเกราะที่เรียกว่าเกล็ดหมึกและมันเป็นเกล็ดเกราะที่สามารถป้องกันวารีธาตุได้ มิใช่เพียงแค่สามารถอาศัยในบึงได้ มันยังสามารถที่จะอยู่ในแม่น้ำได้เช่นกัน”
“โอ้! ช่างแข็งแกร่งจริง!” ถังเทียนตกใจ
เสี่ยวน่านน่านยกมือของนางขึ้นพลางตะโกน “แต่พี่ชายแข็งแกร่งกว่า!”
ทันใดนั้นถังเทียนก็ลูบคางด้วยมือของเขาพลางจมอยู่ในความคิด ท่าทางของเขาเคร่งขรึม ราวกับเขากำลังไตร่ตรองกับคำถามที่สำคัญจริงจัง
หลังจากนั้น ถังเทียนก็ยังคงมิได้เคลื่อนไหวอันใด หานปิงหนิงมิสามารอดกลั้นได้อีก ด้วยสายตาที่อยากรู้ของนาง “เจ้ากำลังคิดเรื่องอันใดอยู่?”
ถังเทียนได้ยินเสียงนางพลางเงยหน้าขึ้นมองไปยังหานปิงหนิงและถามนางอย่างจริงจัง “มันถูกสังหารโดยข้าจริงหรือ?”
“ถูกต้อง” หานปิงหนิงพยักหน้าของนาง “มิมีร่องรอยของผู้อื่นอีกในสถานที่นี้
“จริงหรือ?” สายตาถังเทียนจ้องมิเคลื่อนไหว ท่าทางของเขายังคงจริงจังและเคร่งขรึม
เว้นแต่ว่ามันจะมีสาเหตุซ่อนเร้นบางอย่าง?
ภายในใจของหานปิงหนิงสั่นสะท้านแต่ยังคงพยักหน้าของนาง “เจ้าเป็นคนสังหารมัน”
“พี่ชายสังหารมัน!” เสี่ยวน่านน่านกล่าวอย่างเสียงดังเพื่อพิสูจน์คำกล่าวของนาง
ถังเทียนพยักหน้าอย่างหนักท่าทางของเขายังคงเคร่งขรึม “งั้นก็ดี”
ในเวลาต่อมาสีหน้าเคร่งขรึมของเขาก็สลายหายไปแทนที่ด้วยรอยยิ้มแจ่มใส เปิดเผยฟันทั้งสองแถวของเขา
“สิ่งนี้พวกเราขายมันได้ใช่หรือไม่? มันมีราคาค่อนข้างมากไหม!”
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
“พวกเรามาถึงแล้ว” หานปิงหนิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ฮุฮุฮุ ในที่สุดพวกเราก็มาถึง! ข้าเหนื่อยอย่างยิ่ง! ถ้าหากแมลงวันวัวอยู่ที่นี้…” ถังเทียนปาดเหงื่อของเขาพลางบ่นพึมพำกับตัวเอง
หานปิงหนิงตกอยู่ในอาการตะลึงโดยพลังกำลังอันน่าเหลือเชื่อของถังเทียน นางลองได้พยายามดูแล้ว แต่แรดเหล็กเกราะดำหนักมากกว่าเก้าร้อยจิน มันคล้ายดั่งภูเขาลูกย่อมๆ
ถังเทียนลากมันมาไกลมากกว่าสิบลี้ แต่เขายังคงหลงเหลือพลัง
บุรุษผู้นี้จักต้องเป็นอสูรกายแล้ว!
เหล่าผู้เชี่ยวชาญที่ปรากฏภายในหัวของหานปิงหนิง ด้วยความเชื่อมั่นในร่างกาย ถ้าหากถังเทียนยืนอยู่เคียงข้างพวกเขา เขาคงจะดูคล้ายเพียงถั่วงอก
ถั่วงอกที่เปรียบเทียบกับดอกไม้ที่ปลูกภายในเรือนกระจก
หานปิงหนิงถอนหายใจด้วยอาการเสียใจ นี่เป็นคราแรกที่นางรู้สึกเช่นนี้ ยามปกติแล้ว บุรุษหนุ่มหล่อเหลาที่มักจะอยู่รอบตัวนางต่างมีพรสวรรค์และยังพูดกล่าวอย่างสง่างาม พวกเขาต่างรู้จักเรื่องความรักใคร่และยังเข้าใจในวิถีทางของความสุขในชีวิต พวกเขาเหล่านั้นต่างคิดว่าตัวพวกเขาเองเต็มไปด้วยพรสวรรค์
มันเป็นคราแรกที่หานปิงหนิงได้พบเจอบุคคลเช่นนี้ และเป็นบุคคลที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
สมมิตว่าทุกผู้คนเป็นดั่งดอกไม้ที่ปลูกภายในเรือนกระจก ถังเทียนก็เป็นดั่งวัชพืช ด้วยเพียงเล็กน้อยบางเบาของแสงแดดและปุ๋ย มันสามารถที่จะเติบโตได้อย่างลำพังปราศจากความหวั่นต่อพายุ
ทันใดนั้นนางก็มีความคิดขึ้น หรือว่าจะเป็นเขาที่ทำให้เฉียนฮุ่ยจากไป?
“คุณหนู!”
เจ้าของร้านพบเห็นหานปิงหนิง เขาก็วางทุกสิ่งอย่างที่เขากระทำอยู่แล้วรีบวิ่งตรงมาหานาง
หานปิงหนิงกลับมาตั้งสติของนาง และรู้สึกได้ว่าสิ่งที่นางคิดนั้นมันช่างงี่เง่า ประเด็นสำคัญคือนางยังคงมิได้ประเมินบุคคลประเภทถังเทียนว่าเป็นเช่นไร
บุคคลนี้ช่างแปลกประหลาดนัก!
นางสงบลงพลางกล่าวอย่างไร้อารมณ์ “เขาล่าแรดเหล็กเกราะดำมาได้และมิสามารถหาผู้ซื้อได้ เจ้าลองดู ถ้าหากเจ้าต้องการมันก็แค่ซื้อมัน”
“ขอรับ!” เจ้าของร้านมิกล้าจะถามมากความและเร่งคนรับใช้ทันทีเพื่อไปยังสวนด้านหลังเพื่อหาผู้ประเมินราคา
อย่างรวดเร็วผู้ประเมินราคาก็ยกประตูบานพับและเข้ามา พบเห็นหานปิงหนิงพลางทักทาย “คุณหนู”
หานปิงหนิงพยักหน้าของนาง “ไปเช็คและประเมินราคาตามตลาด”
“ขอรับ!” ผู้ประเมินราคาพยักหน้าพลางขานรับ
ผู้ประเมินราคาเดินไปยังร่างของแรดเหล็กเกราะดำ เดินวนรอบมันพลางเดาะลิ้นของเขาด้วยความประหลาดใจ “ข้ามิคาดคิดว่านี้มันจะเป็นแรดเหล็กเกราะดำจริงๆ หนุ่มน้อยเจ้าช่างทรงพลังอย่างยิ่ง ที่สามารถล่าเจ้าแรดเหล็กเกราะดำนี้ได้ ช่างมีความสามารถนัก!”
ถังเทียนเกาหัวของเขาพลางหัวร่ออย่างเซ่อซ่า “ข้าก็มิแน่ใจเหมือนกันว่าข้าจัดการมันได้เช่นไร”
ผู้ประเมินราคาคล้ายตกตะลึงแต่มินานก็กล่าวต่อ “ช่างถ่อมตนนัก เจ้ามิมีทางที่จะหลอกลวงด้วยสิ่งนี้!”
หานปิงหนิงที่อยู่ด้านข้างกรอกตาของนาง
“โอ้ มันมีแก่นจิตวิญญาณแล้ว งั้นมันก็คงจะต้องอยู่ขั้นสี่ระดับกลางแล้ว” ผู้ประเมินราคาเข้าไปมองใกล้ๆ “คุณภาพดี แต่น่าเศร้านัก มันทรมานจากการโจมตีอย่างหนัก ทุกบาดแผลทำให้มันเสียราคา อืม มันดูคล้ายหมัดจุลวินาศ เพียงแต่รอยแตกของหมัดจุลวินาศมิควรจะราบเรียบสม่ำเสมอเช่นนี้ ที่สำคัญหมัดจุลวินาศมิควรที่จะสามารถทำลายเปิดเกล็ดของมันได้ นี้มันแปลกประหลาด แปลกประหลาดอย่างยิ่ง!”
หานปิงหนิงสายตาของนางยิ้มขึ้น แน่ชัดแล้วว่ามันมีปัญหา สาเหตุที่นางมาที่นี่ด้วยเนื่องจากนางต้องการที่จะได้ฟังผู้ประเมินราคากล่าวเกี่ยวกับการวิเคราะห์ของเขา
เพียงไม่นานผู้ประเมินราคาก็ส่ายหัวของเขา “ข้าก็มิสามารถบอกกล่าวได้!”
หานปิงหนิงได้สังเกตเหล่าลักษณะพิเศษนี้ เพื่อนางจะได้สามารถสอบถามอาจารย์ที่สถาบัน
“สหายน้อย ส่วนที่มีค่าที่สุดของแรดเหล็กเกราะดำคือแก่นจิตวิญญาณซึ่งมันสามารถที่จะสร้างยันต์จิตวิญญาณได้ อย่างไรก็ตาม ข้าขอแนะนำเจ้าอย่าได้ขายมัน เจ้าสามารถที่จะใช้เสริมสร้างจิตวิญญาณนักสู้ของเจ้า จำนวนเกล็ดทั้งหมดคือหกร้อยยี่สิบเอ็ดชิ้น และมันเพียงพอที่จะเย็บสร้างเกราะเกล็ดวารีธาตุ และยังมีนอของมันก็มีค่าเช่นกัน” ผู้ประเมินราคากล่าวราวกับเขากำลังนับไข่มุก
“เสริมสร้างจิตวิญญาณนักสู้?” ถังเทียนกล่าวถามอย่างมึนงง
“เจ้ามิเคยได้ยินมาก่อนหรือ?” หานปิงหนิงกล่าวถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ถังเทียนส่ายหน้า “ไม่เคย”
หานปิงหนิงหันไปยังผู้ประเมินราคาพลางกกล่าว “ให้เขาเก็บแก่นจิตวิญญาณไว้ และขายที่เหลือ”
“ขอรับ!”
เจ้าของร้านและผู้ประเมินราคาต่างลอบส่งสายตากันอย่างลับๆ สายตาของพวกเขาก็จ้องสำรวจไปยังถังเทียน
ถังเทียนวิ่งไปหาหานปิงหนิงพลางถาม “คุณหนู บอกข้า! เสริมสร้างจิตวิญญาณนักสู้คือสิ่งใดกัน?”
***********************************************************
ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ