ตอนที่ 64 กล่องสมบัติปราณ

64

 

มันคือกล่องใบหนึ่ง แต่มันไม่ใช่กล่องโลหะเหมือนที่ผู้เขียนหนังสือเล่มนั้นได้เข้าใจ มันเป็นกล่องไม้ที่มีสีเงินประหลาดเพราะถ้ามองดีๆมันไม่ได้ฉาบทาด้วยสีแต่มันมีสีเงินจริงๆ

เมื่อเข้าใกล้จางหมิงได้กลิ่นมันชัดเจน นั่นเป็นที่แน่นอนแล้วว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่กลืนแกนวิญญาณของผู้คนเข้าไป และทำให้จางหมิงต้องกลืนลูกแก้ววิญญาณอีกลูกลงไปเพื่อระงับความกระหายที่เพิ่มพูน

กล่องไม้มีขนาดครึ่งฝ่ามือโดยมีลักษณะทรงสี่เหลี่ยมลูกบาศก์ขนาดเท่าๆกันทุกด้าน ไม่ว่าจะพลิกกลับมองมุมไหนก็ไม่มีช่องทางที่จะเปิดออก พื้นผิวสัมผัสนั้นไม่ได้เรียบลื่นแต่ทื่อด้าน หากไม่มีลายไม้และสัมผัสที่เหมือนกันจางหมิงคงคิดว่ามันเป็นสิ่งอื่นไป

กรร!

จู่ๆจิ้งจอกน้อยก็คำรามขึ้นมาพร้อมกับขนทั้งตัวลุกชัน มันจ้องมองทางกล่องไม้ในมือของจางหมิงเขม็ง สายตามันบ่งบอกชัดเจนว่าสิ่งนี้อันตราย

“มีอะไร” จางหมิงถามจิ้งจอกน้อยที่ทำตัวแปลกๆ

“มันกินพลังปราณ มันกำลังกินเรา”

จางหมิงสำรวจพลังตัวเองทันทีเมื่อจิ้งจอกน้อยพูดจบ กล่องในมือของมันกำลังดูดซับพลังปราณของมันไปจริงๆ แม้จะทีละน้อยแต่เมื่อนานเข้าก็มากประมาณหนึ่ง แต่ที่น่ากลัวคือจางหมิงไม่ได้รู้ตัวเลย

เมื่อคนเราตายจะเหลือแกนวิญญาณที่มีพลังปราณหลงเหลืออยู่เล็กน้อยกล่องไม้ใบนี้จึงกลืนมันเข้าไปเพื่อดูดซับ แต่แกนวิญญาณที่เหลือไม่อาจใช้ประโยชน์จึงยังคงค้างอยู่ภายใน ไม่น่าแปลกใจที่จางหมิงจะได้กลิ่นเหล่านั้น

ถึงจะดูอันตราย แต่จางหมิงก็ยังอยากรู้ว่ามีสิ่งใดอยู่ภายใน

ก็ถ้ามันเป็นภัยมากมาย ทิ้งไว้เสียที่นี่ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหา... จางหมิงได้คิดเอาไว้

“ทำลายมันได้ไหมหลิงหลิง”

จิ้งจอกน้อยยังคงจ้องมองกล่องใบนั้นอย่างหวาดระแวง แต่มันก็ยอมพยักหน้าเมื่อนั่นเป็นสิ่งเจ้านายของมันต้องการ

“มาลองดูกันว่ามันจะเป็นอะไร” จางหมิงพูดพลางโยนกล่องใบนั้นลงพื้นโดยมีจิ้งจอกน้อยใช้เท้าเขี่ยไปมาสักพักก่อนที่จะงับฟันคมกริบลงบนเนื้อไม้

แกรก!

ไม้ประหลาดสีเงินค่อยๆร้าวทีละนิด แม้ฟันของจิ้งจอกน้อยจะคมกริบแต่ความแข็งแรงของกรามที่ยังไม่โตเต็มที่ทำให้มันไม่สามารถทำลายภาชนะที่มีความแข็งแรงนี้ลงได้ในเวลาอันสั้น

จางหมิงปล่อยให้จิ้งจอกน้อยเล่นกับกล่องไม้ไปส่วนตัวมันก็สำรวจเหล่าโครงกระดูกบริเวณที่อยู่ใกล้ๆกล่องไม้นี้ มันเห็นเพียงอาภรหรูหราขาดวิ่นของเจ้าของร่างแต่ไม่พบเครื่องประดับใดๆ คาดว่ายามหลบหนีคงเร่งรีบมากเกินไป จางหมิงอดรู้สึกเสียดายไม่ได้ที่ไม่พบสิ่งอื่นที่มีค่าอีก

กีสสสสส...

เสียงกรีดร้องแหลมเล็กลากยาวนั้นทำให้จางหมิงหันไปมอง กล่องไม้ที่แข็งแรงมามากกว่าหลายร้อยปีได้พังลงและสิ่งที่อยู่ข้างในไม่คล้ายสมบัติเอาเสียเลย

ก้อนกลมครึ่งฝ่ามือเป็นสีดำสนิท เสียงร้องดังออกมาทางปากที่อ้ากว้างเต็มไปด้วยฟันเล็กๆเรียงกันหลายแถว ลำตัวของมันถูกกัดจากจิ้งจอกน้อยจนบี้แบนแต่กลับไม่เกิดรอยแผล ก่อนที่จิ้งจอกน้อยจะโยนมันไปอีกทางเมื่อพลังปราณของมันถูกสูบออกไป

เสียงร้องแหลมเล็กยังคงดังต่อเนื่อง สัตว์ประหลาดตัวน้อยไม่มีแขนขา ตัวมันกลมเคลื่อนที่ด้วยการกลิ้งและกระโดดจากการกระดอนไปมากับพื้น มันพุ่งเข้าหาจิ้งจอกน้อยไม่ได้เนื่องจากความเร็วของอีกฝ่ายมากกว่ามากมันจึงได้เลือกเป้าหมายใหม่

จางหมิงรอรับมืออยู่ก่อนแล้ว เมื่อก้อนสีดำนั้นพุ่งเข้ามามันก็จะเพียงแค่ยืนมือไปรับไว้ และเป็นดังคาดที่ตัวมันนุ่มนิ่มไม่ได้ทำให้มันได้รับบาดเจ็บอะไร

กีสๆ

ตัวประหลาดสีดำกรีดร้องและดิ้นขลุกขลักภายใต้อุ้งมือของจางหมิง และมันเริ่มทำการดูดกลืนพลังปราณของผู้ที่แตะต้องมัน แต่มันไม่สามารถดูดกลืนไปทีละจำนวนมากๆเช่นที่เกิดขึ้นกับจิ้งจอกน้อยได้

ฟันมากมายกัดลงบนนิ้วของจางหมิงเพื่อต้องการให้ปล่อยมันออกไป แต่ฟันเล็กๆเหล่านั้นก็ทำได้เพียงทำให้จางหมิงรู้สึกคันๆก็เท่านั้น

“นี่สัตว์ประหลาดตัวเล็ก ข้าไม่รู้ว่าเมื่ออดีตเจ้าเป็นเช่นไร แต่ตอนนี้เจ้าได้มองดูตนเองหรือยัง” จางหมิงถามสิ่งที่กำลังดิ้นรนนั้น และดูเหมือนมันจะเข้าใจภาษามนุษย์

มันหยุดนิ่งไปทันทีก่อนจะเร่งดูดกลืนปราณอย่างบ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิมราวกับพยายามจะฟื้นฟูตนเองให้เร็วที่สุด

แกนปราณในอกของจางหมิงสั่นไหวไปมาเบาๆราวกับพยายามปิดกั้นไม่ให้เจ้าตัวสีดำนั้นดูดกลืน และเมื่อมันดูดกลืนปราณได้ในปริมาณที่น้อยมากจึงพยายามออกจากการจับกุมอีกครั้งแต่ไม่เป็นผล

การถูกกักขังมาอย่างยาวนานทำให้มันอ่อนแอจริงๆ

จางหมิงยังจำพลังแปลกๆสีดำของมีดไร้ประกายที่อยู่ในแกนปราณได้มันจึงไม่กลัวที่พลังของมันจะถูกขโมยไป แม้ว่าจะเป็นพลังที่ตอนนี้มันก็ยังไม่รู้จักดีแต่ถึงอย่างนั้นพลังนั่นก็จะช่วยปกป้องตัวมัน จางหมิงมั่นใจในเรื่องนี้เมื่อเฝ้าสังเกตมาเป็นเวลานาน

ปราณสายฟ้าของจิ้งจอกน้อยที่ถางเจียฉียังเป็นปัญหา หากก้อนกลมนี้กลับสามารถดูดกลืนได้ จางหมิงกำลังคิดว่ามันจะสามารถดูดกลืนปราณพิเศษอย่างปราณจากอาณาจักรจันทราได้หรือไม่

เมื่ออยากรู้ก็ต้องทดสอบ...

จางหมิงเปิดอาณาจักรจันทราในทันทีก่อนจะส่งพลังให้สัตว์ประหลาดในมือโดยตรง มันอ้าปากกว้างอย่างหิวกระหายพร้อมกับกลืนปราณในปริมาณมากเข้าไปในทันที และเมื่อจางหมิงหยุดส่งพลังไปให้มันก็ร้องออกมาเบาๆพร้อมกับใช้ลิ้นเล็กๆแลบเลียออกมานอกปาก

สัตว์ประหลาดตัวน้อยหยุดดิ้นจางหมิงจึงได้คลายมือออกแต่มันก็ไม่ได้หนีไปไหน ดูแล้วจะติดใจพลังของจางหมิงไม่น้อย และเมื่อจางหมิงยกเลิกการใช้อาณาจักจันทรามันก็ครางออกมาเบาๆอย่างเสียดาย

“นี่เจ้าเป็นตัวอะไร” พอมันไม่หนีจางหมิงจึงได้โอกาสสังเกตมันให้ชัดเจนขึ้น

สิ่งมีชีวิตนี้ไม่มีอยู่ในตำราที่เคยอ่านผ่านตาทั้งดูไม่น่าจะใช่สมบัติปราณที่จางหมิงคาดไว้ มันเป็นเพียงก้อนกลมนิ่มๆขนาดเพียงครึ่งฝ่ามือและไม่มีดวงตา ฟังภาษามนุษย์เข้าใจแต่ไม่อาจพูดได้ มันอาจเป็นสิ่งมีชีวิตโบราณหรืออาจจะเป็นแค่สัตว์ประหลาดตัวหนึ่งที่ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น

ก่อนที่จะได้ทันคิดอะไรอีกก้อนกลมสีดำนั้นก็สั่นไหวไปมา เสียงไอโครกดังออกมาจากในลำคอของมันก่อนที่จะขย่อนเอาเศษผลึกมากมายออกมา

“นี่มันอะไร” ยังไม่ทันที่จางหมิงจะได้พิจารณาจิ้งจอกน้อยที่รู้จักก็ตอบออกมาทันที

“มันคือแกนวิญญาณขอรับ”

“แกนวิญญาณ? ผลึกแบบนี้น่ะหรือ”

“แกนวิญญาณไม่มีปรากฏออกมาเป็นรูปลักษณ์ที่จับต้องได้ แต่ข้าสัมผัสมันได้ไม่ผิดไปจากนี้แน่นอน” จิ้งจอกน้อยตอบออกมาอย่างมันใจ

ผลึกเหล่านั้นเป็นสีแดง บางชิ้นสดใจบางชิ้นก็ขุ่นมัว บ้างมีขนาดใหญ่เท่านิ้วหัวแม่มือบ้างมีขนาดเล็กเท่าเม็ดทราย จางหมิงหยิบขึ้นมาพิจารณาแต่ก็ไม่ได้พบอะไรนอกจากลักษณะบางใสคล้ายแก้วของมัน

“หลอมเป็นลูกแก้ววิญญาณได้ไหม”

“ไม่ได้ขอรับ” จางหมิงไม่ได้ถามเหตุผลจากคำตอบนั้นแต่มันก็เก็บสิ่งที่เรียกว่าแกนวิญญาณทั้งหมดไป

มันหวังว่าถางเจียฉีจะให้คำตอบได้ในเรื่องราวทั้งหมดนี้ได้

จางหมิงโยนเจ้าก้อนสีดำทิ้งไปด้านหลังเมื่อไม่ได้มีอะไรน่าสนใจอีก เจ้าก้อนกลมนั้นร้องออกมาเบาๆก่อนจะกระโดดเข้าไปในอกเสื้อของจางหมิงแล้วตามหาอัญมณีผนึกก่อนจะเข้าไปภายในเองทันที

“เจ้านี่...” จางหมิงขมวดคิ้วแต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้ อย่างน้อยมันก็ไม่อยากโยนอัญมณีผนึกที่มีผลึกธาตุอัคคีอยู่ภายในทิ้ง

นี่มันเก็บตัวกินจุมาอีกตัวแล้ว...

“เจ้าจะอยู่กับข้าก็ได้ หากแกนวิญญาณเหล่านี้ใช้งานได้ข้าก็จะเลี้ยงเจ้าเอาไว้ ข้าจะเรียกเจ้าว่าเฮยฉิว อย่างน้อยก็ดีกว่าคำว่าเจ้าสัตว์ประหลาดกระมัง” จางหมิงไม่ได้สนใจว่ามันจะได้ยินหรือไม่ แต่เป็นที่แน่ชัดว่าหากแกนวิญญาณนั้นสามารถใช้ได้เลยโดยไม่ต้องผ่านการกลั่นจากจิ้งจอกน้อย ผลดีย่อมตกอยู่ที่มัน หากบางครั้งมันส่งจิ้งจอกน้อยไปทำงานอย่างอื่นมันอาจใช้เจ้านี่เก็บแกนวิญญาณให้แทน

ห้องโถงนั้นไม่ได้มีอะไรน่าสนใจอีกจางหมิงจึงได้เดินทางออกจากถ้ำ เพื่อมุ่งหน้าสู่ใจกลางป่าที่เป็นเป้าหมายหลักจริงๆเสียที

สัตว์ประหลาดตัวน้อยหรือเฮยฉิวที่จางหมิงเรียกตอนนี้กำลังหลับใหล และค่อยๆดูดพลังปราณของจางหมิงไปทีละน้อย