The Trembling World ตอนที่ 6 ฉันต้องมีชีวิตอยู่ต่อให้ได้

“ช่วยด้วย! ช่วยผมด้วย!” ผู้เล่นสวมแว่นตะโกนด้วยความเจ็บปวดไปที่หลิวกำ ผู้ซึ่งอยู่สูง 7-8 เมตรจากพื้นดินและเกาะติดกับเสาเหล็ก

 

หลิวกำเฝ้ามองด้านล่างอย่างระมัดระวัง ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่แน่ใจว่าจะช่วยเหลือได้ไหม แม้ว่าเขาต้องการที่จะช่วย เขาก็ไม่มีความสามารถพอ

 

มีซอมบี้ไม่กี่ตัวที่พุ่งเข้าสู่ฐานของเสาเหล็ก ผลักดันให้ผู้เล่นสวมแว่นล้มไปที่พื้น บางตัวกัดศีรษะของเขา บางตัวกำลังกัดขา ในขณะที่ตัวอื่นสามารถกัดผ่านกระเพาะอาหารของเขาและเริ่มฉีกกระฉากลำไส้ของเขา แต่กระนั้นผู้เล่นสวมแว่นก็ยังไม่ตาย เขายังต่อต้านแม้จะมีอาการเจ็บปวดที่เขารู้สึก เขาได้แต่มองอย่างหมดหนทางขณะที่แขนขาและส่วนต่างๆของร่างกายกำลังถูกกิน หนึ่งเดียวเท่านั้นที่สามารถจิตนาการว่ามันจะเจ็บปวดแค่ไหน

 

หลิวกำได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น กลิ่นเหม็นของลำไส้และเลือดลอยมาถึงจมูกของเขา เขาได้ยินเสียงกรีดร้องของความทุกข์ทรมาน ร่างกายของเขาสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ความรู้สึกของความตายห้อมล้อมอยู่ตลอดเวลา ไม่คิดว่าการตายที่นี่จะหมายถึงการตายในชีวิตจริง มันเป็นเพียงข้อเท็จจริงที่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาได้เห็นจากที่ห่างไกลดูเหมือนจริงมาก วิธีที่โหดร้ายของการตายก็เพียงพอที่จะสร้างความหวาดกลัวที่จะตาย

 

ความเจ็บปวดของจริง ไม่ต้องพูดถึงจำนวนของความตึงเครียดที่ผู้เล่นจะต้องผ่านทางด้านจิตใจและร่างกาย แม้ว่าถ้าตาย พวกเขาจะกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง ความตึงเครียดเกี่ยวกับบาดแผลจะถูกทิ้งไว้กลายเป็นบาดแผลในจิตใจ

 

โชคดีที่ซอมบี้เหล่านี้ไม่รู้ว่าจะไต่ขึ้นไปได้อย่างไร มิฉะนั้นเขาจะพบกับชะตากรรมเช่นเดียวกับผู้เล่นสวมแว่น

 

สำหรับสถานการณ์หลิวกำไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก เสาเหล็กมีความลื่นอย่างมากและความสูงของมันไม่น้อยกว่า 14 หรือ 15 เมตร เขาต้องปีนขึ้นไปและจับให้แน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองหล่นลงมา มันเป็นการกระทำที่เหน็ดเหนื่อยอย่างแท้จริง

 

หลิวกำใช่แขนของเขาโอบกอดไปรอบๆเสาอย่างแน่นเพื่อพักถอนหายใจและได้มีโอกาสมองไปรอบๆจัตุรัสในช่วงเวลานั้น....

 

ซอมบี้มหึมาได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากระเบิดมือและระเบิดไฟของผู้เล่น การเคลื่อนไหวของมันถูกจำกัดเนื่องจากบาดเจ็บและมันไม่สามารถจับผู้เล่นได้อีกต่อไป ยังคงมีซอมบี้แผ่กระจายไปทั่วทุกทางหลบหนี และผู้เล่นที่ยังมีชีวิตอยู่กำลังทำการดิ้นรนอย่างหมดท่า มีผู้เล่นสองคนที่มาถึงขอบนอกแต่ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยซอมบี้ ซอมบี้ดึงและฉีกเนื้อของมนุษย์และผู้เล่นสองคนไม่สามรถที่จะหลบหนีชะตากรรมของพวกเขาที่จะกลายเป็นเนื้อสำหรับซอมบี้

 

ผู้เล่นเสื้อสีเขียวมีผู้เล่นอีกสามคนที่อยู่ใกล้เขา ทุกคนเลือกอาวุธสำหรับการต่อสู้ระยะประชิด ไม่แน่ใจว่าผู้เล่นเสื้อสีเขียวได้กล่าวอะไรกับผู้เล่นทั้งสามคน พวกเขาแยกออกจากัน โจมตีอย่างดุเดือดไปที่ซอมบี้ทุกตัวที่อยู่ใกล้พวกเขาเกินไป การทำเช่นนั้นพวกเขาซื้อเวลาสำหรับผู้เล่นเสื้อสีเขียวที่ทำการเคลื่อนย้ายศพบางส่วนออกจากฝาท่อระบายน้ำทิ้ง ผู้เล่นเสื้อสีเขียวคุกเข่าลงพร้อมกับแท่งเหล็กของเขาที่อยู่ในมือเอาแท่งเหล็กไปงัดแงะบนฝา พยายามที่จะบังคับให้มันยกขึ้น

 

ก่อนที่ซอมบี้จะเข้ามาปิดล้อม ผู้เล่นเสื้อสีเขียวโชคดีพอที่จะเลื่อนฝาขึ้นได้ทันเวลา เขาขยับฝาแล้วกระโดดเข้าไปข้างในทันที ผู้เล่นสามคนที่ช่วยซื้อเวลาให้เขาก็กำลังจะติดตามเขากระโดดลงไปในท่อระบายน้ำ นี่คือสิ่งที่ผู้เล่นเสื้อสีเขียวได้พูดกับผู้เล่นทั้งสามคนก่อนหน้านี้

 

โดยไม่คาดคิดเมื่อผู้เล่นสามคนไปที่ฝา มันได้ถูกปิดแน่นโดยผู้เล่นเสื้อสีเขียว มันได้ถูกย้ายกลับมาปิดมันไว้อย่างแน่นหนา

 

ผู้เล่นทั้งสามพยายามที่จะงัดแงะเปิดฝาอีกครั้ง แต่มีเวลาเหลือน้อยเกินไป พวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยฝูงซอมบี้ พวกเขาพยายามต่อต้าน แต่ก็ไม่สามรถต่อสู้กับซอมบี้ที่มีมาอย่างไม่สิ้นสุด

 

จัสตุรัสขนาดใหญ่ในไม่ช้าก็ไม่มีผู้เล่นเหลืออยู่บนพื้นยกเว้นหลิวกำบนเสาเหล็กและผู้เล่นเสื้อสีเขียวในท่อระบายน้ำ ผู้เล่นอีก 8 คนเสียชีวิตในฝูงซอมบี้

 

หลิวกำกอดเสาเหล็กแน่น ในขณะเดียวกันร่างกายของเขากำลังสั่น เขาไม่แน่ใจว่าผู้เล่นเสื้อสีเขียวในใต้ดินเป็นอย่างไร แต่สถานการณ์ของหลิวกำไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ถ้าเขาไม่ได้ปีนขึ้นไปด้านบนของเสาและขึ้นไปที่ป้าย แล้วเขาจะหมดแรงและจะค่อยๆเลื่อนลงมา ข้างใต้เขามีฝูงซอมบี้จำนวนมากมารวมกันอยู่

 

แม้ว่าเขาต้องการทีร่จะปีนขึ้นไปด้านบน หลิวกำได้ปีนขึ้นไปได้เพียงเล็กน้อย คานของป้ายโฆษณาจะช่วยให้เขาได้พักอยู่ที่นั่น แต่เขาไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้ตลอดไป ตามนาฬิกาโลหะผสมของเขา หน้าจอคุณสมบัติของเครื่องเล่นแสดงค่าความหิวและความกระหายน้ำ ถ้าเขา ถ้าเขาติดอยู่ที่ป้าย เขาจะจบลงด้วยความหิวกระหาย

 

เช่นเดียวกับตอนนี้ ถ้าเขายังคงเหน็ดเหนื่อยจากการปีนขึ้นไปนี้ หลิวกำเริ่มรู้สึกว่าปากของเขาแห้งสนิท คนที่ไม่ได้ทานอาหารสามารถอยู่รอดได้ 10 วัน แต่ถ้าไม่มีน้ำ บุคคลนั้นจะมีชีวิตอยู่ได้ประมาณ 3 วันเท่านั้น

 

แม้ว่าการปีนขึ้นไปบนป้ายโฆษณาอาจไม่ช่วยให้เขาสามารถอยู่รอดได้ในระยะยาว แต่ถ้าไม่ปีนขึ้นไปจะหมายถึงกานสิ้นสุดชีวิตของเขาเอง

 

ตลอดเวลานี้เขากำลังพยุงตัวเองขึ้นไปบนเสาและไม่เคลื่อนไหวเร็วนักและพลังงานที่เขาเสียไปในการทำเช่นนั้นก็เสียไปอย่างมาก หลังจากหยุดพักสั้นๆหลิวก็จะปีนขึ้นไปต่อ

 

ใช้แขนของเขาเพื่อปีน ต้นขาของเขาใช้พลังกล้ามเนื้ออย่างถึงที่สุด หลิวกำใช้ความแรงจากจิตใจในการพุ่งไปต่อ เขากัดฟันของเขาและอดทนในขณะที่ดูระยะทางที่ใกล้ถึง

 

5 เมตร...

4 เมตร...

3 เมตร...

2 เมตร...

 

ระยะใกล้ถึงเนื่องจากกรอบป้ายโฆษณามันใกล้เข้ามา ทุกครั้งที่หลิวกำขึ้นไปได้ครึ่งเมตร มันกลายเป็นเรื่องยากมากขึ้น เขารู้สึกว่าเขาอาจจะลื่นไถลตัวลงไปที่ฐานของเสาซึ่งเขาจะถูกกัดและถูกฉีกกระชากโดยซอมบี้

 

“เมตรสุดท้าย! ฉันต้องรอด!”

 

หลิวกำส่งเสียงดังออกมา จากนั้นก็จับเสาเหล็กอีกครั้งและเช็ดฝ่ามือของเขาบนเสื้อของเขาเพื่อทำให้แห้ง หลังจากนั้นเขาก็พยายามที่จะปีนขึ้นไปอีกสองสามครั้ง

 

สุดท้ายก่อนที่หลิวกำจะหมดเรี่ยวแรง เขาคว้าโครงสร้างค้ำยันของป้ายโฆษณา เขาดึงร่างกายที่อ่อนล้าของเขาขึ้นไปโดยใช้โครงสร้างเป็นฐานรองรับน้ำหนัก ใช้กำปั้นของเขาเพื่อสร้างหลุมขนาดใหญ่ในป้ายภายใต้โครงสร้างค้ำยัน เขาสามารถทำ “ที่นั่ง” ได้ มันแข็งแรงพอสำหรับที่นั่ง

 

ปลอดภัยชั่วคราว

 

ขณะที่หลิวกำมองไปที่ท้องฟ้าเหนือป้ายโฆษณา เขาเห็นเมฆขึ้นรูปและลอยไปรอบๆ ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยดี

 

บนขอบฟ้า เขาสามารถเห็นฟ้าผ่า ไม่นานหลังจากได้ยินเสียงฟ้าร้องที่มาพร้อมกับมัน ในขณะนี้พายุฝนกำลังใกล้มาถึงจัตุรัส

 

จัตุรัสในตอนนี้มีซอมบี้รวมกันมากกว่าหนึ่งพันตัว อัดแน่นกันบนจัตุรัส ซอมบี้จากฐานของเสาเหล็กทั้งหมดจ้องมองขึ้นไปที่หลิวกำอย่างเหม่อลอย ดวงตาของพวกมันเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะกินเขา มีซอมบี้บางตัวพยายามที่จะปีนเสาเหล็ก แต่โชคร้ายที่เสาเหล็กมันลื่นและพวกมันก็ไม่สามารถปีนขึ้นไปได้

 

มีซอมบี้บางตัวที่ปีนไปเหนือตัวอื่นเพื่อไปให้สูงขึ้น แต่น่าเสียดายสำหรับพวกมัน บันไดซอมบี้มันไม่มั่นคงพอและพวกมันทำได้เพียงแค่สามชั้น มันก็พังทลายลง พวกมันยังคงพยายามทำซ้ำอยู่เรื่อยๆ บางทีพวกมันอาจจะสูญเสียความสามารถในการคิดกับสมองของพวกมัน ดังนั้นพวกมันจึงไม่ทราบวิธีการทำอะไรที่สร้างสรรค์เพียงพอที่เข้าถึงหลิวกำได้