ตอนที่แล้วตอนที่ 23 -- นิปเปอร์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 25 -- อาบน้ำ

ตอนที่ 24 -- คิงนิปเปอร์


ตอนที่ 24 -- คิงนิปเปอร์

 

“อาวล่ะ, งั้นก็ตัดสินใจกันได้แล้ว…”

 

หลังจากตัดินใจได้ว่าจะทำอะไร ไลเดียก็หยิบขวานยักษ์ออกมาจากกระเป๋า

 

มันมีด้ามจับที่ยาวกับใบขวานขนาดใหญ่ติดอยู่ตรงหัว มันคือขวานศึก, มันดูหนักก็จริง แต่ไลเดียกลับเหวี่ยงมันราวกับเป็นของเล่นซะงั้น….!

 

“...ลุยกันเลย!”

 

ไลเดียถีบตัวออกจากพื้นแล้ววิ่งกระโจนเข้าไปโจมตีคิงนิปเปอร์ เธอลอดผ่านก้ามปูที่พุ่งเข้ามาหาได้อย่างง่ายดาย แล้วเข้าประชิดตัวในทันที

 

-เร็วจริงๆ!

 

แต่ว่าเธอเข้าไปใกล้มันมากเกินไป

 

หากคุณสร้างระยะห่างกับคิงนิปเปอร์ มันก็จะทำได้แค่ฟาดก้ามปูลงมาเท่านั้น แต่ถ้าคุณเข้าไปใกล้มันมากพอ คิงนิปเปอร์ก็จะแสดงการโจมตีหลากหลายรูปแบบออกมา

 

ในตอนที่ไลเดียเข้าไปใกล้มัน ฟองอากาศก็ก่อตัวขึ้นในปากของมัน

 

“ไลเดีย! มันกำลังจะพ่นฟองใส่เธอ!”

 

ในตอนที่ผมร้องเตือน คิงนิปเปอร์ก็ปล่อยฟองอากาศออกมาพอดี

 

แรงยึดเกาะของฟองอากาศนั้นสูงมาก ถ้าคุณสัมผัสถูกมันเข้าล่ะก็ คุณก็จะไม่สามารถขยับไปไหนได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนก่อน

 

ไลเดียตระหนักได้ว่ามีฟองอากาศกระจายอยู่ทั่วบริเวณ ดังนั้นหล่อนจึงปักขวานลงบนพื้นแล้วใช้มันเป็นแกนหมุน เพื่อตีลังกากลับหลัง

 

ไลเดียเสียการทรงตัวในตอนที่หล่อนลงพื้น แล้วทันใดนั้นก้ามปูก็บดขยี้ลงมาที่เธอทันที, แต่ไลเดียใช้ขวานยักษ์ของตัวเองปัดกล้ามปูจนหลบออกไปได้

 

หลบ

 

หลบ

 

หลบ

 

แล้วในเสี้ยววินาที

 

เธอก็ปั่นหัวมันได้โดยสมบูรณ์

 

ก่อนหน้านี้ที่เธอพูดว่าที่นี่คือสนามเด็กเล่นของเธอ อย่าบอกนะว่าเธอหมายถึง การเล่นแบบนี้?

 

วิธีการเหวี่ยงขวานของไลเดียนั้น เธอให้ความสำคัญกับเทคนิคการควบคุมขวานมากกว่าการออกแรง

 

การประยุกต์ใช้ปลายขวานยักษ์ได้อย่างแม่นยำ ทำให้คิงนิปเปอร์ถูกการเคลื่อนไหวที่ลึกลับของเธอจูงจมูก

 

มันคล้ายกับการเคลื่อนไหวที่ผมเคยเห็นในชาติก่อน การเคลื่อนไหวของนางรำที่ใช้ไม้พลองช่วยในการเคลื่อนไหว

 

อุ๊! นี่ไม่ใช่เวลามาเพลินเพลินกับสิ่งที่เห็น

 

พลังเวทย์ของผมฟื้นฟูจนเต็มแล้ว

 

“วิญญาณแห่งปฐพี จงกลายเป็นเกราะปกป้องคุ้มกัน”

 

“เซฟโปรเทคชั่น” (Safe Protection)

 

ผมร่ายเวทย์ป้องกันธาตุดินใส่ไลเดีย

 

ถึงจะดูเหมือนว่าเธอสามารถหลบหลีกก้ามปูได้โดยตลอด แต่ผมก็ร่ายมันเพื่อป้องกันไว้ก่อนดีกว่า

 

ไลเดียหันมาหาผมแล้วโบกมือให้

“ขอบคุณจ้า

ทันใดนั้นคิงนิปเปอร์ก็ฟาดก้ามปูลงมาทันที จนหางม้าของเธอโบกสะบัดด้วยแรงลม

 

…..เมื่อกี้ ดูเหมือนกับว่าเธอจะสามารถหลบการโจมตีได้โดยไม่ต้องหันกลับไปมองด้วยซ้ำ หรือว่าผมจะคิดไปเอง?

 

ผมร่ายสเกาท์สโคปใส่คิงนิปเปอร์

 

คิงนิปเปอร์

 

เลเวล 58

 

พลังเวทย์ 65824/65824

 

ค่าพลังเวทย์ของมันไม่สูงเกินไปหน่อยหรอ?

 

เรื่องที่มันมีค่าพลังเวทย์สูงไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาคือ ผมไม่สามารถใช้เวทย์ที่ทรงพลังที่สุดของผม เรดซีโร่ ที่ขยายพลังเป็นสี่เท่าได้ เพราะว่ามันได้ผลน้อยต่อมอนสเตอร์ธาตุน้ำเงิน

 

อีกอย่างปริมาณพลังวทย์ที่ต้องร่ายในการใช้เวทย์นี้ไม่ค่อยให้ผลดีเท่าไหร่

 

นั่นหมายความว่าเวทย์ที่เหลือคือ….

 

อืม ผมว่าผมน่าจะลองดู

 

ผมร่ายเมจิคแอมพลิฟายเออร์ พร้อมกับเดินเข้าไปใกล้

 

“แบล็คแครช”

 

ลมหมุนได้ปั่นเอาเปลือกที่แข็งของคิงนิปเปอร์ออกมาเล็กน้อย และผมก็รีบถอยกลับออกมาในเวลาเดียวกันทันที

 

คิงนิปเปอร์ที่ได้รับบาดเจ็บเป็นครั้งแรกจึงหันมาจ้องผมด้วยแววตาดุร้าย ไลเดียรีบตอบสนองด้วยการโจมตีคิงนิปเปอร์เพื่อเบนความสนใจ

 

ไลเดีย สาวน้อยคนนี้ ถือว่าอ่านสถานการณ์ได้ขาดจริงๆ ดูเหมือนเธอจะคุ้นชินกับการต่อสู้แบบนี้อยู่ก่อนแล้ว

 

ผมรีบใช้สเกาท์สโคปอีกครั้ง

 

คิงนิปเปอร์

 

เลเวล 58

 

พลังเวทย์ 63458/65824

 

ผมทำความเสียหายประมาณ 2000 เองหรอ?

 

ยังไงการร่ายแบล็คแครชที่ขยายพลังเป็นสองเท่านั้นกินพลังเวทย์ของผมไปหนึ่งในสาม

 

นั่นหมายความว่าผมต้องยิงมันอีก 32 ครั้ง…. ไม่น่าเป็นไปได้แฮะ

 

ในสถานการณ์แบบนี้ ผมควรจะใช้เวทย์ที่พึ่งทดลองก่อนหน้าที่ผมจะมาที่เบริต้าดีไหม?

 

ระหว่างที่ผมกำลังพิจารณาเรื่องนั้น ผมก็หลับตาแล้วเข้าฌาณไปด้วย

 

แต่ยังไงก็ตาม การคิดหรือพูดไปด้วยทั้งๆที่กำลังเข้าฌาณอยู่ถือเป็นเรื่องที่ยากมาก ขนาดคนอย่างมิลลี่เองก็ยังทำไม่ได้

 

อืม ผมว่าผมฟื้นพลังเวทย์พอแล้ว, ผมควรจะลองดูสักครั้งสินะ?

 

“ไทม์สแควร์ ทำงาน”

 

ในช่วยที่เวลาของผมหยุดลง ผมก็ร่ายเรดแครชกัยแบล็คแครชพร้อมกันทันที

 

ผลคลายเวลาที่ถูกหยุด แล้วเวทย์ที่ทรงพลังทั้งสองก็ก่อตัวขึ้นออกมาในเวลาเดียวกัน

 

เปลวเพลิงที่ระเบิดเป็นเกลียวผสมปนเปกับลมพายุหมุน มันพุ่งเข้าใส่ขาข้างหนึ่งของคิงนิปเปอร์ แล้วทำให้ขาข้างนั้นระเบิดกระจัดกระจายออกมา

 

ซูซูน….คิงนิปเปอร์ได้สูญเสียการทรงตัวเนื่องจากขาถูกทำลาย

 

“หวาาาา สุดยอด….”

 

ไลเดียกำลังเอาขวานค้ำยันอยู่ แล้วเสียงที่ฟังดูชื่นชมก็ออกจากปากของเธอ ในขณะที่เธอหลบฟองอากาศของคิงนิปเปอร์แบบชิวๆ

 

ตอนนี้ เธอหันหน้ามามองทางผมอย่างสมบูรณ์

 

เฮ้ย เฮ้ย มองข้างหลังสิ ข้างหลัง….

 

ในตอนที่ผมร่ายไทม์สแควร์แล้วผสานมันกับเวทย์อื่น มันจะช่วยเพิ่มพลังให้กับเวทย์นั้น แต่หากผมผสานไทม์สแควร์กับเวทย์สองอย่างจากคนละสาย ผลลัพธ์ที่ออกมาก็คงจะอลังการและถือเป็นการสร้างเวทย์มนต์ชนิดใหม่ด้วย

 

“.....ระหว่างนี้ก็ขอเรียกเวทย์นี้ว่า ไพโรแครช (Pyro Crash) ไปก่อนละกัน”

 

แต่ว่ามันกินพลังเวทย์อย่างมหาศาลในครั้งเดียว

 

การร่ายเวทย์สองอย่างที่ต่างกันพร้อมๆกัน ในขณะที่ใช้ไทม์สแควร์ไปด้วยเป็นเรื่องที่เหนื่อยจริงๆ

 

ผมร่ายสเกาท์สโคปใส่คิงนิปเปอร์อีกครั้งก่อนเข้าฌาณ

 

คิงนิปเปอร์

 

เลเวล 58

 

พลังเวทย์ 55287/65824

 

ผมทำความเสียหายได้ประมาณ 8000 นี่ถือเป็นเรื่องที่ดีจริงๆ

 

ผมยังคิดอยู่เลยว่าความเสียหายที่เกิดชึ้นอาจจะลดลงเนื่องจาก มันมีเวทย์ธาตุไฟผสมอยู่ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นแบบนั้น

 

มีอยู่หลายกรณีที่เกิดปรากฎการณ์แปลกประหลาดขึ้นจากการผสานเวทย์เข้าด้วยกันเพื่อสร้างสิ่งใหม่ และในประวัติศาสต์เองก็มีตัวอย่างมากมายที่ไม่ได้จัดอยู่ในเวทย์สายไหนเลยอย่างเฉพาะเจาะจง

 

บางทีเวทย์ที่ผมพึ่งจะสร้างขึ้นนี่ก็เป็นไปตามตรรกะนี้เหมือนกันงั้นหรอ?

 

แต่ไม่ว่ายังไง ผมก็เริ่มเข้าฌาณอยู่ดี

 

ในขณะเดียกัน ผมก็จดจ่ออยู่กับการต่อสู้ของไลเดีย แต่คิงนิปเปอร์ก็ยังคงไม่สามารถโจมตีโดนเธอเหมือนเคย

 

“นี่”

 

ตูม!

 

“เซฟคุง”

 

ตึง!

 

“เธอมียาฟื้นฟูพลังเวทย์บ้างไหม?”

 

ปัง!

 

เธอยังว่างมาเป็นห่วงผมอีกหรอ?!

 

เมื่อผมพยักหน้า ไลเดียก็กระโดดถอยหลัง แล้วหยิบเอายาฟื้นฟูพลังเวทย์ออกมาจากกระเป๋าประมาณ ยี่สิบเม็ด

 

“อะนี่ ฉันจะหักออกจากส่วนแบ่งนะ”

 

“เข้าใจแล้ว”

 

สมกับเป็นแม่ค้า เธอนี่ช่างเขี้ยวแม้จะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ตาม

 

ผมกลืนยาฟื้นฟูลงไปหลายเม็ด

 

เอาล่ะ พลังเวทย์ของผมฟื้นฟูจนเต็มแล้ว

 

ผมเดินเข้าไปใกล้พร้อมกับร่ายไทม์สแควร์

 

แล้วผมก็ร่ายเรดแครชกับแบล็คแครชพร้อมกัน

 

“ไพโรแครช”

 

ไพโรแครชได้ทำลายขาอีกข้างของคิงนิปเปอร์อีกครั้ง

 

ช่างเป็นพลังทำลายที่น่ากลัวจริงๆ

 

ไม่ว่าจะมองมุมไหน มันก็ให้ความรู้สึกราวกับว่า มันสร้างความเสียหายมากกว่าตัวเลขที่แสดงออกมาจริงๆ

 

อีกแค่ 47000

 

ผมกลืนยาฟื้นฟูพลังเวทย์เพิ่ม

 

….พวกเราทำแบบนี้ซ้ำไปมาหลายครั้ง จนกระทั่งจัดการคิงนิปเปอร์ได้สำเร็จ

 

ซึ่งพวกเราใช้เวลานานพอสมควร

 

ผมเองก็รู้สึกได้ว่า ตัวเองเลเวลเพิ่มเหมือนกัน

 

“มันเป็นมอนสเตอร์ที่อึดเอาเรื่องจริงๆ คิดงั้นไหม?”

 

อย่างที่คิด ดูเหมือนไลเดียเองก็เหนื่อยเหมือนกันสินะ

 

เธอหายใจหอบถี่ และเสื้อผ้าเองก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ จนสามารถมองเห็นผิวเนียนนุ่มภายใต้เสื้อเชิร์ตของเธอได้

 

“แต่อย่างที่คิด เวทย์มนต์นี่สุดยอดจริงๆ ถึงแม้ฉันจะโจมตีคิงนิปเปอร์เต็มกำลังแค่ไหน มันก็ไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย”

 

“คิงนิปเปอร์นี่มีค่าความต้านทานการโจมตีทางกายภาพสูง ในขณะที่มีความต้านทานต่อการโจมตีทางเวทย์มนต์ต่ำ, และด้วยความจริงที่ว่าผมสามารถเพ่งสมาธิไปที่การโจมตีอย่างเดียวได้นั้น ทั้งหมดต้องขอบคุณไลเียที่สามารถดึงความสนใจของมันได้ การเคลื่อนไหวของเธอเองก็ยอดเยี่ยมจริงๆ”

 

“โอ้ หยุดเลย เธอทำให้ฉันอายนะ ฉันไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น ถ้าเทียบกับพ่อของฉัน ของแค่นี้ก็เหมือนกับของเด็กเล่นสำหรับเขา!”

 

เธอพยายามจะถ่อมตัวเรอะ หรือพยายามจะคุยโวกันแน่?

 

“เอาล่ะ เรากลับมาล่านิปเปอร์กันอีกครั้งไหม?”

 

ถึงแม้เธอจะอยู่ในนี้มานานแล้ว แต่ก็ยังอยากจะล่าต่ออีกหรอ?

 

ช่างเป็นพละกำลังที่น่ากลัวจริงๆ

 

ผมว่านี่น่าจะเป็นสิ่งที่เรียกว่าจิตวิญญาณแห่งพ่อค้าที่ไม่ยอมแพ้สินะ

 

==========

 

อุทิศให้คุณพ่อยุทธนา ศิริพัฒนานันทกูร

 

==========

 

ติดตามข่าวสารและตอนใหม่ๆได้ก่อนใครที่ https://www.facebook.com/RachanTranslations/

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด