ตอนที่แล้วตอนที่ 17 -- ราชาแห่งความตาย ตอนต้น
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 19 -- กลับบ้าน

ตอนที่ 18 -- ราชาแห่งความตาย ตอนจบ


ตอนที่ 18 -- ราชาแห่งความตาย ตอนจบ

 

เรดซีโร่ลูกที่สี่พึ่งจะแทงทะลุตัวราชาแห่งความตาย

 

“อีกแค่… สามครั้ง…..!”

 

“ผมไม่ไหวแล้วมิลลี่….. ขอผมพักแปบนึง”

 

“แฮ่ก….! แฮ่ก….! ขะ-เข้าใจแล้ว…”

 

หลังจากเทเลพอร์ตออกห่างจากราชาแห่งความตาย พวกเราก็นั่งพักกัน

 

ลมหายใจของมิลลี่ดูไม่เป็นระเบียบ

 

เมื่อตรวจสอบสถานะของมิลลี่ด้วยสเกาท์สโคป พบว่าพลังเวทย์ของเธอลดลงเหลือ 100

 

หลังจากเทเลพอร์ตโดยไม่หยุดพักในขณะที่ใช้สเกาท์สโคปไปด้วย, แน่นอนพลังเวทย์ของเธอก็ควรจะหมดอยู่หรอก

 

เทเลพอร์ตใช้พลังเวทย์ประมาณ 20 ส่วนสเกาท์สโคปก็้พอๆกัน (อย่างน้อยก็ในกรณีของผมล่ะนะ)

 

แต่สภาวะจิตใจของมิลลี่ยังไม่มั่นคงอยู่

 

เพราะแบบนั้น พลังเวทย์ที่เธอใช้จึงเพิ่มขึ้นก็เป็นได้

 

“ดื่มสิ”

 

ผมส่งขวดยาฟื้นพลังเวทย์ (ใหญ่) ให้มิลลี่ในตอนที่พูด

 

มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้ดื่มของแบบนี้ ดังนั้นเธอจึงลองชิมมันดูก่อน

 

“เซฟ ไอ้นี่มันขมอ่ะ..”

 

“ทนๆดื่มไปเถอะ”

 

เธอดูท่าทีผมในตอนที่พวกเราผลัดกันดื่ม

 

จริงๆแล้ว เจ้านี่ก็ขมเกินไปสำหรับเด็กล่ะนะ

 

แต่ละครั้งที่เธอดื่ม ก็จะมีบางส่วนไหลย้อยออกมาจากปากลงมาที่คอ

 

หกออกมาตั้งครึ่งนึง, เสียของชะมัด…

 

แต่ผมไม่บ่นหรอก

 

ความสามารถในการฟื้นตัวของราชาแห่งความตายกำลังจะทำงานในอีกไม่ช้า

 

พลังเวทย์ของผมฟื้นฟูขึ้นจนเต็มแล้ว

 

พลังจากที่ตรวจสอบสถานะของมิลลี่ด้วยสเกาท์สโคป, พลังเวทย์ของเธอก็เพิ่มขึ้นมาประมาณครึ่งหนึึ่ง

 

“เธอยังอยากดื่มอีกไหม?”

 

“...ไม่เป็นไร”

 

หลังจากเช็ดแก้มแล้ว เธอก็เข้าฌาณ

 

เด็กหนอเด็ก

 

เธอควรจะเริ่มเตรียมตัวก่อนผมนะ

 

ไทม์สแควร์ทำงาน, ร่ายเมจิคแอมพลิฟายเออร์สองครั้ง

 

ตอนนี้ ที่ผมต้องทำก็แค่ยิงเรดซีโร่

 

“เรียบร้อย”

 

หรือบางทีผมควรจะพูดว่าผมเตรียมตัวเสร็จแล้วประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์

 

ผมเองก็พูดไม่ได้เต็มปากว่ามันจะพอหรือเปล่า แต่มันจะมีปัญหาหากราชาแห่งความตายเริ่มใช้ความสามารถในการฟื้นฟูตัวเอง

 

“โอ้เทพแห่งเวทย์สีแดง ผู้รังสรรค์หลักการณ์ซึ่งได้แผ่กระจายความรู้และความจริงทั่วทั้งทวีปนี้...”

 

ในขณะที่ร่ายผมก็เดินเข้าไปยังระยะไกลสุดที่สามารถยิงเรดซีโร่โดน

 

มิลลี่เดินตามหลังผมมาติดๆ

 

ลุยกันเลย ผมส่งซิกให้มิลลี่ผ่านสายตา แล้วพยักหน้า

 

“เรดซีโร่!”

 

การยิงเรดซีโร่ครั้งที่ห้า

 

เมื่อคมดาบแทงทะลุราชาแห่งความตาย

 

เบ้าตาที่กลวงโบ๋ได้เปล่งแสงออกมา

 

มงกุฎของมันปริแตกและร่วงลงมา เผยให้เห็นเบ้าตาที่สามตรงหน้าผาก, ผ้าคลุมสีแดงแปรเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท และคทาบิชอปก็แตกออกเป็นสองส่วน เผยให้เห็นคมดาบสีดำที่โค้งงอ

 

รูปร่างของมันดูเหมือนพญามัจจุราช ซึ่งถือคทาบิชอปที่ตอนนี้กลายเป็นเคียวทั้งสองมือ

 

“มันกำลังจะเข้าสู่โหมดบ้าคลั่ง, ผมเคยพูดก่อนเริ่มการต่อสู้แล้วว่า เมื่อเราสู้กับบอส และสร้างความเสียหายได้ระดับหนึ่ง สิ่งนั้นก็จะถูกใช้ออกมา, พลังต่อสู้ของมันน่าจะเพิ่มขึ้นเป็นสามเท่า, ไม่ว่ายังไงก็ตาม อย่าปล่อยให้มันโจมตีโดยเธอ

 

“อะ-อืม…”

 

นี่มันแย่แล้ว เธอกำลังจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม?

 

“มันจะไม่เป็นไร ตราบเท่าที่มันไม่โดนเรา, เราก็ปลอดภัยหายห่วง เรามาได้ตั้งขนาดนี้แล้ว, วันนี้เราไม่ตายหรอก…. บางทีนะ”

 

ผมยิ้มยิงฟันให้กับมิลลี่ เพื่อให้เธอผ่อนคลายจากความกลัว แต่เธอกลับตอบสนองอย่างมีเลศนัย

 

เฮ้มิลลี่ หัวเราะไม่เต็มใจแบบนั้นหมายความว่าไง?

 

*คะตะตะ* หลังจากราชาแห่งความตายเปลี่ยนร่างเสร็จ มันก็พุ่งเข้ามาหาพวกผม

 

ผมที่กำลังเข้าฌาณในระหว่างที่คุยกัน ก็ยังไม่ได้ฟื้นฟูจนเต็ม

 

“มันมาแล้ว!”

 

นี่มันเร็วกว่าก่อนหน้านี้อีก ราชาแห่งความตายถีบพื้น พุ่งตัวเข้ามาโจมตี

 

มิลลี่ตั้งการ์ดขึ้นในทันที แสงสีดำได้ถูกปล่อยออกมาจากตอนที่ราชาแห่งความตายเหวี่ยงเคียว

 

กระสุนแสงที่ดูราวกับแบล็คบอลนั้นมีพลังทำลายที่รุนแรงจากพลังเวทย์ของบอส

 

มันยิงมาทางผม น่าเศร้าแฮะ บางทีมันอาจจะโดนผมก็ได้

 

-เอาเถอะ, มันก็โดนแต่…

 

ด้วยมือที่ยื่นออกไป ผมได้เรียนไวท์วอลล์ออกมา

 

เมื่อมันโดนไวท์วอลล์ แบล็คบอลของบอสก็สลายไป

 

เวทย์ประเภทวอลล์แต่ละอย่าง นั้นมีผลที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงขึ้นอยู่กับสายเวทย์นั้นๆ ไวท์วอลล์นั้นมีผลที่สามารถหยุดเวทย์ทุกชนิดตราบเท่าที่มันสามารถหยุดเวทย์พื้นฐานของสายนั้นได้

 

อย่างไรก็ตาม ราชาแห่งความตายไม่ได้สนใจเรื่องแบบนั้นเลยแม้แต่น้อย มันเหวี่ยงเคียวลงมาจากด้านซ้ายของผมราวกับพญามัจจุราช

 

ทันใดนั้น มิลลี่ก็พาพวกเราถอยห่างออกมาเป็นระยะห้าเท่ามากกว่าก่อนหน้า นั่นไม่ใช่เพราะเธอกำลังกลัว

 

เมื่อราชาแห่งความตายเข้าสู่โหมดบ้าคลั่ง ระยะการโจมตีของมันจะเพิ่มขึ้น

 

ตรงจุดนี้ คือจุดนอกระยะของมันพอดี

 

มิลลี่สงบใจได้อย่างสมบูรณ์

 

ผมดื่มขวดยาฟื้นพลังเวทย์ (ใหญ่) เสียงดังแล้วเริ่มเข้าฌาณ

 

“มันยังเหลืออีกตั้ง 21000!”

 

ดูเหมือนมันจะสามารถฟื้นฟูตัวเองได้เล็กน้อย

 

พลังสูงสุดของเรดซีโร่อยู่ที่ 15000

 

ผมต้องยิงอีกสองครั้ง

 

ในตอนที่มิลลี่พาผมหนี หากราชาแห่งความตายยิงแบล็กบอลมาที่พวกเรา ผมก็จะหยุดมันด้วยไวท์วอลล์

 

ในขณะเดียวกัน อัตราการฟื้นฟูพลังเวทย์ของผมก็ลดลง

 

-พลังเวทย์ของผมในตอนนี้ อยู่ที่ราวๆ 80 เปอร์เซ็นต์

 

เรดซีโร่ที่จะใช้ในครั้งต่อไปไม่จำเป็นต้องยิงด้วยพลังสูงสุด

 

ตัวศัตรูเองก็เหนื่อยเหมือนกัน

 

ตรงนี้? ยิงเลยดีกว่า

 

ผมส่งซิกด้วยสายตาไปยังมิลลี่ แล้วเราก็ถอยสร้างระยะห่าง

 

ไทม์สแควร์ทำงาน, ….. ย่อคำร่าย

 

“เรดซีโร่!!”

 

การยิงครั้งที่หก

 

คมดาบสีแดงแทงทะลุคอหอยของราชาแห่งความตาย ทำให้มันเจ็บปวดแสนสาหัส

 

“อีก 10000….!”

 

มิลลี่พึมพำ

 

แม้ว่ามันจะลดลงไปมากขนาดนั้น แต่ผมก็ต้องทำให้แน่ใจด้วยการยิงด้วยพลังสูงสุดในครั้งถัดไป

 

ผมดื่มขวดยาฟื้นฟูพลังเวทย์ในขณะที่เริ่มเข้าฌาณ

 

ผมส่งขวดยาให้มิลลี่เพื่อให้แน่ใจว่า จะสามารถใช้เทเลพอร์ตได้หากราชาแห่งความตายเข้ามา เธอมองมาที่ผมอย่างไม่สบอารมย์

 

ช่างเป็นคนที่ดื้อด้านจริงๆ…

 

“มิลลี่ ถ้าเธอไม่ดื่มมันล่ะก็ เธอคงมีพลังเวทย์ไม่พอในตอนที่เราอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉิน ผมอยากจะหลีกเลี่ยงสถานการณ์แบบนั้น เพราะพวกเราจะต้องตายอย่างแน่นอน, ผมรู้ว่ามันยากที่จะกะระยะในขณะที่เทเลพอร์ต…”

 

ที่ผมพูดแบบนี้เพราะผมรู้ว่า การยุเธอจะเป็นการกระตุ้นเธอ

 

“มันไม่ใช่เรื่องยากซะหน่อย!”

 

เธอติดกับละ

 

เมื่อแย่งขวดยาจากมือผม เธอก็เริ่มกระดกมันลงไปจนหมด

 

*ฟุฮ่าาาา*

 

เธอน้ำตาเล็ดเลยแฮะ

 

…..ผมรู้สึกไม่ดีที่หลอกมิลลี่ไปแบบนั้น

 

แบล็คบอลบินตรงมาที่พวกผม แล้วก็ถูกหยุดไว้ด้วยไวท์วอลล์, ในขณะเดียวกันเคียวก็กำลังเหวี่ยงลงมา

 

มิลลี่รีบจับมือผมไว้แล้วใช้เทเลพอร์ต

 

จนกระทั่งห่างจากตำแหน่งที่ราชาแห่งความตายมองไม่เห็นเรา

 

มิลลี่หันมาหาผมด้วยสีหน้าที่เหมือนจะบอกว่า ‘เป็นไงล่ะ?’ แต่ผมปล่อยให้เธอพักเล็กน้อย

 

-ยังไงก็ตาม ตอนนี้ถึงตาผมแล้ว

 

ไทม์สแควร์ทำงาน, ร่ายเมจิคแอมพลิฟายเออร์สองครั้ง ในระหว่างที่เวลากำลังหยุดอยู่และ…

 

“โอ้เทพแห่งเวทย์สีแดง ผู้รังสรรค์หลักการณ์ซึ่งได้แผ่กระจายความรู้และความจริงทั่วทั้งทวีปนี้ โปรดให้กำลังแก่ข้า! จงทำลายศัตรูของข้าด้วยคมดาบที่หมุนวน!”

 

“เรดซีโร่!!”

 

เรดซีโร่เต็มกำลัง

 

คมดาบจำนวนมากพุ่งไปยังราชาแห่งความตาย ทะลุร่างของมันพร้อมกับเผาทำลายทุกอย่าง

 

ในขณะที่มองไปยังราชาแห่งความตายที่หยุดเคลื่อนไหวและเริ่มสลายกลายเป็นฝุ่นทราย มิลลี่ก็ถามผม

 

“เรา… เราชนะ….?”

 

“อา, เราชนะแล้ว”

 

ในเวลาเดียวกับที่ราชาแห่งความตายสลายไป ผมรู้สึกได้ถึงพลังที่เติบโตขึ้นในร่าง

 

ดูเหมือนผมจะเลเวลอัพ

 

บางทีมิลลี่เองก็คงเหมือนกัน

 

“พวกเราทำได้ อะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…!”

 

==========

 

อุทิศให้คุณพ่อยุทธนา ศิริพัฒนานันทกูร

 

==========

 

ติดตามข่าวสารและตอนใหม่ๆได้ก่อนใครที่ https://www.facebook.com/RachanTranslations/

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด