ตอนที่ 251 พวกโรคจิตเจอกัน ฆ่าได้ไม่ต้องคุยกัน

แต่เดิมที่มีซากอสูรเสือดาว เย่ว์หยางคิดว่าเขาสามารถดึงดูดความสนใจของศัตรูให้ปล่อยเขาและสี่สาวซ่อนตัวอยู่ได้ นึกไม่ถึงเลยว่าทั้งสองคนนี้ความจริงเป็นคนฆ่าอสูรเสือดาว? หนึ่งในสองคนเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี จมูกคดเล็กน้อย แววตาเยาะเย้ยปรากฏอยู่ในดวงตาสีม่วงของเขา

“ข้าบอกได้เลยว่า ทำไมถึงมีกลิ่นแปลกๆ? ดูเหมือนมีหนูไม่กี่ตัววิ่งผ่านเข้ามาที่นี่! เอ่.. นานแล้วนะที่ข้าไม่ได้จับหนูมาเล่นด้วย”

“งั้นก็ใช้ข้อตกลงเดิม สตรีเป็นของเจ้า ส่วนบุรุษเป็นของข้า”

อีกคนหนึ่งเป็นบุรุษร่างกายกำยำมีมัดกล้ามเนื้อเป็นลอนงดงามไม่มีใครเทียบได้

บุรุษหล่อเหลาเรียกคัมภีร์แพลตตินัมออกมาจากนั้นเรียกอสูรประหลาดตัวน้อยที่ร่างของมันขาวดุจหิมะออกมาตัวหนึ่ง ดูเหมือนมันเป็นการผสมผสานระหว่างกระต่ายกับสุนัขจิ้งจอก และกลิ่นของมันรุนแรงมาก

มันหาที่ซ่อนของเย่ว์หยางและหญิงสาวทั้งสองเจออย่างง่ายดาย จิ้งจอกสามหางของเจ้าเมืองโล่วฮัวรู้สึกตื่นเต้นกับการปรากฏตัวของอสูรประหลาดตัวนี้ จิ้งจอกหิมะที่ปกติจะสงบเสงี่ยมเรียบร้อย กลับโกรธจัดถึงขนาดต้องการจะฉีกเจ้าอสูรตัวนี้ให้เป็นชิ้น

อสูรตัวนั้นยังขู่ฟ่อในลำคอ ดูเหมือนว่ามันก็ต้องการฆ่าจิ้งจอกหิมะสามหางเช่นกัน

บุรุษหนุ่มรูปงามและบุรุษกำยำผู้มีร่างกายเปล่งแสงสีทองงดงามมาถึงที่ปากถ้ำพร้อมกับยิ้มเต็มหน้า บุรุษหนุ่มหน้าตาดียิ้มหวานเมื่อเขามองเห็นหญิงสาวสี่คนที่ด้านหลังเย่ว์หยาง

“สาวพรหมจรรย์สี่คน และทุกคนเป็นสาวชั้นดีคุณภาพสูงด้วย! ไม่เลว! ข้าพาลจะเป็นไข้ทุกทีที่พบหญิงชั้นต่ำแต่แกล้งทำตัวเป็นสาวพรหมจรรย์ ข้าไม่คิดเลยว่าจะเก็บเกี่ยวได้ผลประโยชน์มากมายในวันนี้, ยิงกระสุนนัดเดียวได้สาวสวยคุณภาพดีถึงสี่นาง... ฮึ.. ข้ารอลิ้มรสชาติเลือดของพวกเจ้าไม่ไหวแล้ว!”

“เทียบกับสตรีที่เกิดมาเพื่อหักหลังแล้ว ข้าชอบบุรุษคุณภาพสุดยอดมากกว่า มันยากที่จะหาร่างและหัวใจของบุรุษได้ แต่ทันทีที่เจ้าได้มา พวกเขาจะซื่อสัตย์กับเจ้า พวกเขาไม่เป็นเหมือนสตรีที่มีอุปมาดุจน้ำ เข้าสู่อ้อมกอดคนอื่นได้ง่าย”

บุรุษกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามมองดูเย่ว์หยางพลางกลืนน้ำลาย

“.....”

เดิมทีเย่ว์หยางเป็นคนที่ไม่กลัวอะไร แต่เจ้าหมอนี่ทำให้ใจเขาสั่นไหวและหวาดเสียวถึงหลังบ้านของเขา

เขาพูดไม่ออกจริงๆ เมื่อได้พบคนลามกวิปริตทั้งสองนี้

แต่เดิม เย่ว์หยางเตรียมจะสนทนากับทั้งคู่เพียง 2-3 คำ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่จำเป็นแล้ว ฆ่าสองคนนี้ได้เร็วเท่าไหร่ โลกก็สะอาดขึ้นเท่านั้น

สีหน้าของหญิงสาวทั้งสี่เยือกเย็นดุจน้ำแข็ง

พวกนางรู้ระดับความแข็งแกร่งที่สองคนนี้มีอยู่ พวกเขาทั้งคู่เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิด แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าพวกนางจะกลัวพวกเขาแม้แต่น้อย

ถ้าพวกเขาจะเทียบกันในเรื่องความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา ไม่มีใครมีพลังที่ผิดธรรมดาไปกว่าเย่ว์หยาง

แน่นอนว่า เย่ว์หยางมีความแข็งแกร่งที่ผิดธรรมดา แต่ทัศนคติเรื่องความรักของเขายังเป็นปกติ

แทบจะในเวลาเดียวกัน หญิงสาวทุกคนก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าวและยืนอยู่ข้างหลังเย่ว์หยาง มีเย่ว์หยางเป็นจุดศูนย์กลาง พวกนางเข้ามาแทบจะชิดเขา ผ่อนคลายจิตใจเขาเพื่อให้ปราณก่อกำเนิดไหลเวียนทั่วร่างของเขาอย่างอิสระ...

เจ้าเด็กนี่เชี่ยวชาญในการผสานร่าง ถ้าใครปลดปล่อยการควบคุมและให้ความร่วมมือกับเขา อย่างนั้นทักษะต่อสู้ของพวกนางก็จะเพิ่มขึ้นอย่างน้อย 2-3 เท่า เผชิญหน้ากับศัตรูที่มีจิตใจผิดปกติ แม้ว่าทั้งสี่นางจะจุกจิกกับเย่ว์หยางเป็นปกติ แต่พวกนางจะไม่ขัดแย้งกับเขาในเวลานี้ เจ้าเมืองโล่วฮัวจับมือซ้ายของเย่ว์หยางอย่างนุ่มนวล นิ้วขาวเรียวยาวของนางประสานกับมือของเขา องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอยู่ด้านขวา มือของนางกำแน่นแต่กำอยู่รอบมือของเย่ว์หยาง

หญิงงามอมโรคอู๋เหินอยู่ด้านหลังเย่ว์หยาง นางโอบหลังเย่ว์หยางไว้ในอ้อมกอด

หญิงงามลึกลับอู๋เสียอยู่ข้างหน้า อยู่ในลักษณะครึ่งโอบกอด นางอยู่ในอ้อมกอดของเย่ว์หยาง ฝ่ามือของนางแนบอยู่ตรงหัวใจของเย่ว์หยาง และนางเบี่ยงตัวเล็กน้อยในลักษณะตั้งท่าป้องกัน

แม้ว่ามองดูภายนอกจะไม่สามารถสังเกตได้ แต่ปราณก่อกำเนิดก็ไหลเข้าไปรวมกับเส้นชีพจรของพวกนางแล้ว

บุรุษหนุ่มผู้ชมชอบลิ้มรสเลือดหญิงพรหมจรรย์ไม่รู้ว่าเย่ว์หยางมีปราณก่อกำเนิดจึงไม่สนใจการกระทำที่สนิทใกล้ชิดระหว่างเย่ว์หยางและหญิงสาวทั้งสี่ เขาหัวเราะคิกคัก

“คุณชายตวนมู่ สตรีเกิดมาร่านและจิตใจโลเล แต่ตราบใดที่ท่านสามารถหาสตรีพรหมจรรย์ได้สักคน ท่านก็สามารถฆ่าและดื่มเลือดพวกนางให้แห้ง วิธีแบบนั้น ความงามและความภักดีของนางจะกลายเป็นของท่านตลอดไป วิธีแบบนี้ท่านไม่ต้องกังวลว่าพวกนางจะหักหลังท่านเลย”

“คุณชายหลิวเฮ่อ! ทุกคนมีรสนิยมของตัวเอง ข้าชอบประตูหลัง ของดีๆ แบบนี้จะแย่กว่าของที่เจ้าชอบได้อย่างไร?”

บุรุษร่างกำยำไม่พอใจเล็กน้อยและชี้นิ้วมือ

“ผู้หญิงสี่นางเป็นของเจ้า ข้าชอบหนุ่มน้อยนี่ อย่าทำร้ายเขา!”

“ท่านตวนมู่ วางใจได้ ข้าจะไปยุ่งคนขัดหูขัดตาแบบนั้นได้อย่างไร?”

บุรุษหนุ่มส่ายหน้า ตาคู่โตของเขากำลังกะขนาดองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและคนอื่นในลักษณะที่หยาบช้า

“เจ้าไม่ต้องมาขวางทางข้าจะดีกว่า....”

บุรุษกำยำก็มองเย่ว์หยางในลักษณะเดียวกัน

“ได้เจอกับของคุณภาพดีอย่างนี้ ข้าไม่อาจรอฉลองได้ต่อไปแล้ว! คุณชายตวนมู่ เอาเด็กผู้ชายของเจ้าไป ข้าจะจัดการสาวบริสุทธิ์เหล่านี้เอง!”

บุรุษหนุ่มไม่เห็นเย่ว์หยางและสี่สาวอยู่ในสายตา เหมือนกับว่าเป็นสัตว์ที่รอเวลาฆ่า ทันใดนั้นเขาเรียกคัมภีร์แพลตตินัมของเขา เรียกบางอย่างที่ร่างสีทองและมีความเร็วมาก ในทันใดนั้นเจ้าร่างสีทองแตกกระจายเหมือนกระจก แสงรังสีกระจายไปทั่วบริเวณ

เจ้าเมืองโล่วฮัวพยายามเรียกคัมภีร์ของนางเอง แต่นางเริ่มเกิดอาการมึนงงอย่างคาดไม่ถึง

พลังสมาธิในการเรียกคัมภีร์ออกมาของนางถูกพลังงานบางอย่างรบกวน ดูเหมือนเป็นไปได้ว่าน่าจะเป็นผลมาจากรังสีทองที่เกิดขึ้นหลังจากร่างทองนั้นแตกกระจายตัว

รังสีทองยังน่ากลัวกว่าไอปราณมลมิษที่พวกปีศาจปล่อยออกมาเมื่อตอนเจอครั้งล่าสุด มันตัดพลังเรียกคัมภีร์ได้ และมันไม่ได้มีผลกระทบที่รุนแรง แต่ตอนนี้ของที่แตกตัวนั้นไม่เพียงแต่ขัดขวางการรวบรวมสมาธิของพวกนางเท่านั้น เมื่อเจ้าเมืองโล่วฮัวพยายามเรียกคัมภีร์ของนาง ความเจ็บปวดก็เสียดแทงอยู่ในศีรษะนาง

บุรุษหนุ่มหัวเราะทันที

“สาวน้อยทั้งหลาย! หยุดดิ้นรนต่อต้านเหอะ มากับข้าเสียแต่โดยดี เพื่อที่ว่าใบหน้างดงามของพวกเจ้าจะได้ไม่มีบาดแผล เพราะนั่นจะทำให้ข้าเจ็บปวดใจ.. ความงามไม่มีที่เปรียบอย่างพวกเจ้าเป็นสมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่ข้าเก็บรวบรวมไว้ แม้แต่เพียงรอยขีดข่วนบนร่างกายพวกเจ้าเพียงนิดเดียวก็ทำให้ข้าหัวใจปวดร้าวมาก งานอดิเรกที่ยิ่งใหญ่ของข้าก็คือดึงหนังของพวกเจ้าออกมาให้สมบูรณ์ จากนั้นต้องใช้งานฝีมือทางศิลปะกับมัน นั่นเป็นความตั้งใจที่จะให้รูปลักษณ์ของพวกเจ้าคงอยู่ในโลกนี้ ตราบใดที่พวกเจ้ายอมรับใช้ข้าอย่างเต็มที่ ข้ารับประกันได้ว่าจะไม่ฆ่าเจ้าก่อนที่ข้าจะเบื่อ อย่างน้อยที่สุด ข้าจะให้พวกเจ้ามีชีวิตหนึ่งปี เป็นยังไงล่ะ? พวกเจ้าต้องรู้ไว้นะ ข้าไม่เคยใจดีมากขนาดนี้มาก่อน พวกเจ้างดงามมากขนาดนี้ ข้าแทบไม่อาจหักใจฆ่าพวกเจ้าได้ทั้งหมด.. มาเถอะ เป็นเด็กดีนะ ไม่มีประโยชน์ที่จะสู้กับข้าที่เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับ 3 มาเถิด และรอข้า ข้ามั่นใจว่าจะให้ความสุขที่ยิ่งใหญ่แก่พวกเจ้าได้”

“ถุย!”

คำตอบขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนง่ายมาก นางถ่มน้ำลายลงพื้น

สำหรับหญิงงามลึกลับอู๋เสียและหญิงงามอมโรคอู๋เหิน พวกนางถือว่าหลิวเฮ่อผู้นี้เป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งและไม่ได้สนใจเขาเลย

ทันใดนั้นโล่วฮัวยื่นมือนางประคองใบหน้าเย่ว์หยางอย่างกล้าหาญ นางจูบแก้มของเขาโดยเร็ว พูดว่า

“องครักษ์ยอดรักของข้า! ข้าเกลียดนกกาเหล่านี้ที่สุด พวกเขาช่างโชคร้ายจริง!”

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหนุนหลังเขาอยู่อีกด้านหนึ่ง “ทำให้พวกมันเป็นอีกาคงไม่พอ ต้องถอนขนอีกาของเขาออกด้วยเช่นกัน!”

“......”

เย่ว์หยางกังวลจนเหงื่อตกขณะที่ได้ยินคำนี้ การถอนขนดูเหมือนจะค่อนข้างยุ่งยาก เขารีบปาดเหงื่อแล้วพูดว่า

“องค์หญิง, ข้าคิดว่าลืมเรื่องถอนขนไปเลยเป็นดีที่สุด เอาแค่ย่างนกน้อยไม่ได้หรือ? ข้าจะไปเอาเวลาที่ไหนมานั่งถอนขนเขาทีละเส้น ถ้าพูดถึงไก่ย่าง ข้าหมายถึงทำอาหารจานโปรด ก็อาจยอมพิจารณาลองทำดูก็ได้ ถ้าเจ้าต้องการให้ข้าทำนะ ข้าจะแสดงให้เจ้าดู!”

“ใครขอให้เจ้าทำอย่างนั้นกันเล่า? ความคิดของเจ้าสกปรกเหลือเกิน ข้ากำลังบอกเจ้าให้ซัดเขาให้ง่อย ให้มากเท่าที่เป็นไปได้ เลิกพล่ามไร้สาระเสียที!”

พอได้ยินคำพูดคลุมเครือที่เขาพูด ทำให้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหน้าแดง หมัดน้อยๆ ของนางทุบเย่ว์หยางเบาๆ ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวว่านางจะสร้างผลกระทบต่อการต่อสู้ของเขาแล้ว นางคงทุบเขาเละไปแล้ว

“พระเจ้าค่ะ!”

เย่ว์หยางทำท่าเหมือนทหารวิ่งเข้าไปหาหลิวเฮ่อ แล้วพูดว่า

“เจ้า..นอนลงเดี๋ยวนี้!”

“เจ้าพูดอะไร?”

สีหน้าของหลิวเฮ่อกลายเป็นเย็นชา

“ข้าบอกให้เจ้านอนลงและรอความตายเดี๋ยวนี้!”

ขณะเย่ว์หยางพูดจบ หมัดของหลิวเฮ่อก็ต่อยใส่เขาราวสายฟ้า

จากนั้นเย่ว์หยางกางโล่ป้องกันตัวเขาได้พอดี กันหมัดของหลิวเฮ่อได้

เย่ว์หยางขมวดคิ้ว หลิวเฮ่อผู้ประกาศตัวว่าเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับ 3 ไม่สามารถทำลายม่านป้องกันได้ แม้ว่าเขาจะไม่ใช้พลังเต็มที่ นี่ก็พิสูจน์ได้ว่าเจ้าผู้นี้ยังคงห่างชั้นเมื่อเทียบกับจ้าวปีศาจฮาซิน เนื่องจากม่านป้องกันของเขาสามารถป้องกันการโจมตีของหลิวเฮ่อได้ อย่างนั้นเขาไม่จำเป็นต้องกังวลความปลอดภัยของสี่สาวแล้ว เขาสามารถสู้ได้โดยไม่ต้องกังวล

พอเห็นว่าเย่ว์หยางสามารถเรียกคัมภีร์ของเขาได้ บุรุษร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามขมวดคิ้ว

“เจ้าสามารถเรียกคัมภีร์เงินในท่ามกลางแสงทองรบกวนประสาทหรือนี่ แปลกจริงๆ”

เย่ว์หยางยิ้มเจ้าเล่ห์เต็มหน้า

“ในโลกนี้ยังมีเรื่องแปลกอีกหลายอย่าง ถ้าพวกเจ้าลงนรกไปแล้ว พวกเจ้าค่อยไปถามซาตานดูก็แล้วกัน”

ที่ด้านซ้ายของเย่ว์หยาง เจ้าเมืองโล่วฮัวจากที่เดิมทีไม่สามารถเรียกคัมภีร์ของนางได้ ก็มีโล่ปกป้องออกมาจากร่างนาง ขณะเดียวกัน องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน, อู๋เสียและอู๋เหินก็เรียกคัมภีร์ของพวกนางได้

ด้วยวิธีที่เป็นไปตามธรรมชาติ ม่านพลังของพวกเขาหลอมรวมเข้าด้วยกันเป็นอย่างดี ก่อตัวเป็นม่านพลังสายรุ้งห้าชั้นที่สมบูรณ์ ขณะที่พลังของพวกเขาผสานกัน แสงสีรุ้งฉายออกมา วงเวทอักษรรูนที่เย่ว์หยางซ่อนไว้ค่อยๆ ไหลออกมาสู่พื้นผิวของม่านพลังหมุนวนไปรอบๆ ราวกับว่ามันมีชีวิต

พอเห็นว่ามีม่านพลังขวางกั้นพวกเขาไว้ หลิวเฮ่อแค่นเสียง

“ข้าจะรออยู่ตรงนี้ ดูกันซิว่าพวกเจ้าจะทนได้นานแค่ไหน”

บุรุษร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามพยักหน้าช้าๆ

“ปล่อยให้ข้าจัดการเอง ภายใต้การจู่โจมทำลายของข้า ข้าเชื่อว่าม่านพลังห้าชั้นจะต้องพลังทลายภายในห้านาทีเป็นอย่างมาก”

“ห้านาทีอย่างงั้นหรือ? คิดผิดคิดใหม่ได้นะ”

เย่ว์หยางหัวเราะ

อักษรรูนที่เดิมทีซ่อนอยู่นั้นไหลออกมาข้างนอกอย่างรวดเร็ว มันระเบิดพลังออกมา

เย่ว์หยางไม่จำเป็นต้องใช้ดาบวิเศษฮุยจินของเขาที่เขาจะใช้ตามปกติ เขากลับวิ่งออกไปนอกม่านพลังเอง ขณะเดียวกัน เขาปลดผนึกและปล่อยพลังปราณก่อกำเนิดระดับ 1 เร็วปานสายฟ้า เพื่อพยายามฆ่าหลิวเฮ่อ เพลิงอมฤตพุ่งออกจากมือขวาของเขาทันที

นับตั้งแต่เขาได้ฆ่าถูเฉิงและขวงจั่น พลังในร่างของเขาถูกเก็บกดเอาไว้อย่างต่อเนื่อง และมันกลับมาอยู่ในสภาวะปราณก่อกำเนิดได้เพียงเสี้ยววินาที

พลังในร่างของเขาระเบิดออกมาอีกหลายครั้ง

เพลิงอมฤตลุกโหม เหมือนกับว่ามีชีวิต มันคลุมร่างของเย่ว์หยางไว้

เสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่มอดไหม้เป็นเถ้าถ่านทันที อย่างไรก็ตาม ภายใต้สภาวะปลดผนึกพลังปราณก่อกำเนิด ร่างของเขาไม่ได้ระเบิดจากการสูญเสียการควบคุมเพลิงอมฤต แต่มันกลับเสริมพลังของเขาให้เพิ่มขึ้นแทนที่ ก่อนที่หมัดของหลิวเฮ่อจะพุ่งถึงหน้าของเย่ว์หยาง ก็ถูกเย่ว์หยางใช้มือขวาจับมันไว้แน่น หลิวเฮ่อตกตะลึงหน้าซีดเผือด เพลิงอมฤตคือสิ่งที่เขากลัวที่สุด... บุรุษร่างกำยำก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาคำรามลั่น

“นั่นเพลิงอมฤต รีบหนีเร็ว...”

เย่ว์หยางไม่พูด แต่ตาของเขาเต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟันที่หลิวเฮ่อรับรู้ได้ชัด และนั่นก็คือความตายของเขาที่กำลังกรายเข้ามา

หลิวเฮ่อระเบิดพลังของเขาอย่างเต็มที่ เขาพยายามเร่งพลังตนเองจนถึงระดับปราณก่อกำเนิดขั้นที่ 3 เพื่อหนีให้พ้นจากมือของเย่ว์หยาง

ภายใต้ความร้อนที่สูงและความรู้สึกทรมาน เขามองเห็นความสิ้นหวังของเขา อักษรรูนกลายสภาพเป็นวงจักรล้างโลก มันสว่างเจิดจ้า เข้ามาใกล้เขาทุกที เขาไม่เคยเห็นความตายแว่บขึ้นมาในใจเขามาก่อน แต่เขาจะได้เห็นมันในบัดนี้

เขาจบสิ้นแล้ว!

มันคือเพลิงอมฤตและวงจักรล้างโลก คราวนี้เขาต้องตายแน่ๆ

ที่มา : https://writer.dek-d.com/tanay2507/story/viewlongc.php?id=1429532&chapter=271