ตอนที่ 143 ดาบเดียวสะท้านฟ้าสะเทือนดิน P.1
ตลอดเวลา 3 วันที่ผ่านมา เย่ว์หยาง, เย่คงและคนอื่นๆ ฝึกฝีมืออยู่ที่โพรงมด พวกเขาไม่ได้กลับไปที่ค่ายพัก
วัตถุประสงค์ของเย่ว์หยางไม่เหมือนกับทหารรับจ้างคนอื่นๆ ที่ตั้งใจมาหาแต่ไข่มดแดงไฟ วัตถุประสงค์ของเขาคือฝึกอสูรของทีมและฝึกการประสานงาน เย่ว์หยางไม่ได้เรียกอสูรใดๆ ของเขาออกมาสู้ หน้าที่หลักของเขาคือปกป้องรักษาความปลอดภัยของทุกคนช่วยให้พวกเขาได้ฝึกกัน ขณะเดียวกัน ระหว่างที่ฝึกให้เย่คง เจ้าอ้วนไห่และคนอื่นๆ เย่ว์หยางแอบฝึกวิชาวงกลมหยินหยางไปด้วย เพื่อให้ฝีมือก้าวหน้ายิ่งขึ้น
เย่ว์ปิงฝึกด้วยกันกับเย่คง เจ้าอ้วนไห่ฝึกกับพี่น้องตระกูลหลี่ในวันแรก แต่เมื่อเย่ว์หยางเห็นว่าฝีมือของผู้พิทักษ์พฤกษาร้อยปีของนางมีพลังมากเกินไป เขาบอกให้นางฝึกตามลำพังในที่ห่างจากเย่คงและคนอื่นๆ 100 เมตร แล้วยังบอกให้เย่คง, เจ้าอ้วนไห่และพี่น้องตระกูลหลี่แบ่งออกเป็น 2 กลุ่มเพื่อฝึกฝนตามระดับฝีมือ
เย่คงมีด้วงจอมพลังมีพลังป้องกันที่น่าเกรงขาม และคิงคองปีศาจซึ่งมีพลังโจมตีที่น่ากลัว เขากลายเป็นเสาหลักของกลุ่มไปทันที
เขามีความก้าวหน้าแบบก้าวกระโดด แต่น่าเสียดายที่คิงคองปีศาจและด้วงจอมพลังทั้งสองยังเป็นอสูรเด็กอยู่ พวกมันยังไม่สามารถแสดงศักยภาพได้เต็มที่ มิฉะนั้นพวกมันจะมีพลังมากมายแน่นอน
เจ้าอ้วนไห่เปลี่ยนหนทางขี้เกียจของตนยอมทำตามแผนฝึกของเย่ว์หยาง เพ่งสมาธิกับการฝึกแรดเหล็กที่ตัวเขาเองไม่ชอบเลยจริงๆ
เย่ว์หยางรู้ว่าศักยภาพของเจ้าอ้วนไห่ ความจริงไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย
มันก็แค่ว่าเขาขี้เกียจเกินไปมาตลอดเวลา เขาแค่ชอบกินและเกลียดการฝึกฝน นอกจากนี้ จิตใจของเขายังอ่อนแอและขี้ขลาด นี่คือสาเหตุที่ทำให้เขามีสภาพอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ถ้าเพียงแต่เจ้าอ้วนไห่กัดฟันทนเจ็บปวดและฝึกฝนอย่างหนัก เขาจะประสบความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ ได้ในอนาคต
ขณะที่พี่น้องตระกูลหลี่ ดูเหมือนจะเงียบมาตลอดเวลา วิทยายุทธ์ของพวกเขากำลังได้รับการปรับปรุงแก้ไขภายใต้การแนะนำเป็นจุดๆ จากเย่ว์หยาง ขณะที่เขาไม่สามารถยืนเฉยมองดูข้อบกพร่องของพวกเขาได้
แม้ว่าพวกเขาจะมีพรสวรรค์ไม่มากนัก แต่พวกเขาก็ขยันฝึกหนัก
ในกรณีนี้ ความหมั่นเพียรใช้เสริมทดแทนพรสวรรค์ที่หย่อนไป
อย่างไรก็ตาม หลังจากพวกเขาแยกฝึกออกเป็น 2 กลุ่ม หมาป่าของพี่น้องตระกูลหลี่ถูกมดแดงไฟใช้เปลวไฟเผาจนตาย เมื่อพวกเขาถูกทหารมดแดงไฟล้อมกรอบ เนื่องจากพี่น้องตระกูลหลี่มีทักษะควบคุมอสูรที่อ่อนด้อย ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกเศร้าและท้อแท้มาก
มีเวลาจำกัดที่จะเรียกอสูรอัญเชิญอยู่เสมอ เพื่อให้การฝึกก้าวหน้าได้เร็วและเลิกเป็นตัวถ่วงเย่ว์หยาง เพื่อให้เย่คงและคนอื่นๆได้รับการฝึกอย่างไม่อาจหยุดยั้งได้ พวกเขาจะเริ่มโจมตีทันทีเมื่อเห็นมดแดงไฟออกมาหาอาหาร ด้วยอาการอ่อนเพลีย พี่น้องตระกูลหลี่ยังสามารถฝืนตัวเองให้ทนอยู่ได้ แต่หมาป่าของพวกเขาไม่สามารถทนได้
ดังนั้นพวกมันจึงตายในการต่อสู้ ในช่วงเวลา 3 วัน เย่คงและคนอื่นๆ ฆ่ามดแดงไฟไป 7 ตัว รวมทั้งทหารมดแดงไฟขนาดยักษ์ตัวหนึ่งที่ตัวของมันยาวเกิน 8 เมตร
เย่ว์ปิงเองฆ่ามดแดงไฟไป 6 ตัวด้วยตัวนางเอง ยิ่งไปกว่านั้น นางจัดการมันได้ง่ายมากเสียด้วย
พร้อมๆ กับคำแนะนำของเย่ว์หยางและสัญชาตญาณของนางเอง การควบคุมผู้พิทักษ์พฤกษาร้อยปีของนางกลับกลายเป็นประสานงานได้ดีขึ้น
ทันใดนั้น เสียงคลื่นจากม้วนเวทขอความช่วยเหลือจากที่แห่งหนึ่งลึกลงไปในโพรงมด
“ไข่มดทอง, เราพบไข่มดทอง อย่างไรก็ตามเราโดนมดทหารล้อมอยู่ข้างใน และตอนนี้รังมดทั้งรังถูกมดยิงคลื่นระเบิดใส่แล้ว เราทหารรับจ้างจำนวน 100 หรือมากถูกพวกมันล้อมไว้ภายใน ใครก็ได้โปรดเข้ามาในโพรงมด มาช่วยเราที เราจะตอบแทนคุณแน่นอน เราหวังว่าพวกท่านจะเข้ามาถึงรังมดแดงชั้นที่สองเพื่อช่วยเรา”
อุโมงค์สะท้อนเสียงของพวกเขาดังตลอดทั้งสาย
ม้วนเวทขอความช่วยเหลือนั้นเป็นชนิดคุณภาพแย่ที่สุด ที่พวกทหารรับจ้างใช้กันโดยทั่วไป พื้นที่กระจายเสียงของมันไม่ค่อยกว้าง กว้าง 5 ก.ม.เท่านั้น โดยปกติแล้วใช้คลื่นเสียงขอความช่วยเหลือ จะทำให้ตำแหน่งของผู้ใช้รั่วได้ ซึ่งจะดึงดูดศัตรูมากมายให้เข้าโจมตี นี่อาจเพิ่มอันตรายให้คนที่ใช้ม้วนเวทที่ต้องการความช่วยเหลือนั้นก็ได้ ดังนั้นพวกเขาจะไม่ทุ่มกองกำลังมากที่สุด
อย่างไรก็ตาม ในเหวสิ้นหวัง มันถูกใช้งานบ่อยมาก
ทั้งนี้เป็นเพราะสัตว์ประหลาดมีการตรวจสอบเหยื่อของมัน โดยตรวจหากลิ่นและความร้อน พวกมันไม่ค่อยอ่อนไหวเรื่องเสียง ดังนั้นพวกมันจะไม่หาแหล่งเสียงเรียกร้องนั้น
อีกอย่างหนึ่งก็คือว่าภูมิประเทศมีความซับซ้อน มีโพรง กับดัก หน้าผาและที่อันตรายหลายแห่ง
“ปิงเอ๋อ, ไปกันเถอะ”
พอได้ยินเกี่ยวกับมดคลื่นระเบิดแล้ว เย่ว์หยางรีบพาเย่ว์ปิงไปหาเย่คงและคนอื่นๆ อีกเตรียมตัวจากไป มดยิงคลื่นระเบิดได้เป็นสัตว์ที่น่ากลัวมาก
มีมดแดงไฟราวๆ หมื่นตัวหรือมากกว่านั้นในรังของมัน แผนที่แสดงจุดตำแหน่งของรังมดแดงไฟไม่กี่ร้อยรัง โดยทั่วไปเมื่อผู้บุกรุกถูกพบตัวก็จะฆ่ามดแดงไฟตัวหนึ่งหรือทำลายไข่มดแดงจำนวนหนึ่ง อาณาจักรทั้งหมดของมดแดงไฟในรังมดแดงก็จะมีความเคลื่อนไหว และมันจะสังหารผู้บุกรุกทันทีที่พวกมันพบเจอ
มดแดงไฟทั้งหมดเหล่านี้มาจากนางพญามดตัวหนึ่ง หลังจากผ่านไปหลายพันปี ก็แพร่พันธุ์เพิ่มจำนวนทวีคูณ จำนวนนางพญามดก็เพิ่มขึ้นต่อเนื่อง และนั่นคือสาเหตุทำให้มีโพรงมดแดงมาจนถึงทุกวันนี้
ในความเป็นจริง นางพญามดทุกตัวก็ยังมีตัวแม่ ตัวลูกและพี่น้อง เพราะพวกมันเป็นครอบครัวเดียวกัน สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุข
เกี่ยวกับเรื่องต่อต้านศัตรู พวกมันจะช่วยกันและกันต่อสู้ด้วยความเข้มแข็งสุดกำลังของมัน
การเผชิญหน้ากับทะเลมดในพื้นที่อย่างโพรงมด อย่าว่าแต่ทหารรับจ้างธรรมดาเลย ต่อให้เป็นนักสู้ระดับ 6 ก็ยังไม่สามารถหนีเอาตัวรอดได้
“เร็วเข้า เจ้าอ้วน, เร็ว!”
เย่คงและคนอื่นๆ เริ่มวิ่งตรงมาหาเย่ว์หยางแล้ว คลื่นพลังมดไม่ใช่เรื่องตลกแน่นอน
แม้ว่าไข่มดทองจะเป็นของล่อใจมาก แต่ระหว่างชีวิตของพวกเขากับไข่มดทอง ทุกคนย่อมเลือกชีวิตตนเองแน่นอน เดิมทีเย่ว์หยางและคณะแค่ตั้งใจเข้าไปฝึกฝีมือในโพรงมดเท่านั้น ไม่ได้เพื่อหาไข่มด พวกเขาหลบหนีออกไปจากโพรงมดได้ภายในไม่กี่นาที
อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขาเดินออกมาจากโพรง พวกเขาเห็นทหารรับจ้างมากมายกวัดแกว่งอาวุธตนเองและเรียกสัตว์อสูรออกมาเข้าจู่โจมในโพรงมดต่อเนื่อง
มีคำกล่าวว่า “คนตายเพราะสมบัติ นกตายเพราะอาหาร” สามารถอธิบายสถานการณ์ปัจจุบันได้สมบูรณ์แบบ
มีทหารรับจ้างจำนวนมากกว่า ยืนคุ้มกันอยู่ด้านนอกโพรงมด
พวกเขาไม่ยินดีเอาชีวิตไปทิ้งด้วยการเสี่ยงเข้าโพรงมด แต่พวกเขาก็ยังจดจ่ออยู่กับสถานการณ์
“พี่สาม! ทำไมท่านไม่เข้าไปดูบ้างเล่า? เราจะรออยู่ข้างนอกตรงนี้ อย่าห่วงเลย จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเรา”
เย่ว์ปิงหวังว่าเย่ว์หยางสามารถทำได้ เหมือนอย่างที่เขาดูแลนางมาตลอด หลังจากฝึกฝนสั่งสมประสบการณ์มามาก นางเข้าใจดีแล้วว่าพี่ชายของนางแข็งแกร่งมาก นางยิ่งเกิดความเชื่อมั่นในพี่ชายนางยิ่งขึ้นและนางรู้ว่าพี่ชายของนางไม่ใช่คนใจร้อน
ถ้าเขาเข้าไป แม้ว่าเขาจะไม่เก็บไข่มดทองก็ตาม แต่อย่างน้อยเขาจะปลอดภัยกลับมา สาวน้อยคิดว่าพี่ชายของนางมีวิทยายุทธ์ที่แข็งแกร่ง ขณะที่มีนางพญากระหายเลือดและโคเงาเป็นผู้ช่วยที่ดี คงจะไม่มีปัญหาอะไรกับเขาขณะเข้าไปในโพรงมดตามลำพัง
“แน่อยู่แล้ว, เราจะไม่เป็นไร”
เย่คงพยักหน้าให้เย่ว์หยาง เขาเองก็เหมือนกับเย่ว์ปิง หวังจะให้เย่ว์หยางได้พัฒนาฝีมือครั้งใหญ่ เขายังคงเป็นผู้นำกลุ่มแน่นอน ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น เย่ว์หยางมักจะก้าวหน้าได้เร็วที่สุดเสมอ นี่เป็นเวลาที่เหมาะในการพัฒนาฝีมือ แน่นอนว่าพวกเขาสนับสนุนให้เย่ว์หยางเข้าไป
“ถ้ามีคลื่นมดแตกออกมาจากโพรงมด ข้าจะไปรอเจ้าที่ค่ายพักแรม”
เป็นครั้งแรกในชีวิตของเจ้าอ้วนไห่ที่พูดอะไรบางอย่างที่เป็นสาระขึ้นมาบ้าง
“แล้วข้าจะรีบกลับมาเร็วๆ”
เย่ว์หยางต้องการเข้าไปเห็นจริงๆ ว่า ในส่วนที่ลึกลงไปในโพรงมด จะเหมือนกับอะไร
เย่ว์หยางทิ้งฮุยไท่หลางไว้ข้างนอก ทั้งนี้เป็นเพราะ ประการแรก มันจะได้คุ้มครองเย่ว์ปิง ประการที่สอง มันไม่ค่อยมีประโยชน์ยามอยู่ต่อหน้าฝูงมดแดง
ทหารรับจ้างผู้เข้าไปในโพรงมดลึกลงไปบางครั้งจะนำแร่ต่างๆ กลับขึ้นมาด้วย เย่ว์หยางตระหนักได้ว่า ยิ่งเขาเดินลึกลงไป จะมีต้นไม้ที่ดูแปลกประหลาด ต้นราจำนวนมากเป็นสมุนไพรที่มีค่า ในช่วงเวลาแค่ 3 วัน เย่ว์หยางเก็บเห็ดต่างๆ อย่างน้อยก็ 10 อย่างที่ไม่เคยพบเห็นในที่อื่นมาก่อน
เย่ว์หยางไม่ได้หวังว่าจะพบไข่มดทอง เพราะทหารรับจ้างที่เก็บไข่มดทองได้ บางทีคงใช้ม้วนเทเลพอร์ตจากไปแล้ว เป็นไปได้ว่าเขาคงไม่อยู่แล้ว
ผู้คนที่ติดอยู่ภายในพูดถึงมันก็เพียงว่าเป็นวิธีดึงดูดให้คนมาช่วยพวกเขามากกว่า
ถ้าทหารรับจ้างไม่ได้ขโมยไข่มดทอง อาณาจักรมดก็จะไม่แตกตื่นบ้าคลั่ง และคลื่นหลั่งไหลของมดก็จะไม่เกิดขึ้น
เป้าหมายหลักของเย่ว์หยางก็คือสำรวจชั้นที่ลึกลงไปของโพรงมด แล้วเข้าไปตรวจสอบดูต้นไม้ตามที่แม่เฒ่าอู่เถิงได้บรรยายสอนไว้ เย่ว์หยางวางแผนจะกุเรื่องยาที่สามารถทำให้ผู้พิทักษ์พฤกษาร้อยปีของเย่ว์ปิงมีวิวัฒนาการได้ “ยาพลังวิญญาณเขียว” จำเป็นต้องรวบรวมสมุนไพร 72 ชนิด และราอีก 5 อย่าง
ตอนนี้เย่ว์หยางรวบรวมราได้เพียง 3 ชนิด เขายังต้องการเพิ่มอีก 2 ชนิด สำหรับเย่ว์หยาง เขามีทักษะ “หัวใจธรรมชาติ” ซึ่งทำให้เป็นไปได้ ที่จะซ่อนจากฝูงมด จะไม่ก่อให้เกิดอันตรายมากนัก มดแดงไฟจะตรวจสอบศัตรูของพวกมันโดยใช้ความรู้สึกทางกลิ่นเป็นส่วนใหญ่ เย่ว์หยางก็เหมือนมนุษย์ล่องหนที่อยู่ต่อหน้าพวกมัน นอกจากจะสัมผัสเย่ว์หยางด้วยหนวดหรือตัวของมัน ต่อให้เย่ว์หยางเดินอยู่ข้างหน้าพวกมัน เขาก็จะไม่ถูกพบ
เย่ว์หยางเดินตามกลุ่มทหารรับจ้างผ่านอุโมงค์มดที่คดเคี้ยว วิ่งต่อไปอีกราวๆ 10 นาที
ทันใดนั้นพวกเขาก็เข้ามาถึงพื้นที่โล่งกว้าง มีพื้นที่ในถ้ำที่กว้างกว่าสนามฟุตบอลปรากฏอยู่ข้างหน้า
ทหารรับจ้างรวมตัวกันที่ทางเข้า ไม่กล้าเข้าไปยังพื้นที่โล่งกว้างแห่งนั้น ทั้งนี้เป็นเพราะ ไม่ว่าจะเป็นที่พื้นหรือที่ถ้ำ พื้นที่ทั้งหมดเต็มไปด้วยมดแดงไฟทั้งนั้น ดูเหมือนจะมีมากกว่าหมื่นตัว
อย่าว่าแต่ทหารรับจ้างธรรมดาๆ เลย แม้แต่เย่ว์หยางก็ยังตะลึงค้าง
แม้ว่าพวกมันจะเป็นแค่เพียงมด แต่ถ้าพวกมันมีกันหลายตัว ก็จะน่ากลัวยิ่งขึ้น
ยิ่งไปกว่านั้น ในทวีปมังกรทะยาน อสูรที่อ่อนแอที่สุดกลับไม่ใช่มด.. มดแดงไฟเหล่านี้เป็นมดแดงอสูรระดับ 3 ทั้งนั้นยามเมื่อพวกมันฟักตัวออกมา แม้แต่มดแดงทหารที่ตัวใหญ่กว่าก็เป็นอสูรระดับ 4 แล้วเมื่อมันฟักตัวออกมา และองครักษ์ของนางพญามดสามารถพ่นไฟได้ก็เป็นอสูรระดับ 5 ตั้งแต่ฟักตัวออกมา
แม้ว่าพวกมันจะไม่ใช่อสูรระดับสูง แต่ด้วยจำนวนของพวกมัน พวกมันมีพลังการต่อสู้ที่น่ากลัวมาก
แม้ว่าพวกทหารรับจ้างจำใจต้องสู้และต้องรับมือกับทหารมดเกินหมื่นตัวที่นี่ ผลที่ได้รับอาจเป็นความพ่ายแพ้และพวกเขาทั้งหมดอาจกลายเป็นอาหารค่ำของมดแดงไฟก็ได้
“ฉีดน้ำยามดใส่ตัวเองซะ มดแดงไฟพวกนี้มันโง่กันทั้งนั้น พวกมันจะคิดว่าเราเป็นพวกมัน ดังนั้นพวกมันจะหาเราไม่พบ”
มีหัวหน้ากองทหารรับจ้างผู้กล้าหาญคนหนึ่งหยิบขวดน้ำยามดออกมาทันทีและพ่นใส่ตนเอง เขาไม่กลัวการเสี่ยงตาย วัตถุประสงค์ของเขาไม่ใช่รางวัลตอบแทน แต่เป็นไข่มดทอง
“พวกที่มีอสูรบิน ตามข้ามา”
มีใครบางคนออกความคิดดีๆ นั่นก็คือใช้อสูรบินรุกคืบไปข้างหน้า
ที่มา : https://writer.dek-d.com/tanay2507/story/viewlongc.php?id=1429532&chapter=147
