ตอนที่ 15 The Reincarnated Princess’s Endeavors (2)

“วันนี้เราควรทำอะไรดี?”

ยามค่ำคืน ในห้องครัว ฉันถือตะหลิวไว้ในมือ กำลังครุ่นคิดอย่างหนัก

“ทุกสิ่งที่เจ้าหญิงทำย่อมเป็นเพชรเม็ดงามแสนล้ำค่ำอย่างหาที่เปรียบมิได้พะยะค่ะ”

“ครอส”

“พะยะค่ะ?”

“อยู่เงียบๆ”

“ตามพระประสงค์ ฝ่าบาท”

ฉันถอนหายใจ วันนี้ก็เช่นเดียวกัน ฉันถูกตามประกบด้วยองครักษ์แสนน่ารำคาญ ทำไมเขาถึงดูประหลาด

กว่าเดิมกันนะ? ในเกม ถ้าคุณไม่ไปเปิดสวิตท์มาโซเข้า เขาก็จะเป็นผู้ชายที่ดูยอดเยี่ยมทั่วไป แต่ 'คลอส'

ตอนนี้ดูจะมีกลิ่นของความผิดหวังโชยออกมา ถ้าคุณคาดหวังกับคนที่ถูกเรียกว่าเป้าหมายการจีบ เขาก็แค่คนที่

ภายนอกดูดีเท่านั้น แต่ส่วนที่เหลือใช้ไม่ได้เลยทั้งคำพูดและการกระทำ ถ้าฉันทิ้งเขาไว้คนเดียว เขาก็คงจะเริ่ม

พูดพล่ามไร้สาระอีกเหมือนเมื่อกี้แน่ๆ มันน่ารำคาญจริงๆ เลย ยกย่องสาวน้อยทุกครั้งที่มีโอกาส การทำอย่างนี้

หนุ่มหล่ออย่างเขาได้ประโยชน์อะไรกัน? จิตใจอันเหนื่อยล้าของฉันต้องทนถูก 'ครอส' กระทำให้บอบช้ำแม้แต่

ตอนกลางคืน แต่... ตอนนี้ฉันบ่นอะไรมากไม่ได้หรอก เดี๋ยวจะมีคนหาว่าฉันเห็นแก่ตัวได้ มาหาวิธีลดระยะห่าง

ระหว่างฉันกับ 'ลัซ' ดีกว่า ซึ่งฉันได้พิสูจน์แล้วว่ากระเพราะของเขามีประสิทธิภาพเยี่ยมอย่างคาดไม่ถึง  'ธีโอ'

บอกฉันว่า 'ลัซ' ชอบของหวาน ดังนั้น ขั้นแรกฉันจึงถามพ่อครัวเกี่ยวกับวิธีทำ เครื่องดื่มที่พวกเขาทำดูสวยงาม

มาก แต่... ฉันควรทำมันอย่างประณีตขนาดนั้นเลยเหรอ? โอ้ ไม่นะ! มันคงไม่ค่อยจะเหมาะถ้าต้องเอาไปกินแน่ๆ

หลังจากนี้ฉันลองทำกินเองบ้างดีไหมนะ? ฉันคิด แต่ มันคงไม่มีทางที่พวกเขาจะอนุญาตให้เจ้าหญิงเข้าครัว

แต่เมื่อ 'ครอส' ก้าวเข้ามา เขาเป็นคนหนึ่งที่ทำให้ฉันสามารถเข้ามาใช้ครัวได้ในตอนกลางคืน โดยมีเงื่อนไข

คือฉันต้องมาพร้อมเขาทุกครั้ง

“เราอบขนมปังไปแล้ว...”

ขนมโยโมกิค่อนข้างเป็นที่นิยม เพราะไม่มีถั่วแดงอะซึกิ ฉันจึงใช้มันฝรั่งหวานแทน แต่ 'ลัซ' ก็ดูจะกินมันอย่าง

เอร็ดอร่อยดี แน่นอนว่าเขาชอบคุ้กกี้ และมาเดอลีนด้วย ฉันประหลาดใจจริงๆ ฉันสังเกตเห็นว่าเขาชอบขนม

สไตล์ญี่ปุ่นมาก ฉันจึงลองทำถั่วแดงกวนดู ฉันไม่มีถั่วแดงอะซึกิ แต่ฉันใช้ถั่วสีขาวที่ดูคล้ายกันแทน และสุดท้าย

มันก็กลายเป็นถั่วขาวกวน แล้วฉันจะทำอะไรกับมันต่อดีล่ะ? เพราะไม่มีข้าวเหนียว ฉันจึงทำไดฟุกุ หรือเนริกิริ

ไม่ได้ มันคงจะดีถ้ามีข้าวเหนียว คราวหน้าฉันต้องลองไปขอให้ท่าน 'จูเลียส' ช่วยดูซะแล้ว แล้ว ฉันควรจะทำ

ยังไงดี? ของหวานเย็นๆ น่าจะดีกับอากาศตอนนี้ แต่ไม่มีตู้เย็นเนี่ยสิ คงจะยากถ้าจะทำมิซุ มันจู เท่าที่ฉันรู้

เหมือนจะมีโรงน้ำแข็งอยู่ในพระราชวัง แต่ฉันคงไปใช้ไม่ได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาต ถ้าอย่างนั้น ปลอดภัยไว้ก่อน

ทำโดรายากิละกัน ขณะเตรียมส่วนผสม ฉันก็มองข้ามไหล่ไปหา 'ครอส'  และพูดว่า

“'ครอส'  เรื่องที่เราให้ไปหาได้ความว่าอย่างไรบ้าง?”

“ทุกสิ่งที่ท่านประสงค์ กระหม่อมจะทำให้เป็นจริงพะยะค่ะ”

มือเขาดึงกระดาษออกมาวางไว้บนโต๊ะ หวังว่าคงไม่เปื้อนไข่กับน้ำตาลที่ฉันทำหกนะ ฉันมองไปที่กระดาษ

สิ่งที่เขียนอยู่คือข้อมูลส่วนตัวของเมดคนหนึ่ง 'ฮิลดี คลาเมอร์' อายุ 15 ปี หือ เป็นญาติห่างๆ ของภรรยาของ

'บารอนเบห์มี' ครอบครัวเปิดร้านค้า กิจการเจริญรุ่งเรือง ทั้งครอบครัวมีปู่ พ่อ แม่ พี่ชายและพี่สาว

“...”

เมื่อฉันพยักหน้าเล็กน้อย  'ครอส' ก็คว้ากระดาษไปโยนใส่เตาไฟ กระดาษแผ่นเล็กลุกไหม้และกลายเป็นขี้เถ้า

ในทันที หลังจากแน่ใจแล้ว ฉันก็กลับไปทำโดรายากิต่อ ขณะร่อนแป้งลงในชาม ฉันก็จมลงในความคิดและ

ผสมส่วนผสมต่างๆ ไปด้วย  'ลัซ อีเลนเบิร์ก'  เสียสติก่อนจะอายุ 14 ปี  'ฮิลดี คลาเมอร์'  ถ้าลางสังหรณ์ของฉัน

ไม่ผิด ผู้หญิงคนนี้คือสาเหตุของทุกอย่าง เหมือนที่ฉันเคยบอกมาก่อนหน้านี้ ในโลกนี้ คนที่เกิดมาพร้อม

เวทมนต์เป็นของหายาก และในรอบหลายร้อยปีนี้ก็มีอัจฉริยะเกิดขึ้น  'ลัซ'  พิเศษกว่าผู้คนทั้งหมด ทั้งในและ

นอกอาณาจักร แต่ก็มีคนอยู่กลุ่มหนึ่งที่จับตามองเขา และความสามารถของเขา เพื่อกระทำสิ่งเลวร้าย ผู้ว่าจ้าง

คือพระราชาของอาณาจักรข้างเคียงซึ่งทำสงครามกับอาณาจักรที่มีพรมแดนติดกับอาณาจักรเนย์เวลทางทิศ

ตะวันตก พระราชาอยากได้ตัว 'ลัซ' ไปครอบครอง เหมือนที่เขาซื้ออาวุธ เขาต้องการใช้พลังของ 'ลัซ'

ทำสงคราม เขาส่งคนเข้าไปในอาณาจักรเนย์เวล โดยมีวัตุประสงค์เพื่อสร้างสายภายใน และเป็นผู้นำทางใน

พระราชวัง  'ลัซ' ถูกลักพาตัวไป ด้วยเกรงว่าตัวเองจะถูกใช้เป็นอาวุธ เขาจึงพยายามหลบหนี แต่สุดท้ายก็ถูกพบ

และถูกจับได้ บังเอิญที่เมดสาวถูกจับเป็นตัวประกันในเวลาเดียวกันกับที่เขาถูกลักพาตัว เพราะเธอคอยดูแลเขา

ตอนที่อยู่ในพระราชวัง  'ลัซ' จึงเริ่มพัฒนาความรู้สึกที่เขามีให้เด็กสาว และเขาไม่มีทางเลือกนอกจากทำตาม

คำสั่ง ถูกบังคับให้เข้าสู่สนามรบ เขาไม่ปราณีต่อศัตรูเพื่อที่จะได้รับอนุญาตให้พบเด็กสาวอีกครั้ง แต่นั่นทำให้

เขาได้เรียนรู้ความจริง ตั้งแต่แรก เธอเข้าไปใกล้ชิดกับเขาเพื่อที่จะหลอกลวงเขาตามคำสั่งเท่านั้น

สัตว์ประหลาด! เธอเรียกเขา ถูกทรยศ ถูกทำร้ายด้วยคำพูด 'ลัซ' จึงทำให้ผู้หญิงซึ่งเป็นรักแรกของเขากลายเป็น

ประติมากรรมน้ำแข็ง ที่ไม่สามารถพูดได้ ต่อมาไม่นาน พระราชาก็ถูกลอบสังหาร และอาณาจักรก็แพ้สงคราม

และตกอยู่ในความวุ่นวาย 'ลัซ' วิ่งหนีเอาชีวิตรอด เขามองหาที่หลบภัยในอาณาจักรเนย์เวล และกลายเป็น

จอมเวทย์ ฉันอยากป้องกันไม่ให้ 'ลัซ' และเด็กสาวได้พบกัน แต่ฉันเกลียดที่ต้องยอมรับว่าชื่อของเด็กสาวไม่ได้

ถูกเปิดเผยในเรื่องของเขา ไม่มีรูปภาพประกอบในฉาก ไม่เพียงเท่านั้นเหตุผลที่เธอทรยศเขาก็ไม่ชัดเจน

ไม่มีเงื่อนงำให้สาวไปถึงตัวได้เลย ขณะที่ฉันสงสัยอยู่นั้น เด็กสาวผู้เข้ามาเป็นสายในที่สุดก็ปรากฏตัวขึ้น

เมดคนอื่นๆ หวาดกลัวสิ่งที่ไม่รู้จักที่ถูกเรียกว่าจอมเวทย์ และถอยออกห่างหลีกเลี่ยงเด็กชาย เด็กสาวเป็นเพียง

คนเดียวที่ทำไม่เหมือนใคร เธอหาทางเข้าไปคุยกับ 'ลัซ'  เธอคือ 'ฮิลดี คลาเมอร์' ฉันเชื่อว่าคือเธอ แค่ฉันก็ไม่

อาจพูดได้ว่ามั่นใจแน่นอน ฉันหมายถึง ก็ไม่เสียหายที่จะจับตาดูนะ 'ลัซ' ดูไม่สนใจในตัวเธอเลย จากในเกม

เธอต้องเป็นรักแรกของเขาสิ แต่เขาก็ไม่สนใจเธอที่พยายามพูดกับเขาเลย และเมื่อเธอเข้าใกล้ เขาก็จะมอง

อย่างรำคาญแล้วถอยหนี ฉันก็ไม่อยากคิดว่าเขาแค่เป็นคนขี้อายหรอกนะ แต่ทัศนคติของเขาอาจผลักดันมันอยู่

นอกจากนี้ยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่กดทับอยู่ในใจฉัน ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงวางแผนใช้ 'ลัซ'  'ฮิลดี' เกิดมาในครอบครัว

ที่เจริญรุ่งเรือง ดังนั้นเงินจึงไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ นอกจากนี้เด็กสาวอายุ 15 ปีคงไม่ได้คิดแผนชั่วร้ายนี้ขึ้นมา

เองหรอก จริงไหม? ต้องมีใครสักคนชักใยอยู่เบื้องหลังแน่ และก็มีโอกาสต่ำที่จะเป็น 'บารอนเบห์มี' ญาติห่างๆ

ของเธอ หัวหน้าตระกูลเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นผู้ที่มักจะรอให้ลมพัดไปก่อนที่จะลงมือทำอะไร เขาไม่กล้าพอจะ

ทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้หรอก ด้วยสองเหตุผลนั้น ทำให้ฉันสงบใจไม่ได้ ขณะที่ฉันกำลังเช็ดกระทะทอดแพนเค้ก

ด้วยผ้าชุบน้ำหมาดๆ นั้น  'ครอส' ก็เอ่ยเรียก

“เจ้าหญิง 'โรสแมรี่' พะยะค่ะ”

ฉันหันกลับมองก็เห็นครอสกำลังจ้องมาด้วยสีหน้าจริงจัง

“ครอส?”

มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ? ฉันพยักหน้าเพื่อให้เขาพูดต่อ

“กระหม่อมสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อท่าน”

“!”

“หากต้องการกรุณาออกคำสั่งพะยะค่ะ”

มองหน้าเหมือนจะไปออกรบของเขาแล้ว คำพูดของท่าน 'ลีออนฮาร์ด' ก็ปรากฏขึ้นในใจ และฉันก็ถูกบังคับให้

ตระหนักถึงความจริงตรงหน้า  'ครอส' ไม่ใช่สุนัขเชื่องๆ เขาเป็นหมาป่าที่ดุร้าย ดวงไฟที่ลุกโชนในดวงตา

และพลังในน้ำเสียงที่เชิญชวนให้ฉันใช้งานเขา ฉันมีความรู้สึกเหมือนเขาบอกว่า ให้กระหม่อมเป็นความ

แข็งแกร่งของท่านเอง กระหม่อมพร้อมจะทำทุกอย่าง

“...”

ฉันเม้มริมฝีปากอย่างเงียบงัน ยอมรับเลยว่าความจงรักภักดีของเขาเป็นสิ่งเดียวที่ฉันยังไม่พร้อม ทุกอย่างที่

ฉันทำ แทบจะทั้งหมดก็มาจากความช่วยเหลือของเขา ฉันไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย

“ท่านทำเพียงพอแล้ว”

ดังนั้นฉันจึงให้คำตอบไปอย่างคลุมเครือ

“ขอบใจนะครอส”

ขอโทษนะ 'ครอส'  ขอโทษจากใจเลย ฉันส่งยิ้มให้เขา

 

ที่มา:https://my.dek-d.com/Vandas/writer/viewlongc.php?id=1486732&chapter=15