ตอนที่ 14 The Reincarnated Princess’s Endeavors

เป็นเรื่องดีถ้าเราจะเตรียมตัวเพื่อรับมือกับเรื่องเลวร้าย แต่สองคนนี้ไม่รู้จักวิธีควบคุมพลังมาพบเจ้าหญิงหรือไง?

ฉันเกิดนึกสงสัยขึ้น แต่ก็พิสูจน์แล้วว่ามันไม่เป็นอุปสรรคอะไรในหลายสัปดาห์ต่อมา แม้พวกเขาจะได้รับอนุญาต

ให้พบฉันได้ แต่ฉันคิดว่าก็คงจะได้เจอกันตอนเรียบกับท่านหญิง 'เอ็มม่า'  ฉันจึงแปลกใจมากเมื่อได้เจอเด็ก

ผู้ชายสองคนข้างหน้า และมีปลอกคอสวมอยู่ด้วยปลอกคอที่มีการติดตั้งด้วยอัญมณีจะทำให้เวทมนต์มี

ประสิทธิภาพมากขึ้น และจะสามารถใช้พลังได้แค่ 30% เท่านั้น

“เป็นเกียรติที่ได้พบเป็นครั้งแรก ฝ่าบาท พวกเราได้รับเกียรติให้เรียนเวทมนต์ภายใต้การดูแลของท่านหญิง 'ไอรีน ฟอน อาร์ทแมน' กระหม่อม 'ธีโอ อีเลนเบิร์ก'พะยะค่ะ”

'ธีโอ อีเลนเบิร์ก' เป็นชายหนุ่มผู้น่าประทับใจด้วยผมสีแดงเพลิง และดวงตาที่ผิดปกติ เพราะมีสีแดงและสีดำ

ผสมกันอยู่ในตาเดียว เขามีผิวสีแทนที่ดูแข็งแรง รอยยิ้มที่ร่าเริง และดูอายุไม่เกิน 13 ปี มันดูจะเหมาะสมกว่าถ้า

เขาไปเป็นทหาร

“กระหม่อม 'ลัซ อีเลนเบิร์ก' พะยะค่ะ”

เด็กชายรูปร่างผอมเพรียวผู้แนะนำตัวทีหลัง มีผมสีเงิน ผิวขาวซีด และดวงตาสีครามเข้ม พวกเขาน่าจะอายุ

เท่ากัน แต่เขาดูแตกต่างจาก 'ธีโอ' ในหลายๆ ด้าน เป็นเพราะได้รับการปฏิบัติเหมือนสัตว์ประหลาด ทำให้พวก

เขาเป็นปฏิปักษ์และเกลียดชังผู้หญิง แต่เขาก็ยังไม่ได้เกลียดไปซะหมด เอาล่ะ ฉันจะสร้างโอกาสเพื่อทำลาย

แฟล็กของพวกเขาซะ! อืม ถึงฉันจะพูดอย่างนั้น แต่ลัซก็ไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่ายๆ เลย ฉันคิดไม่ออกเลยว่า

จะไปเข้าใกล้พวกเขายังไง

“เจ้าหญิง เจ้าหญิงพะยะค่ะ สมุนไพรนี้ใช้เพื่ออะไรหรือพะยะค่ะ?”

ในอีกด้าน ฉันก็ทำชื่อเสียงกับ 'ธีโอ' ได้ตั้งแต่เริ่ม แน่นอน ก็เพราะเขาเป็นมิตร และไม่เคยตั้งป้อมกับใครด้วย

ขณะนี้พวกเราอยู่ในช่วงแนะนำความแตกต่างของสมุนไพรแต่ละแบบและผลกระทบในเรือนกระจกของ

พระราชวัง เมื่อมาถึงก็มีบางคนถามคำถามกับฉันไม่หยุด เขาขยันมาก และรักการเรียนรู้ สนุกสนานกับการ

ชี้สมุนไพร ทำตัวเหมือนเด็กๆ เลย แต่ฉันมีลางสังหรณ์ว่าความไม่ประสาของเขาได้ถูกคำนวณไว้แล้วเพื่อให้เขา

มีชีวิตอยู่รอดไปได้ มันถูกเรียกว่า ภูมิปัญญาทางโลก เขามุ่งเน้นไปที่การสร้างการติดต่อกับผู้คนรอบข้าง

และสามารถทำให้เขาประสบความสำเร็จในชีวิตได้

“ใช้เพื่อลดไข้ในเด็กๆ หรือจะดื่มเป็นเหมือนน้ำผลไม้ก็ได้”

“อ๊า ขมจัง”

“ใช่แล้วล่ะ”

ฉันยกยิ้มให้ 'ธีโอ' ที่ทำหน้าเหยเก

“แล้วนี่ล่ะ? ใช้ทำอะไรได้พะยะค่ะ”

“นั่นใช้ห้ามเลือดได้ ถ้าเอาไปต้มดื่มจะสามารถรักษาลำไส้ได้ด้วย เราคิดว่ามันยังมีประสิทธิภาพช่วยระงับความเย็น อาการปวดท้อง และอีกหลายๆ อย่างอีกด้วย”

“ต้มดื่ม... นี่ก็ขมเหมือนกันใช่ไหมพะยะค่ะ”

“มันอร่อยนะ ถ้าเอาไปอบขนมปัง”

“เอ๊ จริงเหรอพะยะค่ะ? แม้ว่ามันจะขมหรือ?”

“ถ้าเอาไปต้มจะสามารถลบความขมได้ และเมื่อทุบแล้วผสมกับแป้งดิบ รสชาติมันจะดีมากเลยล่ะ”

ด้วยความสัตย์จริง สมุนไพรที่มีใบหยักๆ นี่ก็เป็นเพียงแค่หญ้าโยะโมะงิเท่านั้นเอง มันจะดีมากถ้าเกิดมีข้าวหรือ

ถั่วอะซึกิ ฉันหาดูทั่วแล้วแต่ก็ไม่เจอเลย ในสักวัน ฉันเชื่อว่าท่านจูเลียสจะหามาให้ฉันได้

“วิเศษมากเลย เจ้าหญิง ท่านรอบรู้มากเลย! กระหม่อมอยากให้ท่านสอนทุกอย่างเลย เฮ้ 'ลัซ'! นายควรมานี่แล้วเรียนด้วยกันนะ!”

'ธีโอ' เรียก 'ลัซ' ที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ห่างออกไปในเรือนกระจก เขาหันมามองพวกเรา แล้วก็หันกลับไป

ไม่มีการตอบสนองใดๆ 'ธีโอ' ไม่ได้รู้สึกอะไรที่โดนเมิน เขายิ้มแล้วพึมพำ ไม่ดีเลย ฮะ? ฉันรู้สึกขอบคุณ

'ธีโอ'มากที่อยู่ที่นี่ ถ้าฉันอยู่คนเดียวล่ะก็ ฉันแน่ใจเลยว่า ฉันคงไม่มีทางรวบรวมความกล้าไปคุยกับลัซได้แน่

“'ลัซ' เราไปทางนั้นได้ไหม?”

“...”

ขนาดฉันเรียกเขายังไม่ตอบเลย เมื่อเขายักไหล่ ฉันกับ 'ธีโอ' ก็หันมามองหน้ากันแล้วก็ยิ้ม เกิดอะไรขึ้นกับ

เขากันนะ? แต่ว่าอารมณ์รื่นเริงก็ถูกทำลายลงในเวลาต่อมา ทันใดนั้น ฉันก็รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตจากด้านหลัง

มันทำให้ฉันขนลุกเกลียวขึ้นมา มองย้อนกลับไปข้างหลังฉันก็พบกับคนที่ปล่อยกลิ่นอายฆ่าฟันออกมา

และเรียกเพื่อดึงความสนใจของเขา

“ครอส!”

“พะยะค่ะ ฝ่าบาท?”

แม้จะได้รับรังสีพิฆาตจากฉัน แต่ 'ครอส' ก็ไม่ได้สะทกสะท้านสักนิด แทนที่จะถูกข่มขู่ เขากลับยิ้มให้ฉันซะงั้น

จริงๆ เลย เขาทำตัวแย่ลงๆ ทุกปีเลยสินะ?

“หยุดนะ!”

“เพราะเหตุใดพะยะค่ะ? พวกเขาทำตัวหยาบคายกับท่าน ฝ่าบาท? ท่านตามใจพวกเขามากเกินไปแล้ว”

ถ้าฉันให้นายมากเกินไปบ้าง มันก็ควรจะตกลงไม่ใช่หรือไง? ฉันกลืนคำพูดลงคอ แล้วสูดหายใจเข้า

“นั่นไม่เป็นไร เพราะฉะนั้นหยุดได้แล้ว”

ด้วยการ ตามพระประสงค์ 'ครอส' ก็หยุดลง ถ้าฉันสั่งเขาด้วยเสียงนิ่งๆ เขาจะยอมอ่อนข้อทันที ฉันไม่รู้เลยจริงๆ

ว่าอะไรเป็นสวิทช์ของผู้ชายคนนี้ ใครก็ได้ ด่วน! ขอคู่มือการใช่งาน 'ครอส' ให้ฉันที ฉันไม่ยอมเชื่อหรอกว่าเขา

จะยอมเชื่อฟังอย่างนี้ไปอีกนาน

“เจ้าหญิง ท่านช่างเป็นผู้หญิงที่แปลกมากเลยพะยะค่ะ”

'ธีโอ' พูดเสียงเบาเมื่อฉันหันกลับมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยแทบตาย เมื่อฉันมองเขา หน้าเขาดูจริงจังมาก

เขาพูดว่า แปลกงั้นเหรอ นี่ฉันแปลกตรงไหน? รูปร่างหน้าตาฉันก็เหมือนท่านแม่ แต่นอกนั้นก็หาได้จากผู้หญิง

ทั่วๆ ไปด้วยซ้ำ?

“เช่นนั้นหรือ? เราเชื่อว่าเราธรรมดาออกนะ”

เขาเอียงหัวด้วยความสงสัย หรี่ตาลงแล้วหัวเราะ

“กระหม่อมไม่รู้ว่าความหมายของคำว่า ธรรมดา ของท่านเป็นอย่างไร แต่การกระทำของท่านอัศวินคนนั้นถูกต้องแล้วพะยะค่ะ ถ้ามีคนทำตัวหยาบคายต่อเจ้าหญิง พวกเขาก็ต้องถูกลงโทษโดยจะบ่นอะไรก็ไม่ได้ กระหม่อมกับ 'ลัซ' โตมาจากบ้านเด็กกำพร้า และไม่ได้ถูกอบรมมารยาท โดยสิทธิ์แล้วพวกเราไม่สามารถเข้าใกล้เจ้าหญิงได้ แต่ไม่เพียงท่านจะไม่ถือโทษต่อการกระทำอันไร้มารยาทของพวกเรา ยังมีเมตตาช่วยดูแลพวกเราอีกด้วย”

ท่านเป็นผู้หญิงที่แปลกจริงๆ 'ธีโอ' พูดอีกครั้ง เสียงของเขาดูเป็นมิตรกว่าเดิมมาก พอถูกยกย่อง ฉันก็รู้สึกอาย

และอึดอัดมาก หยุดนะ อย่ามามองฉันด้วยสายตาสดใสอย่างนั้นนะ...!!! โดยเฉพาะตอนที่ฉันคิดว่าตัวเองเป็น

คนที่ต่ำต้อยด้วย!

“เรา...”

“'ธีโอ' นายกำลังโดยหลอก”

...ไม่ใช่คนที่ยอดเยี่ยมขนาดนั้นหรอก นั่นคือสิ่งที่ฉันตั้งใจจะพูด แต่ก็โดนพูดขัด เขาเข้ามาใกล้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

'ลัซ' ยืนอยู่ข้างหลัง 'ธีโอ' แล้วจ้องมาที่ฉันด้วยดวงตาคมกริบ

“นางแค่แสดงออกว่าเป็นมิตรกับเราแค่นั้นแหละ แต่ในใจก็คงจะด่าว่าพวกเราเป็นสัตว์ประหลาด”

“ลัซ!”

แม้จะโดน 'ธีโอ' เตือน  'ลัซ' ก็ยังไม่หยุด เขาว่าฉันอย่างไม่ลังเล

“ท่านซ่อนมันได้ดีเลย เจ้าหญิง ความจริงที่ว่าท่านหวาดกลัวพวกเรา หรือไม่ใช่?”

แต่ความรู้สึกตรงไปตรงมาของเขาส่งผลตรงข้ามกับฉัน เขาดูเหมือนแมวจรจัดที่ขู่ฟ่อ ฉันคิดว่ามันดูน่ารักดี

เมื่อเขาตัดสินใจจะคุยกับฉัน ฉันก็จะบอกความจริงกับเขา

“ใช่แล้ว คงจะดูเหมือนโกหกถ้าเราบอกว่าไม่รู้สึกกลัวเลย”

“...!!!”

และใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ช่างเป็นเด็กที่ซื่อสัตย์จริงๆ ยังมีคนที่ไร้เดียงสากว่าฉันอีก

มากมาย นั่นคือเหตุผลที่เขาแยกเขี้ยวขู่แม้ว่ามันจะทำให้เขาเจ็บงั้นเหรอ?

“เวทมนต์คือพลังที่เราไม่รู้จัก เพราะไม่เข้าใจ เราจึงหวาดกลัว แต่ว่าเราอยากรู้ เราอยากรู้สึกเช่นเดียวกันกับพวกท่าน”

ฉันไม่เข้าใจ ฉันจึงอยากรู้ เมื่อฉันบอกความรู้สึกจริงๆ ออกไป  'ลัซ' ดูสับสนไปชั่วขณะ

“พวกเราไม่ต้องการให้ท่านมาสงสาร!”

เขาคำรามเสียงต่ำ โดยไม่รอให้ฉันตอบเขาก็หันหลังจากไป 'ธีโอ' ที่ถูกทิ้งก้มหัวลง

“เพื่อนของกระหม่อมช่างกระทำการไม่น่าอภัย ได้โปรดให้อภัยให้เขาด้วยเถิด ฝ่าบาท”

ด้วยการกระทำอันไร้เดียงสาของเขา และคำพูดหน่อมแน้มของเด็กๆ เป็นเพียงแค่ฉากหน้าเท่านั้น ตัวจริงของ

เขาเป็นผู้ใหญ่มากกว่าที่แสดงออกมามาก

“ไม่เป็นไร ท่านวางใจเถิด แต่ตอนนี้มีเพียงพวกเราอยู่ที่นี่”

“ท่านช่างมีเมตตายิ่ง ฝ่าบาท”

“เราอยากให้ท่านเลิกพูดแบบนั้นด้วย”

ฉันบอกเขาด้วยรอยยิ้ม เขาพยักหน้าแล้วเปลี่ยนวิธีพูด

“ขอรับ เจ้าหญิง”

“นอกจากนี้ เรายังกลัวและสงสารพวกท่านทั้งสองด้วย”

ฉันบอกอย่างไม่รีรอ หลังจากอ้าปากค้างไปชั่วขณะ  'ธีโอ' ก็ยิ้มกว้าง

“ทะ ท่านไม่ยอมกลับคำด้วย! สมเป็นลูกผู้ชายจริงๆ”

“แม้ว่าเราจะซ่อนมันไว้ แต่พวกท่านก็ต้องสังเกตเห็นได้อยู่ดี”

“เจ้าหญิง ท่านเป็นผู้หญิงที่แปลกจริงๆ ด้วย ข้าหมายความตามนั้นเลย ไม่มีคำไหนจะดีเท่านี้แล้ว”

เขาพูดแล้วพยายามกลั้นหัวเราะ ฉันก็ไม่ได้เกลียดหรอกนะ ฉันรู้สึกสนใจในตัว 'ธีโอ' ขึ้นมา เขาดูเป็นมิตรขึ้น

กว่าเดิมมาก แม้เขาจะไม่ได้ตรงไปตรงมาเหมือน 'ลัซ'  แต่เขาก็ทำให้ระยะห่างระหว่างเราสั้นลง ฉันจมอยู่ใน

ความคิด จึงไม่ทันสังเกตว่า รอยยิ้มของเขาแตกต่างไปจากเดิม มันต่ำลงกว่าเดิมมาก

“แต่ว่าความตรงไปตรงมาก็ทำให้ข้าสบายใจ มันทำให้ไม่หลงเชื่อและรอบคอบกับอุบายของผู้อื่นที่พูดออกมา”

“ธีโอ...”

“ข้าเชื่อว่า 'ลัซ' เองก็คงจะรู้สึกแบบเดียวกัน เขาเป็นคนปากแข็ง ข้าแน่ใจว่าถ้าให้เวลาเขาสักหน่อย เขาต้องยอมอ่อนข้อให้แน่”

“เหมือนท่านหรือ?”

ด้วยคำพูดของฉัน เขาก็ขยิบตาให้ ผู้ชายคนนี้แตกต่างจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง  'ธีโอ' คนนี้ดูไม่สงบ

แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบเหมือนเดิม บางทีอาจจะเข้าใกล้ตัวจริงของเขามากขึ้นแล้วก็ได้ จากที่เขาบอกว่า

เขาสามารถดูความน่าเชื่อถือจากการเปิดเผยของฉันได้ ฉันสงสัยว่าเขาเชื่อแล้วว่าฉันพูดจริง และยอม

ลงให้เล็กน้อย แค่

“เล็กน้อย”

เท่านั้นล่ะนะ อืม ก็ถือว่าดีแล้วสำหรับตอนนี้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ต้องการ แต่ในท้ายที่สุดพวกเขาก็ถูกบังคับมายัง

พระราชวัง และถูกสวมปลอกคอให้ เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่เชื่อใจ และยังดูหมิ่นราชวงศ์ ถ้าฉันค่อยๆ

พยายามไปเรื่อยๆ พวกเขาคงจะเปลี่ยนทัศนคติที่มีให้ดีขึ้นเอง

“ข้าจะช่วยเท่าที่ช่วยได้ ขอให้โชคดีนะขอรับ”

เขายิ้มเหมือนกำลังเจอเรื่องสนุก

“ขอบคุณ”

ฉันส่งยิ้มกลับ ฉันไม่รู้ว่ามันจะยากแค่ไหน แต่ฉันก็จะพยายามดู สำหรับตอนนี้…

“ถ้าเช่นนั้น อันดับแรก เราอยากให้ท่านช่วยบอกอาหารที่เขาชอบมาทั้งหมด”

...ก็เริ่มด้วยการให้อาหารเขาก่อนเลยละกันตา 'ธีโอ' จะเป็นคล้ายๆ คนใส่คอนเท็คเลนส์ค่ะ ที่จะมีสีด้านนอก

แล้วตรงกลางเป็นตาดำ อย่างนี้Credit picture : https://thumbnail.image.rakuten.co.jp/@0_mall/auc-skyip/cabinet/contact/02281541/img59713659.jpgหญ้าโยะโมะงิCredit picture : https://upload.wikimedia.org/wikipedia/th/thumb/b/b3/Yomogi01.jpg/330px-Yomogi01.jpg

ที่มา:https://my.dek-d.com/Vandas/writer/viewlongc.php?id=1486732&chapter=14