ตอนที่ 12 The Reincarnated Princess’s Bewilderment (2)

ฉันไม่ใช่คนที่แสดงออกมากนัก ดังนั้นฉันมั่นใจเลยว่าฉันคงไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมาเช่นเคย นอกจากจะ

เป็นคนที่อ่านอารมณ์เก่ง และเป็นคนที่ห่วงกังวลกับความสนิทสนมของคนอื่น โดยเฉพาะคนอย่าง 'ครอส'

ฉันยิ้มอย่างขมขื่นขณะคิด

“'ครอส' สร้างปัญหาให้ฝ่าบาทหรือพะยะค่ะ?”

“หมายความว่าอย่างไรหรือ?”

“แน่นอนว่าหมายความเช่นนั้นพะยะค่ะ”

ท่าน 'ลีออนฮาร์ด' พูดเสียงเรียบ ดวงตาดูสงบนิ่ง ฉันไม่มีแรงจูงใจเลย และนี่มันก็แตกต่างจากในเกมมาก

ฉันไม่สามารถกลับไปอ่านบรรทัดที่ผ่านมาแล้วทั้งหมดได้ ทำไมในโลกนี้ถึงไม่มีนะ แล้วเขาถามฉันว่าอะไร

ไปนะ? หรือคำพูดของฉันเริ่มจะได้รับอิทธิพลมาจากพฤติกรรมของ 'ครอส' แล้ว? ฉันตกตะลึงจนไม่รู้จะพูด

อะไรดี ฉันเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองไม่อยากโกหกเขา พยายามผ่อนคลาย สูดหายใจเข้าและกล่าวว่า

“ถ้าเราบอกว่าไม่มีปัญหา ก็คงจะดูเหมือนโกหก”

“...”

ท่าน 'ลีออกฮาร์ด' ยิ้มกับคำตอบของฉัน และไม่พูดอะไร ดวงตาสงบนิ่งของเขามองมาที่ฉันเหมือนจะบอก

ให้พูดต่อ

“เขาเป็นองครักษ์ที่ยอดเยี่ยม เราไม่มีข้อติเตียนใด เราไม่เคยสงสัยในความสามารถของเขา แต่เขาก็ปกป้องเรามากเกินไป”

จากใจเลย  'ครอส' เป็นคนอ่อนน้อม แต่ ถ้าเกิดมีอันตรายเข้ามาแม้จะเล็กน้อย เขาจะเปลี่ยนไปทันที

ก็ถือเป็นตัวอย่างที่ดีล่ะนะ

“'ครอส' ปกป้องมากเกินไปหรือพะยะค่ะ?”

“ใช้แล้ว ในสายตาของเขา เราคงจะดูบอบบางมาก ในฐานะองครักษ์บางทีเขาอาจะอยากขังเราไว้บนหอคอยงาช้าง เขามีจิตใจอ่อนโยนนะ แต่เราก็มีความต้องการของเรา ไม่มีทางที่เราจะยินยอมโดนขังไว้เพียงแค่เพื่อ ‘ความปลอดภัย’ ของเราแน่!”

ยิ่งพูดฉันยิ่งอารมณ์เสียมากขึ้น ท่าน 'ลีออนฮาร์ด' มองฉัน รอยยิ้มของเขาดูบิดเบี้ยวมากขึ้น เขาเหมือนกำลัง

พยายามปลอบเด็กทารกที่กำลังโกรธ และนั่นทำให้เหมือนโดนเอาน้ำเย็นสาดหน้า ฉันรู้สึกตกใจ การระบาย

ความอึดอัดของฉันให้คนนอกฟังดูเป็นการกระทำของเด็กมาก

“มิใช่พะยะค่ะ ท่านมิได้อ่อนแอ”

“อะไรนะ...?”

“'ครอส' ไม่ใช้คนประเภทจะให้คำสัญญาง่ายๆ กับเจ้าหญิงที่บอบบางผู้มีดีเพียงแค่ความงาม”

รอยยิ้มไม่ปรากฏบนใบหน้าขณะที่เขามองฉันผู้กำลังต้องรับผลจากคำพูดที่พูดไป เสียงทุ้มต่ำของเขาเต็ม

ไปด้วยความรู้สึก

“เมื่ออยู่ต่อหน้าฝ่าบาทเขาอาจจะดูเหมือนสุนัข แต่...”

สะ สุนัข...? อะไรกันคำที่ดูลางไม่ดีนี่ ถ้าเรากำลังพูดเรื่องหมากัน ฉันชอบหมาคอร์กี้นะ หรือ พันธุ์ Shetland

Sheepdogs ก็ได้ ฉันไม่ได้มีงานอดิเรกเลี้ยงผู้ชายไว้เป็นสัตว์เลี้ยงนะ!

“ธรรมชาติของเขาเป็นเหมือนหมาป่า แม้เขาจะไม่กัดเจ้านาย แต่เป็นความจริงที่เขาเป็นสัตว์ร้ายที่ไม่สามารถฝึกให้เชื่องได้”

“...”

ฉันไม่ตลกกับเขาและพูดว่า

“หากใช้ความรุนแรงก็ทำให้เชื่องไม่ได้หรือคะ?”

เป็นความจริงที่ทุกคนที่มอง 'ครอส' มักจะคิดว่า

“เขาเป็นคนที่น่าทึ่ง”

เหมือนที่ฉันบอกไปก่อนหน้านี้  'ครอส' แข็งแกร่งติดหนึ่งในห้าของอัศวินในอาณาจักร ถ้าดูจากอายุ การที่เขา

ได้มาเป็นองครักษ์ของเจ้าหญิงทำให้เห็นว่าเขาเลื่อนขั้นอย่างรวดเร็ว การเป็นอัศวินในอาณาจักรนี้เน้นที่

ความสามารถมากกว่าสถานะทางสังคม มีหลายคนอิจฉาริษยา แต่ก็ไม่โง่พอจะแสดงออกต่อหน้าของเจ้าหญิง

ฉันรู้ว่าเขาเป็นเป้าหมายจากพวกที่ซ่อนอยู่ในเงามืด แต่ครอสก็ไม่ได้เป็นผู้ชายร่าเริงอย่างที่เขาแสดงออกมา

เขาหลีกเลี่ยงการใช้ความรุนแรงและส่งคำดูหมิ่นคืนไปเป็นเท่าตัว เขาบดขยี้ศตรูอย่างหนักเพื่อไม่ให้

กลับมาได้อีก แล้วมันมีความหมายอะไรที่ทำให้เขาเป็นมาโซ? หรือมาโซจะเป็นเชิงรุก? หรือพวกซาดิสกับ

มาโซจริงๆ แล้วเหมือนเหรียญคนละด้าน? เฮ่อ ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่ตัวเองพูดเลย

“การทำให้สัตว์ร้ายเชื่องได้ ฝ่าบาทไม่มีทางอ่อนแอ ท่านมีเกียรติ เป็นเจ้าหญิงผู้ไม่ต้องการถูกปกป้อง แต่นั่นทำให้บางครั้งฝ่าบาทอาจตกอยู่ในอันตรายได้”

“...?”

อันตราย? เพราะว่าฉันดูอ่อนแอ เลยทำให้ตกอยู่ในอันตรายหรอ? ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเขาต้องการจะบอกอะไร

หรือเขาจะหมายถึงฉันไม่ได้อ่อนแอ แต่ก็จะตกอยู่ในอันตรายอยู่ดี? ฉันไม่รู้ว่าเขาสังเกตเห็นความสับสนของฉัน

หรือเปล่า แต่ท่าน 'ลีออนฮาร์ด' ก็ยังคงมองฉันด้วยสายตาตักเตือน

“ฝ่าบาทเป็นผู้ที่สามารถยืนหยัดอยู่ได้ด้วยตนเอง มีความคิดเป็นของตนเอง มีจิตใจเป็นของตนเอง แต่ นั่นก็มีขีดจำกัด ไม่มีใครสามารถทำทุกอย่างได้ด้วยตนเอง กรุณาพึ่งพาบุคคลรอบด้านสักนิดเถิดฝ่าบาท”

ฉันกระพริบตาหลายครั้งตอบสนองต่อคำพูดที่คาดไม่ถึง

“แต่ เราก็พึ่งพาแล้ว...”

มันมีแค่นิดเดียวเท่านั้น ฉันสามารถทำเองได้ด้วยอำนาจของฉัน ฉันรู้และไม่คิดจะพึ่งพาใคร ดั่งเช่นในวันนี้

แม้จะเป็นความเห็นแก่ตัวของฉันที่ให้ท่าน 'ลีออนฮาร์ด' พาไปรอบๆ ดูเหมือนเขาจะไม่เห็นด้วย

ท่าน 'ลีออนฮาร์ด' ส่ายหัว

“มากกว่านั้นพะยะค่ะ  'ครอส' เองก็คงจะรู้สึกเช่นเดียวกัน นั่นทำให้เขาปกป้องฝ่าบาทมากเกินไป”

“...”

แม้จะเป็นท่าน 'ลีออนฮาร์ด'  แต่ฉันก็ไม่สามารถพยักหน้าเข้าใจได้ ฉันมีตำแหน่งเป็นเจ้าหญิง และไม่สามารถ

เปิดเผยข้อบกพร่องของตัวเองพร่อยๆ ได้ แต่ยิ่งไปการนั้น ฉันไม่คิดที่จะหาวิธีตรวจสอบว่าฉันควรอธิบายหรือ

ออกความเห็นที่ฉันควรพึ่งพาคนอื่นมากเท่าไหร่ ในโลกนี้จะมีใครที่ฉันสามารถแบ่งปันอนาคตที่ยังไม่เกิดขึ้น

ด้วยได้? ฉันก้มหัวลงอย่างดื้อรั้น และทำให้ท่าน 'ลีออนฮาร์ด' ยกยิ้มอีกครั้ง

“ได้โปรดเก็บคำเหล่านี้ไว้สักที่ในจิตใจของฝ่าบาทด้วยพะยะค่ะ”

ฉันไม่คิดจะจำความผิดหวังในน้ำเสียงของเขา หรือคำพูดของเขาเลยจนกระทั่งหลังจากนั้น แต่นั่นก็เป็นเรื่อง

ในอนาคตในอีกหลายปีให้หลังCorgiCredit picture

: https://d21vu35cjx7sd4.cloudfront.net/dims3/MMAH/crop/0x0%2B0%2B0/resize/645x380/quality/90/?url=http%3A%2F%2Fs3.amazonaws.com%2Fassets.prod.vetstreet.com%2F83%2F9e8de0a7f411e0a0d50050568d634f%2Ffile%2FPembroke-Welsh-Corgi-3-645mk62711.jpgShetland SheepdogsCredit picture : https://www.warrenphotographic.co.uk/photography/bigs/11735-Sable-Shetland-Sheepdog-(Sheltie)-white-background.jpg

 

ที่มา:https://my.dek-d.com/Vandas/writer/viewlongc.php?id=1486732&chapter=12