Chapter 53 – การพิพากษาความผิด (9)
ฟังข้อกล่าวหาทั้งหมด รัฐมนตรีซ้ายขมวดคิ้วทันที เขาไม่สามารถที่แบกรับแม้แต่ข้อเดียวใบหน้าของเขาดำคล้ำในตอนนี้และตอบ
“คุณหนูมู่หรง, อย่าได้พูดเลินเล่อ ถ้าเจ้าไม่สามารถแสดงหลักฐานภายในวันนี้ ดังนั้นอย่างตำหนิข้าที่จะรายงานพระจักรพรรดิ เรื่องที่เจ้าดูหมิ่นขุนนางราชสำนัก”
กล่าวสิ่งนั้น เขาได้มุ่งเน้นไปที่พระจักรพรรดิ'หลิวเย่'เยาะเย้ยขณะที่ได้ยิน
“เข้าต้องการหลักฐาน ได้, นี่หลิวซินอ้ายเป็นหลายสาวของเจ้า?”
รัฐมนตรีซ้ายได้ฟังอย่างเย็นชา แสดงอย่างแข็งกระด้างและพึมพัม
“ใช่”
“วันนี้ ต่อหน้าเหล่าองครักษ์มังกรทั้งหมด หลิวซินอ้ายกล่าวหาข้า องค์หญิง, ว่าได้ร่วมมือกับนายพลมู่หรงเพื่อหลอกลวงพระจักรพรรดิ ท่านรัฐมนตรีซ้าย ท่านคิดอย่างไรข้า องค์หญิงไม่สามารถมอบความพ่ายแพ้ให้ศัตรูด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว?”
ภายใต้เสียงที่เย็นยะเยือกของนาง แส้สีดำในมือของ'หลิวเย่'เกิดเป็นคลื่นและเข้ากระทบยังประตูเบื้องหลังของรัฐมนตรีซ้าย มันพังลงทันทีด้วยเสียงดังสนั่นขณะที่เศษไม้ปลิวกระจายไปทุกทิศทาง
“ดูหมิ่นเชื้อพระวงศ์ของอาณาจักร, จอมพลมู่หรง นี่คืออาญาแรก”
รัฐมนตรีซ้ายใบหน้ากระตุก นี่เป็นอาชญากรรมที่สามารถได้รับการพิจารณาว่าใหญ่หรือเล็ก เขาจ้องลึกเข้าไปที่'หลิวซินอ้าย'ก่อนที่เขาจะได้จัดการกล่าว คิ้วของ'หลิวเย่'ยกขึ้นและตะโกน
“ข้า องค์หญิง ได้รับการแต่งตั้งโดยองค์พระจักรพรรดิเอง และชื่อของข้าก็ได้รับการระบุอยู่ในสายโลหิตของพระจักรพรรดิ ตะโกนใส่ข้า องค์หญิง เจ้ากล้าอย่างไรที่ทำสิ่งนี้?ท้าทายองค์หญิงของราชวงศ์ นี่คืออาญาที่สองหลานสาวที่ต่ำต้อยของรัฐมนตรีซ้ายกล้าที่จะจงใจดูหมิ่นต่อองค์หญิงแห่งราชวงศ์ปัจจุบันล่วงละเมิดต่อผู้สูงส่ง นี่คืออาญาที่สาม”
กล่าวด้วยเสียงเย็น แต่ละประโยคของ'หลิวเย่' ใบหน้าของรัฐมนตรีซ้ายเปลี่ยนเป็นดำยิ่งกว่าเก่า ขณะที่เขาขมวดคิ้ว
“ฮึ! เจ้ายังคงสามารถปิดตาต่อการหมิ่นประมาทข้า องค์หญิงและตระกูลมู่หรง แต่อย่างไร นางมีความกล้าที่จะดูแคลนคำพูดของพระจักรพรรดิ เมื่อข้า องค์หญิง ได้เอ่ยถึงพระนามของพระจักรพรรดิในการปกป้อง นางยังกล้าที่จะตอบกลับอย่างหยาบคายและกล่าว ‘แล้วไง’ก็ดี ถ้าพระจักรพรรดิของอาณาจักรเทียนเจิ้นไม่มีความสำคัญใด ดังนั้นมันหมายถึงเจ้า รัฐมนตรีซ้ายคือบางอย่างที่สำคัญ?คำกล่าวของพระจักรพรรดิไม่นับได้ว่าเป็นคำกล่าว และพระราชกฤษฏีกาไม่มีความสำคัญใด นั่นหมายความว่าแค่คำกล่าวของท่าน รัฐมนตรีซ้ายนับเป็นคำกล่าว?”
นางกล่าวด้วยความเย็นชา หนาวเย็นดังน้ำแข็งและหิมะบนขั้วโลกเหนือ ด้วยหนึ่งประโยคของนาง
"นั่นหมายความว่าเพียงคำพูดของเจ้า รัฐมนตรีซ้าย นับเป็นคำพูด?"”
ทำให้บริเวณรอบๆกลายเป็นเงียบโดยสมบูรณ์ขณะที่ได้ยินเสียงลมหายใจด้วยอาญาทั้งหมดที่กล่าวมามันคือ การทรยศและละเมิดต่อกฏหมาย
“ไร้สาระ, ข้า รัฐมนตรีซ้าย เทอดทูลพระจักรพรรดิและพร้อมจะตายเพื่อพระจักรพรรดิ เมื่อเจ้าวิจารณ์ดังกล่าว คุณหนูมู่หรงคงไม่ได้กล่าวใส่ร้ายข้า?”
ที่มา:https://my.dek-d.com/emperor123/writer/viewlongc.php?id=1489554&chapter=53