Chapter 52 – การพิพากษาความผิด (8)
“เจ้ามีคุณสมบัติอะไรที่จะถามความเห็นชอบข้า”
คำพูดที่เย็นเฉียบตัดผ่านอากาศดังมีด'หลิวซินชิง'ถูกแช่แข็ง นางตระหนักได้ทันทีว่า'หลิวเย่'นั้นได้รับพระราชทานนามองค์หญิง พระชายาขององค์ชาย'ซวนหยวนเช่อ'จากพระจักรพรรดิ จึงทำให้นางมีตำแหน่งอย่างเป็นทางการว่าองค์หญิง
ในมุมกลับ 'หลิวซินชิง'ไม่ได้เป็นใคร แม้ว่านางจะได้เข้าไปอาศัยอยู่ในพระราชวังตะวันออกเร็วๆนี้ นางก็ไม่ได้มีชื่อและนางก็เป็นเพียงหลานสาวของขุนนางฝ่ายซ้าย ตำแหน่งที่เป็นดังเทพธิดาจากสวรรค์อย่างพระชายาขององค์ชายสาม นางไม่สามารถเทียบได้
ไม่มีคุณสมบัติใดๆที่จะถามความเห็นชอบจาก'หลิวเย่'หลังจากคิดได้ดังนั้น 'หลิวซินชิง'ก็ขบฟันของนาง นางหันศีรษะและมองไปรอบๆ แม้ว่านางจะไม่มีคุณสมบัติ องค์ชายรัชทายาทก็ควรจะมีมัน, ใช่ไหม?กวาดสายตามองไปยังฝูงชน
นางไม่สามารถเห็นได้แม้แต่เงาขององค์ชายรัชทายาท'ซวนหยวนเฉิง' 'หลิวซินชิง'แสดงความกังวล กระทืบเท้าของนาง ผู้คนจะหายไปได้อย่างไรในเวลาแบบนี้?
เห็นสิ่งนี้ 'หลิวเย่'มอบรอยยิ้มเย็น ถ้า'ซวนหยวนเฉิง'มีความกล้าที่จะเผชิญหน้า นางจะทำให้มั่นใจว่าเขาจะได้รับผลที่จะตามมาด้านหน้าคฤหาสน์ขุนนางฝ่ายซ้ายเต็มไปด้วยความสับสน เสียงครวญคราง และเสียงร้องอย่างเจ็บปวด ด้วยประตูหน้าขนาดใหญ่ที่พังทลาย สถานการณ์ตอนนี้ยิ่งดูแย่มากขึ้น
“ทุกคนถอยออกมา”
ในความสับสน เสียงก้องกระจายไปทั่ว ชายวัยกลางคนที่ดูราวๆห้าสิบ สวมชุดสีเขียวก้าวออกมาช้าๆ มีเส้นผมบางส่วนกลายเป็นสีขาวปะปนกับสีดำ ถึงอย่างไร ร่างกายของเขาก็ยังคงแข็งแรงและรูปร่างดีเขาถือตัวอย่างมีศักดิ์ศรี สุดท้าย หลังจากทุบตีแมลงตัวเล็กตัวน้อยทั้งหมดแล้ว เจ้านายของพวกเขาก็ออกมา
“แล้วข้ารัฐมนตรีฝ่ายซ้ายละ มีคุณสมบัติพอไหม?”
เขาถาม'หลิวเย่'อย่างใจเย็นและเสียงเรียบ'หลิวเย่'กำลังเล่นแส้บนมือ ขณะที่มองลึกลงไปในดวงตาของเขา เขาไม่สามารถนั่งอยู่ในบัลลังค์ของเขาได้แล้วใช่ไหม?ทั้งสองไม่ได้มีความตั้งใจที่จะอดทนต่อกันขณะที่จ้องมองกันอย่างเย็นชา
“ขอถาม อะไรทำให้คุณหนูมู่หรงหลิวเย่เดินทางเข้ามาในคฤหาสน์ของข้าและทำร้ายผู้ใต้บังคับบัญชา ปิดตากฏหมายและกฏระเบียบของอาณาจักร ในเวลากลางวัน?”
เสียงราบเรียบกระจายออก ทุกคำพูดดุด่าความเป็นผู้มีมนุษยธรรมของ'หลิวเย่'
“ข้ากำลังพิพากษาสิ่งที่ผิดพลาด”
'หลิวเย่'ยิ้มอย่างไร้อารมณ์ ยกศีรษะขึ้นอย่างหยิ่งยะโส ราวกับทรราชย์ทุกผู้คนได้แต่อ้าปากค้าง พวกเขาไม่เคยเห็นใครที่ช่างกล้าหาญที่จะประฌามผู้คนมาก่อน นี่คุณหนูมู่หรงกล้าเกินไปได้ยินสิ่งนี้ รัฐมนตรีฝ่ายซ้ายคิ้วกระตุก
เขามองไปที่ใบหน้าที่ขาวซีดของ'หลิวซินอ้าย'ที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา และเขาก็เห็น'หลิวซินชิง'ส่งสัญญาณที่ให้ไปคุยต่อด้านใน อย่างไร เขาก็ถูกบังคับให้ออกมาด้านนอกโดย'หลิวเย่'
ถ้าเขายังคงเชิญ'หลิวเย่'เข้าไปด้านในคฤหาสน์ เขาควรจะโยนใบหน้าของเขาทิ้งน้ำนอกจากนี้ ทัศนคติของ'หลิวเย่'ยังหยาบช้าเกินไป เด็กสาวอายุสิบสามตัวเล็กๆ กล้าที่กล่าวอย่างหยาบคายต่อเขา เขาต้องการจะดูว่า นางจัดการเรื่องยากๆนี้อย่างไร?
หลังจากหยุดเล็กๆ เขาตอบ
“เอาละ บางทีท่านจะเริ่มการตัดสิน”
“เจ้ามีความผิดที่ดูหมิ่นต่อคำสั่งของพระจักรพรรดิ เผิกเฉยต่อคำสั่งของพระจักรพรรดิ ล้มเหลวที่จะแสดงความเคารพต่อบุคคลผู้มีตำแหน่งสูงกว่า หมิ่นเชื้อพระวงศ์ของประเทศ และมองต่ำยังองค์หญิงคนปัจจุบัน แค่นี้พอไหม?”
'หลิวเย่'จงใจตะโกนประโยคสุดท้ายเสียงดัง เสียงของนางดังสายฟ้าที่ตัดแบ่งท้องฟ้า ผู้คนตกอยู่ในห้วงของความตกใจ
ที่มา:https://my.dek-d.com/emperor123/writer/viewlongc.php?id=1489554&chapter=52