Chapter 33 - สองพลังอำนาจ
ในหมู่หญิงสาว, ผู้หญิงที่สง่างามและมีภูมิฐานนั่งอยู่ตรงกลางบนบังลังค์หยกสูง นางดูอายุประมาณ 30 ปีและนางดูเหมือนว่าไม่ร้ายแรงที่จะกล่าวว่าความสวยงามของนางสามารถล่มเมืองได้
นางสวมชุดสีสดใสและที่ติดผมรูปนกฟีนิกซ์ นางไม่ได้แต่งตัวมาก แต่ทุกคนรู้สึกว่านางมีกลิ่นอายของความสง่างาม มีเกียรติ และฉลาดไม่ต้องคาดเดา นี่คือพระจักรพรรดินีแห่งอาณาจักรเทียนเจิ้น
'หลิวเย่'มองทางซ้ายของนาง, ผู้หญิงที่ดูเหมือนจะอายุเท่ากันกับพระจักรพรรดินี สวมชุดสีม่วง นั่งอยู่ทางด้านขวาของนาง อย่างไรก็ตาม นางดูจะสวยงามกว่าดอกไม้ นางควรจะได้ชื่อว่าราชินีแห่งดอกไม้
ไม่ต้องดูมาก ใบหน้าที่ดูเหมือน'ซวนหยวนเช่อ' ผู้หญิงคนนี้สมควรเป็นภรรยาลำดับที่สอง 'พระมเหสีเฉิน' 'หลิวเย่', นางไม่รู้จักคนอื่นๆในห้องโถงนี้เลยก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว 'หลิวเย่'ยิ้มและคำนับ'พระจักรพรรดินีหลิว' แม้ว่านางดูจะไม่ชอบ'หลิวเย่' นางก็ไม่ใช่คนที่เอาแต่พึ่งสามี
“นี่คือเด็กสาวที่เช่อเอ๋อร์เลือก? สบายใจได้และกล่าวมา”
'พระจักรพรรดินีหลิว'ยิ้มอย่างสง่างาม 'หลิวเย่'ยืนขึ้นและยิ้มไปที่'พระจักรพรรดินีหลิว' ใบหน้าที่ธรรมดาของนางเหมือนหนามท่ามกลางความสวยงามภายในห้อง หญิงสาวรอบๆต่างประเมินนางด้วยสายตา และแม้ว่าพวกนางจะมองอย่างอ่อนโยน 'หลิวเย่'ก็สามารถมองการแสดงความรังเกลียดในดวงตาพวกนาง
พวกนางต่างมองมาที่'หลิวเย่' แต่มันไม่ได้มีความสำคัญกับนาง ในสายตาของนาง เด็กสาวเหล่านี้เป็นเพียงเครื่องมือ ที่สามารถทำได้เพียงกินและบริการในห้องนอนแม้ว่าในหมู่นกฟีนกซ์และหงส์ที่งดงามในห้อง ลูกเป็ดขี้เหร่ก็ยังสามารถยืนอยู่กับที่ไม่อ่อนข้อให้ ด้วยการยกศีรษะขึ้นอย่างสง่างามและยืดอกอย่างภาคภูมิใจ
“มานี่, ให้แม่ได้มองเจ้าชัดๆ”
'พระมเหสีเฉิน'ยิ้มเมื่อเห็นความภาคภูมิใจของ'หลิวเย่' น้ำเสียงนั้นหวานและนุ่มนวล'หลิวเย่'เห็นว่าความอ่อนโยนในท่าทางของ'พระมเหสีเฉิน'ไม่ใช่หลอกลวง ก็ก้าวเข้าไปหา'พระมเหสีเฉิน'ทันที 'พระมเหสีเฉิน'จับมือของ'หลิวเย่'และสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของนาง นางยิ้ม
“แม้ว่าเจ้าจะดูธรรมดาเล็กน้อย, แต่เมื่อลูกเช่อชอบเจ้า ทุกอย่างมันดีแล้ว ท่านพี่ไม่คิดงั้นหรือ?”
'พระมเหสีเฉิน'พูดขณะที่หันไปมองที่'พระจักรพรรดินีหลิว' 'พระจักรพรรดินีหลิว'ยิ้มบางๆและพยักหน้า
“แน่นอน, ธรรมดาสามัญก็ไม่ได้หมายความว่านางไม่ดี”
เมื่อทั้งสองกล่าวเช่นนั้น ผู้อื่นก็ไม่มีใครกล้ามอง'หลิวเย่'ต่ำ พวกนางได้เอาคำดูถูกกลับและเก็บมันไว้ในใจ
“ปกติแล้วเจ้าทำอะไรบ้างในแต่ละวัน, นอกเหนือจากการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้? ได้อ่านหนังสือบ้างหรือไม่?”
'พระมเหสีเฉิน'เคาะลงบนมือของ'หลิวเย่'เบาๆเมื่อได้ยินคำ 'หลิวเย่'เหลือบมองไปยังสาวสวยสวมชุดสีฟ้า ผู้ที่ส่งประกายความเป็นมิตรและกลิ่นอายดูหมิ่นตั้งแต่นางเข้ามาในห้อง นางหัวเราะเบาๆขณะที่นางทำท่าทางเหมือนอึดอัดและตอบ
“ข้าไม่เคยอ่านหนังสือ”
วันนี้หมดแค่ตอนนี้ก่อนนะครับ ผมปวดหัวขอไปนอนพักก่อน ดูๆไปแล้วบทพบหน้าแม่สามีจะอีกหลายตอนเลย ไว้พรุ่งนี้ว่างๆแล้วจะลงกันยาวๆหลิวเย่นับว่าดีแล้วที่แม่สามีรักเอ็นดู ราตรีสวัสดิ์ครับทุกท่าน
ที่มา:https://my.dek-d.com/emperor123/writer/viewlongc.php?id=1489554&chapter=33