Chapter 17 - การประลองในห้องอาบน้ำ (ตอน 1)

'หลิวเย่'หลายเป็นดังนกฟินิกซ์ของตระกูลมู่หรง เธอได้รับความนิยมยิ่งกว่า 'มู่หรงซิง' ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ผู้ที่ได้รับการขนามนามว่าเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุดในอาณาจักรเทียนเจิ้น

ด้วยการปิดด่านฝึกฝนตนเองภายในห้องของเธอ ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ เหล่าผู้อาวุโสต่างยินดีที่เธอฝึกหนัก เหล่าผู้เยาว์ต่างไม่มีความกล้าพอจะเข้าใกล้เธอ ทำได้เพียงโฉบผ่านนอกประตู นั้นจึงทำให้'หลิวเย่'อยู่อย่างสันติตามที่เธอต้องการ

พระจันทร์ขึ้นกระจ่างบนท้องฟ้ายามค่ำ กลางคืนเข้าปกคลุมให้เกิดความสงบดุจสายน้ำ

'หลิวเย่'สวมชุดคลุมสีน้ำเงินที่ปกปิดตัวเองจากแสงเทียน ในความมืดมิดเธอแอบไปกับมัน วิ่งอย่างรวดเร็วผ่านความมืดอันไร้ที่สิ้นสุด ไม่มียามเฝ้าอยู่หน้าประตูของเธอ มันไม่ได้ตระหนักว่า'หลิวเย่'ได้หลบหนีไปจากห้องของเธอแล้ว

เมื่อมีความเปลี่ยนแปลงของความสว่าง ดวงตาของคนเราต้องใช้เวลาสักครู่เพื่อปรับตัว 'หลิวเย่'มักใช้ช่วงเวลานี้ในการสังหารผู้คน แต่ตอนนี้เธอเพียงอาศัยมันหลบหนีออกไป

เธอเตรียมการทุกอย่างในระหว่างวันนี้ ซ่อนตัวในความมืดของค่ำคืนนี้ 'หลิวเย่'เปลี่ยนเส้นทางไปมา เข้ามาที่พระราชวังแห่งเทียนเจิ้น ด้วยความรู้สึกที่คมชัดของเธอ เธอสามารถระบุผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดที่ได้รับคำสั่งจาก'ซวนหยวนเช่อ'ให้มาเฝ้าระวังที่ตระกูลมู่หรงได้ เธอไม่ได้ยินเสียงใดๆจากพวกเขา แต่เธอสามารถรู้สึกได้ถึงสถานะของพวกเขา ความสามารถในการตรวจสอบเป็นหนึ่งในทักษะพื้นฐานของนักฆ่า

'หลิวเย่'ไม่ได้เรียนรู้เทคนิค “ร่างแสง” ในโลกนี้ แต่เธอมีทักษะยอดเยี่ยมของขโมย ซึ่งแน่นอนว่าดีกว่าทุกคนในโลกนี้

ร่างเล็กๆของเธอเคลื่อนไหวดังเสือชีตาห์ เธอพุ่งไปอย่างเงียบๆในความมืด เธอกำลังจะถึงส่วนหลักของ'ซวนหยวนเช่อ' และเธอก็เคลื่อนตัวไปเงียบๆในที่พักของเขา ในโลกนี้, ไม่มีใครที่จับจิตคุกคามของเธอได้

เธอมาถึงห้องโถงหลิวหลี่ โถงของพระราชวังที่'ซวนหยวนเช่อ'อาศัยอยู่ คฤหาสน์ของเขายังอยู่ระหว่างการก่อสร้าง ด้วยเหตุนี้แม้ว่าเขาได้จะชื่อว่าเป็นเจ้าเมือง เขาก็ยังคงอาศัยอยู่ในวังของเขา และตอนนี้ ห้องโถงขนาดใหญ่เต็มไปด้วยหมอก และมันก็เงียบมากจากได้ยินเสียงน้ำหยดลงไปบนพื้นน้ำที่แยกจากอากาศ

'ซวนหยวนเช่อ'เอนตัวลงพิงสระหยกขาวขณะที่เขาแช่ตัวลงไปในน้ำอุ่น ผมยาวดำลู่ไปตามหลัง หยดน้ำปกคลุมไปทั่วผิวสีงาช้างที่แต้มไปด้วยสีชมพู ในหมอกหนานั้นหยดน้ำเหล้านั้นไหลช้าๆลงบนผิวกายเขา ฉากนี้แม้ว่าจะได้เห็นเพียงหลังของเขา แต่มันก็เป็นเสน่ห์แบบนึง

'หลิวเย่'ซ่อนตัวอยู่ด้านนอกห้องอาบน้ำ ขมวดคิ้วของเธอเล็กน้อย เขาให้เธอได้เห็นฉากไอน้ำแบบนี้ เธอเคยเห็นมามากมายในชีวิตก่อนหน้านี้ แต่ไม่เคยมีใครทำให้เธอรู้สึกแบบนี้เพียงเห็นแค่หลัง

นี่ 'ซวนหยวนเช่อ' จะต้องเป็นปีศาจแน่นอน ยังคงมุ่ยคิ้วของเธอ 'หลิวเย่'ลอบขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ ดูเหมือนว่าเธอเข้ามาได้ถูกจังหวะ

“ปีศาจน้อย, ข้าไม่ควรดูแคลนเจ้า”

'หลิวเย่'ได้รับมาเพียงเสียงที่ชื่นมื่นของเสียงหัวเราะอย่างกระทันหัน

ที่มา : https://my.dek-d.com/emperor123/writer/viewlongc.php?id=1489554&chapter=17