Chapter 8 - ผู้มาเยือน

มีผู้คนมายืนมุงดูรอบนอกของบ้าน ชายคนนั้นยกมือขึ้นกอดอกและมองมาที่'หลิวเย่' ดูๆไปเขาน่าจะราวๆ 16 - 17 ได้

'หลิวเย่'วางของลงช้าๆมองมาที่หน้าของชายที่แต่งตัวประหลาด เขามีความสามารถที่จะย่องเข้ามาใกล้เธออย่างเงียบๆ โดยที่เธอไม่ได้ตระหนักถึงการปรากฏตัวของเขา แม้ว่ามันอาจจะเป็นเพราะเธอยังฝึกฝนร่างกายนี้ไม่เพียงพอ แต่ว่าเธอก็ไม่สามารถดูแคลนเขาได้

“มันไม่ใช่ธุระของเจ้า”

'หลิวเย่'ตอบเขาไป

ปากของเขาค่อยๆยกยิ้มขึ้นมาอย่างชั่วร้าย เขายืนพิงประตูอย่างไม่ใส่ใจ

“อืม, มันไม่ใช่ธุระของข้า แต่ข้าชอบที่จะเป็นส่วนหนึ่งของมัน เจ้าอาจเป็นธุระของข้าในอนาคต”

ได้ข้อสรุปว่าชายคนนี้มาเพื่อเยี่ยมชมการต่อสู่ของเธอ

'หลิวเย่'ขมวดคิ้ว คนคนนี้ไม่เคยปรากฏในความทรงจำของเธอมาก่อน เขาไม่ได้มาจากตระกูลมู่หรง และเมื่อเขาไม่ใช่มัน, เธอก็ตัดสินใจไม่เป็นปฏิปักษ์กับเขา

หันตัวของเธอและแกว่งห่อผ้าของเธอขึ้นไหล่ 'หลิวเย่'ก้าวไปข้างหน้าและเดินไปที่ประตู เธอขู่เขา

“หลบไปให้พ้น!”

ชายผู้สวมชุดสีม่วงยังคงยืนพิงประตูอยู่เหมือนเดิมแม้จะได้ยินเสียงของเธอ เข้าไม่ได้เคลื่อนย้ายออกไปแต่ก็ไม่ได้ปิดกั้นทางของเธอ แต่เขาหัวเราะช้าๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความสนใจในตัวเธอ

ดูว่าเค้าจะไม่ได้พยายามหยุดเธอ 'หลิวเย่'เดินผ่านเขาออกไปจากบ้านของเธอ

“มีบางคนกำลังมุ่งหน้ามา ข้าได้ยินเสียงฝีเท้า 43, 44, 45… มันมีทั้งหมด 45 คน อ่า, เจ้าคิดว่าใครกำลังมา? มันควรจะเป็นปู่ของเจ้า?”

หัวเราะเสียงต่ำ เขากระซิบเบาๆในสายลม คำพูดนี้ทำให้'หลิวเย่'หยุดอยู่กับที่

คนในตระกูลมู่หรงเป็นผู้ที่มาถึง ข่าวไปถึงพวกเขาเร็วมาก

เธอไม่สามารถที่จะหนีได้ตอนนี้

“ข้าไม่ได้จะช่วย แต่มีบางอย่างจะให้ยืม”

แขนสีขาวหิมะเอื้อมมือไปออกไป ชายชุดม่วงส่งรอยยิ้มชั่วร้ายให้ 'หลิวเย่'กำห่อผ้าบนไหล่แน่น เขาหันเอวเล็กน้อยเผยให้เห็นดาบสีเงิน เขาคว้าดาบนำมันออกมาจากฝัก

“ข้าจะให้เจ้าใช้นี่, ข้าไม่ได้ลำบากอะไร”

เขาพูดในขณะที่โยนดาบให้'หลิวเย่' ชายชุดม่วงส่งยิ้มให้ก่อนจะก้าวหลบเข้าไปนั่งชมเหตุการณ์ในบ้านของเธอ เขาเฝ้ามองเธออย่างใจเย็นในเหตุการณ์ที่วุ่นวายนี้

จับดาบในมือ'หลิวเย่'ขมวดคิ้ว ไม่ลำบากเขา? ไอบร้าา... , เธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาแม้แต่น้อย

เธอได้แต่คิดในใจ ไม่ได้พูดออกมา เธอกำดาบในมือและก้าวเดินออกไปข้างหน้าเธอหยุดอยู่มั่นคงที่กลางลานหน้าคฤหาสน์ของเธอ แสงแดดสีทองส่องประกายมาที่ร่างของเธอ แม้ว่าชุดของเธอจะเก่าและขาดรุ่งริ่งแต่ก็ยังมีรัศมีความหยิ่งและความกดดันในผู้ปกครอง

ที่หน้าคฤหาสน์ เสียงผู้คนดังเข้ามาให้ได้ยิน

ปิดตาของเธอลงช้าๆ 'หลิวเย่'ได้ยินสิ่งที่จะฟัง จังหวะก้าวเดินของแต่ละคนไม่เป็นระเบียบ บางคนหนัก บางคนเบา มันแสดงให้เห็นถึงระดับที่แตกต่างของศิลปะการต่อสู้

ที่มา : https://my.dek-d.com/emperor123/writer/viewlongc.php?id=1489554&chapter=8