ตอนที่ 2 The Reincarnated Princess Thinks to Herself
ฉัน 'โรสแมรี่ ฟอน เวอวาร์ด' เป็นเจ้าหญิงอันดับที่ 1 แห่งอาณาจักรเนเบล และฉันมีความทรงจำของชาติที่แล้วอยู่ด้วย
ฉันเกิดใหม่ในอีกโลก แต่มีความทรงจำของอีกโลกด้วย ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องบอกรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ตอนนี้ เอาเป็นว่า ฉันประสบอุบัติเหตุ และมาเกิดใหม่เป็นเด็กทารก
เอ๊ะ นี่มันเหมือนในนิยายเลยนะ?
ฉันเติบโตขึ้นอย่างแข็งแรง และอายุ 3 ขวบแล้ว เมื่อฉันเริ่มเรียนรู้ และรู้ชื่อของอาณาจักรที่ฉันอยู่ ชื่อของพ่อ และชื่อของฉันเอง ในหัวของฉันก็รู้สึกสับสนขึ้นมา อารมณ์เหมือนฉันเคยได้ยินมันมาก่อน ฉันครุ่นคิดจนกระทั่งนึกออกทุกอย่าง
นี่คือโลกในเกมจีบหนุ่ม!
จริงหรอเนี่ย นี่มันคือนิยายจริงๆ ใช่มั้ย? อาณาจักรเดียวกัน ในโลกเดียวกัน ทั้งผู้ชายที่ปรากฏในเกมก็ชื่อเดียวกัน และหน้าตาเหมือนกัน รวมทั้งฉันด้วย ฉันมีชื่อเหมือนกับคู่แข่งของนางเอก มันมีความคล้ายกันมากเกินกว่าที่ฉันจะคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญได้
“นี่มัน...”
ฉันพึมพำอย่างไม่ตั้งใจ และถอนหายใจเฮือกใหญ่ ฉันรู้สึกดีใจจริงๆ ที่เมดของฉันไม่เห็นตอนที่ฉันคิดถึงมัน เด็กสามขวบที่ท่าทางซึมเศร้าอาจจะดูน่ากลัวแปลกๆ ก็ได้
แม้ว่าฉันจะรู้ว่าโลกนี้คล้ายกับโลกในเกม แต่ฉันก็ไม่ได้ตื่นเต้นกับความจริงนั้นหรอกนะ เพราะอะไรน่ะหรอ? เหตุผลง่ายมาก เพราะเกมนี้มันแย่ไงล่ะ ถ้าฉันจำไม่ผิด เกมนี้น่าจะชื่อว่า “Welcome to the Reverse World”
เรื่องราวเกี่ยวกับนักเรียนมัธยมที่ถูกอัญเชิญมาต่างโลกเพื่อเป็นนักบวช และได้รับหน้าที่ให้ปราบจอมมาร นำความสงบสุขมากสู่โลกใบนี้
เนื้อเรื่องหลักก็เหมือนพล็อตดาดๆ ทั่วไป เพราะงั้นฉันจะไม่พูดถึงมันละกัน ปัญหามันอยู่ที่ตัวละคร ชื่อของเกมไม่ได้สื่อถึงแค่ว่าไปต่างโลก แต่มันรวมถึงด้านความรักที่ผิดปกติที่ถูกซ่อนไว้ด้วย มันมากพอที่จะจัดการฉันได้เลย ถ้าฉันไม่ทำอะไรสักอย่างกับโลกที่เหมือนเกมนี้
ไม่ ปัญหาก็คือจุดขายของเกมนี้
เจ้าชายอันดับที่ 2 เป็นซิสคอน, ขุนนางเป็นพวกหลงตัวเอง, อัศวินเป็นพวกมาโซ, จอมเวทย์หลงศพ ยังไม่พอ นักฆ่ายังเป็นเกย์อีกด้วย ส่วนนักบวช โดยปกติแล้วจะเป็นศัตรูตามธรรมชาติกับจอมมาร เหมือนกับที่นางเอกถูกอัญเชิญมาเป็นนักบวช แต่เขาเป็นยันเดเระ และอยากจะทำลายภายใต้น้ำมือตัวเองด้วย
นี่เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดของนักสร้างเกมที่พยายามมากเกินไป จนมันโดดเด่นสุดๆ
คนปกติทั่วไปที่เห็นถึงความจริงนี้ก็จะแกล้งทำเป็นไม่เห็น เพราะไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย เป้าหมายการจีบแรกที่ฉันเลือกเล่นคือขุนนาง แต่เมื่อฉันเริ่มรู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเขา ฉันก็ยอมแพ้ทันที นางเอกนี่เป็นนางฟ้าของจริงเลยที่ยอมเสียเวลาทนฟังเรื่องบ้าๆ ของเขา หรือไม่เธออาจจะมีสกิลบ้าเหมือนกัน เลยกลายเป็นผู้เยียวยาไป
พลังงานที่สูญเสียไปทำให้ฉันอยากขายเกมคืนไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่ฉันก็ทนเล่นมันจนจบจนได้ โมเมนต์นั้นฉันเห็นนางเอกสวมชุดเจ้าสาวอยู่ในงานแต่งงาน เจ้าคนหลงตัวเองที่มีอยู่คนเดียวพูดว่า
“โอ้ ช่างงดงามอะไรเช่นนี้ ตัวข้าที่สะท้อนอยู่บนนัยน์ตาของเจ้า”
ฉันเขวี้ยงจอยลงพื้น นี่! คุณโง่รึไง? คุณคนเขียนฉาก แล้วปกติเวลาเล่นจบแล้ว มันควรเป็นฉากหลังที่ค่อยๆ จางกลายเป็นสีดำ แล้วมีคำว่า พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่รึไง? เกมสยองขวัญหรอ ถ้าคุณพยายามจะทำเกมรัก บอกเลยว่ามันล้มเหลวมาก
เนื่องจากผู้ชายทุกคนเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะหาความตื่นเต้นใดๆ อารมณ์ความคาดหวังที่คุณมีมันจะกลายเป็น ฉันอยากจะฆ่ามัน
ในท้ายที่สุด ฉันรู้สึกเหมือนได้แบบทดสอบความเครียดอันใหม่ ไม่ใช่แค่เฉพาะฉันหรอกนะ ทุกๆ คนเองก็รู้สึกเหมือนๆ กัน และนั่นคือเหตุผลที่ทำไมถึงไม่มีใครขว้างมันทิ้งไปซะก่อน นอกเหนือจากความหน้าตาดีของเป้าหมายการจีบแล้ว สิ่งที่เรียกว่า ตัวละครผู้ช่วยเองก็สามารถนำความสุขมาสู่โลกได้
แต่น่าเสียดายที่นางเอกไม่สามารถเข้าไปใกล้ชิด หรือเลือกจีบพวกเขาได้ เพราะว่าไม่ใช่ตัวเลือกเป้าหมายในการจีบที่ถูกกำหนดไว้ แถมการจะเจอยังต้องขึ้นอยู่กับรูท บางตัวละคนก็ไม่โผล่มาให้เห็นเลยก็มี ด้วยเหตุผลลึกๆ บางอย่าง แม้ว่าจะทำจนค่าความรักของเป้าหมายการจีบเต็มหลอดแล้วก็ตาม
ส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือพวกเขาดีมาก ฉันสาบานเลยว่ามันคือความจริง เจ้าชายอันดับที่ 1 เป็นคนฉลาด และสุขุม ลุงของเจ้าคนหลงตัวเองใจดีและเป็นสุภาพบุรุษ ผู้บัญชาการอัศวินหลวงเป็นคนที่ใส่ใจผู้อื่น แล้วก็หล่อมาก คู่แข่งของพวกคลั่งศพก็เป็นคนกระตือรือร้น แล้วก็ขยันมาก
ผู้ช่วยร้านค้าจากภัตตาคารนักฆ่าเองก็เริ่มทำงานหลังจากเปลี่ยนอาชีพเป็นนักรักษาสิทธิสตรีเป็นคนดีกับผู้หญิงทุกคน และพี่สาวของนักบวชเองก็มีแนวโน้มจะเป็นคนที่ใส่ใจคนอื่นด้วย นี่มันบ้าอะไรเนี่ย?! ฉันอยากได้เวลาสักชั่วโมงไปถามทีมพัฒนาเกมจริงๆ ว่าทำไมถึงสร้างตัวละครผู้ช่วยดีกว่าเป้าหมายการจีบในหลายๆ ด้าน
เหตุผลที่ว่าทำไมฉันยังคงเล่นเกมนี้อยู่ได้ก็คงจะเป็นเพราะพวกเขา บางที แค่บางที ถ้าฉันเคลียร์ตัวละครหลักได้ ฉันอาจจะสามารถเปิดรูทของตัวละครผู้ช่วยได้ นั่นก็เป็นแค่ความหวังที่ฉันคิดไปเองล่ะนะ แล้วก็ต้องสิ้นหวัง เพราะไม่มีอะไรปลดล็อค หรือ มันอาจจะไม่มีอะไรล็อกอยู่ตั้งแต่แรกแล้วก็ได้
ถึงแม้ภาพของความสิ้นหวังจะสาดซัดเข้ามาและบดขยี้จิตวิญญาณในใจของฉัน แต่ฉันก็ยังคงหวังว่ามันต้องมีตัวละครลับอย่างน้อยหนึ่งตัวแน่! จากที่ฉันรวบรวมจากในเน็ต ฉันบอกได้เลยว่ามีคนที่เหมือนฉัน และตัวละครที่ทุกๆ คนอยากให้ปลดล็อคมากที่สุดก็คือท่านผู้บัญชาการอัศวินหลวงสุดที่รักของฉัน
เพียงแค่มีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มของเขา ไม่ว่าจะเจอความยากลำบากใดๆ ฉันก็จะอดทนเพื่อผ่านมันไป ฉันพยายามอย่างมาก แต่ก็ถูกพระเจ้า และทีมพัฒนาหักหลัง เมื่อตัวเลขในหน้าจอที่ฉันพยายามรวบรวมมาถึง 100% ของทุกฉาก ฉันก็ได้แต่ร่ำไห้ รวบรวมทุกความทรงจำแล้ว
แต่มันก็ยังไม่ปลดล็อค ที่เหลือก็คือ ความจริงที่ฉันเสียเวลาไปอย่างสูญเปล่าในการเล่นเกม นี่ฉันทำบ้าอะไรลงไป? จากสถิติแล้ว การออกจากฉากจบที่เป็นไปได้ในเกม ส่วนมากตัวละครผู้ช่วยมักจะทำให้จบแบบธรรมดา หากไม่เข้าไปใกล้ชิดกับตัวละครตัวไหนเลย นางเอกจะไม่สามารถปกป้องความสงบสุขของโลกได้
และจะเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เธอจะกลับไปยังโลกเดิมเงียบๆ ถ้าคุณสงสัยว่าทำไมลงเอยอย่างนั้นและมันยังเป็นที่นิยมอยู่ล่ะ อืม ก็เป็นเพราะว่า เขาปรากฏตัวขึ้นไงล่ะ ท่านผู้บัญชาการอัศวินหลวงน่ะ ในขณะที่นางเอกเสียใจ และหมดอำนาจ เขาก็ลูบหัวเธอเบาๆ และกล่าวว่า
“มันไม่ใช่ความผิดของเจ้า กลับไปหาความสุขยังที่ของเจ้าเถอะ”
อย่าทำให้ฉันหลงคุณไปมากกว่านี้ได้ไหมคะ! คุณรู้ไหมว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ฉันตะโกนใส่นางเอกว่า
“อย่ากลับไป!”
ขณะที่เธอกลับบ้านพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำขอโทษ? อุ้ย เหมือนฉันจะหลงประเด็น
งั้นฉันจะสรุปให้ใหม่ ฉันเกิดใหม่ในโลกของเกมแย่ๆ ซึ่งฉันจะต้องหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะเกิดขึ้น ถ้าฉันอยากจะใช้ชีวิตอย่างสงบ มันก็คงจะมีปัญหามากมายที่ฉันจะต้องหยุดมัน นอกจากผู้ชายหกคนที่เป็นปัญหาที่สุดแล้ว สิ่งที่ฉันต้องทำก็เพื่อจุดหมาย และหลีกเลี่ยงหายนะ แม้ว่าฉันจะปวดหัวทุกครั้งเมื่อนึกถึงก็ตาม แต่ ฉันเลือกได้ด้วยหรอ?
“...”
เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกครั้งจากเด็กสามขวบ ฉันทำได้! เพื่อเปลี่ยนแปลงอนาคตให้มุ่งไปสู่ท่านผู้บัญชาการอัศวินหลวงสุดที่รัก!
18/6/16*แก้ไขชื่อกลางจาก วอน เป็น ฟอน ขอบคุณคำแนะนำจากคุณ MinT~FairY
ที่มา:https://my.dek-d.com/Vandas/writer/viewlongc.php?id=1486732&chapter=3