ตอนที่ 38 ถ่ายโอน DP

“สรุปว่า คุณน้องหมายเลข 695คะ เราจะมาเล่น [ดันเจี้ยนแบทเทิ้ล] กันค่ะ”

“เอ๋…..? [ดันเจี้ยนแบทเทิ้ล] กับคุณพี่หมายเลข 89 ยังงั้นหรออออ?”

หลังจากนั้นผมกับคุณ'ฮาคุ'ก็ช่วยกันอธิบายกฏกติกาในครั้งนี้ให้กับ'โรคุโกะ'

“ฮี่ๆๆ เค้าว่า…ฟังดูก็น่าสนุกดีนะ”

“ก็ตามพี่สาวคนนี้ได้อธิบายไปนะคะ ถ้างั้นเดี๋ยวดิชั้นจะให้คุณน้องหมายเลข 695 ยืม DP หละนะคะ”

“เอ๋….? DP นี่มอบให้กันได้ด้วยหรอออออ?”

นี่เธอก็ไม่รู้หรอเนี่ย? ผมเองก็พึ่งจะรู้เรื่องนี้จากคุณ'ฮาคุ'เหมือนกัน แต่ไม่นึกว่า'โรคุโกะ'ก็ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย จะว่าไป การมอบ DP ให้กันนี่ มันทำกันยังไงนะ

“แหมๆ คุณน้องหมายเลข 695 หนะยังเด็กอยู่ ดังนั้นจะไม่เคยรู้เรื่องแบบนี้ก็ไม่แปลกหรอกนะคะ วิธีที่แกนกลางดันเจี้ยนอย่างเราๆจะส่งมอบ DP ให้กันนั้นก็คือ….เอิ่ม….คือว่า….คือการจูบค่ะ!!! เราใช้วิธีจูบกันในการส่ง DP ไปให้อีกคนนึง”

“มันเป็นแบบนั้นจริงๆหรือครับ? คุณโคลเอ้”

“ไม่ฮะ…เท่าที่จำได้…แค่จับมือกันแค่นั้นก็พอแล้วฮะ”

หลังจากที่ผมหันไปถามคุณพ่อบ้าน เธอก็ตอบกลับมาตามตรง

“….พอดีว่านี่เป็นครั้งแรกของคุณน้องหมายเลข 695 ไงคะ การรับ DP จำนวนมากถึง 100,000 DP ในคราเดียวนั้น จำเป็นจะต้องจูบค่ะ DP ที่ส่งไปจะได้ไม่รั่วไหลเสียเปล่ายังไรหละคะ”

ข้ออ้างชัดๆ นี่เป็นการแถแหงมๆเลย ยัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์

“โหววว ตั้ง 100,000 DP เค้ารับไว้ไม่ได้หรอก เยอะขนาดนั้น”

“แค่ให้ยืมจ๊ะ อันนี้เพื่อที่จะได้ไปเตรียมตัวทำ [ดันเจี้ยนแบทเทิ้ล] กันไงหละคะเราจะได้สู้กันสนุกหน่อย ไม่อย่างงั้น การที่จะต้องสู้กับคุณน้องที่แทบจะไม่เหลือ DP ในตอนนี้ จะเป็นการโหดร้ายกับคุณน้องไปหน่อยจริงไหมคะ?”

“….แต่ว่าเค้า….”

“เอาน่า ยังไงแข่งกันเสร็จ ผมก็ต้องคืน DP ให้กับคุณฮาคุอยู่ดีแหละ ดังนั้นก็อย่าไปคิดมากแล้วก็ยอมรับ DP มาซะเถอะน่า”

“โอ้..เค้าเข้าจะละ ถ้าอย่างงั้นก็รบกวนหน่อยนะค้า!!”

เดี๋ยวสิ เมื่อกี้ที่ผมบอกเธอไปว่า อย่าไปคิดมากแล้วก็ยอมรับซะ หลังจากนั้นยัย'โรคุโกะ'ก็ทำตามเลยแฮะ ผมจำได้ว่าผมยกเลิกสิทธิ์ในการสั่งการยัย'โรคุโกะ'ไปแล้วนี่นา นี่หมายความว่า ยัยนี่ยอมทำตามที่ผมบอกจากความต้องการของเธอเองรึป่าวนะ เดี๋ยวนะ คุณ'ฮาคุ'แอบหันมาทางผมแล้วกำมือชูนิ้วโป้งขึ้นแล้วยื่นมาทางผมโดยไม่ให้ยัย'โรคุโกะ'สังเกตุเห็น นีมันหมายความว่ายังไงกันนะ?

“ท่านพี่หมายเลข 89 ค่ะ แล้วเค้าต้องทำยังไงอ่ะ”

“หลับตาลง เปิดปากเผยอออกแล้วยื่นลื้นออกมาค่ะ….นั่นแหละ ยังงั้น…ดีมากค่ะ….ที่เหลือก็ให้เป็นหน้าที่ของพี่สาวคนนี้จัดการต่อเองนะคะ…ถ้างั้นก็…จะทานหละนะค๊า…….!!”

เมื่อตะกี้ยัยนี่พูดว่า

“จะทานหละนะค๊า!!”

ใช่ไหม…นี่ผมไม่ได้หูฝาดไปซินะครับ!!!   ลิ้นของคุณ'ฮาคุ'และ'โรคุโกะ'สัมผัสกัน จากนั้นก็ม้วนพันกันไปมา คุณ'ฮาคุ'ค่อยๆโอบกอดร่างเล็กๆของ'โรคุโกะ'ที่กำลังสั่นเทิ้มในตอนนี้ ค่อยๆใช้มือกดท้ายทอยของ'โรคุโกะ' ให้ใบหน้าของทั้งสองคนแนบชิดเข้าไปอีก ใบหูและแก้มของ'โรคุโกะ'เปลี่ยนเป็นสีแดงแป๊ด เวลาค่อยๆผ่านไปช้าๆ ดูเหมือนว่าทั้งคู่ยังอยู่แค่ขั้นแรกของการถ่ายโอน DP เท่านั้นเอง

หลังจากนั้นมีบางอย่างเคลื่อนไหวไปมาในปากชองทั้งคู่….หรือว่านั่นคือ DP ที่กำลังถูกถ่ายโอนยังงั้นหรือ? 'โรคุโกะ'เบิกตาโพลงด้วยความตื่นตระหนกและพยายามจะถอยหนีออกมา แต่ทั้งสองมือของคุณ'ฮาคุ'ก็โอบรัดตัวและหัวของเธอไว้จนไม่สามารถดิ้นหลุดไปได้   หลังจากผ่านไปเป็นเวลา 10 นาที กระบวนการถ่ายโอน DP ก็เสร็จสิ้น….

“อุ๊บ….อ่า…..อ่า……อา…….”

“ฟู่ววววว……”

ทั้งสองคนแยกออกจากกันด้วยสีหน้าที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง 'โรคุโกะ'นั้นหายใจหอบถี่ หลับตาปี๋ ในขณะที่คุณ'ฮาคุ'นั้นกำลังเลียริมฝีปากของเธอด้วยหน้าตาที่แสนจะพึงพอใจ ใบหน้าของทั้งคู่นั้นแดงเป็นลูกตำลึง

“…มีบางส่วนที่รั่วออกมานิดหน่อยหละนะ ดังนั้นดิชั้นเลยให้เพิ่มไปเป็นกรณ๊พิเศษค่ะ”

“อะ…อ่า…ขะ…ขอบคุณมากนะคะ…ท่านพี่…..เฮือกกก…”

“หุหุหุ เพิ่งจะเคยถ่ายโอน DP เป็นครั้งแรกสินะคะ ทำได้ดีมากค่ะ คุณน้องควรจะไปพักซักหน่อยนะคะ”

คุณ'ฮาคุ'แอบหันมายื่นนิ้วโป้งให้ผมอีกครั้งโดยที่ไม่ให้'โรคุโกะ'เห็น….ผมว่าผมเข้าใจละ..เธอตั้งใจจะบอกผมว่า

“Good Job!!”

สินะครับเนี่ย ผมเช็คค่า DP จากเมนู ก็พบว่าตอนนี้พวกผมมี DP อยู่ทั้งหมด 114,032 DP ดูเหมือนว่ากระบวนการถ่ายโอน DP จะสำเร็จด้วยดีสินะ ผมจำได้ว่าพวกเราพยายามแทบตายที่จะกำจัดพวกโจร จนได้  DP มาทั้งหมด ราวๆ 10,000 เท่านั้นเอง ผมหละสงสัยจริงๆว่ารายได้ของคุณ'ฮาคุ'ในแต่ละวันนี่มากขนาดไหนกันนะ?

“อ๊ะ จริงสิ คุณเคมะค่ะ ถ้าคุณคิดจะไม่ทำอะไรเลยแล้วก็แกล้งแพ้ง่ายๆ จากนั้นก็คืน DP ทั้งหมดด้วย DP ที่ให้ไปนี้หละก็ ดิชั้นขอบอกตอนนี้เลยว่า เลิกคิดซะนะคะ DP ที่ยืมไปนั้น ไม่สามารถนำมาใช้หนี้ตามข้อตกลงได้ค่ะ”

….อุ๊บ…ยัยนี่อ่านใจผมออกหรือไงเนี่ย ถ้าไม่พูดดักคอแบบนั้นผมก็อู้ไม่ต้องทำอะไรเลยสบายๆไปแล้วแท้ๆ….

“อ๊ะ จริงสิ อันนี้ดิชั้นให้เป็นของขวัญนะคะ”

หลังจากพูดจบ

คุณ'ฮาคุ'ก็ส่งหนังสือว่าด้วยเรื่อง [การศึกษาดันเจี้ยนเบื้องต้น] มาให้ผมปรากฏว่าชื่อผู้แต่งของหนังสือเล่มนี้คือ [ฮาคุ ราเวลโล] สรุปแล้วหนังสือว่าด้วยเรื่องดันเจี้ยนนี่ เขียนโดยตัวแกนกลางดันเจี้ยนเองเลยสินะครับ

“มนุษย์หนะ ยังขาดความเข้าใจในเรื่องเกี่ยวกับดันเจี้ยนอีกมากค่ะ สำหรับหนังสือเล่มนี้ เนื้อหาบางตอนนั้นต้องอ่านด้วยความระมัดระวังหน่อยนะคะ ไม่อย่างงั้นหละก็ระวังจะโดนวางยาโดยเนื้อหาในหนังสือเล่มนี้เอาได้ค่ะ”

คุณ'ฮาคุ'เปิดตัวอย่างให้ผมดู ในบทมีหัวข้อว่า [พื้นที่ปลอดภัย] ผมรับมาแล้วลองอ่านคร่าวๆดู ในหนังสือกล่าวไว้ว่า [พื้นที่ปลอดภัย] เป็นสถานที่ที่มอนสเตอร์จะไม่ย่างกรายเข้ามา เหมาะสำหรับนักผจญภัยที่จะใช้ตั้งแคมป์พักผ่อนภายในดันเจี้ยน

“เนื้อหาตรงนี้เป็นกับดักหลอกพวกมนุษย์ค่ะ ดิชั้นเขียนส่วนนี้เพื่อให้มนุษย์เชื่อสนิทใจว่า พื้นที่ปลอดภัยนั้นเป็นสถานที่สำหรับพักผ่อนภายในดันเจี้ยน พวกมนุษย์เชื่ออย่างนั้น ดังนั้น เวลาพวกนักผจญภัยมาถึง [พื้นที่ปลอดภัย] พวกนั้นจะพักผ่อนกันโดยที่ไม่ได้ระมัดระวังตัวเลยค่ะ”

ผมเข้าใจละ นี่มันหลักแหลมมาก ดันเจี้ยนจะได้ DP เรื่อยๆ ตราบใดที่นักผจญภัยมาพักผ่อนกันที่ [พื้นที่ปลอดภัย] นอกจากนั้น [พื้นที่ปลอดภัย] นั้นเป็นแค่การอุปโลกกุขึ้นมาให้นักผจญภัยตายใจ พวกเราสามารถฉวยโอกาสจู่โจมพวกนักผจญภัยระหว่างที่กำลังพักผ่อนโดยที่ไม่ได้ระมัดระวังตัวใดๆ แค่เก็บกวาดให้เรียบอย่าให้เหลือหลักฐานใดๆ คนอื่นๆก็จะแค่คิดว่า พวกนี้เสียชีวิตในดันเจี้ยนตามปกติในเมื่อโลกนี้

เทคโนโลยีการติดต่อสื่อสารนั้นถือว่าต่ำมาก หนังสือที่เขียนและรับรองโดยเมืองหลวงของอาณาจักรแบบนี้ จึงเป็นสิ่งที่ดูน่าเชื่อถือสุดๆ ผมจะไม่แปลกใจเลยถ้าทุกๆคนจะยึดเนื้อหาในหนังสือเล่มนี้เป็นพื้นฐานความรู้อันสำคัญยิ่ง

“บางครั้งนะคะ ดิชั้นก็สั่งให้มอนสเตอร์บุกเข้าใปใน [พื้นที่ปลอดภัย]ค่ะ พวกนักผจญภัยเรียกมอนสเตอร์พวกนี้นี้ว่า [มอนสเตอร์พันธุ์พิเศษ] จริงๆแล้วดิชั้นก็แค่ย้อมสีของมอนสเตอร์เป็นสีที่แตกต่างจากปกติ ก่อนที่จะสั่งให้มันบุกเข้าไปเท่านั้นเองค่ะ ลองคิดตามดูซิคะ ดิชั้นแค่แกล้งแสดงตนเป็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับดันเจี้ยน แล้วก็สอนสิ่งต่างๆให้กับพวกมนุษย์ พวกนั้นก็บูชาดิชั้นเอายกใหญ่เลยหละค่ะ ทั้งๆที่ความรู้ที่ได้ไปนั้นเป็นการหลอกลวงให้พวกนั้นติดกับแท้ๆ ช่างน่าขันจริงๆเลยนะคะเนี่ย”

ชัดเจน คุณพี่สาวคนนี้นี่คืออสรพิษชัดๆ แต่ว่าผมก็ไม่ใช่จะไม่ชอบวิธีของเธอนะ ฟังแล้วมันก็สุดยอดไปเลยให้ตายเถอะ ข้อมูลต่างๆในหนังสือเล่มนี้มันน่าสนใจจริงๆ มีหลายๆหัวข้อที่น่าสนใจมากๆ แต่ว่านะ ผมกวาดตาดูหัวข้อทั้งหมดแล้ว ส่วนใหญ่เป็นการอธิบายเกี่ยวกับดันเจี้ยน แต่ไม่ได้สอนวิธีที่จะพิชิตหรือจุดอ่อนของดันเจี้ยนไว้อยู่เลยแฮะ

“ในเมื่อคุณเคมะน่าจะต้องใช้เวลาในการศึกษาและเตรียมตัว เอาอย่างงี้ดีไหมคะ? อีก 3 วันถัดไปเราค่อยมาเริ่ม [ดันเจี้ยนแบทเทิ้ล] กันดีไหมคะ?”

“ว่าแต่ แค่สามวันนี่ คุณฮาคุจะเดินทางกลับเมืองหลวงได้ทันหรอครับ?”

“แหมๆ ดิชั้นเองก็ไม่ได้เป็นแค่แกนกลางดันเจี้ยนนะคะ ในฐานะของนักผจญภัยระดับ A ดิชั้นก็เลยเรียนเวทย์มนต์ดีๆไว้ใช้งานด้วยเหมือนกัน…ดินชั้นเรียนเวท [เทเลพอร์ต] ด้วยคำภีราคา 50ล้าน DPค่ะ แต่สำหรับเวทนี้ดิชั้นไม่ค่อยได้ใช้บ่อยๆหรอกนะคะ พอดีมันเปลืองพลังเวทมากๆเลยค่ะ”

“อีกเรื่องนึงครับ ก่อนหน้านี้เห็นว่าคุณฮาคุพูดถึงประตูมิติที่จะเชื่อมดันเจี้ยนทั้งสองเข้าด้วยกันระหว่างที่กำลังแข่ง [ดันเจี้ยนแบทเทิ้ล] ใช่ไหมครับ ไอ้ประตูมิตินั่นมันคืออะไรยังงั้นหรือครับ?”

“ประตูมิตินั่นเป็นสิ่งที่เมนูสร้างขึ้นมาค่ะ ดิชั้นพยายามศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับประตูมิตินั่นแล้ว แต่ยังไงก็ยังไม่สามารถเข้าใจหลักการทำงานหรือการสร้างประตูมิติได้เลยค่ะ มันเหมือนกับว่าเป็นรูเชื่อมพื้นที่ทั้งสองด้านเข้าด้วยกัน ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆว่าไหมคะ?”

คือว่าในมุมมองของผมแล้ว หลายๆอย่างในโลกนี้มันก็น่าอัศจรรย์ไปซะทั้งหมดนั่นแหละครับ

“เอาหละ ดิชั้นเฝ้าจะรอวันที่เราได้สู้กันนะคะ สำหรับวันนี้ ดิชั้นขอตัวก่อนค่ะ  ด้วยความทรงจำที่มี จงย่นระยะทาง จงเร่งกาลเวลา  พุ่งไปสู่ฟากฟ้า  ตัดผ่านห้วงมิติ  จากที่นั่นไปที่นี่ จากที่นี่ไปที่นั่น สองสถานที่จงมาบรรจบและเชื่อมต่อกัน…[เทเลพอร์ต]”

พอคุณ'ฮาคุ'ร่ายเวทจบ ตัวของเธอและคุณ'โคลเอ้' ก็ค่อยๆลอยขึ้นไปช้าๆ จากนั้นจู่ๆทั้งคู่ก็หายแว่บไปพร้อมๆกับแสงสว่างวาบ

 

 

ที่มา:https://my.dek-d.com/grit/writer/viewlongc.php?id=1472768&chapter=38