ตอนที่ 34 แกนกลางดันเจี้ยนหมายเลข 89

“เกิดอะไรขึ้นอะหรอ เค้าก็กำลังนั่งเม้ามอยกับท่านพี่หมายเลข 89 อยู่หนะสิ เค้าเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นตั้งแต่ที่เค้าอัญเชิญเคมะมาที่นี่อะนะ”

“เอาหละโรคุโกะ…มานี่ซักเดี๋ยวซิ….ขอโทดด้วยนะครับ ผมขอยืมตัวยัยเปี๊ยกนี่ซักครู่นะครับ”

หลังจากที่บอกไปแบบนั้น ผมก็ลากตัว'โรคุโกะ'มาแล้วก็เริ่มกระซิบกระซาบคุยกัน 2 คน

“….นี่บอกอะไรเค้าไปบ้างหละเนี่ย?”

“ถึงไหนแล้วน๊า…..เค้ากำลังเล่าถึงตอนที่จัดการกับพวกโจรหนะ อ๊ะ!! กำลังโม้ให้ท่านพี่ฟังถึงความสุดยอดของขนมปังเมล่อนแหละ ฮี่ๆๆ”

'โรคุโกะ'เล่าด้วยความภาคภูมิใจ ดูเหมือนว่าตลอดเวลาที่เธอเล่าเรื่องต่างๆให้คุณพี่หมายเลข 89 ฟัง 'โรคุโกะ'จะได้รับคำชมอยู่เรื่อยๆ ยัยนี่ก็เลยเหลิงตัวลอยใหญ่เลยหนะสิ ผมประเคนกำปั้น เขกหัวยัยนี่ไป 1 ที

“โอ๊ย!!! เจ็บนะ!! อยู่ๆมาเขกหัวเค้าทำไมเนี่ย!?”

“เรียกสติคืนมาได้หรือยัง? ไม่ต้องไปเล่าเรื่องอื่นให้เธอคนนั้นฟังเลยนะ ท่านพี่อะไรของเธอหนะ อาจจะไม่ได้เป็นมิตรกับเรา ดังนั้นอย่าไปคายจนหมดเปลือกแบบนั้น โดยเฉพาะเรื่องโกเลมเนี่ย ห้ามเล่าเด็ดขาด เข้าใจไหม!!”

“ขะ….เข้าใจแล้ว…แต่ว่านะ ไม่มีทางที่ท่านพี่หมายเลข 89 จะเป็นศัครูกับเค้าหรอกน่า”

“….ถ้างั้นใครเป็นคนสอนให้เธอใช้วิธีโง่ๆอย่างการเสกก็อบลิน?”

“…ท่านพี่หมายเลข 89”

“ใครเป็นคนสอนให้เธอเอาแต้มทั้งหมดเสกมอนสเตอร์ตัวเป้งๆ โดยที่ทั้งดันเจี้ยนมีห้องเล็กๆแค่ห้องเดียว?”

“ทะ…ท่านพี่ หมายเลข 89”

ใช่เลย ก็อย่างที่เห็นนี่แหละ แม่คุณแกนกลางดันเจี้ยนหมายเลข 89 นั้นพยายามจะหยุดยั้ง  ไม่ให้'โรคุโกะ'เติบโตเป็นดันเจี้ยนที่แข็งแกร่งได้ ในขณะเดียวกัน ตัวของเธอเองก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆจนติดอันดับดันเจี้ยนสุดแกร่ง การที่เธอมาที่นี่ ผมมั่นใจว่าเธอคงมีเป้าหมายบางอย่างแน่ๆ และก็มีความเป็นไปได้สูงที่ตัวของเธอนั้นจะสร้างปัญหาให้กับพวกผมซักวันใดวันหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าการเติบโตของพวกเรา ไปขวางหูขวางตาแม่นี่เข้า ก็มีโอกาสสูงที่พวกเราจะถูกกำจัดได้

“นี่…คุณน้องหมายเลข 695 คะ คุยกันเสร็จหรือยังเอ่ย? ขอให้พี่สาวคนนี้ได้ร่วมวงสนทนาด้วยได้ไหมคะ?”

“ค่า…เค้าจะไปเดี๋ยวหนี่หละ ท่านพี่หมายเลข 89”

'โรคุโกะ'วิ่งไปหาแกนกลางดันเจี้ยนหมายเลข 89 อย่างร่าเริง ยัย'โรคุโกะ'นี่ได้รับการดูแลแบบไหนมานะ ดูแล้วอย่างกับหมาน้อยเชื่องๆที่กระดิกหางขานรับคำเรียกของเจ้านายเลยแฮะ

“แล้ว…ตกลงพวกโจรถูกกำจัดด้วยวิธีไหนหรือคะ?”

“อะ…อืมมม….”

'โรคุโกะ'หันมามองหน้าผม ยัยนี่คงสับสนว่าควรจะตอบยังไงดีเลยจะให้ผมตอบแทนเธอสินะ

“ก็….อย่างที่เธอเห็นแหละ พวกนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว”

“พวกอัศวินกำจัดพวกโจรไปจนเกลี้ยงเลยสินะคะ ดีจริงๆเลยน๊า ดิชั้นอยากรู้จริงๆว่าจะได้ DP เยอะแค่ไหนกันนะ   เท่าที่รู้จากรายงานที่ได้มา ดิชั้นคิดว่าคงได้ไปราวๆ 10,000 DP ได้กระมังนะ”

“รายงาน? เอ่อ ขอโทดทีนะ ถึงแม้ว่าเราจะพึ่งรู้จักกัน แต่ผมอยากขอถามหน่อยได้ไหมครับ ว่ารายงานที่ว่ามันคืออะไร?”

“อ๊ะ! ตายจริง ลืมไปเลยสินะคะ งั้นเรามาแนะนำตัวทำความรู้จักกันหน่อยดีไหมคะ”

แกนกลางดันเจี้ยนหมายเลข 89 จู่ๆก็ยืนตรงขึ้น ด้วยท่วงท่าที่ดูสง่างามและเป็นทางการ เธอเอามือของวางทาบลงบนหน้าอก โค้งตัวเล็กน้อยแล้วเริ่มแนะนำตัว

“ดิชั้นคือแกนกลางดันเจี้ยนหมายเลข 89 มาสเตอร์ของดิชั้นเรียกดิชั้นว่า ฮาคุ      ถึงแม้ว่าพวกมนุษย์ปกติแล้วจะเรียกดิชั้นด้วยหมายเลข แต่จะเรียกดิชั้นว่า ฮาคุ ก็ได้นะคะ ดิชั้นคอยดูแลดันเจี้ยน [เขาวงกตสีขาว] ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวงของอาณาจัก ราเวริโอ ค่ะ ดิชั้นเป็นพี่สาวคนโตของ แกนกลางดันเจี้ยนหมายเลข 695 ค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”

แกนกลางดันเจี้ยนหมายเลข 89 ส่งยิ้มหวานมา ในเมื่อเธอบอกว่าจะเรียกเธอว่า'ฮาคุ'ก็ได้ งั้นผมจะเรียกเธอด้วยชื่อ 'ฮาคุ' ก็แล้วกันนะ

“…สุภาพจังเลยนะครับ ผมมีชื่อว่า มาสุดะ เคมะ เรียกผมว่า เคมะ เฉยๆละกันนะครับ ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจ แต่ผมก็กลายมาเป็นดันเจี้ยนมาสเตอร์ ของน้องสาวของคุณฮาคุ ปัจจุบันผมดูแลดันเจี้ยน [ถ้ำธรรมดาๆ] อยู่ ผมหวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันกับคุณฮาคุนะครับ”

“แหมๆ ช่างสุภาพจริงเลยนะคะ น่าชื่นชมจริงๆเลย”

“คะ..เค้าควรจะต้องแนะนำตัวด้วยไหมนะ เค้าหนะคือแกนกลางดันเจี้ยนหมายเลข …”

“เธอหนะไม่ต้องเลยโรคุโกะ จะว่าไป ตอนนี้มีนักผจญภัยรับภารกิจให้มาที่ดันเจี้ยนนี้นะ ตอนนี้เราควรที่จะต้องเตรียมการรับมือ”

“สำหรับเรื่องนั้น ดิชั้นเองไม่แน่ใจว่าเรื่องที่คุณเคมะกำลังพูดนั้น เกี่ยวกับสิ่งนี้หรือป่าวนะคะ”

คูณ'ฮาคุ'ค่อยๆดึงบัตรภารกิจระดับ F ที่ให้สำรวจดันเจี้ยน [ถ้ำธรรมดาๆ] ออกมาจากร่องอกขาวๆของเธอ

“…นี่มัน….”

“คือว่า ดิชั้นใช้สิทธิ์การเป็นนักผจญภัยระดับ A เพื่อที่จะเข้าไปดูรายงานจากอัศวินของอาณาจักรหนะค่ะ พอได้ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นกับดันเจี้ยนของคุณน้องหมายเลข 695 แบบนี้แล้ว ก็เลยคิดว่าจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้ เลยรับภารกิจนี้มาค่ะ”

“แต่ว่า ภารกิจนี้จะต้องมีคนในปาร์ตี้ขั้นต่ำ 2 คนไม่ใช่หรือไงครับ?”

“ตามสามัญสำนึกแล้ว นักผจญภัยระดับ A หนึ่งคน เป็นกำลังรบที่สูงกว่านักผจญภัยระดับ F 2 คนแบบเทียบกันไม่ได้เลยนะคะ นอกจากนั้น ดิชั้นยังมีคนที่ยืนข้างๆนี่อยู่ด้วย เธอมีชื่อว่า โคลเอ้ ค่ะ โคลเอ้นั้นเป็นซัคคิวบัส และเราทั้งคู่ก็เป็นนักผจญภัยระดับ A นะคะ”

ทันทีที่ถูกแนะนับตัว 'โคลเอ้'ก็โค้งคับนับ กิริยาช่างงดงามสมกับชุดพ่อบ้านเนี๊ยบๆที่ใส่อยู่จริงๆ โคลเอ้ดูดีมากๆในชุดผู้ชายที่สวมอยู่ เป็นรสนิยมส่วนตัวหรือยังไงนะ? แต่ว่านะ ไอ้หน้าอกแบนๆนั่นคืออะไร ไม่สมกับที่เป็นซัคคิวบัสเลยแฮะ นี่ถ้าคุณฮาคุไม่บอก ผมไม่มีวันรู้เลยนะเนี่ย ว่านี่มันคือ ซัคคิวบัส ปกติแล้วมันต้อง ตู้มๆไม่ใช่หรือไงกันครับ ไอ้หน้าอกเด็กประถมนั่นคืออะไรกัน เสื่อมเสียเผ่าพันธุ์ที่แสนจะเซ็กซี่จริงๆ

“สรุปว่า ในช่วงครึ่งเดือนนี้ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ คุณเคมะ รับรองว่าไม่มีใครบุกมายังดันเจี้ยนนี้แน่นอน”

คุณ'ฮาคุ'ฉีกยิ้มมองมาที่ผมด้วยสีหน้าที่เหมือนจะบอกว่า ผมหนะเป็นดังลูกไก่ในกำมือเธอ ใช่แล้วหละ ช่วงครึ่งเดือนนี้ คงจะไม่มีผู้บุกรุกที่ไหนมาที่นี่แน่ๆ ยกเว้นไอ้สองคนตรงหน้าผมนี่แหละ

 

 

ที่มา:https://my.dek-d.com/grit/writer/viewlongc.php?id=1472768&chapter=34