ตอนที่ 96 ก้มหน้าเขินอาย พลันแดงฉานด้วยสัมผัสเดียว

แม้ว่าพวกเขาจะได้รับจดหมายของหญิงงามแล้ว แต่'เย่ว์หยาง'ยังไม่รีบพา'เย่ว์ปิง'กลับบ้าน เขาตัดสินใจเตรียมให้หญิงงามได้ประหลาดใจครั้งใหญ่  ขณะเดียวกันก็ต้องการสั่งสอนพวกคนเห็นแก่ตัวในตระกูลเย่ว์ด้วย

'อี้หนาน'พา'เย่ว์ปิง'ไปซื้อของบางส่วน นางไม่คิดว่า'เย่ว์หยาง'จะเข้าใจซื้อของขวัญที่เหมาะสมให้กับแม่สี่  ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีของบางอย่างที่สตรีสมควรเป็นฝ่ายซื้อมากกว่า ยกตัวอย่างเช่น ปิ่นปักผม แป้งประทินหน้าและอื่นๆ คงเป็นเรื่องแปลกที่บุรุษจะรู้วิธีซื้อของเหล่านี้

พวกเขาเตรียมจะให้ชุดดีๆ ที่ดูใหม่แก่แม่สี่และน้องคนเล็กเพื่อใส่รับวันปีใหม่ 'เย่ว์หยาง'รู้ว่าการซื้อยาปลุกพลังสัตว์อสูรให้เจ้าเด็กที่น่าสงสารทำให้ครอบครัวแม่สี่ต้องอดออมมาเป็นเวลานาน  แม้ว่าเขาจะไม่ใช่เจ้าเด็กที่น่าสงสาร แต่เขาก็รับเอาความรักจากพวกเขามาทั้งหมด

โดยนิสัยเขาแล้ว เขาต้องการตอบแทนคุณแม่สี่บ้าง 'เย่ว์หยาง'ให้ทอง'เย่ว์ปิง' 50 เหรียญ บอกให้นางซื้ออะไรก็ได้ที่นางต้องการ เห็นได้ชัดว่า'เย่ว์ปิง'ไม่เคยได้รับเงินติดตัวมากขนาดนั้นมาก่อน นางยังคงปฏิเสธที่จะรับไว้

ในที่สุด'อี้หนาน'เกลี้ยกล่อมให้นางรับไว้อย่างสุขใจ 'เย่คง'และพี่น้องตระกูลหลี่เตรียมดึง'เหวินอยู่โม่', 'เฮ่อสื่อหยุน'และ'ฉินหยาง'ทั้ง 3 คนที่เป็นเหมือนพี่น้องมาที่นี่  แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีความสามารถในการรบ  แต่ไม่มีใครเหมาะสมที่จะเรียนภาษาปีศาจมากกว่าพวกเขาอีกแล้ว บางทีพวกเขาตัดสินใจติดตาม'เย่ว์หยาง'

คุณชายสามตระกูลเย่ว์ผู้นี้โดยเห็นว่ามีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า 'เย่คง'ไม่ปฏิเสธรับเงินจาก'เย่ว์หยาง'  เขารับไว้จากนั้นพยักหน้าแล้วออกไปพร้อมกับพี่น้องตระกูลหลี่  ขณะที่'เจ้าอ้วนไห่'ก็น้ำลายไหลตามคาด  เขาไม่ได้ขาดแคลนเงินทอง  แต่พอเห็นว่าทุกคนได้รับเงินติดกระเป๋า ก็อดที่จะอิจฉาพวกเขาไม่ได้ อย่างไรก็ตาม สถานะของเขาคือลูกพี่ของกลุ่ม แม้ต้องการเงินติดกระเป๋าเหมือนกัน แต่เขาก็ไม่กล้าบอกกับ'เย่ว์หยาง'

“ข้าต้องการซื้อของบางอย่าง แต่ข้าไม่รู้จักสถานที่..”

'เย่ว์หยาง'แอบหัวเราะในใจ เขาเตรียมจะหลอกเจ้าอ้วน

“อะไรเหรอ? ในฐานะลูกพี่ของเจ้า ข้าสามารถบอกเจ้าได้เลยว่าในหอทงเทียน ไม่มีตรงไหนที่ข้า ต้าไห่ไม่รู้จัก  ไม่มีใครที่ไม่รู้จักต้าไห่ผู้นี้ ว่าแต่เจ้าต้องการซื้ออะไรเหรอ?”

ทันทีที่'เจ้าอ้วนไห่'ได้ยินว่าของที่'เย่ว์หยาง'ต้องการซื้อเป็นของง่ายๆ เป็นของจำเป็นต้องใช้ในชีวิตประจำวัน  เขาตบหน้าอกอวบๆ ของเขาเต็มแรง จนไขมันของเขากระเพื่อม  พูดด้วยน้ำเสียงที่ห้าวหาญว่า

“อย่าว่าแต่ของเหล่านี้เลย  ต่อให้เจ้าต้องการซื้อเขาทั้งลูก  ข้าช่วยให้เจ้าซื้อได้  ยิ่งไปกว่านั้น เราเป็นพี่น้องกันเองอยู่แล้ว ข้าจะปล่อยให้เจ้าใช้เงินซื้อของเล็กน้อยเหล่านี้เองได้ไงกัน  ความจริงข้าต้องการไปส่งเจ้านะ แต่เจ้าให้เงินค่าของเหล่าแก่ข้าก็ได้  ถ้าเจ้าไม่ทำอย่างนี้  เจ้าก็ไม่ได้นับถือว่าข้าเป็นลูกพี่เจ้าจริงๆ ก็ได้ ถึงข้าจะเป็นลูกพี่ของเจ้า  แต่ข้าก็ยังเคารพความเห็นของเจ้า”

'เจ้าอ้วนไห่'กอดเงิน 10 เหรียญทองที่ได้รับมาจาก'เย่ว์หยาง'ไว้แน่น และเดินออกมาอย่างมีความสุข จำนวนเงินไม่สำคัญ ที่สำคัญยิ่งกว่าคือ 'เย่ว์หยาง'ก็ให้เขาด้วยเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น เขาเป็นฝ่ายขอให้ช่วย

ด้วยวิธีแบบนี้ เขาในฐานะลูกพี่สามารถเชิดหน้าชูตาต่อหน้า'เย่คง'และคนอื่นได้ ความจริง'เย่ว์หยาง'ใช้เงิน 10 เหรียญทองเพื่อให้'เจ้าอ้วนไห่'ไปไกลๆ  นั่นเป็นเพราะเมื่อ'เจ้าอ้วนไห่'อยู่ข้างๆ  เขาก็ไม่สามารถเรียกต้นดอกหนามที่กำลังย่อยขุนพลปีศาจออกมาได้

ดังนั้นเพื่อปิดเป็นความลับ 'เย่ว์หยาง'ยอมใช้เงิน 10 เหรียญทองเพื่อส่งให้เขาไปทำธุระไกลๆ ทุกคนในบ้านพักจากไปแล้ว เหลือแต่เพียง'เย่ว์หยาง' เมื่อต้นดอกหนาม อสูรทองถูกเรียกออกมา เขาเห็นว่าบางทีมันคงต้องการเวลาเพิ่มขึ้นเพื่อวิวัฒนาการเป็นนางปีศาจดอกหนาม มันยังย่อยแขนของเจ้าปีศาจ'ฮาซิน'ไม่เสร็จ

แต่ก่อนหน้านี้มันได้ใช้ทักษะขยายพันธุ์ออกมากินขุนพลปีศาจ 4 ตน  ขุนพลปีศาจเหล่านี้ถูกย่อยจนเกือบหมดแล้ว  ต้นดอกหนามปัจจุบันสูง 6 เมตร และก้านของมันหนามาก  ดอกของมันใหญ่กว่าโต๊ะกลมเสียอีก ที่ด้านข้าง ก้านทั้ง 2 ก้านกับปากที่กว้างเท่าชามยังคงเติบโตขึ้น

นอกนี้ยังมีกลุ่มก้าน ที่มันเชื่อมต่อกันด้วยทักษะขยายพันธุ์ มันทำการดูดกินอาหารจากส่วนขยายนี้อย่างต่อเนื่อง หลังจาก'เย่ว์หยาง'สั่งให้ต้นดอกหนามใช้พวงกิ่งก้านของมันกิน 5 ขุนพลปีศาจ  เขาเห็นต้นดอกหนามที่จะวิวัฒนาการไปเป็นนางปีศาจดอกหนามได้เหี่ยวแห้งลงทันที กลับกลายเป็นว่าใบไม้ที่บางๆ กลายเป็นหนาขึ้นโดยที่เขาคาดไม่ถึง

ในที่สุด ใบของมันก็ม้วนมาหุ้มรอบดอกหนามที่ตอนนี้ขดตัวกลม เหมือนกับหัวกระหล่ำปลี  'เย่ว์หยาง'ไม่ค่อยเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น  นี่ดูแล้วไม่เหมือนการวิวัฒนาการไปเป็นนางปีศาจดอกหนาม อาจเป็นได้ว่ามันฝ่าอุปสรรคเข้าสู่อีกขอบเขตหนึ่งหรือเปล่า? ไม่ใช่แต่เพียงต้นหลักเท่านั้น

แม้แต่ก้านรองๆ ทั้งคู่ก็ยังถูกใบของมันห่อหุ้มเอาไว้ จนเปลี่ยนสภาพเป็นก้อนห่อดอกไม้เล็กๆ 2 ก้อน นี่คือวิวัฒนาการแปรเปลี่ยนรูปแน่นอน แต่มันไม่มีอยู่ในความรู้หรือการประเมินของ'เย่ว์หยาง'เลย หลังจากต้นดอกหนามห่อหุ้มตัวเองจนดูเหมือนลูกบอลแล้ว มันเปล่งแสงทอง ขณะที่มันกลับเข้าไปอยู่ในคัมภีร์เงินตามความต้องการของมันเอง

'เย่ว์หยาง'พยายามเปิดดูคัมภีร์อัญเชิญและพบว่ามันอยู่ในช่วงกลางของการกลายรูป แต่'เย่ว์หยาง'ไม่สามารถคาดเดาได้ว่ามันจะวิวัฒนาการไปเป็นสิ่งใดกันแน่  การวิวัฒนาการรูปแบบนี้จะเกี่ยวกับการที่ดอกไม้ใช้ใบของมันหุ้มตัวมันเอง มันน่าจะเกิดขึ้นในขั้นตอนที่วิวัฒนาการไปเป็นนางพญาดอกหนามมงกุฏทอง ไม่น่าจะใช้ตอนเป็นนางปีศาจดอกหนาม  อาจเป็นได้ว่าก่อนที่ต้นดอกหนามจะพัฒนาไปเป็นนางปีศาจดอกหนาม คงมีเส้นทางวิวัฒนาการลับอื่นอีก?

'เย่ว์หยาง'คิดว่าอาจเป็นเพราะมันกินขุนพลปีศาจไปหลายตน เขาทำให้ดอกหนามกินปุ๋ยมากเกินไป จนเกิดวิวัฒนาการพิเศษโดยไม่ได้ตั้งใจ ตอนนี้มีห่อดอกไม้ลูกใหญ่หนึ่งลูกและห่อลูกเล็กอีกสอง  หมายความว่าต่อไปจะมีนางปีศาจดอกหนามถึง 3 หรือเปล่า? จริงๆ แล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เรื่องวิวัฒนาการพิเศษของต้นดอกหนาม 'เย่ว์หยาง'ไม่สามารถคาดการณ์ได้ถูกต้องสิ้นเชิง

นอกจากนี้เขายังไม่สามารถใช้ทักษะญาณทิพย์มองทะลุมันได้  สิ่งเดียวที่เขารู้ก็คือนี่เป็นสิ่งที่ดีและมีประโยชน์มาก  มันไม่ใช่เรื่องแย่อะไรเลย ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม การบำรุงเพื่อให้ได้นางพญาดอกหนามมงกุฎทองเป็นกระบวนการที่ยาว

'เย่ว์หยาง'ไม่จำเป็นต้องรีบทำเช่นนั้น ตอนนี้เขามีอสูรที่ทรงพลังมากอยู่กับเขา  ดังนั้นเขาไม่รีบ และไม่จำเป็นต้องให้ต้นดอกหนามมีส่วนร่วมในการต่อสู้ของเขา ยังไม่ต้องพูดถึง'เสี่ยวเหวินหลี', อสูรทองตัวน้อย, และจ้าวอสูรทองร่างมนุษย์อย่างนางพญากระหายเลือดด้วยซ้ำ

แม้แต่'โคเงา'และ'ฮุยไท่หลาง'ที่เป็นอสูรทองแดงระดับ 5 ก็ทำให้คนอื่นยอมศิโรราบทันทีที่พบเจอมันแล้ว  ตอนนี้เมื่อพวกเขากลับไปที่ปราสาทตระกูลเย่ว์  'เย่ว์หยาง'รอคอยที่จะได้สู้กับ'เย่ว์เทียน', 'เย่ว์เยี่ยน'และคนอื่นๆ

ในการแข่งขันระดับผู้เยาว์  เขาต้องการเอาชนะพวกนั้นต่อหน้าสมาชิกตระกูลและทำให้แม่สี่ภูมิใจในตัวเขา  นอกจากนี้เขายังต้องการโต้ตอบเจ้าพวกนั้นที่ทำให้'เย่ว์ปิง'คับแค้นข้องใจ จะต้องทำให้พวกเขาที่ดูถูกครอบครัวที่สี่เกิดอาการตะลึงจนตาแทบถลนออกนอกเบ้าให้ได้

ในตอนนั้น เขาจะให้พวกนั้นเห็นพลังของสวะที่ไร้ประโยชน์ที่สุดในทวีปมังกรทะยาน อีกเหตุผลหนึ่งที่เย่ว์หยางไม่รีบกลับบ้านเพราะเขาเตรียมไปที่วิหารคัมภีร์อัญเชิญ เพื่อซื้อคัมภีร์อัญเชิญให้'เย่ว์ชวง' น้องสาวตัวน้อยอีกคนหนึ่งของเขา เขาตั้งใจไว้ตั้งแต่ยังอยู่ในเมืองไป๋ฉือแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่เขาจะออกไปตามหา'เย่ว์ปิง'

เวลานี้ เนื่องจากเขามาที่หอทงเทียนแล้ว เขาตั้งใจจะเอาคัมภีร์อัญเชิญมาให้น้องสาวคนเล็กยามเมื่อเขากลับบ้าน บางที'เย่ว์ชวง'อาจทำสัญญากับคัมภีร์ได้แล้ว  แต่เธอไม่สามารถทดลองทำได้ เพราะแม่สี่ไม่มีเงินซื้อคัมภีร์ให้นาง วิหารอัญเชิญเป็นสถานที่โดดเดี่ยว มีอาคารสัณฐานคล้ายเจดีย์ มันตั้งอยู่ในพื้นที่ที่มีคนอยู่อาศัย

แต่นอกจากผู้ที่ทำสัญญากับคัมภีร์ได้แล้ว นักรบอื่นๆ ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป สมาชิกทุกคนของ 4 ตระกูลใหญ่และ 3 ราชตระกูลจะส่งทารกของพวกเขาหรือไม่ก็เลือดของทารกของพวกเขาทันที่พวกเขาเกิดมา เพื่อที่จะระบุได้ว่า เด็กๆ ของพวกเขาเป็นผู้ทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญได้ภายใต้กฎรหัสโบราณ

เนื่องจากในหลายพันปีที่ผ่านมาไม่มีคนรุ่นหลังจาก 4 ตระกูลใหญ่ที่ไม่สามารถทำสัญญากับคัมภีร์ได้ ขณะที่สำหรับคนจากราชตระกูลอาจมีบางคนที่ไม่ได้ทำสัญญากับคัมภีร์  คนเหล่านี้จะไม่ได้รับการยอมรับจากราชตระกูล  พวกเขาอาจจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้  พวกเขาจะคิดว่าคนเหล่านี้เป็นพวกไม่เอาไหน ไม่ใช่สายเลือดจักรพรรดิที่บริสุทธิ์ ทำให้พวกเขาถูกมองว่าเป็นเจ้าชายเจ้าหญิงปลอมๆ

เมื่อเป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขาไม่สามารถทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญได้ ราชตระกูลจะทอดทิ้งทั้งแม่และลูกน้อยให้อยู่เงียบๆ จากนั้นพวกเขาจะประกาศข่วเท็จว่า เป็นการคลอดที่ยากลำบาก ทั้งแม่และลูก ไม่รอดชีวิต ขณะที่ตระกูลอื่นๆ ทั้งหมดในโลกนี้

พวกเขาก็มีการทดสอบเด็กๆ ของพวกเขา  จะมีข้อแตกต่างกันก็คือ  เด็กรุ่นหลังต่อมาเกือบทั้งหมดไม่สามารถทำสัญญากับคัมภีร์ได้ สายเลือดที่โดดเด่นของตระกูลใหญ่ทั้งสี่เป็นเรื่องที่ทำให้คนธรรมดาอิจฉากันมาก สิ่งเดียวที่ทำให้คนทั่วไปเหล่านี้รู้สึกดีกว่าเล็กน้อยก็คือ  คนในตระกูลใหญ่ทั้งสี่มีอยู่ไม่มาก  จำนวนลูกหลานที่ตระกูลใหญ่ทั้ง 4 มีอยู่ จะน้อยกว่าครอบครัวธรรมดามาก ยกตัวอย่างเช่น ในปัจจุบันคนรุ่นเยาว์ของตระกูลเย่ว์มีเพียง 9 คน

จำนวนขนาดนั้นนับว่ามากสำหรับตระกูลเย่ว์  ในทางตรงกันข้าม ครอบครัวทั่วๆ ไปจะให้กำเนิดลูกหลานอย่างน้อยก็ 10 คน  โดยจำนวนคนก็นับว่าพวกเขาชนะ  แม้ว่าอัตราความสำเร็จในการทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญจะไม่สูงก็ตาม  แต่พอได้ยามหัศจรรย์ช่วย  คนในทุกรุ่นสามารถตรวจสอบได้ว่ามีเด็กที่ทำสัญญากับคัมภีร์ได้คนหนึ่งหรือ 2 คนอยู่ในรุ่นนั้น เมื่อยามเฝ้าวิหารอัญเชิญเห็น'เย่ว์หยาง'เข้ามาใกล้  เขาพูดช้าๆ ว่า

“พ่อหนุ่ม! โปรดแสดงคัมภีร์อัญเชิญของเจ้า  มิฉะนั้นเจ้าจะเข้าไปไม่ได้”

ขณะที่'เย่ว์หยาง'เรียกคัมภีร์ชั้นเงินของเขาออกมา  สีหน้าของบุรุษวัยกลางคนถึงกับเปลี่ยนไป  ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นคัมภีร์อัญเชิญชั้นเงินมาก่อน  แต่เป็นเรื่องยากที่จะได้เห็นผู้ทำสัญญากับคัมภีร์ที่มีอายุน้อยอย่าง'เย่ว์หยาง'เป็นเจ้าของคัมภีร์เงิน ที่สำคัญที่สุด  เขารู้ตัวว่า เขาไม่รู้จัก'เย่ว์หยาง' เป็นไปได้อย่างไรที่เขาไม่รู้จักอัจฉริยะหนุ่มน้อยผู้เป็นเจ้าของคัมภีร์สีเงินผู้นี้? ขณะที่เขาเดินตาม'เย่ว์หยาง'เข้าไป  เขาถามอีกว่า

“เจ้ามาค้นหาข้อมูลเหตุการณ์สำคัญในยุคเริ่มต้นของคัมภีร์อัญเชิญ, อสูรผู้พิทักษ์หรือทักษะธรรมชาติ?”

“ไม่ใช่, ข้ามาซื้อคัมภีร์อัญเชิญ”

'เย่ว์หยาง'รู้ว่าเขาจะต้องแสดงจดหมายแนะนำตัวถึงจะค้นดูข้อมูลเกี่ยวกับอสูรพิทักษ์และทักษะธรรมชาติได้ ฯลฯ

ยิ่งไปกว่านั้น  เขาจะต้องบอกพวกเขาเกี่ยวกับความรู้ของเขาเอง  นั่นจะเป็นการแบ่งข้อมูลความรู้ไปให้คนอื่น แล้วจากนั้นเขาถึงสามารถค้นดูข้อมูลเกี่ยวกับทักษะธรรมชาติและอสูรผู้พิทักษ์ได้  เขาคงไม่ยอมทำแบบนั้น  เขาให้ทอง 100 เหรียญและเพิ่มกระเป๋าผ้าไหมขนาดเล็กแก่ยาม

“มีผมไม่กี่เส้นของคนที่จะซื้อคัมภีร์อัญเชิญ เย่ว์ชวง นางเป็นหนึ่งในผู้เยาว์ของตระกูลเย่ว์  โปรดตรวจสอบด้วย”

บุรุษวัยกลางคนรับทองและถุงไหมมา และเดินไปที่ชั้นต่อไปขอให้ผู้อาวุโสทำการตรวจสอบเส้นผม

ชั่วครู่ต่อมา เขากลับออกมาพร้อมกับถือคัมภีร์อัญเชิญชั้นทองแดงมาด้วย แต่เขาไม่ได้มอบให้'เย่ว์หยาง'ทันที  เขาหยุดยืนต่อหน้า'เย่ว์หยาง' มือเขาถือลูกบาศก์แก้วผลึกที่ผู้อาวุโสมอบให้เขา  'เย่ว์หยาง'ทราบว่านั่นคือขั้นตอนภาคบังคับเพื่อตรวจสถานะของเขา

แม้แต่จักรพรรดิก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้น เขาเอาบัตรแก้วของเขาออกมาวางไว้บนลูกบาศก์ แสงสีทองฉายเป็นลายเส้นตัวหนังสือปรากฏอยู่ในลูกบาศก์แก้วผลึก ชื่อของผู้ทำสัญญากับคัมภีร์ : ไตตัน เกี่ยวกับเรื่องที่เย่ว์หยางเป็นเจ้าของบัตรแก้วผลึก ทำให้บุรุษวัยกลางคนและผู้อาวุโสได้แต่มองหน้ากันเองอย่างตกใจเล็กน้อย อาจเป็นไปได้ที่จะเป็นเจ้าของคัมภีร์เงินหลังจากผ่านการฝึกฝนอบรมอย่างเข้มข้น แต่แค่ฝึกหนักอย่างเดียวก็ยังไม่เพียงพอได้เป็นเจ้าของบัตรแก้ว มีแต่ผู้มีพรสวรรค์ที่สุด อัจฉริยะน้อยที่โดดเด่นที่สุด ถึงจะมีบัตรแก้วได้

“ตามข้อปฏิบัติปกติของเรา  เราอยากจะถามคำถามสักหน่อย เจ้าต้องตอบคำถามตามตรง  พ่อหนุ่ม! ขอถามว่าเจ้ามีความสัมพันธ์ใดกับเย่ว์ชวง?”

ขณะเดียวกันบุรุษกลางคนให้'เย่ว์หยาง'วางมือลงมันลูกบาศก์แก้วผลึกเวทขณะที่เขาถาม

'เย่ว์หยาง'ตกใจ เป็นไปได้ว่าเจ้าสิ่งนี้สามารถตรวจจับความเท็จได้? ถ้าเขาไม่ตอบตามตรง  จะเกิดอะไรขึ้น?  เขาเป็นคนที่มาจากโลกอื่นและไม่มีความเกี่ยวพันทางสายเลือดกับ'เย่ว์ชวง'เลย  ถ้าเขาโกหก ถูกตรวจพบและไม่สามารถซื้อคัมภีร์ได้ เขาอาจจะเจอกับปัญหาบางอย่าง เขาควรพูดความจริงทั้งหมดหรือโกหกดี?

ตอนนี้เขาอยู่ในจุดที่ลำบากเสียแล้ว  เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะพูดความจริง  เพราะไม่สามารถบอกได้ว่าเขาไม่เกี่ยวข้องกับ'เย่ว์ชวง'เลย  มิฉะนั้นถ้าสมาชิกตระกูลเย่ว์คนอื่นเข้ามาสอบสวน เรื่องทุกอย่างจะถูกเปิดเผย เขาไม่สามารถโกหกได้ เครื่องจับเท็จนี้อาจจะจับโกหกเขาได้ ถ้าเขาโกหกและถูกตรวจพบ  เขาคงเผยสถานะที่แท้จริงของเขาโดยไม่ตั้งใจ

“ข้าคือพี่ชายของนาง  นางเรียกข้าว่าพี่เสี่ยวซาน”

เมื่อ'เย่ว์หยาง'พูดคำเหล่านี้

เขาพยายามทำน้ำเสียงให้ราบเรียบเท่าที่ทำได้ ลักษณะภายนอกของเขาไม่มีอะไรน่าสงสัย เขาใช้พลังปราณก่อกำเนิดของเขาช่วยระงับอาการเต้นถี่ๆ ของหัวใจให้สงบลงได้ เขากังวลกับการพูดคำเหล่านี้ยิ่งกว่าเมื่อตอนเขาร่วมสอบในชั้นมัธยมปลายเสียอีก

หลังของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ แน่นอนว่า หน้าของเขายังสงบโดยสิ้นเชิง เหมือนกับว่าเป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน ที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ที่พวกเขาเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกันจริงๆ ขณะที่'เย่ว์หยาง'ตอบ แสงสีทองก็ฉายออกมาจากลูกบาศก์แก้วผลึก คนวัยกลางคนและผู้เฒ่าพยักหน้าทันที

“รหัสโบราณยอมรับว่าเจ้าเป็นตัวแทนรับคัมภีร์ของเย่ว์ชวง  การรับรองขั้นสุดท้ายเสร็จสิ้นแล้ว พ่อหนุ่ม! เราต้องบังคับให้บ่งบอกสถานะสุดท้ายเพื่อป้องกันผู้ถือคัมภีร์คนอื่นๆ ไม่ให้ถูกขโมยคัมภีร์ ต่อให้เป็นจักรพรรดิมาเอง  ก็ต้องให้รหัสโบราณยอมรับก่อน  ข้าขอเตือนเจ้าไว้ว่า ถ้าคัมภีร์ของเย่ว์ชวงสูญหายก่อนที่นางจะได้ทำสัญญากับมัน หรือว่ามันถูกขโมยไป   เจ้าต้องมาที่นี่โดยถือจดหมายของประมุขตระกูลมาด้วย ยิ่งไปกว่านั้น  เจ้าจะต้องรออย่างน้อย 1 ปี ก่อนที่เราสร้างคัมภีร์ให้เจ้าแทนอีกเล่มหนึ่ง...”

“ข้าเข้าใจ”

เมื่อ'เย่ว์หยาง'ได้ยินเช่นนี้ เขาคิดในใจว่าเกือบไป  เขามีเหงื่อชุ่มจริงๆ อย่างไรก็ตาม สำหรับรหัสโบราณยังรู้จักเขาว่าเป็นพี่ชายของ'เย่ว์ชวง' คงเป็นเพราะเขาพูดความจริง เขาไม่ได้พูดว่าเขาเป็นเจ้าเด็กผู้น่าสงสารหรือมีสายเลือดเกี่ยวพันกับ'เย่ว์ชวง'  เขาเพียงบอกว่าเขาเป็นพี่ชายของเธอ

โชคดีที่เขามีปฏิกิริยารวดเร็วและสังเกตเห็นช่องว่างในข้อพิสูจน์  ยิ่งกว่านั้น คำพูดของเขาได้รับการยอมรับและตรวจสอบผ่าน เขาสามารถปกปิดสถานะของเขาเองได้ดีขึ้น เมื่อ'เย่ว์หยาง'ออกมาจากอาคาร บุรุษวัยกลางคนและผู้เฒ่าเริ่มตะโกนใส่กันอย่างตกใจ

“เจ้าเด็กเมื่อกี๊นี้ คงเป็นคุณชายสามแห่งตระกูลเย่ว์ที่ใครๆ เรียกว่าสวะใช่ไหม?  โอว..พระเจ้า พวกเขาบอกว่าเขาไม่สามารถทำสัญญากับคัมภีร์ได้มิใช่หรือ? แต่เขาเป็นเจ้าของคัมภีร์ชั้นเงินไปแล้ว  แต่ชาวโลกก็ยังนึกว่าเขาเป็นสวะอยู่อีก  เจ้าเล่ห์เหมือนจิ้งจอกน้อยจริงๆ ที่ปกปิดอัจฉริยภาพตัวเองไว้มาโดยตลอด เจ้าเห็นสัตว์อสูรที่มากับเขาหรือเปล่า? มันคือหมาป่า 2 หัวอสูรทองแดงระดับ 5  เขายังไม่เห็นคุณค่าของมันและยอมทำสัญญากับมัน  ข้ากล้าพูดได้เลยว่าที่เขาแกล้งทำมาตลอดนี้ก็เพื่อลวงคนอื่น ทำให้พวกเขาเข้าใจว่าเขาเป็นสวะ เขาโดดเด่นยิ่งกว่าบิดาเขาเสียอีก มีไหวพริบดี ต่างจากบิดาของเขาที่ซื่อสัตย์และเที่ยงธรรม”

“คนที่ออกบัตรแก้วให้เขาคงเป็นคนผู้นั้น  ตลอดหลายปีมานี้ นางจัดการออกบัตรแก้ว  คนอื่นๆ อย่างดีที่สุดได้เพียงบัตรทอง  แม้แต่เมื่อตอนที่ 3 ดาวเพชฌฆาตผู้ยิ่งใหญ่เข้าหอทงเทียน  เจ้ารู้ไหม พวกเขาได้รับเพียงบัตรชั้นทอง ข้ายังไม่เคยเห็นใครได้รับบัตรแก้วมาก่อน..”

ร่างของผู้อาวุโสสั่นเทิ้ม

“ข้าเคยพูดไว้ก่อนแล้วมิใช่หรือ? เย่ว์ชิวจะมีลูกเป็นสวะได้อย่างไร? ดูเหมือนนางเป็นเพียงคนเดียวที่เห็นศักยภาพของเขา”

“ใช่...”

เมื่อบุรุษวัยกลางคนได้ยินดังนั้น เขาก็รู้ได้ทันที

“ข้าก็งงจริงๆ เมื่อเห็นว่าเจ้าเด็กแสบคนหนึ่งเอาบัตรแก้วออกมาแสดง  อย่างนั้นก็คงเป็นนางนั่นแหละที่ออกบัตรแก้วให้เขา..”

“เด็กคนนี้ แม้ว่าจะได้สมญาว่าสวะ แต่ว่านางมองคนไม่ผิดแน่นอน  เทียบกับนางแล้ว เราไม่ได้ดีกว่าคนตาบอดเลย”

คนสูงอายุเต็มไปด้วยความนับถือสตรีชาววังทรงโตที่ต้อนรับ'เย่ว์หยาง'ตอนที่เขาเข้ามาหอทงเทียนครั้งแรก เขาไม่กล้าเอ่ยชื่อของนางออกมา

“ผู้เฒ่าหม่า! พวกเราโดนข่าวลือหลอกลวงเสียแล้ว ถ้าเจ้าเด็กนั่นเป็นสวะ  อย่างนั้นบุตรของข้าคงมิอาจเทียบกับขยะได้... บุตรของข้ากล้าเรียกตนเองว่าอัจฉริยะ  เจ้าโง่นั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอัจฉริยะหมายถึงอะไร  อัจฉริยะที่แท้จริงควรจะเหมือนกับเจ้าเด็กนั่น  เขาอยู่เหนือกว่านักสู้รุ่นเยาว์อื่นๆ โดยไม่มีใครตระหนักถึงความจริงข้อนั้น”

“เย่ว์ไห่, ตาเฒ่านั่นโชคดีจริงๆ ทำไมข้าถึงไม่มีหลานดีๆ อย่างนั้นบ้าง?”

ผู้เฒ่าถอนหายใจอย่างเศร้าใจ

'เย่ว์หยาง'ไม่รู้ว่ามีคนพูดถึงเขาลับหลัง ขณะที่เขากลับไปที่โรงเตี๊ยมนักรบ ไม่นานจากนั้น 'เย่คง'และคนอื่นๆ ก็ใช้ม้วนเทเลพอร์ตกลับมา 'เหวินอยู่โม่', 'เฮ่อสื่อหยุน'และ'ฉินหยาง'ต่างก็ตื่นเต้นเมื่อพวกเขาได้พบ'เย่ว์หยาง'  เป็นเพราะการปรากฏตัวของ'เย่ว์หยาง'ทำให้ชีวิตของ'เย่คง'และทุกคนเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

แต่พวกเขาเป็นลูกผู้ชาย พวกเขาจะไม่พูดออกมาว่าพวกเขาจะรู้สึกยินดีอย่างมาก พวกเขาผงกศีรษะเหมือนกับว่าได้สลักมันเอาไว้ในใจ และพวกเขาไม่ได้พูดอะไรอื่น ยามนั้น'เจ้าอ้วนไห่'ตะโกนใส่พวกทหารรับจ้าง ขณะที่วางของที่'เย่ว์หยาง'ขอให้ซื้อมาให้ ต่อหน้า'เย่คง'และคนอื่นๆ 'เจ้าอ้วนไห่'กังวลที่จะคืนเงินให้'เย่ว์หยาง'

เขาถาม'เย่ว์หยาง'ว่ามีเงินพอกลับบ้านไหม และบอกว่าลูกพี่คนนี้จะให้ค่าเดินทางกลับบ้าน 5 เหรียญทอง  'เย่คง'กับคนอื่นๆ ถึงกับกรอกตาไปมา ใครกันแน่ที่จ้องตาไม่กระพริบเมื่อเห็นทอง 600 เหรียญเมื่อก่อนหน้านี้?  เขายังอุตส่าห์กังวลถาม'เย่ว์หยาง'ว่าต้องการเงินเดินทางกลับบ้านหรือนี่ คนผู้นี่หน้าด้านจริงๆ

'อี้หนาน'และ'เย่ว์ปิง'กลับมาด้วยเช่นกัน  และพวกนางซื้อของมากกว่า'เย่ว์หยาง'เสียอีก

“นี่ก็เกือบจะถึงปีใหม่แล้ว  ทุกคน กลับไปบ้านและภูมิลำเนาของพวกเจ้าเถอะ เราจะมาร่วมฝึกด้วยกันในปีหน้า คงเป็นเวลานานแล้วที่พวกเจ้าไม่ได้กลับบ้าน พวกเจ้าควรจะกลับไปในช่วงปีใหม่ กลับไปพบกับครอบครัวของพวกเจ้า”

'เย่ว์หยาง'แบ่งของที่'เจ้าอ้วนไห่'ซื้อมาให้'เย่คง'และคนอื่นๆ ได้นำกลับบ้านเป็นของฝากพ่อแม่ของพวกเขา

“พี่(สาว)อี้หนาน เอ่อ..ข้าหมายถึง พี่(ชาย)อี้หนาน ทำไมไม่มาเยี่ยมบ้านเราสัก 2-3 วันล่ะ?  พี่สามารถกลับไปเยี่ยมป้าได้ตอนวันปีใหม่”

'เย่ว์ปิง'กระตือรือร้นเชิญนาง

“ไม่หรอก, ข้ายังมีบางเรื่องต้องทำ”

'อี้หนาน'ส่ายศีรษะและโบกมือทันที ปฏิเสธคำเชิญของนาง ทันใดนั้น นางกัดริมฝีปากขณะที่หน้าเปลี่ยนเป็นแดงฉาน  นางก้มศีรษะพูดกับ'เย่ว์หยาง'อย่างเขินอายว่า

“เจ้ามากับข้าสักเดี๋ยวได้ไหม.. ข้ามีเรื่องจะบอกเจ้า”

 

 

ที่มา:https://writer.dek-d.com/tanay2507/story/viewlongc.php?id=1429532&chapter=96