ตอนที่ 71 ภารกิจต่อเนื่อง

ที่ด้านข้างของสมาคมนักรบ  มีสถานพยาบาลแห่งหนึ่ง ทว่า สถานพยาบาลแห่งนี้ไม่ใช่ที่ๆ คนธรรมดาจะเข้าไปได้ นี่ไม่ใช่เพราะระเบียบของสถานพยาบาลแห่งนี้ แต่เป็นเพราะค่ารักษาของที่นี่  ค่ารักษาสำหรับสถานพยาบาลแห่งนี้สูงกว่าสถานพยาบาลทั่วไปข้างนอกสมาคมถึง 100 เท่า

ยกเว้นแต่พวกเขาหมดสติอาการหนัก  ทหารรับจ้างธรรมดาจะไม่ย่างเท้าเข้ามาในสถานพยาบาลแห่งนี้  ต่อให้แขนขาหักหมดก็ตาม  แม้ยามที่พวกเขาจำเป็นต้องใช้หินบำบัดพวกเขาจะไม่ซื้อมันจากที่นี่ แต่จะไปซื้อจากถนนข้างนอกแทน

แม้ว่าหินบำบัดระดับกลาง ระดับต่ำเหล่านั้น ผลิตมาจากสัตว์อสูรที่มีคุณสมบัติเป็นยารูปแบบพิเศษ ที่ให้ผลน้อยกว่าปกติและราคาแพงมาก  แต่ราคาก็ยังถูกกว่าหินบำบัดระดับกลางที่ขายโดยสถานพยาบาลแห่งนี้ถึง 10 เท่า..

กล่าวกันว่าสาเหตุที่ทำให้มูลค่าบริการในสถานพยาบาลแห่งนี้สูงมากเป็นผลของการตัดสินใจทำเมื่อหลายพันปีมาแล้ว  โดยวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง 5 ผู้ก่อตั้งสมาคมนักรบ

โดยเหตุผลไม่ใช่เพื่อหาเงิน แต่เพื่อเตือนคนรุ่นหลังให้รู้จักใช้สมองในการรบมากขึ้น  ดังนั้นพวกเขาจะได้ประสบปัญหาบาดเจ็บน้อยลงและงดเว้นจากความประมาทอย่างโง่ๆ

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้'เย่ว์หยาง'รู้สึกว่าสถานพยาบาลนี้ ความจริงดีกว่าสถานพยาบาลของจักรวรรดิอยู่มาก  อย่างน้อยที่สุด  ก็ไม่มียาปลอม การรักษาปลอมๆ ในสถานที่นี้ เป็นความจริงที่ว่ามันอาจแพงเกินไปหน่อย  แต่ก็ยังดีกว่าในแง่คุณภาพและความถูกต้อง

นอกจากนี้ยังมีจุดอื่นอีก  สถานพยาบาลไม่ได้เสนอสินค้าที่มีราคาที่ดีแตกต่างกัน แก่ลูกค้าที่แตกต่างกัน  ไม่ว่าจะเป็นเจ้าชายหรือคนสามัญจะได้รับบริการที่คุณภาพดีเสมอกันในราคาเดียวกัน

หลังจาก'เย่ว์ปิง'ได้เข้ารับการรักษาจนถึงตอนนี้  นางฟื้นตัวได้เร็วมาก  เมื่อ'เย่ว์หยาง'มาเยี่ยมนางอีกครั้ง นางก็ฟื้นแล้ว  'เย่ว์ปิง'ตื่นเต้นมากเมื่อเห็นเขา  นางวิ่งมาหาเขากอดเขาและร้องไห้

"พี่สาม..."”

เสียงขาดหายไป

ดูเหมือนว่าดรุณีน้อยนางนี้คงผ่านความทุกข์ยากมาไม่น้อย  นางปล่อยให้มันพร่างพรูออกมาพร้อมกับน้ำตา 'เย่ว์หยาง'ปลอบนางให้สงบอยู่นานก่อนที่'เย่ว์ปิง'จะสะอื้นและสงบใจลงได้

พอเช็ดน้ำตาเสร็จ 'เย่ว์ปิง'ใช้ผ้าคลุมบางปิดหน้านางทันทีและมองมาที่'เจ้าอ้วนไห่'และ'เย่คง'ที่ยืนอยู่ด้านหลัง'เย่ว์หยาง'อย่างระมัดระวัง เพราะมีประสบการณ์ถูกเพื่อนร่วมทีมหักหลังและทำร้ายตนเองอย่างคาดไม่ถึง  'เย่ว์ปิง'จึงต้องตั้งท่าป้องกันตัวไว้ก่อน นางไม่ไว้วางใจคนแปลกหน้าอีกต่อไป

“ข้าชื่อเย่คง เป็นคนนำทางให้คุณชายสาม”

'เย่คง'รีบแนะนำตนเอง

“ข้าชื่อไห่ต้าฟู่  คนทั่วไปเรียกข้าว่า ต้าไห่ (บิ๊กไห่) ข้าเป็นคนสบายๆ แม้ข้าจะเป็นเจ้าของคัมภีร์อัญเชิญและเป็นเจ้าของแรดเหล็กชั้นทองแดงระดับ 2 ข้าก็ไม่เคยอวดใคร ข้าไม่ใช่คนแบบนั้นนะ คุณหนูเย่ว์ปิง  เจ้าจะเรียกข้าว่าลูกพี่เหมือนกับคนอื่นๆ ก็ได้  แม้พี่ชายเจ้าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มก็ตาม  ข้าก็ยังคงเป็นลูกพี่เขาอยู่ดี  เจ้ามั่นใจได้เลยว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในอนาคต  ข้าจะคุ้มครองเจ้า  รับรองได้ว่า ตราบใดที่ข้า ต้าไห่ยังคงอยู่ที่นี่  จะไม่มีผู้ใดกล้ารังแกเจ้า  ดูแขนข้าซะก่อน, ไม่ใช่ไขมันนะ, นี่กล้ามล้วนๆ...โอ๊ย!”

ก่อนที่'เจ้าอ้วนไห่'จะพูดจบ  เขาก็กลิ้งไปอยู่บนพื้นแล้ว

'เย่คง'กับพี่น้องสกุลหลี่ลงมือซ้อมเขาอีกจนเขาร้องลั่นเหมือนหมูถูกเชือด

“พี่สาม, ทำไมพี่มาที่หอทงเทียนนี้ล่ะ?”

'เย่ว์ปิง'ถามจริงจัง

ในที่สุดตอนนี้นางได้พบพี่สามของนางผู้ที่นางไม่ได้พบมาหลายเดือนแล้ว  เขาดูแข็งแกร่งเกินกว่าจะประเมินได้  มีกลิ่นอายของความแข็งแกร่งชนิดที่คาดไม่ถึง เป็นความรู้สึกที่ทำให้คนอื่นรู้สึกปลอดภัย เหมือนกับภูเขาตระหง่านที่ทำให้พวกเขามั่นใจได้

“แม่สี่เป็นห่วงเจ้า  นางส่งข้ามาที่นี่เพื่อพาเจ้ากลับ”

'เย่ว์หยาง'ยื่นมือออกไปแตะมือนางอย่างสุภาพ และยิ้มให้เล็กน้อย

“ข้ากลับบ้านแน่ แต่การฝึกของข้ายังไม่จบ  ไม่มีหัวใจต้นโอ๊คเพื่อยกระดับให้ข้า, นักรบมนุษย์พฤกษา  จะไม่มีทางต่อกรศัตรูได้”

'เย่ว์ปิง'พูดถึงการแข่งขันทดสอบความสามารถของผู้เยาว์ตระกูลเย่ว์ที่จะมาถึงตอนปีใหม่นี้  'เย่ว์ปิง'ตั้งใจตอบโต้ความคับข้องใจที่พ่อแม่พี่น้องของนางได้รับ  ดังนั้นนางจึงมาฝึกที่หอทงเทียน

ถ้านางกลับบ้านตอนนี้  นางเชื่อว่านางคงไม่สามารถเอาชนะ'เย่ว์เทียน'และ'เย่ว์เยี่ยน'ได้

เนื่องจากทั้งสองคนนี้ได้รับยกย่องจากครอบครัวหลักในตระกูล  แม้ว่านักรบพฤกษาของนางจะยกระดับเป็นชั้นทองแดงระดับ 3 แล้วก็ตาม  แต่ความเร็วในการเคลื่อนไหวของมันยังช้ามาก

นอกจากนี้ 'เย่ว์เทียน'และ'เย่ว์เยี่ยน'ยังเป็นเจ้าของอสูรธาตุไฟ ที่เป็นดาวข่มของนักรบพฤกษา  พวกเขาได้รับการยกย่องในฐานะเป็นหลักของตระกูลเย่ว์  แน่นอนว่า  พวกเขายังเป็นเจ้าของหุ่นอสูรที่แข็งแกร่ง  ต่อให้พวกเขาส่งอสูรหุ่นออกมาสู้กับนักรบพฤกษา  พวกเขาก็จะไม่แพ้

“ไม่ต้องห่วง, ข้าจะช่วยให้เจ้าได้สำเร็จการฝึกภายในสองวันนี้แน่นอน, จากนั้นเราค่อยกลับบ้านด้วยกัน”

'เย่ว์หยาง'ลูบศีรษะ'เย่ว์ปิง'อย่างเห็นใจ

ครอบครัวที่สี่ต้องพึ่งพาเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ผู้นี้มาตลอด  กลับกลายเป็นว่านางต้องทนทุกข์ทรมานมาตลอดหลายปีนี้ เพราะเจ้าเด็กที่น่าสงสารเป็นคนไร้ประโยชน์ (แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างดีที่สุด)

“ค่ะ....”

พอได้ยินอย่างนี้ ก็มีผลต่อจิตใจ'เย่ว์ปิง'ทันที

ในที่สุดนางก็มีพี่ชายที่นางเชื่อใจได้เสียที แม้ว่าเขาจะเพิ่งทำสัญญากับคัมภีร์เมื่อไม่นานมานี้  แม้ว่าเขายังอยู่ในระดับ 1 ขั้นเริ่มฝึกหัด มีแต่ต้นดอกหนามเป็นอสูรที่ทำสัญญาด้วย  ยังไม่สามารถแม้แต่จะเรียกอสูรผู้พิทักษ์ออกมาได้..

อย่างไรก็ตาม ด้วยพรสวรรค์ที่ซ่อนเร้นอยู่ในตัวเขา  ตราบใดที่เขาคร่ำเคร่งฝึกจริงจัง  เขาจะประสบความสำเร็จได้ในที่สุด  ยามนั้น ดรุณีน้อยนาม'เย่ว์ปิง'ตัดสินใจว่าจะช่วย'เย่ว์หยาง'เพิ่มขีดความสามารถในการต่อสู้  นางตั้งใจจะซื้ออสูรนักสู้ดีๆ ให้พี่ชายนางและจะพาเขาไปฝึก ซึ่งจะทำให้เขาสามารถสร้างชื่อเสียงและแสดงศักยภาพที่ซ่อนเร้นในการแข่งขันประจำตระกูลช่วงปีใหม่

จากนั้นเขาจะได้แสดงผลงานให้สมาชิกตระกูลให้ได้รู้ว่า เขาไม่ใช่คนไร้ประโยชน์  แต่เป็นอัจฉริยะซ่อนเร้น  ขณะเดียวกันเขาจะทำให้ทั้งท่านพ่อท่านแม่แปลกใจอย่างที่สุด

'ฮุยไท่หลาง'อยู่เงียบๆ มาตลอดเวลา แต่ในที่สุดมันรู้สึกว่าผู้คนลืมมันไปแล้ว ทันใดนั้น มันเดินตรงมาหา'เย่ว์หยาง'และเอาหัวมันสีกับขาของเขา กระดิกหางพยายามประจบ'เย่ว์หยาง'  ท่าทางของมันต้องการแสดงความรู้สึกเหมือนจะบอกว่า

“ข้า ต้องการทักทายคุณหนูด้วยเหมือนกัน”

การปรากฏตัวของมันทำให้'เย่ว์หยาง'โดดผางด้วยความตกใจ นางตกตะลึงจ้องมอง'ฮุยไท่หลาง'ซึ่งมี 2 หัว มีไฟพ่นออกจากจมูกและบนตัวของมันมีรัศมีสีดำเปล่งออกมา ยืนอยู่ต่อหน้านาง แปลก, เจ้าตัวนี้คงเป็นหมาป่าที่ยังไม่ได้ทำสัญญา..

“พี่สาม, นะ.นะ...นั่นอะไร?”

'เย่ว์ปิง'ถึงกับตะลึงจนติดอ่าง ยิ่งเมื่อเห็น'เย่ว์หยาง'เตะเจ้าหมาป่าปีศาจ 2 หัวที่กำลังประจบอยู่จนปลิว

“อย่าไปพูดถึงเจ้าหมาตัวนั้นเลย ข้าโมโหทุกทีที่ได้ยินเรื่องของมัน”

ทันทีที่'เย่ว์ปิง'ได้ฟังเรื่องราวที่'ฮุยไท่หลาง'กลืนอสูรควัน และอสูรไฟปีศาจ  'เย่ว์หยาง'ก็เลยใจร้อนดุจไฟ  สัตว์อสูรทั้งหมดเป็นอสูรชั้นทองแดงระดับ 3 จากแก้วผลึกทั้งนั้น

แต่'ฮุยไท่หลาง'ฟาดเรียบโดยไม่ขออนุญาตจากเขาก่อน  'ฮุยไท่หลาง'เจ้าตัวแสบ ขนาดอยู่ต่อหน้ามันยังด้านขนาดนี้ แล้วลับหลังเขาจะเชื่อใจมันได้อย่างไร?  ก่อนหน้านี้เขาไม่ค่อยมีเวลาได้สั่งสอนมัน แต่ตอนนี้เขามาคิดถึงมันดูแล้ว ถ้าไม่ตีมันให้ตายก็ต้องปล่อยมันไปง่ายๆ

“นี่มันหมาป่าปีศาจ 2 หัวของพี่ไม่ใช่หรือ?”

'เย่ว์ปิง'เบิกตากว้างน่ารัก นางไม่ปักใจเชื่อเท่าใดนัก

“ข้าก็คิดว่าอย่างนั้น  มันชื่อฮุยไท่หลาง เจ้าหมาใฝ่ต่ำ จอมงกเกิดมาเพื่อโดนทุบตีจริงๆ”

'เย่ว์หยาง'พยักหน้า

“โฮ่ง”

'ฮุยไท่หลาง'ตะกายกลับมาอย่างกระตือรือร้นมันกระดิกหางอย่างเร็ว   แม้ว่าระดับชั้นของมันจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว  แต่น่าเสียดายที่ความฉลาดเพิ่มตามมันไม่ทัน

“แล้วพี่ไปเก็บมันมาได้อย่างไร?”

'เย่ว์ปิง'ไม่เชื่อว่าร้านสัตว์อสูรสายนักสู้จะมีหมาป่าปีศาจ 2 หัวชั้นทองแดงระดับ 5 เอาไว้ขาย  ต่อให้มีขาย มันก็คงไม่เชื่องขนาดนี้ แล้วสัตว์อสูรชั้นทองแดงที่ชอบให้เตะถีบจะมีได้อย่างไร? ถ้าเป็นหมาป่าปีศาจ 2 หัวชั้นทองแดงระดับ 5 ทั่วไป ถูกทุบตีอย่างนี้  ความภักดีของมันจะต้องลดลงเหลือศูนย์ และมันจะหนีไปเลยโดยไม่รอให้เรียกมันออกมารบ

“เรื่องราวมันเป็นอย่างนี้..”

'เย่ว์หยาง'แต่งนิยายหลอกเด็กอีกครั้ง เขาเริ่มเล่าเรื่องราวอย่างคึกคะนอง บอกว่า

"เขาไปพบไข่สัตว์อสูรที่ขายแบบลดราคากระหน่ำใบละ 5 เหรียญทองแดงตรงมุมร้านขายอสูรนักสู้ มันมีฝุ่นจับเต็มไปหมด ไม่มีใครให้ความสนใจดูมัน เจ้า'ฮุยไท่หลาง'นี่ถือกำเนิดมาจากไข่เลหลังใบละ 5 ทองแดงที่เขาขายแบบไม่ใส่ใจ  พอมันฟักออกมาทีแรก มันเป็นหมาป่าเล็บเหล็กระดับ 2 ที่อ่อนแอ ตลอดทางที่ผ่านมา ไม่แน่ชัดว่ามันไปเก็บกินอะไรตามรายทางมาบ้าง (ดูเหมือนว่าเป็นอะไรสักอย่างที่ยิงไฟได้) และทันใดนั้นมันก็วิวัฒนาการไปเป็นหมาป่าปีศาจหลังเหล็กชั้นทองแดงระดับ 3 จากนั้น พอเข้าหอทงเทียน ก็ไม่แน่ชัดว่ามันไปกินอะไรมาอีก (อะไรสักอย่างที่เป็นหมอกและลูกไฟ)  ในที่สุดมันก็เปลี่ยนเป็นหมาอัปลักษณ์อย่างที่เห็นนี่แหละ จากนั้น'เย่ว์หยาง'จบเรื่องราวอย่างขมขื่น  'ฮุยไท่หลาง'มันขยันก่อปัญหาและตะกละ เป็นสัตว์อสูรที่ล้มเหลวโดยสิ้นเชิง"”

คำพูดเหล่านี้ อย่าว่าแต่'เย่ว์ปิง'เลย แม้แต่คนที่อยู่ในสถานพยาบาลนั้นพอได้ยินก็ชะงักค้างกันหมด

เจ้าหนุ่มนี่พยายามจะหลอกใครหรือ? ไข่อสูรทุกๆ ใบจำเป็นต้องได้รับการตรวจสอบข้อมูลของสัตว์ภายในอย่างจริงจัง  มันจะต้องถูกตรวจสอบโดยละเอียด ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีผลเป็นอย่างอื่นก่อนจะนำมาขาย ยิ่งไปกว่านั้น  พวกเขาไม่เคยได้ยินว่าไข่สัตว์อสูรขายกันใบละ 5 ทองแดง มันไม่เหมือนกับขายไข่ไก่เลย

“ร้านสัตว์อสูรรบอยู่ที่ไหนหรือ? เราจะไปซื้อไข่ใบละ 5 ทองแดงจากที่นั่นบ้าง  บางทีเราอาจจะได้ฮุยไท่หลางตัวที่ 2”

ในที่นี้มีอยู่คนเดียวที่เชื่อเรื่องที่'เย่ว์หยาง'พูดทุกอย่าง คือ 'เจ้าอ้วนไห่'

“…”

'เย่คง'ทำหน้าผิดหวัง

เขากังวลว่าถ้าเขาเกี่ยวข้องกับเขามากเกินไป  เจ้าอ้วนปัญญาอ่อนนี้คงติดนิสัยไปด้วยแน่ สิ่งเดียวที่เขาแน่ใจก็คือ หนทางเดียวที่จะทำให้'เจ้าอ้วนไห่'ตายได้ก็ด้วยความโง่ของตัวเอง  เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้วิธีอื่น

ถ้าเขาเชื่อว่า เขาสามารถซื้อสัตว์อสูรชั้นทองแดงระดับ 5 อย่าง 'ฮุยไท่หลาง'ด้วยเงิน 5 ทองแดงจากร้านขายอสูรรบ ก็คงได้แต่เพียงฝันกลางวันแทน  ในจินตนาการของเขา

อาจมีสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งเข้ามาหาเขาด้วยตัวมันเองและต้องการทำสัญญากับเขาไม่ว่าเป็นหรือตาย  ไม่ใช่แต่เพียงแค่นั้น มันยังต้องการใช้ชีวิตของมันร่วมกับนายของมันตลอดไป  นั่นพอจะเป็นไปได้ไหม?  ไม่ได้แน่นอน  ขืนเป็นไปได้จริงๆ ฝนหมูอบคงตกลงมาจากฟากฟ้าได้แน่

พวกเขาทุกคนเคยพบเห็นคนโง่หน่อมแน้มมากันหมดแล้ว  แต่ไม่มีใครสักคนที่เคยพบเจ้าคนโง่ขนาดหมูตอนไห่มาก่อน ซื้อ'ฮุยไท่หลาง'อีกตัวด้วยเงิน 5 ทองแดง  คงจะมีแต่เขาเท่านั้นที่จินตนาการเป็นตุเป็นตะอย่างนั้นได้

“ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พี่สาม ตอนนี้ท่านมีสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งแล้ว นับเป็นเรื่องดี”

'เย่ว์ปิง'มีความสุขแทนพี่ของนาง  ด้วยอสูรชั้นทองแดงระดับ 5 อย่าง'ฮุยไท่หลาง'

เมื่อพวกเขากลับไปที่ปราสาทในตระกูลและต่อสู้แข่งขันประจำปีใหม่ของตระกูล  จะไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่จะไม่ตกใจต่อความก้าวหน้าของพี่นางเชียวหรือ? ท่านพ่อท่านแม่ของพวกเขาก็จะยิ่งยินดีกับพวกเขา

“ตอนนี้พวกเจ้าจะไปวงกตศิลาดำเพื่อจบภารกิจหัวใจต้นโอ๊คหรือ? ให้ข้าร่วมทางด้วยนะ”

'อี้หนาน'แม่หญิงตางามปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“พี่อี้หนาน! ท่านพบเบาะแสโดยบังเอิญหรือ?”

'เย่ว์หยาง'ยิ้มกว้างขณะถามกลับ

“อ๋า?”

ทันทีที่'เย่ว์ปิง'ได้ยิน'เย่ว์หยาง'เรียกว่าพี่(ชาย)'อี้หนาน' นางแทบเป็นลมเพราะเป็นห่วงความปกติทางสายตาของพี่ชายนาง นางคิดว่าดูเหมือนจะไม่ใช่ว่าจะเป็นเรื่องไม่ดีที่พี่ชายนางไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างชัดเจนระหว่างชายกับหญิง

“ข้ามีภารกิจต่อเนื่องและสิ่งที่หาก็คือหัวใจต้นโอ๊ค  ท่านป้าข้าบอกว่าถ้าข้าทำภารกิจต่อเนื่องได้สำเร็จ  อย่างน้อยข้าจะได้รับอสูรรบหรือสมบัติชั้นทอง  ถ้าข้าสำเร็จภารกิจได้อย่างงดงาม  อย่างนั้นพวกเขาอาจให้อสูรนักสู้ที่มีภูมิปัญญาแก่ข้า 2 ตัว พวกเจ้าอยากจะลองร่วมทีมกับเราบ้างไหม?”

แม้ว่า'อี้หนาน'จะยังโกรธ'เย่ว์หยาง' แต่นางก็ไม่ลืมเชิญ'เย่ว์หยาง'เข้าร่วมภารกิจนี้ด้วย

“ภารกิจต่อเนื่องหรือ?”

'เย่คง'แทบคลั่ง เขาจำเป็นต้องเป็นยอดยุทธระดับ 5 เป็นอย่างน้อยจึงจะสามารถได้รับภารกิจต่อเนื่องได้  เป็นไปได้ว่าพี่'อี้หนาน'นี้เป็นนักสู้ระดับ 5 อย่างนั้นหรือ?

“เพิ่มสัตว์อสูรรบที่มีภูมิปัญญาหรือ?”

ปาก'เจ้าอ้วนไห่'อ้าค้าง จนน้ำลายไหลออกมาเหมือนน้ำตก  และยังไหลต่อไปได้อีกอย่างน้อยก็ 1000 เมตร

 

 

ที่มา:https://writer.dek-d.com/tanay2507/story/viewlongc.php?id=1429532&chapter=71