ตอนที่ 67 ขอคิดก่อนว่าอะไรกำลังสั่น

ท่าทีของ'เย่ว์หยาง'ทำให้ขุนพลปีศาจโกรธหัดฟัดหัวเหวี่ยง อย่างไรก็ตาม เจ้านี่ไม่ใช่คนโง่ แม้เมื่อมันโกรธมาก มันก็ไม่สูญเสียหลักการคิดอย่างมีเหตุผล  มันเข้าใจว่าเจ้ามนุษย์ผู้นี้สามารถชกจมูกมันได้โดยที่มันตอบโต้ไม่ได้เลย

เขาไม่ใช่คนดีที่จะกระตุ้นให้โกรธได้ เขาไม่มีจุดอ่อนที่แน่นอนเหมือนกับอีกสี่คน  แม้จะแบกผู้หญิงอยู่บนหลังอีกคน เขาก็ยังพุ่งเข้ามาชกมันได้

เจ้านี่ไม่ใช่ศัตรูที่จะจัดการได้ง่ายเสียแล้ว  'ขุนพลปีศาจ'กวัดแกว่งดาบคู่ของมันก่อนจะถอยออกมาราว 30 เมตรล้วงแก้วผลึกออกมาเพื่ออัญเชิญสัตว์อสูรของมัน

พอเห็นว่า'ขุนพลปีศาจ'ไม่มีคัมภีร์อัญเชิญ 'เย่ว์หยาง'ถอนหายใจโล่งอก  เขาเกลียดการเจอกับคู่ต่อสู้ที่มีคัมภีร์อัญเชิญ โล่ห์ป้องกันที่เป็นเหมือนเปลือกไข่นั้น น่ารำคาญเกินไป  ไม่เพียงแต่ยอมรับไม่ได้เท่านั้น  แต่มันยังยอมให้ศัตรูหลบหนีไปได้ง่ายด้วย

โชคดีที่เจ้านี่ไม่มีคัมภีร์อัญเชิญ  มีแต่ดาบคู่ที่ดูเหมือนดาบไข่  ทหารปีศาจมีดจันทร์เสี้ยว ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี  ดาบไข่ของเจ้าปีศาจนี้จะตกเป็นของเขา ดาบ Warglaive of Azzinoth หรือดาบไข่

อย่างไรก็ตาม ดาบโค้งคู่ที่ถือโดย'ขุนพลปีศาจ'ดูเหมือนจะแตกต่างจากดาบไข่ในตำนานบ้างเล็กน้อย มันโค้งไม่เหมือนกันและเน้นไปเพียงด้านหนึ่ง มันสามารถใช้สร้างความเสียหายให้ศัตรูได้มากแทนที่จะเป็นแค่ของดูสวย

แต่'เย่ว์หยาง'ไม่ถือสา ความจริง เขาน้ำลายไหลแล้วเมื่อเห็นดาบวิเศษคู่นี้ เขากำหนดไว้เรียบร้อยแล้วว่านี่คือดาบไข่ในรูปแบบอาวุธของปีศาจนรก

นอกจากดาบ “ฟรอสท์โมร์น” (เกมวอร์คราฟท์) ดาบไข่ (วอร์คราฟท์) เป็นอาวุธที่ดูเท่ห์ที่สุดแล้ว  ขณะที่มันพูดต่อไปว่า

“เจ้าจะถูกกำจัดเมื่อ”ดาบไข่“ปรากฏออกมา”

แล้วจะได้เห็นกันว่าดาบไข่ทรงอานุภาพขนาดไหน ดาบ ฟรอสท์โมร์น เนื่องจากเขาเข้ามาในแดนปีศาจได้แล้ว  เขาจะดำเนินชีวิตตามคาดหวังได้อย่างไร หากเขาไม่สามารถนำดาบไข่กลับออกไปได้?

“ฮุยไท่หลาง, แกรออะไรอีก? ไปสิ”

เมื่อสิ้นคำสั่งของ'เย่ว์หยาง' 'ฮุยไท่หลาง'ก็เคลื่อนไหวทันที

อีกด้านหนึ่ง อสูรอัญเชิญของ'ขุนพลปีศาจ' เป็นอสูรสายเสริมพลัง เพิ่งจะเริ่มกระบวนการเสริมพลังเท่านั้น ในขณะที่'ฮุยไท่หลาง'กระโจนเข้าใส่  'ขุนพลปีศาจ'นึกไม่ถึงว่า'เย่ว์หยาง'จะไร้ยางอายถึงขนาดนี้

โดยลืมข้อเท็จจริงที่ว่าเขาก็เพิ่งลอบโจมตี, แล้วยังปล่อยหมาของเขาเข้ามาก่อกวนกระบวนการ..

แน่นอนว่า'เย่ว์หยาง'ไม่คิดอย่างนั้น  ใช้สุนัขจัดการคนอื่นเป็นธรรมเนียมชั้นสูงของคนจีนโบราณ  หากมิใช่'เทพเอ้อหลางเสิน'ใช้สุนัขของเขาช่วยจัดการ'ซึงหงอคง' (เห้งเจีย) เขาจะเอาชนะ'ซึงหงอคง'ได้หรือไม่ก็ยังเป็นปัญหาอยู่

แน่นอนว่า ปล่อยสุนัขมาก่อกวนเป็นเรื่องสำคัญมาก ตอนนี้'ขุนพลปีศาจ'อ่อนแอมาก อสูรที่มันอัญเชิญออกมายังไม่เสร็จสิ้นกระบวนการเสริมพลัง จำเป็นต้องใช้เวลามากกว่า 2-3 วินาทีเพื่อดึงพลังออกมาใช้ได้เต็มที่

แต่มันถูกบังคับให้หยุดกระบวนการหลอมรวม ร่างของ'ขุนพลปีศาจ'กับอสูรของมันดูเหมือนถูกพลังที่มองไม่เห็นบังคับให้ติดกัน และทั้งสองก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลยสักนิ้ว

เจ้ามนุษย์นักรบผู้น่าชังคนนี้ ต้องเป็นคนโง่ที่เชี่ยวชาญกลยุทธ์ต่อสู้แทนที่จะใช้อสูรอัญเชิญที่ทำสัญญามาต่อสู้  เจ้ามนุษย์โง่ผู้นี้ ซ้อมมันจนมึนงงและเห็นดาวเต็มไปหมด สิ่งที่ทำร้ายจิตใจของขุนปีศาจอย่างรุนแรงก็คือพฤติกรรม

ต่อมา  บุรุษผู้นี้ชิงดาบคู่ไปจากมือของมันและใช้มันได้คล่องแคล่วกว่าตัวเจ้าของเอง ตัดซ้าย-ขวา ฟันล่าง-บน, ควง หมุน สังหาร เป็นอาวุธหมุนที่มีวิธีใช้เฉพาะ เหมือนกับว่าดาบคู่เสี้ยวจันทร์นี้ออกแบบมาให้เขาได้ใช้ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทนต่อแรงพายุดาบหมุนของเจ้าเด็กนี่ได้

“ดาบไข่ของเจ้าก็ไม่เลวอยู่หรอก  เสียดายที่คุณภาพไม่ค่อยดี  ขุนพลปีศาจระดับเจ้าใช้ของวิเศษระดับทองแดงได้อย่างไร?”

'เย่ว์หยาง'แสดงความไม่พอใจต่อเขาเล็กน้อย

“มนุษย์!  เจ้ายั่วโมโหข้าเกินไปแล้ว”

แม้ว่าเป็นมนุษย์ผู้มีวิทยายุทธ์สูงมีพลังมาก  แต่เขาก็ไม่มีสัตว์อัญเชิญ  นี่คือจุดอ่อนยิ่งใหญ่ของเขา แม้ว่าหมาป่าปีศาจหลังเหล็กชั้นทองแดงระดับ 4 จะมีความแข็งแกร่ง แต่มันก็เป็นแค่สัตว์อสูรที่ดุร้าย และไม่มีอะไรที่น่ากลัวมาก

ในฐานะที่เป็น'ขุนพลปีศาจ'ชั้นสูงระดับ 5 ไม่เคยนึกเลยว่ามนุษย์คนหนึ่งผู้ไม่มีอสูรที่ทำสัญญา มุ่งแต่ใช้กลยุทธ์ต่อสู้และใช้หมาป่าที่มีความสามารถต่อสู้ได้ในระดับสูงก็สามารถเอาชนะมันได้

เจ้ามนุษย์ผู้นี้คิดว่าใช้ดาบจันทร์เสี้ยวตัดเขาให้เป็นส่วนๆ ก็สามารถเอาชนะมันได้หรือ? น่าขันสิ้นดี  เขาคงไม่รู้หรือว่าเผ่าพันธุ์ปีศาจครอบงำโลกได้เนื่องจากพวกมันมีร่างกายที่แข็งแกร่ง?

ตราบใดที่หัวใจไม่ถูกทะลวง  ตราบใดที่หัวไม่ขาด ตราบนั้นมันก็ยังต่อสู้ได้ต่อไปโดยเรี่ยวแรงไม่ตกเลย ดาบจันทร์เสี้ยวคู่แค่เอามาใช้ช่วยให้เขาโจมตีได้เท่านั้น  สิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาก็คือร่างกายที่มีความทนอย่างมาก

'ขุนพลปีศาจ'สูดลมหายใจลึกๆ และหลอมรวมกับอสูรอัญเชิญของเขา “กิ้งก่าปีศาจ” ตลอดทั้งร่างของมันเริ่มเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ เขายาวโค้งปลายแหลมคนงอกขึ้นบนหัว กลีบเล็บเปลี่ยนเป็นกรงเล็บเหล็กแหลมคมจนตัดหินได้  กล้ามเนื้อของมันปูดโปนออกมามีเกล็ดหนาปกคลุมผิวเอาไว้  ข้างหลังของมันมีหางหยาบงอกยาวออกมาที่ปลายหางมีเงี่ยงเหล็กแหลม  ปีกเนื้อบางเบางอกออกจากหลังช่วยให้มันร่อนได้ไกลยามกระโดดขึ้นไปในอากาศ

'เย่ว์หยาง'เห็นว่าเล็บของ'ขุนพลปีศาจ'สามารถยืดยาวได้ตามที่มันปรารถนา สามารถเจาะหินดำได้ลึกจริงๆ ขณะที่มันตัดผ่านพื้น ในทันใดนั้น เขาแสดงอาการประหลาดใจอย่างมาก

“คราวนี้ลองเจอ พลังและความเร็วของข้าที่เพิ่มขึ้นจากเมื่อก่อนถึง 5 เท่า  จงสั่นเข้าไป..ร้องไห้เข้าไป  เจ้ามนุษย์อ่อนแอและไร้พลังเอ๋ย!”

'ขุนพลปีศาจ'ระเบิดเสียงหัวเราะลั่น ด้วยการเคลื่อนไหวฉับเดียว เขาร่อนตรงมาที่'เย่ว์หยาง'จากบนท้องฟ้า

'เย่ว์หยาง'ใช้ดาบจันทร์เสี้ยวต้านรับการโจมตีของเขา  แต่'ขุนพลปีศาจ'ใช้ฝ่ามือปัดออกอย่างง่ายดาย  คงมีแค่บาดแผลเล็กน้อยเพียงสายเดียว มันยกมืออีกข้างหนึ่ง

'ขุนพลปีศาจ'ดูเหมือนจะผ่าท้องฟ้าออกเป็นส่วน ขณะที่เขาตะกุยกรงเล็บมาที่'เย่ว์หยาง'  'เย่ว์หยาง'รีบหมุนตัว  ใช้ดาบจันทร์เสี้ยวอีกเล่มหนึ่งตั้งรับไว้

'ขุนพลปีศาจ'หัวเราะลั่นขณะผลักดาบลงพื้น  ทันใดนั้นหางที่เต็มไปด้วยหนามเงี่ยงฉกกลับมาที่หน้าของ'เย่ว์หยาง'ราวอสรพิษ

*ปัง!*

'เย่ว์หยาง'ตีลังกากลับหลังหลบมันได้อย่างหวุดหวิด ตรงพื้นที่เขายืนก่อนหน้านั้นถูกหางหนามกระแทกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแทน เวลานี้ 'เย่ว์หยาง'แสดงสีหน้าประหลาดใจ เหมือนเด็กบ้านนอกย้ายเข้าเมืองใหญ่และได้เห็นเครื่องบินเป็นครั้งแรกในชีวิต

“สั่นแล้วหรือยัง, เจ้ามนุษย์อ่อนแอ?”

พอชื่นชมตัวเองแล้ว 'ขุนพลปีศาจ'ก็อัญเชิญสัตว์อสูรอีกตัวหนึ่ง อสูรลูกไฟ และให้มันจุดไฟที่เล็บของเขา  เดิมที อสูรลูกไฟนี้จะต้องถูกจุดบนดาบคู่จันทร์เสี้ยว  แต่อาวุธวิเศษถูก'เย่ว์หยาง'ชิงไปก่อน

ในเมื่อมันไม่มีทางเลือกจึงต้องประยุกต์วิธีโดยจุดไฟบนเล็บเหล็กแทน  อย่างไรก็ตามพลังที่่น่าลุ่มหลงนี้ ไม่ใช่พลังอ่อนด้อยเลย ตราบใดที่มันใช้เล็บเหล็กตะกุยใส่เด็กมนุษย์คนนี้ไม่ได้

อสูรไฟปีศาจก็จะเผาผลาญมันแทน พอเห็น'เย่ว์หยาง'ถอยออกไป 'ขุนพลปีศาจ'ยิ่งยินดีและหัวเราะลั่น จากนั้น มันก็ไล่ตาม'เย่ว์หยาง'ด้วยความเร็วราวสายฟ้าแล่บ มันยกกรงเล็บที่มีไฟลุกไหม้และตะกุยลงไปที่'เย่ว์หยาง'

อย่างไรก็ตาม  พลังที่'ขุนพลปีศาจ'ไม่รู้จักปรากฏขึ้นยับยั้งมันอีกครั้ง  มันรู้สึกว่าท้องฟ้าหมุนในเวลาเดียวกัน  และเมื่อ'ขุนพลปีศาจ'โต้ตอบได้ มันพบว่าทั้งร่างของมันโดนเหวี่ยงลงไปที่พื้น

มนุษย์นักรบหัววัว ตัวสูงใหญ่กำลังมองลงมาที่มัน นัยน์ตาของมันแดงดุจไฟ  อสูรไฟปีศาจระหว่างแขนของมันระเบิดดัง

*ปัง*

และลามไปทั่วตัวของมันเอง มันเปลี่ยนถูกไฟปีศาจห่อหุ้ม กลิ้งไปมาบนพื้น ก่อนที่ขุนพลปีศาจจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น  มันมองเห็นกีบเท้าวัวขนาดใหญ่ย่ำลงมาที่หน้าของมันด้วยพลังมหาศาล

หลังจากรออยู่นาน 'ฮุยไท่หลาง'เห็นอสูรไฟปีศาจที่ระเบิดเพราะโดนโคเงาใช้เนตรประหารฆ่ามัน  มันจึงวิ่งเข้ามาและกลืนซากของอสูรไฟปีศาจลงท้องไปทั้งหมด

“เจ้าหมาไม่รักดี!  กินมันได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า แกคิดว่าแกเป็นเจ้าหน้าทางการหรือไง, ถึงได้หวังว่าจะมีอาหารมาเสิรฟให้ทุกที่ๆ แกไป?”

เมื่อ'ฮุยไท่หลาง'กลืนซากอสูรไฟปีศาจลงไปแล้ว  ก็ปรากฏเปลวเพลิงรอบๆ ตัวมัน เผาผิวมันจนสว่าง  แต่แปลกที่หัวอีกหัวที่งอกออกมาจากคอของมัน ภายใน 2 นาทีก็สามารถหลอมรวมพลังจากอสูรไฟปีศาจได้สำเร็จ

และ'ฮุยไท่หลาง'ได้ยกระดับขึ้นเป็นสัตว์ชั้นทองแดงระดับ 5 อย่างเป็นทางการ เห็นได้ชัดว่า'ฮุยไท่หลาง'ไม่เคยใช้ร่างใหม่หลังจากมันวิวัฒนาการเป็น 2 หัวแล้ว มันอึดอัดเล็กน้อยยามที่มันเดิน และเมื่อหัวทั้งสองมองหน้ากันเอง พวกมันจะเผลอกลัวหน้าของมันกันเอง

ในที่สุดหลังจากสังเกตตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ก็เป็นอันยืนยันว่าอีกหัวหนึ่งนั้นงอกออกมาจากตัวมันเองแน่ๆ  ตาทั้ง 4 ของ'ฮุยไท่หลาง'ก็พลันเหลือกขาวเป็นลมล้มลงกับพื้นทันที 'เย่ว์หยาง'อึ้งจนพูดไม่ออก

เขาคาดว่า'ฮุยไท่หลาง'เป็นสัตว์อสูรตัวแรกในประวัติศาสตร์เผ่าพันธุ์หมาป่า หรือแม้แต่อสูรเผ่าพันธุ์อื่นทั้งโลกที่กลัวตัวเองมากถึงขนาดเป็นลมได้ ด้วยความกล้าหาญเพียงเท่านี้ เห็นทีภายหน้ามันคงยากจะประสบความสำเร็จแน่ ตรงกันข้ามกับโคเงาที่ไม่รู้จักความกลัวว่าคืออะไร

นางยังกระทืบ'ขุนพลปีศาจ'อย่างโหดร้าย ต่อให้มี 18 ชีวิตก็คงไม่เหลือ  ภายใต้การทำร้ายหนักหน่วงรุนแรงของนาง 'ขุนพลปีศาจ'ไม่มีโอกาสโต้ตอบเลย  ต่อให้เขาโต้ตอบได้ก็เปล่าประโยชน์โดยสิ้นเชิง เพราะมีอีกคนกระพริบตากลมโตมองดูอยู่

'เสี่ยวเหวินหลี'นั่นเอง อย่างไรก็ตาม เหตุผลที่แท้จริงที่'ขุนพลปีศาจ'หมดโอกาสโดยสิ้นเชิงก็คือ ปราณกระบี่ของ'เย่ว์หยาง' ด้วยกระแสปราณกระบี่ของ'เย่ว์หยาง'  เขาทะลวงจุดที่อ่อนแอที่สุดของ'ขุนพลปีศาจ'ได้อย่างง่ายดาย ก็คือหัวใจของเขา

“ด้วยทุกอย่างที่ข้ามี ข้าขอพลีให้แก่จ้าวปีศาจบารุธผู้ยิ่งใหญ่, จ้าวปีศาจ..จงเจริญ”

'ขุนพลปีศาจ'อยู่ในความสิ้นหวังจึงตะโกนเสียงดังอย่างนี้  จากนั้นกล้ามเนื้อของเขาก็เริ่มผิดรูปดูแปลกๆ และท้องของเขาบวมออกมา ปราณปีศาจของเขาได้รวมตัวอย่างรวดเร็วปกคลุมร่างกายของเขาทั้งหมด

“เจ้า..โปรดเงียบสักครู่ก่อนได้ไหม?  ข้ากำลังตรองอย่างหนักว่า”สั่น“คืออะไร”

'ขุนพลปีศาจ'กำลังคิดจะใช้การทำลายตัวเอง  แต่'เย่ว์หยาง'ไม่มีเวลายุ่งกับเขา ตรงกันข้าม 'เสี่ยวเหวินหลี'กำลังยืนชมดีๆ มาถึงครึ่งชั่วโมงก็ไม่สามารถทน'ขุนพลปีศาจ'ได้อีกต่อไป

นางอัญเชิญ'เมดูซาศิลา'ออกมา และพอ'เมดูซาศิลา'ยิงลูกศรไปหนึ่งดอก 'ขุนพลปีศาจ'ที่ยังไม่ตายหลังจากถูกโคเงาย่ำใส่มาเป็นเวลานานและเตรียมจะทำลายตนเองก็เปลี่ยนกลายเป็นหิน โคเงายังคงย่ำใส่'ขุนพลปีศาจ'ต่ออีกหลายครั้ง

'ขุนพลปีศาจ'ได้พบกับความตายที่แท้จริง จากศิลาใหญ่กลายเป็นเศษหินชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“ข้าจะทำสัญญากับมันเลยหรือว่ารอเก็บคัมภีร์ทองอีกเล่มแล้วค่อยทำสัญญาดี?  ทำไมซื่อหมิงถึงไม่ให้คัมภีร์ทองแก่ข้านะ  และชั้นของคัมภีร์เงินก็ยังต่ำเกินไปด้วย”

'เย่ว์หยาง' เจ้าคนที่ไม่เคยพอใจกับสิ่งที่ตนเองมีลืมสนิทว่า คัมภีร์อัญเชิญของตนเองยังอยู่ในชั้นทองแดงขั้นกลาง  ระดับยังต่ำกว่าคัมภีร์อัญเชิญเงินเล่มนี้ถึง 2 ระดับ ถ้าเขาทำสัญญากับคัมภีร์เล่มที่สอง  เขาจะได้รับทักษะธรรมชาติและอสูรผู้พิทักษ์อื่นเพิ่มอีกหรือไม่?

 

ที่มา:https://writer.dek-d.com/tanay2507/story/viewlongc.php?id=1429532&chapter=67