ตอนที่ 2 ของขวัญอำลาคือความลับ
จากการวิเคราะห์ในสิ่งที่ท่าน'สึคุโยมิ'ได้กล่าวมา มันเป็นแบบนี้ ที่จริงแล้วเค้าโครงของการเคลื่อนย้ายและขั้นตอนการจัดการทั้งหมดได้ถูกอธิบายไว้ก่อนแล้วครอบครัวของผมแท้จริงแล้วเหมือนจะมาจากอีกโลกหนึ่ง
ตั้งแต่ผมยังเด็ก รุ่นปู่รุ่นย่าของผมก็ได้เสียชีวิตลงหมดแล้ว และผมก็ถูกพ่อและแม่บอกว่า ไม่มีหนทางติดต่อญาติคนอื่นๆอีกแล้ว แต่ว่า... ผมรู้แล้วหล่ะว่าสาเหตุนั้นมาจากอะไรในสมัยที่พวกเขายังอาศัยอยู่ที่อีกโลกหนึ่ง ด้วยโชคชะตา พวกเขาได้ทำสนธิสัญญาไว้กับเทพของโลกใบนั้น
นั้นเหมือนจะเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมผมถึงมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ถึงจะเป็นแบบนั้นก็เถอะ แต่ค่าใช้จ่ายจากการข้ามโลกคือ
'วันใดวันหนึ่ง ข้าจะเอาสิ่งที่สำคัญที่สุดเพียงอย่างเดียวไปจากเจ้า'
คนมอบเงื่อนไขเป็นปีศาจหรือยังไง?
แต่ดูเหมือนว่าพ่อและแม่ของผมจะตอบตกลงผมเพิ่งจะมาเริ่มคิดเอาป่านนี้ น้องสาวคนโต น้องสาวคนเล็ก แล้วก็ตัวผมเอง พวกเราทั้งสามคนถูกสอนให้ทำงานบ้านด้วยตัวเองทั้งหมด หรือถูกสอนให้เรียนรู้ศิลปะป้องกันตัวบางอย่างเอาไว้ นั้นคือการเตรียมการสำหรับวันนี้หรือเนี่ย?!
เพื่อที่จะทำให้พวกเรา ไม่วันใดก็วันหนึ่ง สามารถอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ตลอดเวลาเนี่ยนะ?!
ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ อย่าล้อเล่นแบบนั้นสิ เรื่องที่เกี่ยวกับโลกใบอื่น ผมยังไม่เคยได้ยินแม้แต่คำเดียวจากปากครอบครัวของผมแต่ว่า ถ้าพวกเขาบอกผม ผมคงจะแค่จ้องพวกเขาแล้วคิดว่าพวกเขาเป็นบุคคลอันตรายละมั้ง
คุณพ่อของผมนั้นเป็นนักเขียนที่เชี่ยวชาญในเรื่องการแต่งนิยายแฟนตาซี ที่เต็มไปด้วยสเน่ห์และล้นไปด้วยความสมจริง แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านั้นคือประสบการณ์จริงของคุณพ่อของผม การกล่าวถึงเสต็กมังกรและการเล่าถึงความสะดวกสบายในการนอนหลับในคอกม้าไปพร้อมๆกับการกินเสต็กมังกร
นั้นคือความเป็นจริงและโลกที่ผมกำลังจะไปคือโลกแฟนตาซีซึ่งเต็มไปด้วยพลังเวทย์มนต์ดูเหมือนว่าผมจะถูกส่งไปยังโลกนั้นด้วยพละกำลังที่มากมายกว่าคนที่อาศัยอยู่ที่นั้น ด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ บุคคลที่ถูกส่งจากโลกของผม ไปยังโลกแฟนตาซีแห่งนั้นจะแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ
พูดง่ายๆก็คือ มันก็เหมือนกับการถอดเสื้อผ้าที่หนักเอามากๆออกไปจากร่าง แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะเป็นอมตะ ผมยังคงตายอยู่ถ้าหากผมถูกฆ่า ผมถูกเตือนมาว่าแบบนั้นจากสิ่งที่ท่าน'สึคุโยมิ'กล่าว
ดูเหมือนว่าการอาศัยอยู่ในโลก ณ ปัจจุบันที่ผมอาศัยอยู่จะเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อมากไม่ใช่แค่พลังเวทย์ในโลกปัจจุบันจะไม่มีอยู่เลย แม้แต่การคุ้มครองจากเทพเจ้าก็ยังส่งไม่ถึง พูดง่ายๆคือ มันเป็นโลกที่อาศัยอยู่ได้ยากมาก นั้นคือสถานที่ที่ผมอาศัยอยู่จนถึงปัจจุบัน นั้นคือสิ่งที่ท่านบอกผมมาถึงแม้ว่า ที่แล้วๆมาผมจะใช้ชีวิตอยู่อย่างปกติก็เถอะ...
ดูเหมือนว่าการใช้ชีวิตอาจจะสะดวกสบายขึ้นก็ได้
" เอ่อ~ ผมต้องขอโทษนะครับ ที่ตะโกนใส่ท่านเมื่อครู่ ดูเหมือนว่าท่านเองก็ลำบากน่าดูเลย ท่านสึคุโยมิ "”
(มาโกโตะ)
และยิ่งไปกว่านั้น การอยู่ระหว่างกลางตัวตนน่าอัศจรรย์และวิเศษอย่างพี่สาวคนโตหรือน้องชายคนเล็กของท่าน ความยากลำบากที่ท่านสึคุโยมิต้องผ่านเพราะเรื่องพวกนี้... ผมรู้สึกได้ถึงความรู้สึกต่างๆต่อสถานการณ์นี้ของท่านถาโถมเข้ามา
ยังไงก็ตาม แม้แต่ในสถานการณ์นี้ที่ท่านถูกตะโกนใส่โดยบุคคลที่ท่านรู้จักเพียงน้อยนิด ผมมั่นใจว่าท่านเองก็คงรับมือลำบากน่าดู
" เอาหล่ะๆ ดีจริงๆที่เจ้าเข้าใจข้า! การมีความรู้สึกเป็นสุขแบบนี้ มันนานแค่ไหนแล้วนะ? แต่ว่าถ้าจะให้พูดละก็ ท่านมาโกโตะเองก็ลำบากพอตัวเช่นกัน "”
( สึคุโยมิ )
เขาเข้าใจความรู้สึกของผมดี ความรู้สึกที่เป็นผู้ชายคนเดียวระหว่างน้องสาวคนโตหรือน้องสาวคนเล็กทั้งสองคน ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ที่ผมจะได้รับความรู้สึกเห็นอกเห็นใจแบบนี้! ผมจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ถ้าหากมีลัทธิของท่าน 'สึคุโยมิ มิโคโตะ' แล้วหล่ะก็ ผมจะต้องเข้าร่วมด้วยแน่ๆ!
ท่าน'สึคุโยมิ' ผู้ยิ่งใหญ่!
" ถึงแม้ว่าที่ผ่านมา พวกน้องสาวของผม รวมไปถึงตัวผมเอง จะใช้ชีวิตแบบปกติสุขก็เถอะ สำหรับเทพธิดาที่เพิ่งจะมาบอกเราเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันก็สายเกินไปอยู่ดี "”
(มาโกโตะ)
" ในโลกอื่นๆทั้งหมดนั้น โลกของเจ้าหน่ะอาศัยอยู่ได้ลำบากที่สุดแล้ว ในสายตาของชาวโลกอื่นๆ มันก็คงเหมือนกับการอาศัยอยู่ใต้พื้นทะเลลึก หรือว่ายอยู่ในทะเลลาวานั้นแหละ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนจะช้าจังเลยนะ "”
( สึคุโยมิ )
ตอนนี้พวกเรากำลังรอคอยผู้ที่ดูแลโลกใบนั้นอยู่ แต่ว่า...เหมือนเขาจะไม่มาสักทีดูเหมือนว่าโลกใบนั้นจะเป็นสถานที่ที่โด่งดังมากเพราะเต็มไปด้วยตัวตนและจิตวิญญาณของเทพธิดา ทำไมถึงทำให้โด่งดังกันหล่ะนั้น?
พูดจากใจ ผมเองก็ไม่รู้เช่นกันยังไงก็เถอะ ผมได้ทำสนธิสัญญากับสิ่งที่ท่านเทพยื่นมาให้แล้ว หลังจากมั่นใจและตกลงใจแล้วเพราะว่าถ้าหากผมไม่ไปละก็ พี่สาวคนโตหรือน้องสาวคนเล็กของผมจะต้องไปแทนผมผมลำบากใจมาก
รู้ไหม? ลำบากใจมากจริงๆสาเหตุเพราะว่า ผมจะไม่มีโอกาสได้เล่นเกมส์อีกแล้ว ในโลกที่เครื่องจักรกลนั้นไม่มีตัวตนอยู่ แค่เล่นเกมส์มือถือยังทำไม่ได้เลย คงจะถึงเวลาแล้ว ที่จะกล่าวอำลาต่อมังงะและนวนิยายทั้งหลายในคอมพิวเตอร์ของผม มันมีสิ่งที่ชัดเจนอยู่ว่าไม่ควรเอาไปให้เด็กอายุ 18 หรือต่ำกว่านั้นได้เห็น
ถ้าหากมีคนมาเจอมันแล้ว ผมคงไม่รู้แน่ๆว่าจะอธิบายได้อย่างไรผมเป็นผู้ชายที่กำลังเติบโต ฉะนั้นเข้าใจผมด้วยเถอะนะ?!นั้นคือเหตุผลที่ผมได้พูดกับท่าน'สึคุ'เกี่ยวกับมัน และพยายามขอร้องให้เขาพยายามเก็บมันเข้ากรุในวิธีที่ครอบครัวของผมจะไม่สังเกตุเห็น
ผมจะพูดให้เหมือนพวกวายร้ายนะ แต่นอกจากครอบครัวของผมแล้ว คนอื่นจะมาเห็นผมก็ไม่สนใจหรอกอาการจนมุมนี่ มันทำให้ผมเข้าใจดีเลยหล่ะว่าตัวผมหน่ะเล็กแค่ไหน แต่นั้นก็เป็นสิ่งที่ผมรู้สึกจริงๆยังไงก็ตาม นั้นมันเป็นสิ่งที่ไม่ดีเลยเพราะอย่างนั้นแหละ ผมถึงตัดสินใจว่าจะยอมแพ้กับการคิดถึงแต่ตัวเอง
จะพูดยังไงดีหล่ะ ผมรู้สึกประหลาดใจมากที่ผมจัดลำดับความสำคัญของตัวเองไว้ขนาดนี้แต่ผมแค่อยากจะจัดการอะไรบางอย่างกับด้านมืดนั้น ก็แค่นั้นเองมันก็จริงที่เขาบอกว่าผมจะกลับไปไม่ได้อีก แต่การที่ผมจะไม่ได้เจอครอบครัวของผมอีก.. และพวกเขาเจอด้านมืดของผมและสิ่งของพวกนั้นละก็...
" เด็กอย่างเธอมีงานอดิเรกแบบนี้เหรอ! "”
(พ่อของมาโกโตะ)
" เป็นลูกของเราแท้ๆ ทำไมทำแบบนี้!"”
(แม่ของมาโกโตะ)
" พี่ชาย โสโครกที่สุด! "”
(น้องสาวคนเล็กของมาโกโตะ)
" เป็นพี่ภาษาอะไรกัน! หรือว่าเขาจ้องมองเราด้วยสายตาแบบนั้นมาตลอดเลย?! "”
(น้องสาวคนโตของมาโกโตะ)
" ไม่มมมมมมมมมมมมมมมมม!! หยุดดด เดี๋ยววว นี้นนนนน!!! "”
(มาโกโตะ)
ผมคงจะทำใจรับไม่ได้แน่ๆ! แค่จินตนาการถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น ผมก็อยากจะฆ่าตัวตายสะตรงนั้นเลย!
" ไม่ต้องห่วง "”
( สึคุโยมิ )
แต่ว่าท่าน'สึคุ'นั้นต่างออกไป ขณะที่ผมกำลังดิ้นไปมากับความบ้าคลั่งในหัวใจของผม และกำลังจะถูกมันกลืนกิน เขาได้บอกกับผมว่า
" ความฝันของลูกผู้ชาย ทั้งในหนังสือ เครื่องคอมพิวเตอร์ แล้วก็ข้างใน HDD ขอเจ้าทั้งหมดนั้น ฉันจะจัดลบออกให้หมดเอง! "”
( สึคุโยมิ )
ท่าน'สึคุ'ได้กล่าวขณะกำลังพยักหน้าไปด้วย เขาเข้าใจทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่างเกี่ยวกับมัน ท่านเทพ ท่านเป็นผู้สูงศักดิ์จริงๆ! ถึงแม้ว่าท่านจะมีบทบาทต่ำ แต่ระดับในจิตใจผม ท่านก็ครองอันดับหนึ่งไปแล้ว ท่านกลายมาเป็นหัวหน้าของเหล่าเทพทั้งปวง!ผมรู้สึกประทับใจจริงๆ ที่ท่านรู้ถึงคำศัพท์ที่ยากแบบ HDD
ยังไงก็เถอะอย่าเพิ่งไปคิดถึงมันเลย ผมควรจะยินดีต่อฝันร้ายทั้งที่พึ่งจางหายไปพวกเราได้พูดคุยเรื่องเกี่ยวกับสังคมมนุษย์และอื่นๆ ขณะที่กำลังดื่มชาไปด้วย ผมนั่งฆ่าเวลาไปพร้อมๆกับท่าน'สึคุ'
" ยังไงก็ตาม ผมเข้าใจนะว่าในโลกใบนั้นผมจะมีพลังด้านกายภาพและเวทย์มนต์ที่แข็งแกร่ง แต่ว่า... "”
( มาโกโตะ )
" หืม? "”
( สึคุโยมิ )
" แบบว่า ผมจะไม่ได้รับความสามารถพิเศษหรืออะไรทำนองนั้นบ้างเหรอครับ? แบบ บาเรีย หรือไม่ก็ ดวงตามารแห่งความจริง หรือจะเป็น กุหลาบพยากรณ์* หรือ เฟสสวรรค์* ? "”
[*Rose Logia กับ Heavenly Phase ผมไม่รู้ว่าคืออะไรจริงๆครับ ใครรู้ก็บอกด้วยนะครับ ]
จริงๆมันก็ไม่ได้มีผลอะไรมากมายหรอก เพราะยังไงผมก็จะพลังเวทย์มนต์ที่สุดยอดอยู่แล้ว แต่เพื่อความโรแมนติก ผมก็อยากมีพลังพิเศษเหล่านั้นบ้างมีคนหลายบุคคลเลยที่ได้พลังเหล่านั้นมาจากการเคลื่อนย้ายไปยังอีกโลกหนึ่ง นั้นคือสาเหตุที่ผมเองก็อยากได้มันมาเหมือนกันนั้นแหละ
แต่นั้นก็เรื่องราวที่เอามาจากเรื่องแต่งหน่ะนะจากที่ผมได้ยินมา ที่นั้นจะมีเผ่าพันธุ์อมนุษย์หรือแม้กระทั่งเผ่าพันธุ์สัตว์ประหลาดอาศัยอยู่ ดังนั้นการที่ผมมีบางสิ่งที่ผิดแผกไปจากโลกใบนั้น ก็คงจะไม่ได้รับการปฏิบัติที่แปลกแยกหรอกนั้นแหละคือเหตุผลที่ว่าทำไมผมอยากได้พลังพิเศษมาสักอย่างหนึ่ง นั้นคือสิ่งที่ผมคิด
" แน่นอน เจ้าจะได้รับมัน! "”
(สุคึโยมิ)
" จริงเหรอครับ?! แบบไหน? พลังแบบไหนที่ผมจะได้รับ? "”
(มาโกโตะ)
ตอนแรกผมคิดว่ามันจะเป็นำขอร้องที่เป็นไปไม่ได้ซะอีก~ แต่ดูเหมือนว่าถ้าอยากรู้ก็ต้องถามเท่านั้นสินะ
" ข้าก็ไม่รู้ ขอโทษนะ แต่มันจะต้องทำให้เจ้าตกใจมากแน่ เมื่อเจ้าได้รับมันมา ส่วนข้าสามารถไปที่นั้นได้เพียงครั้งเดียว และข้าจะไม่สามารถพูดคุยอะไรกับเจ้าได้อีกเลย ดังนั้นข้าจะบอกเป็นนัยๆแทนละกัน ตกลงไหม? "
(สึคุโยมิ)
" โอ้~ ผมหวังว่ามันจะเป็นทักษะคล้ายๆความว่างเปล่าหรือทักษะแบลงค์ ที่ทำให้ผู้ใช้สามารถใช้พลังอะไรก็ได้ "”
(มาโกโตะ)
" เปล่า เป็นไปไม่ได้หรอก ข้าขอโทษ แต่ตัวข้าเองก็มีข้อจำกัดในเรื่องของความสามารถถึงแม้จะเป็นเทพก็ตาม "”
(สึคุโยมิ)
"??"”
(มาโกโตะ)
" ข้าถูกเรียกว่าผู้ควบคุมดูแลยามราตรีและดวงจันทร์ แต่คุณสมบัติจริงๆของข้าหน่ะมันครุมเครือมาก มันอาจจะเป็นอย่างที่เธอบอกก็ได้ 'ทักษะแบลงค์' หรือก็คือทักษะความว่างเปล่า "”
(สึคุโยมิ)
" แต่ก็นั้นแหละ ข้าเลยจะมอบพลังเท่าที่ข้าจะสามารถมอบให้แก่เจ้าได้ แต่ข้าเองก็ไม่รู้ว่ามันจะผลิออกมาเป็นพลังแบบไหน มันอาจจะกลายมาเป็นพลังที่เจ้าอาจจะไม่ต้องการมันเลยก็เป็นได้ ข้าต้องขอโทษด้วย "”
(สึคุโยมิ)
หลังจากพูดเสร็จ ท่านสึคุก็เรียกผมให้เข้าไปหาขณะเรียบเรียงสิ่งที่เขาพูด ผมก็นั่งลงข้างๆกับเขา เขาวางมือลงที่ผมและผมรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างกำลังไหลเข้ามาในตัวผม อะไรบางอย่างนั้นเข้าผ่านกระดูกสันหลังแล้วก็เริ่มกระจัดกระจายไปทั่วๆร่างของผม หลังจากนั้นก็มาอยู่รอบๆกลางอกของผมและก็ค่อยๆหยุดนิ่งลง นี่คือ พร ที่ท่านบอกจะมอบให้กับผมอย่างงั้นเหรอ?
" ผมรู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างกำลัมรวบรวมตัวของมันเอง นี่คือสิ่งที่เรียกว่า จุดกำเนิด ใช่ไหมครับ? "”
(มาโกโตะ)
" ถูกต้องแล้ว เจ้านี่เข้าใจอะไรไวดีจริงๆเลยนะ เกี่ยวกับใช้งาน มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรสำหรับเจ้า แค่เจ้านึกถึงภาพของตัวเองกำลังเรียกใช้พลังงานนั้น พลังนั้นก็จะทำงานด้วยตัวของมันเอง ยังไงก็ตาม ความรู้สึกในการปลดปล่อยพลังนี้ออกมาจากอุ้งมือน่าจะเป็นส่วนที่เข้าใจได้ง่ายที่สุดแล้ว แต่ว่าตอนนี้มันยังเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะใช้มัน เพราะที่แห่งนี้ยังคงเป็นโลกใบเดิมของเจ้าอยู่ "”
(สึคุโยมิ)
ผมอยากจะลองใช้มัน แต่ว่าท่าน'สึคุ'รั้งผมไว้ พร้อมๆกับหัวเราะไปด้วย
" แล้วก็นะ ท่านมาโกโตะ ข้าจะบอกเรื่องนี้อีกครั้ง ถึงแม้ว่ามันจะอยู่ในสนธิสัญญาแล้วก็ตาม เทพธิดาที่อยู่ในโลกใบนั้นก็จะมอบพลังให้กับเจ้าเช่นกัน เพราะเจ้าจะต้องละทิ้งโลกใบเดิมของเจ้า พวกเราก็เลยจำเป็นต้องให้เจ้าได้รับผลตอบแทนที่เพียงพอ "”
(สึคุโยมิ)
แล้วก็อีกครั้งกับใบหน้าที่แสดงอาการให้เห็นถึงความรู้สึกผิด ท่าน'สึคุ'ก้มหัวลง
" เปล่าเลยครับ ท่านสึคุโยมิ ผมรู้สึกขอบคุณอย่างมาก แล้วก็ถ้า แค่ถ้านะครับ ถ้าหากผมถูกส่งกลับไปยังโลกเดิม ตอนที่ปฏิเสธเงื่อนไข โดยที่ท่านไม่ได้อธิบายอะไรให้ผมฟังเลย แล้วในวันต่อมาผมกลับผมว่าหนึ่งในพี่สาวหรือน้องสาวของผมหายตัวไป ผมคงจะเสียใจไปตลอดทั้งชีวิตแน่ๆ"”
(มาโกโตะ)
" ท่านมาโกโตะ เป็นคนดีจริงๆเลยนะ ดูเหมือนว่าในที่สุดเธอก็มาแล้ว "”
(สึคุโยมิ)
" ในที่สุด หือ พวกเราคุยกันมานานมากเลยนะเนี่ย ไม่สิพวกเรามีโอกาสได้พูดคุยกันต่างหาก "”
(มาโกโตะ)
" ถ้าหากเจ้าไม่ว่าอะไร ข้าสามารถบันทึกบทสนทนาทั้งหมดที่พวกเราคุยกันไว้ในหมอนความฝันได้นะ เธอจะโอเคจริงๆ เหรอ กับแค่สิ่งนี้? "”
(สึคุโยมิ)
ในมือของท่าน'สึคุโยมิ' มีจดหมายอยู่สองฉบับตอนที่ผมถามท่าน'สึคุ' ว่าผมสามารถทิ้งอะไรไว้ดูต่างหน้าได้บ้าง ท่านก็ยื่นหนทางและวิธีการหลายอย่างมาให้กับผมในลักษณะที่ดูเหมือนคนอกหักนิดๆ แต่สุดท้ายผมก็เลือกเพียงแค่จดหมาย ซองนึงถึงพ่อแม่ของผม
ส่วนอีกซองหนึ่งถึงพวกน้องสาวของผมสำหรับพ่อแม่ของผม ถ้าหากผมบอกพวกเขาเกี่ยวกับอีกโลกหนึ่ง พวกเขาน่าจะเข้าใจได้ในทันที แต่การจะใช้คำพูดพวกนั้นพูดกับพี่สาวน้องสาวของผม มันยากเกินไปสำหรับผม ผมเลยเขียนจดหมายมาสองฉบับ ถ้าหลังจากนั้นพ่อแม่ของผมตัดสินใจจะเล่าความจริงให้พี่สาวน้องสาวของผมฟัง
ผมจะให้พวกเขาตัดสินใจเองก็แล้วกันหลังจากพูดคุยถึงเรื่องนั้นแล้ว ผมก็ได้ถามว่ามันจะเป็นไปได้ไหม ที่ผมจะเอาบางสิ่งบางอย่างจากโลกนี้ไปยังโลกนั้นด้วย และดูเหมือนว่าจะเป็นไปได้ผมเลือกหนังสือหลายๆเล่ม รวมไปถึงอุปกรณ์การเขียน ปากกาลูกกลิ้งกับดินสอไส้ดำดูเหมือนจะเอาไปไม่ได้
ผมเลยจำเป็นต้องไปเอาแค่ดินสอธรรมดา ผมอยากเอาอาหารไปด้วยเช่นกัน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเลยถูกปฏิเสธ อาจจะเป็นเพราะกฎบางอย่างในการบริหารโลกแต่ละใบ ซึ่งก็คือห้ามเอาของที่ไม่มีอยู่ในโลกใบนั้นมายังโลกอีกใบละมั้ง
" ครับ ผมฝากแค่นี้- เอ๋?! "”
(มาโกโตะ)
อยู่ดีๆร่างกายของผมก็เริ่มที่จะโปร่งใส ผมพยายามจะยืนยันมันอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าร่างกายของผมกว่าครึ่งกลายเป็นร่างโปร่งใสไปแล้ว?!
" อะไรเนี่ย?! นี่หล่อนวางแผนจะพาตัวเจ้าไปโดยไม่บอกไม่กล่าวแม้กระทั่งข้าเนี่ยนะ?! หล่อนคิดอะไรอยู่ ยัยผู้หญิงงี่เง่าคนนั้น! "”
(สึคุโยมิ)
แม้แต่ท่าน'สึคุ'เองก็ดูจะตื่นตระหนกกับเหตุการณ์นี้เช่นกัน มันไม่ได้หมายความว่าผมกำลังจะตาย แต่เป็น ผมกำลังจะถูกเคลื่อนย้าย ผมรู้สึกโล่งอกนิดหน่อย
" ท่านมาโกโตะ ข้าขอโทษ! เทพที่เจ้ากำลังจะเข้าพบ เจ้าไม่มีทางเลือก แต่เจ้าจำเป็นต้องซ่อนความไม่พอใจต่อเธอเอาไว้ ยัยนั้นเป็นคนที่มีปัญหาน่าดูเลย แต่ว่าถ้าเจ้าสามารถทำได้ละก็ ได้โปรดมองข้ามการกระทำของหล่อนด้วยเถอะ "”
(สึคุโยมิ)
ท่าน'สึคุ'เป็นบุคคลที่ใช้คำพูดได้ฉลาดมาก เขาน่าจะเคยได้พูดคุยกับบุคคลมานักต่อนักแล้วผมยิ้มไปพร้อมๆกับพยักหน้าไปท่านทำให้ผมแก้ไขตัวผมเอง เพื่อที่จะได้ย้ายไปยังอีกโลกหนึ่ง
อีกทั้งยังทำให้ผมยอมรับมันได้ ท่านได้พูดกับผมและทำให้จิตใจของผมนั้นสงบลงนั้นคือคำพูดที่ผมกล่าวถึงท่าน 'สึคุโยมิ มิโคโตะ' ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมกำลังจะได้พบกับเทพธิดาที่ไม่เคยเจอมาก่อนก็ตาม ผมเองก็จะยอมรับในตัวท่านเทพธิดาเช่นกัน
ที่มา:https://my.dek-d.com/hitomi-yuriko/writer/viewlongc.php?id=1474392&chapter=2